" Stay close, don't go. ~

Onderwerp: " Stay close, don't go. ~ do jul 28, 2011 11:25 am

Een kleine zucht kwam uit de mond van de blondharige jongen. Zijn blauwe ogen waren gericht op de zon die onder aan het gaan was. Het was een mooi gezicht en ook al was dit erg mooi vanaf het strand, hij prefereerde deze plek boven het strand, in verband met de nooit weggaande drukte op het strand en de eeuwige rust die heerste bij de klif. Bovendien was je hier wat hoger, waardoor je de zon goed kon zien. Ughe.
Even herinnerde hij zich Matthew, waar hij een tijd geleden even mee had gepraat enzo. Ughe, nee, niet weer. Hij leunde met zijn elleboog op de rails en legde zijn gezicht in zijn hand. De aanraking van de jongen had hem toen nog erger door de war gebracht en dat was niet minder geworden. De jongen had gezegd dat ze elkaar ooit wel weer zouden zien. Ooit. Dat klonk positief, zeg, Alsof hij er echt naar uit keek. Sarcasme. Ergens hoopte hij de jongen snel weer tegen te komen, omdat het gewoonweg veel leuker was met hem erbij. Maar, aan de andere kant, moest hij misschien eerst even zijn gedachten op orde krijgen voor hij de jongen weer zou zien. Stel je voor dat hij wat verkeerds zou doen. Of zou zeggen. Dan zou hij verkeerd overkomen bij de jongen en dat wilde hij niet. Als er iets was wat hij niet wilde, was het voor schut staan voor de jongen. Nee, dat niet.
Hij beet even op zijn lip. Oké, hij moest er niet te veel aan denken. Het kon nooit iets belangrijks zijn. Waarschijnlijk zou hij de jongen nooit meer zien. Al moest hij toegeven dat dat niet was wat hij wilde; hij wilde de jongen wel weer zien. Nu meteen. Daar moest je dan even heel gay een hartje achter denken. ‘Nu meteen. ♥’ Zoiets, dus, inderdaad. Heel gay.
AIM. Het bijzijn van een ander. Shou richtte zijn blik stug op de zon die onder ging, niet van plan om te kijken. Hij was niet van plan om te kijken wie het was, verwachtend dat hij het was, terwijl dat niet de waarheid was. Hij snoof eventjes. Het was niet zo simpel meer als vroeger en alles ging niet meer zoals hij het wilde, dat moest hij ook maar eens gaan leren. Valse hoop was alleen maar erger dan geen hoop, eh?
Na een tijdje keek hij toch om, maar draaide zich snel weer terug naar de zon, spijt hebbend dat hij had omgekeken. En nu?

~ MATTHEW.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ vr jul 29, 2011 5:16 am

Al een paar dagen had hij de jongen niet gezien. Niet dat het hem boeide of zo, het viel gewoon op. Misschien omdat hij de afgelopen dagen alleen maar binnen was geweest, aangezien het steeds bekender begon te worden dat hij de eerst onbekende level 4 was. Nu werd hij gestalkt door allemaal enge mensjes die met hem wouden vechten. Gelukkig kenden ze zijn kracht niet en kon hij ze gewoon neer laten vallen, alleen dan wisten ze juist zeker dat hij de Mental Out krachten had. Ughe. Waarom wouden ze überhaupt vechten? Waarom wouden ze laten zien hoe sterk ze waren? Dat sloeg toch echt helemaal nergens op?
Hij leunde verveeld tegen de muur en keek vanuit het steegje naar het stuk straat waar voortdurend mensen over liepen. Niemand liep het steegje in en in de schaduw van de gebouwen was hij nauwelijks opmerkbaar. Er ontsnapte een zucht uit zijn mond toen hij besefte dat het nogal heel onnozel was wat hij aan het doen was: mensen observeren. Dankzij Shou was hij geïnteresseerd geworden in mensen, wou hij weten wat ze alledaags deden en hoe ze reageerden op situaties. Hij was niet geobsedeerd of zo, hij wou gewoon weten waarom mensen op sommige dingen zo raar reageerden, bloosden op momenten die hij niet zo toepasselijk vond. En dan had je hem, de bijna altijd emotieloze hij die nauwelijks contact had met mensen, die nu opeens mensen interessant vond door een of ander joch dat hij had ontmoet op Sakura Path. Dat sloeg ook nergens op.

Aangezien het na een tijdje begon te vervelen en zijn observatiepost hem niet makkelijk de mensen liet observeren, liep hij het steegje uit. Verschillende mensen keken hem vaag aan, aangezien ze dachten dat hij een verkrachter was die opeens uit een steegje kwam, maar hij negeerde ze gewoon. Sommige espers keken juist omdat ze wisten dat hij de Mind out krachten had.
“Meneer? Meneer?!” werd er opeens geroepen. Een meisje, iets jonger dan hem, volgde hem op de voet. Zijn passen werden groter en hij liep iets sneller, deed alsof ze een stuk lucht was. Ze begon een verhaal op te hangen, totdat ze merkte dat hij niet eens luisterde. “Luister naar me!” Waarom zou hij? Hij sloeg een steegje in en verlangzaamde zijn passen, zette zijn kracht aan. Een warme hand raakte zijn onderarm aan, die niet bedekt was door het T-shirt wat hij aan had. Langzaam.. misschien zou haar dat leren dat ze hem niet moest stalken. Hij had haar eerder gezien, ooit een keer toen hij aan het lopen was. Ze was een van de weinige mensen die al vanaf het begin wist dat hij de Mental Out krachten had. Ze slaakte een kreetje, vlak nadat ze hem aan had geraakt, en deinsde achteruit.
“=Zoek iemand van je eigen level en laat me met rust,” mompelde hij emotieloos en hij wierp een blik op het meisje wat in elkaar zakte. Mooi zo.

Na een paar minuten lopen was hij het centrum uit. Zijn krachten stonden aan, voor het geval iemand hem opeens van achter aan zou vallen. Dat was hem al een paar keer overkomen. Wat laf. En dan had je ook nog het feit dat hij nogal vaak werd uitgedaagd, terwijl hij niet eens wou vechten. Dat faalde nogal heel erg.
Langzaam – voor zijn doen dan – liep hij over het pad heen. Cliffs, waarom ging hij daar in godsnaam heen? Misschien omdat er altijd weinig espers waren en hij er dan niet gestoord werd, of zo. Hij keek op toen hij iemand verderop bij de rand zag staan. Het was al aan het eind van de dag, straks werd hij vast weer gebeld dat hij naar huis moest om te gaan eten. Vaak weigerde hij en haalde hij ergens in het centrum wat te eten. Dat was veel leuker en normaler dan dat luxe voedsel wat hij kreeg, terwijl hij alleen moest eten. Hij zuchtte, liep op de persoon af. Hij stopte stil toen de jongen om keek en hij zag dat het Shou was, zette voor de zekerheid zijn krachten uit aangezien de jongen het niet verdiende om neer te vallen. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht, die al snel vervaagde aangezien de jongen zich al weer om draaide. Geen hallo? Matthew ging een meter van de jongen vandaan staan, legde zijn armen op de rails en leunde met zijn hoofd er op. Hmm.. Het was een mooi gezicht, de zonsondergang. Hij snoof zachtjes, ging na een tijdje weer normaal staan.
“Dus.. Hoe gaat het er mee?” Aangezien hij had gehoord dat mensen dat vaak tegen elkaar zeiden als ze elkaar weer na een poos weer ontmoetten, zei hij het maar. Waarschijnlijk was het beter dan niks zeggen.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ vr jul 29, 2011 6:01 am

Godver. Hij wist dat hij even geleden nog tegen zichzelf had gezegd dat hij de jongen het liefste nu zou willen zien, maar misschien toch ook wel niet. De nervositeit sloeg toe en hij beet op zijn lip, moest moeite doen om zijn blik niet af te wenden naar de jongen die veel interessanter was dan de ondergaande zon. Die zag hij namelijk elke dag en al zou hij liever hebben dat hij de jongen net zo vaak – of misschien wel vaker, hihi – zag als de ondergaande zon.. Dat was niet zo. Maar, nu vergat hij even waar het over ging. In ieder geval wilde hij de jongen niet aankijken omdat hij bang was dat dat zijn nervositeit alleen maar erger zou maken en dat was niet de bedoeling. Dan zou hij weer gaan stotteren en rood worden en zo. En dat was heel irritant. Het was bij deze jongen erger dan bij anderen, maar daar probeerde hij zo min mogelijk aan te denken omdat dat hem alleen maar zenuwachtiger maakte en hij zat er nou niet echt op te wachten om nóg zenuwachtiger te worden dan dat hij al was. Stel je voor, zeg. Dan zou hij waarschijnlijk terplekke neervallen, of iets in die zin. Dan zou de rails in ieder geval wel van pas komen, want dan kon hij zich daaraan vasthouden. Ughe.
Dichterbij. De jongen kwam dichterbij. Oef! ‘Nee..’ wilde hij zeggen, maar hij hield zijn woorden voor zich. Want, wat zou hij nou moeten zeggen? ‘Ik wil niet dat je dichterbij komt, want je maakt me nerveus.’ Oef! Nee. Dan zou de jongen straks nog denken dat hij rare gedachten had. Eh.. Al wist hij eigenlijk niet of dit wel allemaal zo normaal was, maar toch. Het was beter om het voor zich te houden, ne?
De jongen had zich naast hem neergezet en het feit dat hij zo dichtbij was maakte hem nog zenuwachtiger. Hij keek de jongen af en toe vanuit zijn ooghoeken aan, maar wendde zijn blik zo snel mogelijk weer af, bang dat hun blikken zouden kruisen en hij dan niet meer weg kon kijken. Stel je voor, zeg. Dat was ook niet de bedoeling. Dan zou de jongen zich misschien ook afvragen wat er was. No way. Dat mocht niet. Nuh-uh.

De jongen ging weer recht staan en Shou keek hem aan. Dom, dat wist hij zelf ook wel. ‘Dus.. Hoe gaat het ermee?’ vroeg de jongen. Shou ging ook recht staan en zijn onderlip begon zacht te trillen, alsof hij elk moment in huilen uit kon barsten. Maar, hij zorgde ervoor dat dat niet zou gebeuren. Hij had de jongen beloofd niet meer te huilen en daar zou hij zich aan houden. “D-Dat..” mompelde hij, waarna hij half tegen de jongen opsprong en hem omhelsde. Dom, eigenlijk. Maar hij kon zich gewoon niet inhouden. Of zo. Hij moest zich nog altijd inhouden om niet te gaan huilen. “- moet ik eerder aan jou vragen,” mompelde hij na een tijdje, zijn zin afmakend. Zijn stem trilde, maar dat probeerde hij te negeren. Hij doelde met dit op hoe hij Matthew voor het laatste gezien had; met verwondingen. Ughe. Hij hoopte maar dat er niets ergs meer was gebeurd.. Hij wilde niet dat de jongen pijn leed, of zo.
Na een tijdje duwde hij zich met een vuurrood hoofd van de jongen af en keek hij weg. “S-Sorry, ik dacht niet goed na bij wat ik deed. Het spijt me,” verontschuldigde hij zich met een trillende stem.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ vr jul 29, 2011 6:33 am

Hij zag dat de jongen hem aan keek, maar hij lette er niet veel op aangezien de jongen het dan vast niet prettig vond. Zijn ogen staarden naar de ondergaande zon, die duidelijk was te zien vanaf dit punt. Duidelijker dan waar dan ook.
“D-Dat..” De jongen stotterde. Waarom in godsnaam? Vond hij het niet leuk dat hij er was? Opeens omhelsden twee armen hem. Zijn ogen werden groter en zijn ademhaling onregelmatiger. Op een of andere manier voelde het heel onprettig, zo’n intieme aanraking. Matthew moest moeite doen om zijn krachten aan te zetten, was bang dat de jongen anders opeens op de grond viel. Hij weigerde gewoon om zijn armen om de jongen heen te slaan. Huilde hij? Hij wist het niet, kon het gezicht van Shou niet goed zien. Er ontsnapte een zucht uit zijn mond. En nu? Moest hij nu hier blijven staan, omhelsd door een jongen die misschien wel huilde?
“- moet ik eerder aan jou vragen,” klonk er na een poosje. Wat moest hij dan vertellen? Dat hij steeds werd achterna gezeten door vage gastjes die met hem wouden vechten? Straks dan begon hij weer te huilen, dat was ook niet echt handig. Op een of andere manier begon de omhelzing langzaam.. prettig te voelen. Hij wist niet eens waarom, maar het voelde aan de andere kant onprettig omdat het heel lang was dat hij was omhelsd.. door zijn ouders. Nu waren ze te druk met werk en gaven ze nauwelijks om hem, was er alleen maar een vage butler die bijna alles deed.
Na een poosje duwde de jongen zich van hem af en stond hij daar met zijn mond vol tanden. Met moeite kon hij zijn blik normaal gekregen, aangezien hij eerst nogal geschrokken had gekeken – eigenlijk de hele tijd maar wat zou het – en hij er niet zo van hield als mensen zijn emoties zagen. Zijn glimlachen waren ook meestal zonder dat zijn ogen mee lachten. Voor de rest lachte hij niet zo heel veel, aangezien hij nauwelijks contact had met mensen en eigenlijk geen vrienden in Fukushima had.
“S-Sorry, ik dacht niet goed na bij wat ik deed. Het spijt me.” Nu de jongen hem los had gelaten, voelde het nogal leeg. Alsof er iets mistte: de aanraking van de jongen. De stem van de jongen trilde. Waarom?
“Het geeft niet.” Zijn stem klonk zacht en hij bekeek de jongen, alsof hij verwachtte dat die verandert was. Nou ja, de jongen was vast een millimeter groot geworden – wat hij zo kon zien – maar voor de rest was bijna alles hetzelfde. Behalve de kleding, natuurlijk. Opnieuw zuchtte hij. En nu? De jongen bloosde, waarom wist hij niet. Het was een onlogische actie, blozen. Hij had het zelf nooit gedaan, waarschijnlijk omdat hij zijn emoties zo vaak mogelijk in hield. Zelf toen hij pijn leed en waar de jongen bij was.
“De laatste tijd word ik vaker achternagezeten, als je het zo graag wilt weten,” mompelde hij en hij keek weg van de jongen, naar de zonsondergang. Hmm. Eigenlijk durfde – ja, durfde – hij de jongen niet terug te omhelzen. Dan zou het vast voelen alsof hij dom bezig was en zou hij daar zo met een T.T-hoofd zitten. Dat was ook niet handig. “Niet dat ik gewond ben geraakt door hun, of zo.” Een beetje nerveus – waarom wist hij in godsnaam niet, maar hij liet het niet zien dus was het alleen voor hem zo tikte hij met zijn handen op zijn broek, terwijl hij half op de reling leunde en zijn blik naar beneden liet gaan. Waarom voelde hij zich verdomme zo?

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ vr jul 29, 2011 7:15 am

De jongen zei dat het niet gaf, maar Shou keek hem beteuterd aan. Oef! Het was een slechte actie geweest. Heel slecht. De jongen haatte hem nu vast. Noes, noes, noes! Dat mocht niet. Stel je voor, zeg. Hij wilde niet dat de jongen hem haatte. Dat.. Nee, alles behalve dat. Hij wilde dat de jongen hetzelfde voelde voor hem als hij voor hem. Wacht even. Die zin faalde. Dat idee faalde. Het geheel faalde. Hij faalde. Zijn hele bestaan. Ughe. Waarom dacht hij dat? ‘Hetzelfde voelen’? Pardon? Hallo, dit was niets speciaals. Dat. Kon. Niet. De jongen was niets meer dan een vriend, of zo. Als hij hem al vriend mocht noemen. Als. Zo nee, wat waren ze dan van elkaar? Kennissen klonk zo zielig. Hij wilde wel veel betekenen voor de jongen. OEF. Waarom waren zijn gedachten zo extreem gay? Op beiden manieren. Want hoe hij over de jongen dacht nu was even niet hetero te noemen. Wacht. Wacht. Fuck. Kut. Shit. Jezus. Allah. Hij mocht niet zo denken over de jongen! Hij was niet gay. Oké, eigenlijk wel en dat wist hij zelf ook maar al te goed, maar.. Eh.. Hij was niet gay op die jongen. Toch? Ja, zoiets. Ongeveer. Of toch wel. Hij wist het niet meer, maar voor zijn eigen veiligheid vertelde hij zichzelf maar dat hij niet gay was op die jongen. Die zin klopte niet echt, maar goed. Hij snapte het en hij was de enige die zijn gedachten kende. Behalve als iemand ineens gedachten kon lezen, maar dat was ook gay. Alles was tegenwoordig gewoon gay aan ’t worden. Of zo.

‘De laatste tijd word ik vaker achterna gezeten, als je het zo graag wilt weten,’ klonk de stem van de jongen. Hij schrok op en kleurde rood. Het duurde even voor de woorden tot hem doordrongen en hij beet op zijn lip. Waarom moest iedereen Matthew lastig vallen? Konden ze niet gewoon braaf zijn? Ughe. Stelletje Allahs dat ze waren. Oef. ‘Niet dat ik gewond ben geraakt door hun, of zo,’ sprak de jongen toen en Shou beet op zijn lip, proberend het trillen tegen te gaan. Hij wilde spreken, maar hij wist weinig. Wat moest hij zeggen, dan?
“Z-Z-Zolang je m-maar v-voorzicht-tig bent..” stotterde hij en hij keek de jongen met zijn blauwe ogen aan. De jongen was groter dan hij. Zeven centimeter groter, of zo. Misschien iets meer of minder. Hij voelde zich geïntimideerd, maar er was nog iets anders waardoor hij zich ongemakkelijk voelde in de buurt van de jongen, maar dat bleef hij ontkennen, hoe nutteloos en dom het ook was. Ze waren dezelfde leeftijd, allebei rijk, maar toch compleet anders. De jongen was veel beter en slimmer dan hij. Oef. Ughe. Hij voelde zich zo nutteloos.
Hij staarde naar de grond – alsof daar het antwoord op zijn levensvraag te vinden was – en beet op zijn lip. “Vind je het niet saai om hier te zijn met zo iemand als ik? Ik bedoel.. Je bent zo..” Hij keek langzaam omhoog. “Ik voel me zo onnozel als ik bij jou sta, omdat ik door al jouw goede kanten mijn eigen slechte kanten alleen maar beter ga zien..” mompelde hij toen. Hij kleurde rood. “I-I-I-Ik be-bedoel er n-niets fouts mee, of zo, hoor!” riep hij toen geschrokken uit. Hij keek weer weg, bang voor de reactie van de jongen. “Ik bedoel gewoon.. Ik weet niet..” mompelde hij toen zacht.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ vr jul 29, 2011 7:36 am

Aangezien het gestaar naar de grond een beetje eentonig begon te worden, keek hij weer naar de zonsondergang. Fijn..
“Z-Z-Zolang je m-maar v-voorzicht-tig bent..” Toch ging zijn blik weer naar de jongen toe, aangezien het stotteren een beetje raar was.. Hij fronste een beetje, maar wendde zijn blik al even snel weer af. Waarom gaf de jongen in godsnaam om hem? Het voelde.. vreemd. Heel vreemd. Nog vreemder dat je een buitenlander in een vaag pakje op straat zag te cosplayen. Dat was vreemd, maar ook stom tegelijk. Opnieuw zuchtte hij – hoe vaak deed hij dat wel? Heel vaak. Hij slikte moeizaam, zette een kleine stap achteruit aangezien de afstand gewoon nogal klein was.
“Vind je het niet saai om hier te zijn met zo iemand als ik? Ik bedoel.. Je bent zo..” Waar sloeg dat op? Hij staarde de jongen emotieloos aan, moest moeite doen om niet een wtf-blik op te zetten. Dat was niets voor hem en straks werd de jongen bang, of zoiets. “Ik voel me zo onnozel als ik bij jou sta, omdat ik door al jouw goede kanten mijn eigen slechte kanten alleen maar beter ga zien..” Zijn ogen werden groter en een vreemd gevoel vulde zijn binnenste, waardoor hij weg keek en zich bijna helemaal omdraaide. Hij voelde hoe zijn bloed een beetje naar zijn hoofd steeg en slikte moeizaam. “I-I-I-Ik be-bedoel er n-niets fouts mee, of zo, hoor!” Matthew snoof, wreef met zijn hand over zijn eigen wang in hoop dat de lichte roodheid weg zou gaan. Hopelijk had de jongen het niet opgemerkt.. Waarom begon hij opeens zo onlogisch te denken? Met moeite vermande hij zich en keek hij de jongen weer aan. “Ik bedoel gewoon.. Ik weet niet..” Hij glimlachte moeizaam.
“Het geeft niet,” mompelde hij zachtjes en hij tikte weer met zijn hand op zijn broek. Hij herhaalde zichzelf. Waarom maakte de jongen zich nou druk om zoiets.. stoms? En waarom reageerde hij zelf zo stom? Het sloeg helemaal nergens op! Alsof de jongen langzamerhand het emotieloze masker weghaalde. Heel vreemd. Hij zette nog een kleine stap bij de jongen vandaan en legde zijn armen gekruist op de reling, legde zijn hoofd er gewoon op.
“Ik snap niet echt waarom die gozers met me willen vechten, alleen maar omdat ik Mental Out heb. Een meisje was zelfs zo slim om me aan te raken terwijl ik niet eens naar haar levensverhaal wou luisteren,” mompelde hij half in zichzelf. Straks dan dacht de jongen dat hij een meisje pijn had gedaan of zo. Een hele verkeerde in druk.. Opnieuw zuchtte hij. Waarom ging hij gewoon niet naar huis? Dan hoefde hij er niet steeds voor te zorgen dat de jongen hem niet niet-emotieloos zag.. ofzo..

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ vr jul 29, 2011 7:59 am

De jongen zei dat het niet gaf, maar Shou fronste lichtjes. Hmn. Hij viel in de herhaling. Meende hij het, of meende hij het niet? Shou keek hem even aan en hief zijn wenkbrauwen op toen hij de rode wangen van de jongen zag. Hmn. Waar was dat voor nodig? Was het omdat de jongen niet hield van complimenten, of was het iets anders? Hij keek even naar zijn hand en toen weer naar de wang van de jongen, waarna hij even glimlachend de achterkant van zijn hand tegen de wang van de jongen legde. “Je wordt warm,” glimlachte hij en hij grinnikte zacht. “En rood,” vervolgde hij grinnikend. “Zo heb ik je nog niet eerder gezien,” zei hij toen. Wacht. Wacht. Fuck. Wáárom was de jongen nou rood? Hij opende zijn mond en er kwam een vage ‘Waa-’ uit, maar toen zweeg hij al weer. Misschien dat de jongen het zou begrijpen, maar.. Hij durfde niet naar het antwoord te vragen.

De jongen zei dat hij nbiet kon begrijpen waarom al die mensen met hem wilden vechten, alleen maar omdat hij Mental Out had, of.. Was, op dit moment. Voor hen was Matthew niets anders dan ‘die level vier’. Voor hem was dit natuurlijk heel anders. Al voelde hij Matthew’s kracht de hele tijd, hij lette er niet op. De jongen was veel meer dan alleen een level vier.. Veel meer. Hij kleurde lichtjes rood en wendde zijn blik af. Oké, bij het minste kleurde hij al rood. Vreselijk irritant. Wat zou de jongen wel niet van hem denken?
De jongen zei dat een meisje hem aan raakte toen hij niet naar haar levensverhaal wilde luisteren en Shou grinnikte. “Voor hen is een Level vier niets meer dan een droom, voor velen wordt het zelfs nooit meer,” sprak hij rustig. “Ze zien jou als een idool, als iemand die sterk genoeg is om die droom te bereiken. Anderen juist als een vijand, omdat jij die droom zogenaamd van hen hebt afgepakt. Ik weet dat het niet zo is, maar zij denken er anders over,” zei hij toen. “Voor mij ben je natuurlijk v-” begon hij, maar hij haperde toen hij zich realiseerde dat hij dit hardop zei. “Eh, sorry, laat maar,” zei hij en hij kleurde rood, om vervolgens zijn blik af te wenden. Ughe, hij haatte zijn net wat te grote mond. Dadelijk wilde de jongen weten wat hij wilde zeggen en dan moest hij het zeggen en hij wilde niet dat de jongen zou denken dat hij hem leuk vond of zo want hij wist niet eens of dat wel waar was en.. En.. Hij beet op zijn lip en hield zijn blik gericht op de grond. Oef. Waarom was het nou zo ingewikkeld. Kon het niet een keer duidelijk zijn, of zo?

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ vr jul 29, 2011 8:18 am

Opeens, zonder iets te zeggen legde de jongen de achterkant van zijn hand tegen Matthew’s wang aan. Het bloed steeg naar zijn gezicht en hij keek opnieuw weg, wou hem gewoon op een of andere manier aan kijken.
“Je wordt warm,” zei de jongen en vlak daarna klonk er gegrinnik. Fuck. Klote situatie. . “En rood.” Bij die woorden werd zijn ademhaling wat onregelmatig. Ughe, dat was ook fijn om te weten. “Zo heb ik je nog niet eerder gezien.” Hij snoof, duwde de hand zachtjes weg. Nu moest hij zich opnieuw herstellen, alleen deze keer ging het nog moeilijker dan eerst. Verdomme.
Nadat hij iets had gezegd over dat mensen vaak met hem wilden vechten en hij dat niet snapte, was het de jongen die rood kleurde. Oké, dat was ook weer vaag. Toch grinnikte de jongen over de opmerking over het meisje. Thank god, gelukkig dacht de jongen niet dat hij haar had mishandelt of zo. Zijn blik was ondertussen al weer naar de zonsondergang gegaan, weg van de jongen. “Voor hen is een Level vier niets meer dan een droom, voor velen wordt het zelfs nooit meer.” Nu kreeg hij weer zo’n preek. Fijn. “Ze zien jou als een idool, als iemand die sterk genoeg is om die droom te bereiken. Anderen juist als een vijand, omdat jij die droom zogenaamd van hen hebt afgepakt. Ik weet dat het niet zo is, maar zij denken er anders over.” Vaag. “Voor mij ben je natuurlijk v-” Zijn blik ging naar de jongen toen deze opeens stopte met praten. Huh? “Eh, sorry, laat maar.” Oké.. Hij snapte de jongen echt niet. Waarom werd hij nou opeens rood? Hij schaamde zichzelf er nog steeds voor dat hij rood was geweest. Schamen.. iets wat hij normaal nauwelijks deed en nu opeens bij de jon gen wel. Heel vreemd. De jongen had weggekeken. Ook leuk. Schaamde hij zich..? Pas nu legde hij de link tussen het rood worden en het schamen, aangezien hij zich dat zo straks had gedaan toen hij rood werd. Waar schaamde de jongen zich in hemelsnaam voor? Waar stond die v voor? Wat wou de jongen eigenlijk zeggen?
Er klonken stemmen, een stuk of tien meter van hem vandaan. Ughe, werd hij weer gestalkt? Hij keek achterom, zag een oud echtpaar. Haha, nee dus. Of die oudjes waren ook espers en wouden ook met hem vechten. Dat faalde dan behoorlijk. Zijn blik ging weer naar de zonsondergang en hij zuchtte. Vlak daarna ging zijn blik weer naar de jongen.
“Je.. hebt je zin niet afgemaakt?” mompelde hij zachtjes en hij keek hem afwachtend aan. Hij wou echt weten wat de jongen wou zeggen. Zijn nieuwsgierigheid was namelijk groot, heel groot.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ vr jul 29, 2011 8:40 am

Aan de reactie van de jongen te merken had hij het feit dat Shou zijn zin niet af had gemaakt wel opgemerkt en dacht hij erover na. Oh, noes! Wat nou als hij het niet los zou laten en zou vragen wat er was? Dan moest hij antwoord geven. Eerlijk, want hij was geen type om te liegen. ‘-Veel belangrijker’, was wat hij had willen zeggen aan het eind van zijn zin. Hij wendde zijn blik weer even af naar de zon, genietend van de warmte op zijn gezicht. Als hij dat zou zeggen, wat zou de jongen dan wel niet denken? Hij zou hem voor gek verklaren, hem misschien zelfs wel uitlachen. Noes! Hij wilde niet dat hij hem uitlachte.. Hij wilde niet dat de jongen negatief over hem dacht. Hij wilde dat de jongen enkel positief over hem kon denken, maar dat was zoiets wat nooit zou gebeuren. Dat hij nou zo over de jongen dacht was gewoon dom. Wanhopig. Hopeloos. Ughe.
Stemmen. En niet die van Matthew, helaas. Dat was een stem die hij maar al te graag hoorde, deze maakten hem geïrriteerd, omdat ze de rust verpestten. Het waren geen Espers, want anders had hij ze wel aan voelen komen. Mensen waren anders, die produceerden geen AIM, waardoor hij ze niet aan kon voelen komen. Ughe. Waarom gingen ze niet gewoon weg? Waarom lieten ze hem niet alleen met de jongen? Hij kneep zijn ogen dicht. Maar, waarom eigenlijk. Het was niet zo dat hij iets kon gaan doen met de jongen wat niet tussen vrienden kon, dus de mensen daar zouden niets raars gaan denken. Waar maakte hij zich nou druk over? Hij beet op zijn lip. Dom.

‘Je..’ begon de jongen en Shou keek hem weer aan. ‘- hebt je zin niet afgemaakt?’ vervolgde de jongen. Shou kleurde rood en wendde zijn blik af. Liegen mocht niet. Oef! Waarom nou niet. “V..” begon hij zacht, even naar adem happend. “Veel belangrijker..” sprak hij toen met een rood gezicht en een afgewende blik. Hij sloot zijn ogen heel even en keek toen omhoog naar de jongen. “S-Sorry, ik hoor er niet zo over te denken,” mompelde hij toen. “Ik weet ook niet waarom ik het doe. Echt niet..” sprak hij toen zacht, nadenkend over wat hij verder moest zeggen. “Het spijt me, ik ben gewoon verschrikkelijk dom bezig..” meldde hij toen en hij leunde voorzichtig op de reling, terwijlk hij uit alle macht probeerde om hem niet aan te kijken, want hij was rood en zijn blik stond verward, dus daar had hij weinig zin in. Bovendien was hij bang dat hij iets zou doen dan wat hij beter niet kon doen, dus hield hij zich maar in, voor zijn eigen bestwil, maar ook voor dat van Matthew. Die zou zoiets vast niet waarderen.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ vr jul 29, 2011 11:55 am

Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat de jongen opnieuw rood werd en zijn blik afwendde. “V..” Hij hoorde hem naar adem happen. “Veel belangrijker..” Er ging een schok door hem heen. Oke.. Dat was nogal heel erg.. vaag. Zijn gezicht werd rood en hij draaide zich een beetje weg van de jongen. Waarom werd hij steeds zo.. rood en nerveus? Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Shou naar hem omhoog keek. Fijn, dan kon hij het rode hoofd van Matthew bijna zien. “S-Sorry, ik hoor er niet zo over te denken.” Dacht hij er dan zo over? Oh shit, nog erger. Hij beet zachtjes op zijn lip, moest moeite doen om het bloed dat naar zijn hoofd stroomde te onderdrukken. “Ik weet ook niet waarom ik het doe. Echt niet..” Hij snoof. Kut. Shit. Klote. Verdomme. Hij wou weg, heel ver weg. Terug naar huis? Misschien. “Het spijt me, ik ben gewoon verschrikkelijk dom bezig..” Maar op een of andere manier wou hij de jongen hier niet eenzaam achter laten. Bah, waarom dacht hij er zo vaag over? Hij kon gewoon simpel weglopen. Klaar. Zijn handen trilden en zijn ademhaling was nog onregelmatig, maar zijn gezicht was al minder rood dan eerst. Ughe, wat zat hij in een rotsituatie. Matthew zuchtte, zette een kleine stap de andere kant op, weg van de jongen. De ruimte tussen de twee was nog steeds klein, een beetje te klein. Hij wist niet waarom hij zo anders reageerde in het bijzijn van de jongen. Het was zo.. onnatuurlijk. Heel erg. Het liefst wou hij de jongen zeggen dat het niet gaf, maar straks dan geloofde hij hem niet meer. Dat was ook niet handig. Ughe, waarom vond hij het opeens niet handig dat iemand hem niet geloofde? Dat sloeg gewoon nergens op. Nergens. Zijn ogen staarden naar voren. Nergens naar, zijn blik was een beetje leeg en emotieloos.
"Sorry.. Ik moet gaan.." mompelde hij zachtjes na een poosje. Zijn handen lieten de reling los en hij draaide zich om, liep weg.

Een paar dagen later ~

Het was avond. Hij had net een opdracht afgeleverd bij een of andere bende die die opdracht zo graag wou. Matthew zuchtte, liep met rustige passen over straat. Voor enge pedofielen die uit steegjes kwamen was hij niet bang, hij had altijd zijn krachten nog. Naar huis gaan wou hij niet, anders werd hij meteen naar bed gestuurd terwijl het nog maar elf uur was. En internet was dan afgesloten, dus had hij niks te doen. Het grijze shirt wat hij aan had zat losjes om zijn nogal magere lichaam heen. Veel eten deed hij ook niet, aangezien hij vaak gewoon simpelweg geen honger had. De jongen had hij weer niet gezien. Aan de ene kant miste hij de jongen zijn aanwezigheid. Ughe.. Het voelde alsof iets uit zijn leven was verdwenen. Oke, dat was weer een beetje overdreven. Toch voelde het alsof er iets niet klopte. Al zeiden ze niks, werden ze beide rood.. Het interesseerde hem niet. Het enige wat boeide was dat de jongen er was.. Wat nogal vaag klonk. Bijna.. gay.. En dat was hij niet, toch? ... Hij had nog nooit verkering gehad, was nooit sociaal en had nauwelijks vrienden in zijn leven. Shou begon hij langzamerhand als een vriend te zien, al hadden ze elkaar maar twee keer gezien. Ook leuk.
Het duurde niet lang voordat hij weer bij de Nuclear Cliffs was. Hier hadden ze elkaar de vorige keer ontmoet.. Het leek alsof hij hoopte dat de jongen opnieuw zou komen. Zijn handen leunden op de reling en hij staarde een beetje wanhopig naar de maan. Hij had de jongen zijn nummer niet eens.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ vr jul 29, 2011 12:25 pm

'Kom op, je bent geen doetje toch?' De glimlach op het gezicht van zijn zus irriteerde hem. "Dat houdt niet gelijk in dat ik aan de alcohol ga," mompelde hij droogjes. Zijn zus en haar vriendin lachten eventjes. 'Shou.. Kom op nou, anders heb ik alles voor niets gekocht en dat is zonde, toch?' glimlachte de vriendin. Shou keek even met een beledigde blik naar de flessen wijn, champagne en verder vooral sterke dranken met veel alcohol. Hij wist niet zeker wat ze wilden, maar goed. Het was een beetje verwarrend, want hij wilde hen niet teleurstellen, maar wilde ook niet zwak overkomen. "Ik ben nog niet oud genoeg voor alcohol," mompelde hij droogjes, een klein beetje verlegen. 'Toe nou.. Een klein slokje maar, Shou,' lachte zijn zus met haar rode, aangeschoten rothoofd. Oef. "Oke, dan. Maar, daarna niet meer, hoor. Dadelijk is er niemand nuchter in dit huis," zei hij toen met een droge glimlach, waarna hij even zijn blik richtte op de flessen. "Euh, welke moet ik nemen?" vroeg hij met een stom hoofd. Zijn zus pakte een grote fles die behoorde tot de dranken met meer dan 50% alcohol. Zijn ogen werden groot. "Nee!" zei hij. 'Je had eht beloohoohoohoofd!' zeurde zijn zus en ze duwde een glas half zijn neus in. "Oke, dan. Maar alleen omdat dit je achttiende verjaardag is," zei hij droogjes. Hij pakte het glas aan en nam voorzichtig een slokje. Hmmn. Het smaakte.. Eh.. Vreemd. Rillingen schoten over zijn rug heen. 'Zuipen! Zuipen! Zuipen!' riepen de twee meiden in koor terwijl ze met hun vuisten op en neer bewogen. Hij snoof even en wilde zeggen van niet, toen hij uiteindelijk zuchtte. "Oke, dan. Voor een keer," zei hij droogjes en hij kneep zijn ogen dicht, waarna hij de inhoud van het glas zijn keel in schonk.
Hij trok de deur open - na er eerst volop tegenaan gelopen te hebben - en gooide hem achter zich dicht. Hij had zich niet aan zijn afspraak gehouden. Hij had eh.. Het niet eens bij een fles gehouden. Na een tijdje werd het lekker. En toen begon hij het wel leuk te vinden. Dombo dat hij was. Zijn zus en de vriendin van het meisje waren nog altijd aan het zuipen. Nu waren ze bezig aan een fles pure alcohol mixen met cola. Suckers. Oke, hij had meer op dan hen, maar dat even achterwege. Hij werd gedwongen. Anders kreeg hij geen ijsje. En hij wilde een ijsje. Waar ze alcohol overheen hadden gegooid waardoor hij het ijsje niet meer zo lekker vond. Ze hadden ook alcohol over elkaar heen gegooid. Jippie. Gelukkig had hij het kunnen ontwijken. Anders plakte hij zo.
Na een tijdje kwam hij aan op Nuclear Cliffs, waar hij een bekend gestalte zag. Een glimlach sierde zijn rode, aangeschoten kop. "Matt, liefje!" riep hij super gay uit, waarna hij de jongen besprong, waardoor ze met zijn tweetjes op de grond kwamen te liggen. Hij grinnikte en liet zichzelf naast de jongen vallen. Hij maakte wat droge giechelgeluidjes. "Alcohol is lekkerrrr," bracht hij lacherig uit. "Ook een slokkie, lekkerding?" vroeg hij toen lacherig en hij legde zijn handen in zijn gezicht waarna hij weer droge giechelgeluiden maakte. Echt super gay. Na een tijdje zo gelegen te hebben rolde hij weer om en zette hij zichzelf met een half =D-hoofd boven Matt. "Krijg ik geen kusje? Ik heb je zo gemist. ~ " lachte hij droogjes, waarna hij de jongen met een rood hoofd - deze keer van de alcohol - aan keek.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ vr jul 29, 2011 9:19 pm

De reling was koud en zorgde al snel voor kippenvel. Het was altijd wel fijn om alleen te zijn. Dan hoefde hij zich geen zorgen te maken of er wel iemand was die hem uit ging dagen, wat altijd wel irritant was. Een zucht ontsnapte uit zijn keel en hij duwde zichzelf met zijn handen een beetje overeind, zette een stap achteruit. Zijn koude vinger ging over de plek waar de wallen zaten. Normaal kreeg hij ze niet zo snel maar nu opeens waren ze er omdat hij langer dan normaal niet had geslapen. De moeizaamheid voelde als een zwaar blok op zijn schouders, maar veel trok hij er zich niet zo van aan. Zijn blik ging even naar de kerncentrale beneden. Al meer dan dertig jaar geleden was hij ontploft. Toen hij klein was hadden zijn ouders hem wel een keer een verhaal er over verteld, maar dat was eigenlijk nog voordat hij zijn krachten ontdekte. Daarom moest hij alles er over uit boeken leren, wat aan de ene kant best wel irritant was. Het liefste hoorde hij verhalen van mensen die het zelf mee hadden gemaakt, maar omdat zijn ouders de laatste tijd nog drukker met werk waren dan normaal, liet hij het maar zitten. Waarom kon hij geen normale ouders hebben? Ouders die om hem gaven?
Na een poosje klonken er doffe voetstappen en meteen draaide hij zich half om, om te kijken wie het was. Shou. Wat deed die zo laat op straat? Voor zover het leek, leek de jongen er niet echt een type voor.
"Matt, liefje!" Meteen kon hij aan zijn stem horen dat hij dronken was. Dat verklaarde veel. Was hij naar een feestje geweest? Opeens kwam de jongen dichterbij en besprong hij hem, waardoor ze beiden op de grond vielen. Met een doffe bonk belandde zijn hoofd eerst tegen de reling en daarna op de grond. Fijn. De droge giechelgeluidjes die de jongen maakte waren op z’n minst vreemd te noemen. Hijzelf was nog nooit dronken geweest, maar hij wist wel hoe dronken mensen ongeveer waren: helemaal de weg kwijt. "Alcohol is lekkerrrr." De jongen was ongeveer even oud als hem, misschien jonger. Hoe kon hij in godsnaam aan alcohol komen? "Ook een slokkie, lekkerding?" Hij grinnikte droog en emotieloos.
“Nee dankje. Zo te zien heb je een wild feestje gehad, of niet soms?” vroeg hij nogal droog. De jongen reageerde niet, was te druk bezig met giechelen. Ook leuk. Plotseling rolde de jongen zich boven op hem. Oké..
"Krijg ik geen kusje? Ik heb je zo gemist. ~ " Hij fronste.
“Waarom ga je gewoon niet naar huis? Straks dan mist je zus je nog,” mompelde hij zachtjes en met moeite probeerde hij de jongen van zich af te krijgen, wat niet zo heel erg makkelijk lukte. Moest hij maar meer gaan sporten.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ za jul 30, 2011 1:30 am

‘Nee dank je,’ was het antwoord van de jongen en Shou snoof. Geen slokje? Wacht even, hij was de fles vergeten. Hmmn. Ja, oké. Dan misschien toch geen slokje. Of hij moest meekomen naar zijn huis. En dan daar een slokje nemen. Lekker. Slokje alcohol. Nomnomnom. Breezer, Malibu, Champagne, Wijn, Whisky, Sherry, en alle andere lekkere alcoholhoudende drankjes. Bier niet. Bier was smerig. Bah. Heel vies. Iel.
De jongen merkte op dat hij zo te zien een wild feestje had gehad. Shou schudde zijn hoofd heen en weer. “Neehee,” zei hij half grinnikend, “Vriendin van sussie was jarig en die wilde da ik ging drinke, en t was bes lekker so,” bracht hij uit met zijn dronken kop. Het klonk niet echt logisch meer omdat de drank zijn gedachtegang een beetje verpestte. Awesome.
De jongen vroeg waarom hij niet naar huis ging en zei dat zijn zus hem dadelijk nog ging missen. Shou schudde opnieuw zijn hoofd wild heen en weer, alsof op die manier de alcohol – letterlijk – zijn oren uit zou komen of iets in die zin. “Zij is de reden da ik huis uit ben gegaan,” zei hij nogal stoned. Of dronken. Eigenlijk dronken, maar het klonk stoned. “Sij heeft alcohol en drinkt nog veeeeeeeeel meer. En ze gooiden alcohol over elkaar heen. Ik wil niet plakken!” riep hij half uit. Hij merkte dat Matthew probeerde hem van zich af te duwen en grinnikte. “Neehee~” bracht Shou uit. “Dit uitzicht is veel te leuk! ~” ging hij toen super gay door. Jammer dat daar geen hartje achter kon. Zo van.. ‘Veel te leuk ♥’.
“Krijg ik nou nog een kusje? ~” vroeg hij droogjes en hij liet zich een beetje naar beneden zakken om Matthew met een half =D-hoofd aan te kijken. Hij wilde een kusje. Don’t blame him. Hij was gewoon dronken. Dan mocht dat. Alleen dan. Anders was het weer onbeleefd om dat vanuit het niets te vragen, maar nu had hij het recht daartoe.
“Duurt te lahahahang!” riep hij dommig uit. Hij boog zich nog wat meer naar Matthew toe, zodat hun gezichten dicht bij elkaar waren. “Niet bijten!” mompelde hij droogjes. Ja, stel je voor dat hij zou bijten. Pijnlijk. Hij drukte – dit keer zonder =D-hoofd – zijn lippen op die van Matthew. Hij was dronken, dus het mocht. Puh. Hmmn. Jummie. Lekker.
Toen hij zich weer een beetje overeind zette, keek hij Matthew grinnikend aan. “Dankjewel!” riep hij dommig uit.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ za jul 30, 2011 1:45 am

De jongen schudde zijn hoofd na de opmerking over het feestje. Geen feestje? Oké..
“Neehee. Vriendin van sussie was jarig en die wilde da ik ging drinke, en t was bes lekker so.” Hij fronste. Dat was ongeveer hetzelfde als een feestje. Aan zijn stem te horen had de jongen nogal veel alcohol op. Na de andere opmerking schudde de jongen opnieuw zijn hoofd. “Zij is de reden da ik huis uit ben gegaan.” Matthew zuchtte even. Arm kind. . “Sij heeft alcohol en drinkt nog veeeeeeeeel meer. En ze gooiden alcohol over elkaar heen. Ik wil niet plakken!” Hij kuchtte, moest moeite doen om niet te gaan lachen omdat de jongen nogal.. vreemd praatte. Nog steeds probeerde hij de jongen weg te duwen, maar omdat hij niet echt zo heel veel kracht had omdat hij nogal moe was en hij de jongen niet pijn wou doen, lukte het niet. Bah. Wat handig. “Neehee~” bracht de jongen uit. “Dit uitzicht is veel te leuk! ~” Op een of andere manier liet de jongen hem heel vreemd voelen. Het was gewoon onbeschrijfelijk. “Krijg ik nou nog een kusje? ~” De jongen liet zich naar beneden zakken en Matthew snakte een beetje naar adem. Te dichtbij. Veel te dichtbij. En het ergste was dat de jongen het de volgende keer waarschijnlijk niet kon herinneren. “Duurt te lahahahang!” Opeens kwam de jongen nog dichterbij, raakten hun gezichten elkaar aan. “Niet bijten!” Huh? Wat? En toen raakten hun lippen elkaar. Het voelde alsof de wereld even stopte, alsof alle zorgen weg werden gespoeld. Zijn ogen gingen langzaam dicht en hij stopte met de jongen weg te duwen. Kut. Shit. Klote. Verdomme. Fuck. Hij voelde hoe het bloed al razend snel naar zijn hoofd steeg. Zijn eerste kus.. afgepakt door een jongen die hij nog maar twee keer had ontmoet. De jongen zette zich al snel overeind en zijn ademhaling was onregelmatig. Tranen hadden zich in zijn ogen gevormd, gewoon omdat hij het niet leuk vond. Nou ja, aan de andere kant wel.. maar toch! Hij staarde de jongen nogal geschokt aan, die hem grinnikend aan keek. “Dankjewel!” En.. even had hij het gevoel gekregen alsof hij het nog een keer wou doen. Nee, dat was gewoon hartstikke fout! Hij mocht niet op jongens vallen! Met één beweging duwde hij de jongen nogal hardhandig van zich af, stond hij op en zette hij een paar passen uit de buurt van de jongen.
“L-laat me toch met rust!” gromde hij boos en veegde zijn mond uit. Gelukkig was er nog niet zoveel speeksel uitgewisseld.. niet dat hij dat wou ofzo! Bah, bah, bah!

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ za jul 30, 2011 2:08 am

De jongen reageerde niet echt positief, want hij werd van hem afgeduwd. Met een glimlach op zijn gezicht ging hij op zijn rug liggen en volgde met zijn ogen de bewegingen van de jongen, die een paar meter verder ging staan. De jongen gromde dat hij hem met rust moest laten en een zacht gegrinnik kwam uit de mond van Shou. “Gheghe,” bracht hij droogjes uit. “Sorry ~” sprak hij lacherig. Hij grinnikte toen de jongen zijn mond afveegde en ging zitten, een beetje heen en weer bewegend alsof hij elk moment om kon vallen. Maar, hij wist zich nog wel ongeveer recht te houden. Zijn gezicht was rood, maar dit kwam meer door de alcohol dan van schaamte, want op dit moment kon hij zich niet echt schamen voor wat hij deed. Dat kwam later pas, als hij het zich al zou kunnen herinneren. Het gebeurde namelijk wel vaker dat men zich niet kon herinneren wat hij of zij had gedaan de avond dat hij of zij dronken was. Ach, misschien was het ook wel beter als hij zich later niet meer zou herinneren wat hij had gedaan.

Gelach kwam uit de verte en Shou richtte zijn blik op de plek waar het vandaan kwam. Levels wist hij niet, maar hij wist wel dat het Espers waren. De exacte locatie was voor hem ook onbekend, gezien het feit dat de alcohol zijn Esper krachten nog had verpest. Door de wazigheid in zijn hoofd begreep hij de binnenkomende informatie gewoon niet goed. ‘Hé!’ riep één van de jongens uit. Hij wees naar Matthew en Shou hief zijn wenkbrauwen op. ‘Dat is die Level vier, toch? Mental Out,’ sprak de voorste jongen. De andere twee begonnen te lachen. Shou zette zichzelf overeind en wankelde wat, maar kreeg uiteindelijk zijn evenwicht terug.
‘En dat?’ vroeg één van de jongens, aannemend dat Matthew alleen met hoge level Espers omging. Shou grinnikte en keek ze met een rood hoofd aan. ‘Nee, die doet niets,’ zei één, waarna ze wat dingen mompelden die Shou niet kon verstaan.
‘Laten we eens zien wat jij allemaal kan, zogenaamde Level vier,’ zei de voorste jongen nadat hij even met zijn vrienden overlegd had. Shou liep droogjes op Matthew af. “Wel voorzichtig doen, eh?” vroeg hij zacht. “We willen niet dat je pijn lijdt..” zei hij toen tegen Matt en hij keek even met een vrolijk gezicht naar de groep jongens, benieuwd wat er zou gebeuren.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ za jul 30, 2011 3:06 am

Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat de jongen op zijn rug was gaan liggen. Ook leuk. Zijn handen raakten zachtjes de reling aan en hij moest moeite doen om niet meer te gaan blozen, want dat was nogal overbodig, aan de ene kant dan. De nervositeit vulde zijn lichaam en hij staarde over de rand heen, naar de kerncentrale. Ughe.. Waarom moest de jongen hem zoenen? Hij proefde nog steeds ze alcoholsmaak die de lippen van de jongen hadden. De zachte lippen.. Oké, nu moest hij ophouden.
“Gheghe,” hoorde hij de jongen uitbrengen. “Sorry ~” Het klonk niet eens serieus. Matthew zuchtte. De jongen was echt niet goed bezig. Dronken worden, hem zoenen, niet eens serieus zich verontschuldigen.. Opeens klonk er gelach. Kut. Shit. Klote. Verdomme. Fuck.. Waarom moesten ze altijd hem hebben? Net nu hij nogal moe was en helemaal geen zin had in vechten. Stom.
‘Hé!’ Hij draaide zich om, staarde naar de groep jongens. ‘Dat is die Level vier, toch? Mental Out.’ Hij zuchtte, draaide zich helemaal om.
‘En dat?’ Hadden ze het over Shou? Dronken Shou, die zou echt niks kunnen doen.
‘Nee, die doet niets.’ Dat was wel logisch.
‘Laten we eens zien wat jij allemaal kan, zogenaamde Level vier.’
“Wel voorzichtig doen, eh? We willen niet dat je pijn lijdt..” We? Hij staarde de jongen aan met een blik alsof de jongen gek was geworden. Nou, eigenlijk wel. En nu moest hij vechten. Hij duwde de jongen zachtjes aan de kant. Een van de jongens rende op hem af met een mes. Oké.. Hij zette zijn Music Rage aan, waardoor de jongen zijn concentratie kwijt raakte. Hij pakte de arm van de jongen vast, draaide deze om zodat het mes op de grond viel en de jongen bewusteloos raakte. Een ander kwam helpen, teleporteerde zich achter hem en hij voelde een trap tegen zijn been. Een ander pakte het mes en toen Matthew de ene jongen net had uitgeschakeld, voelde hij hoe een mes zich in zijn schouder boorde. Verdomme. Met een ruk trok hij het mes uit zijn schouder. De jongen was al neergevallen, aangezien hij zijn bloed aan had geraakt. De jongen die nog over was staarde hem nogal angstig aan. Hij vloekte en liep langs de reling, ging via een klein paadje naar beneden. Zijn schouder bloedde, maar wat zou het.
“Waarom moeten ze mij hebben?” Als hij minder moe was geweest, was hij vast zonder een wond er weg gekomen. Matthew liet zich in het gras zakken, wierp een blik op de kerncentrale niet ver van hem vandaan. Het maanlicht scheen vaag op hem en liet het bloed zichtbaar worden. Weer een shirt kapot. Waarschijnlijk ging de butler weer zeuren over het feit wat bebloed was, maar het kon hem gewoon niks mee schelen.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ za jul 30, 2011 3:27 am

De jongen keek hem aan met een blik alsof hij gek was geworden en ergens had hij misschien ook wel gelijk. Maar toch. Hij was maar een klein beetje aangeschoten, niets speciaals. Ughe. Hij voelde hoe de jongen hem zacht aan de kant duwde en zijn ogen werden groot, terwijl hij hem dommig na staarde. Hmn. Als de jongen zou vechten.. Hij sloeg zijn armen even om zijn buik, alsof die pijn begon te doen. In werkelijkheid voelde hij weinig door de vele alcohol. Hmn. Misschien was het niet zo handig om zo veel te drinken. Dan was hij nu nog ongeveer nuchter geweest. Ongeveer.
Hij keek toe hoe de jongens wapens schenen te hebben. Zijn ogen werden groot en hij beet op zijn lip. Eerst ging het nog goed, want Matthew scheen te winnen tegen één van de jongens die na een mislukte aanval op de grond landde. Helaas was er een teleporter, die hem trapte. Een mes kwam in Matthew’s schouder terecht en Shou’s ogen werden weer groot, waarna hij zijn hand voor zijn mond hield en bijna moest huilen. Hoe aangeschoten – of dronken – hij ook was.. Dit begon langzamerhand wel een beetje tot hem door te dringen. Gelukkig waren de jongens wel neer, maar Matthew was gewond. Tenminste.. Eén jongen stond nog overeind, maar die scheen te bang te zijn om zich te bewegen.

Matthew liep weg en Shou stond daar even vol verbazing te kijken, waarna hij met snelle passen richting Matthew liep, de jongen die nog over was negerend.
Matthew was op het gras neergeploft en Shou landde voor hem, op zijn knieën. Matthew had even geleden gevraagd waarom ze hem moesten hebben en Shou zuchtte. Zijn kop was nog altijd rood en zijn gedachtegang werkte niet helemaal volop, maar hij was nogal gechoqueerd waardoor hij al iets meer na begon te denken. “Je.. Heb ik eerder uitgelegd..” mompelde hij droogjes.
Hij keek naar de wond van de jongen en tranen ontstonden weer in zijn ogen. “M-Maar..” begon hij en hij richtte zijn blauwe ogen op de ogen van de jongen, maar keek toen weer naar de wond. Hij wist niet precies wat hij moest doen aangezien geheel logisch nadenken nog altijd onmogelijk was, maar goed.
Hij liet zich langzaam wat voorover zakken en sloeg zijn armen om het middel van de jongen heen en duwde zijn gezicht in zijn shirt; het gedeelte wat niet bebloed was, natuurlijk. “H-H-Het.. Sorry!” riep hij dommig uit. Op dit moment haatte hij de alcohol nog erger. Het zou wat fijner zijn als hij normaal kon nadenken namelijk, maar nu begon er een stekende hoofdpijn te ontstaan terwijl alles nog wazig was.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ za jul 30, 2011 8:05 am

De jongen was hem al meteen achtervolgd en plofte voor hem neer in het gras. Weer een te dichte afstand. De nervositeit begon weer op te spelen en hij wendde zijn blik weg, terwijl zijn wangen wat roder werden.
“Je.. Heb ik eerder uitgelegd..” Matthew snoof. Het was niet eens een vraag. De jongen kreeg zijn wond in de gaten en hij kon de glinstering van de tranen in de ogen van de jongen zien, waardoor hij de jongen weer aan keek en op zijn lip beet. Niet huilen, niet huilen.. Shou mocht niet huilen! Ughe.. hij begon nu echt opeens heel anders te denken.. “M-Maar..” Zijn ogen werden wat groter. Wat was er? Opeens liet de jongen zich voorover zakken en werden er twee armen om hem geen geslagen. De nervositeit werd erger en zijn ademhaling onregelmatiger. Waarom raakte de jongen hem zo aan? Het voelde.. niet echt zo lekker, als hij eerlijk moest zijn. “H-H-Het.. Sorry!” Matthew zuchtte en legde zijn handen een beetje zachtjes op de rug van de jongen. Kut. Shit. Klote. Verdomme. Fuck. Waarom deed hij dit in godsnaam? Meteen liet hij de jongen los en probeerde hij door zijn handen achter zich te zetten steun te vinden. Hij zette alleen zijn handen verkeerd, waardoor hij achterover in het gras viel en de jongen mee trok. Nou, het was wel de jongen zijn schuld. Half. Deels. Oké, niet zijn schuld. Zachtjes rolde hij de jongen van zich af. Hm.. Het gras lag wel lekker.. Hij gaapte en sloot zijn ogen. De wond bloedde niet zo hard, dus als hij wakker werd zou hij niet half doodgebloed zijn. Matthew zuchtte. Misschien was slapen wel een goed idee. Al was het hier bij de kerncentrale, waar gelukkig nauwelijks iemand kwam. Al snel overmeesterde de moeizaamheid hem en viel hij in slaap.

Het zonlicht scheen zachtjes op zijn gezicht toen hij wakker werd. Iets zwaars lag half boven op hem, een ademhaling was vlakbij. Hij opende zijn ogen en zag tot zijn grote verbazing dat Shou zich half boven op hem had genesteld. Zijn ogen werden groter en het bloed stroomde al snel naar zijn gezicht. Vooral omdat hij blijkbaar zijn armen om de jongen heen had geslapen in zijn slaap. En een slapende Shou zag er best schattig uit.. Matthew zuchtte en ging zachtjes met zijn hand door het haar van de slapende jongen. Toen dacht hij weer aan het feit dat ze die vorige avond gezoend hadden, terwijl de jongen dronken was. Zou hij het zich nog herinneren? Misschien niet.. Maar hij zou vast wel een kater hebben. Opnieuw zuchtte hij en sloeg hij zijn armen wat steviger om de jongen heen. Hm.. het lag zo wel lekker.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ za jul 30, 2011 8:21 am

Een droge kreun kwam uit de mond van de blondharige jongen, terwijl hij zachtjes in het shirt van de jongen die half onder hem lag kneep. Wist hij veel dat het een shirt was. In je slaap had je weinig door. Hij had zijn ogen nog altijd gesloten en sliep nog, zich niet bewust van wat er gisteren gebeurd was en in welke situatie hij zich op dit moment bevond.
Iets ging door zijn haar en hij kromp een klein beetje ineen, maar hield zijn ogen gesloten. Door de slaap realiseerde hij zich niet echt helemaal wat er gebeurde, dus werd hij niet helemaal wakker ervan. Toen iets beter om hem heen werd geslagen, veranderde dit echter. Hij kneep zijn ogen zacht dicht, waarna hij ze opende. Hmn. Hij keek naar hetgeen wat zich in zijn handen bevond en fronste lichtjes. Dit was geen bed. Een steek trok door zijn hoofd en hij kromp ineen, waarna hij zich herinnerde dat iets om hem heen zat.
Hij keek omhoog, waar hij het gezicht van Matthew zag. Hij hapte naar adem en duwde zich zacht van de jongen af, waarna hij naar achteren kroop. “W-W-Wat is er g.. Gebeurd?” vroeg hij stotterend en met grote ogen, terwijl hij de jongen aankeek. Hij kon zich totaal niet meer herinneren wat er de vorige nacht gebeurd was. Het laatste wat hij zich nog kon herinneren was hoe hij gedwongen begon met de drank..
Oh. Wacht. Wacht. Fuck. Kut. Shit. Jezus. Allah. Hij was de weg kwijt geraakt na het drinken, kon niet anders. En nu was hij hier, met Matthew. Wakker geworden in zijn armen. Oké, hij moest toegeven dat het heel lekker had gelegen, afgezien van de stekende hoofdpijn die door zijn hoofd ging.
Hij hapte naar adem toen hij de wond van de jongen zag en zijn hand ging naar zijn mond, terwijl zijn ogen groot werden. “W-Wat..” vroeg hij toen, zich realiserend dat hij die vraag al eerder had gesteld.
“Het.. Het spijt me!” riep hij toen met dichtgeknepen ogen aan en hij moest op zijn lip bijten om de tranen binnen te houden, want hij mocht niet huilen van de jongen, dat had hij hem eerder beloofd. “Ik.. Had niet moeten accepteren,” zei hij toen, doelend op de drank. “Het spijt me voor.. Weet ik niet..” sprak hij toen. Hij had geen idee wat hij had uitgespookt.
Een harde steek ging door zijn hoofd en hij kromp een beetje in elkaar. Al snel zette hij zich echter weer recht en keek de jongen aan, zijn gezicht al vanaf het begin rood gekleurd. Hij wist niet of er iets gebeurd was, maar hij hoopte dat de jongen hem op zijn minst zou uitleggen waarom ze op die manier wakker werden. Dit was nooit zijn bedoeling geweest.. Of misschien had hij het ergens wel gewild, maar.. Niet als hij het zich niet meer kon herinneren. En waarom was Matthew – alweer – gewond?

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ za jul 30, 2011 11:35 am

Hij schrok zich dood toen de jongen opeens vanuit het niets kreunde. Oke.. Hij voelde hoe de jongen zachtjes in het shirt kneep en slikte. Toen hij met zijn hand door het haar ging van de jongen, was deze een beetje in elkaar gedoken. Hmm.. Hij sloot zijn ogen, genoot van het moment dat hij de slapende jongen in zijn armen had. Op een of andere manier was het wel leuk, maar aan de andere kant ook best wel eng. Want hij weigerde namelijk te bekennen dat hij gevoelens voor de jongen had, dat hij gay was.. Opeens kromp de jongen opnieuw ineen. Huh? Wat was er? Moeizaam deed hij zijn ogen open en tot zijn grote schrik zag hij dat de jongen was. Kut. Shit. Klote. Verdomme. Fuck. De jongen keek hem aan met een nogal geschokte blik en hij hoorde hem naar adem snakken, waarna de jongen zich van hem af duwde en achteruit kroop. Hijzelf kwam moeizaam overeind. Alles was moeizaam als hij net wakker was. Zelfs praten
“W-W-Wat is er g.. Gebeurd?” Het gestotter maakte hem nerveuzer en de jongen staarde hem met grote ogen aan. Matthew zweeg en keek weg, beet zachtjes op zijn lip. Hij wou het niet uit leggen. Toen hij het geprik in zijn schouder voelde, werd hij er ook nog aan herinnerd dat hij een wond had die hij vast ook nog zou moeten uitleggen aan de jongen. Ughe, dat ging nog wat worden. Zo te zien had de jongen de wond ook opgemerkt, want hij snakte naar adem en hield zijn hand voor zijn mond, staarde met alweer grote ogen naar zijn schouder. Arm kind, hoe vaak maakte hij hem wel bezorgd door de acties die hij deed en de verwondingen die hij kreeg. Maar het kwam ook omdat die jongens altijd op van die stomme momenten kwamen. Niet eens op van die momenten dat hij juist wel volledige krachten had. Oke, er waren wel jongens die op zulke momenten kwamen, maar dan had hij ze al meteen uitgeschakeld. “W-Wat.." De jongen had die vraag toch al gesteld. “Het.. Het spijt me!” Huh.. Maar het was zijn schuld toch niet? Matthew staarde de jongen verbaasd aan. Waar sloeg dat in godsnaam op? Hij zag dat de jongen moeite deed om niet te gaan huilen en hij zuchtte. Arm kind. “Ik.. Had niet moeten accepteren.” Had hij het nu over zijm zussen, of..? “Het spijt me voor.. Weet ik niet..” Dat sloeg ook nergens op. Hij zuchtte. Hij had weer de neiging om de jongen aan te raken. Ughe.. zijn gevoelens begonnen nu heel raar te doen. Hij wist eigenlijk nauwelijks watvoor karakter hij had, aangezien hij al die jaren emotieloos had gereageerd. Het enigste wat hij wist was dat hij makkelijk kon toneel spelen en bijna altijd een masker op had. En hij was ook in sommige situaties nogal.. verlegenachtig? Hij durfde sommige doodnormale dingen niet, zoals het naar de supermarkt gaan. Hij leek een hele machtige esp-er en hacker, maar zonder negatieve dingen zat hij niet. En voor de rest wist hij het gewoon niet. Maar door de jongen leek zijn emotieloze masker te vervagen, leek het alsof hij voor het eerst in een hele tijd gevoelens had. Dat was ook lekker positief.
"Het is niet jouw schuld. Het is ook niet dat ik dood bloed ofzo," mompelde hij zachtjes terwijl hij zijn hand uit stak en hem door het haar van de jongen liet gaan, zachtjes en voorzichtig aangezien de jongen vast nogal gechoqueerd was. Opnieuw zuchtte hij. Waarom had hij in godsnaam verlangen naar zo'n klein jongentje zoals.. Shou? Ughe. En hij wou het niet eens. Hijw ou het verdomme niet eens. Hij was boos op zijn gevoelens, wou eigenlijk dat hij andera gevoelens had. Betere dan deze. "Ik zal je eens laten zien wat je gister hebt gedaan," mompelde hij zachtjes. Zijn hand raakte de kin en een gedeelte van de wang van de jongen aan, draaide het gezicht zijn kant op. De jongen vroeg er toch om? Dan zou hij het ook nog laten zien ook. Hij boog zich voorover, werd nerveuzer en sloot zijn ogen, waarna hun lippen elkaar aanraakten. Een moment die juist hemzelf helemaal van slag leek te maken. De intieme aanraking liet zijn hart op hol slaan, zorgde er voor dat zijn ademhaling sneller ging. Zijn ene hand legde hij op de middel van de jongen, duwde hem een beetje meer naar zich toe. Maar toen hij besefte dat de jongen dat juist niet had gedaan, leunde hij naar achter zodat de kus verbrak.
"Hier is je antwoord op je vraag," mompelde hij nogal emotieloos, maar er ontstond al snel een blos op zijn wangen. Nu was de jongen zeker doodsbang voor hem, dacht hij misschien dat ze het helemaal niet hadden gedaan en dat hij het gewoon uit zijn duim zoog. Ughe. Maar zo'n type was hij ook niet. Hij was meestal recht door zee. Weer een karaktereigenschap voor zijn lijstje met karaktereigenschappen. Oke, dat klonk nogal zielig. En dat was de hele situatie hier ook.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ za jul 30, 2011 12:03 pm

Terwijl Shou sprak had hij Matthew enkel een paar keer horen zuchten, maar verder kwam er niet echt een reactie. Uiteindelijk zei de jongen dat het zijn schuld niet was en dat hij ook niet aan het dood bloeden was, of iets in die richting. Shou knikte lichtjes, maar kleurde weer rood toen de hand van de jongen door zijn haar ging. Het was zo'n aanraking waarbij alles heel even stil leek te staan en zijn koppijn even vergeten werd. Ughe, hoe de jongen het dee den waarom hij het zo ervaarde wist hij ook net, maar het bezorgde hem alleen maar meer pijn in zijn hoofd. Oef.
De jongen zei dat hij hem zou laten zien wat hij gisteren had gedaan en ietwat verbaasd keek Shou hem aan. Hmmn, hij betwijfelde of er nu veel goeds zou komen, aangezien hij gisteren dus dronken was geweest, waardoor hij dingen had gedaan die hij normaal nooit zou doen. Typisch.
Een hand raakte zijn kin aan en hij keek de jonge automatisch weer aan toen zijn gezicht de kant van de jongen opgedraaid werd. Hij kleurde opnieuw rood. Oef. Toen de jongen zich naar voren boog, kleurde Shou nog roder en leek hij een halve hartverzakking te krijgen. De jongen sloot zijn ogen, terwijl Shou die van hem juist wijd open had van schrik. Op het moment dat hun lippen elkaar raakten liet hij zijn ogen echter bijna automatisch dichtvallen. Had hij.. Dit gisteren gedaan? Met Matthew? Waarom herinnerde hij zich zoiets niet? En waarom deed Matthew het voor? Vond hij het niet zo erg, maar.. Hij voelde hoe de jongen een hand bij zijn middel plaatste en hoe hij tegen hem aan getrokken werd. Hij deed zijn ene arm om het middel van de jongen heen en de ander vlocht hij ergens in zijn haar, terwijl de verwarring alleen maar meer toe begon te slaan, terwijl aan de andere kant het verlangen alleen maar groter leek te worden.
Plots leunde de jongen naar achteren en moest Shou hem wel los laten, waarna hij de jongen met een vuurrood gezicht en grote ogen aanstaarde. De jongen zei dat hij hier het antwoord had op zijn vraag. De emotieloze stem liet hem heel even denken dat het de jongen weinig boeide, tot hij de blos zag. Hij kon een glimlach niet onderdrukken en keek hem even droogjes glimlachend aan.
"Bedankt," sprak hij zacht. Waarom bedankte hij de jongen? Eigenlijk wist hij het wel. Hij kon zich niet herinneren hoe het de vorige avond was gegaan, dus was hij dankbaar dat hij nu toch een soortgelijke herinnering had. Oef. Dat klonk heel gay, maar dat was zo onderhand ook al duidelijk dus het maakte hem weinig uit.
"Het spijt me dat ik het me niet kan herinneren," mompelde hij droogjes. Hij wist zelf ook wel dat hij er niets aan kon doen, maar misschien kwam het beledigend of iets in die richting over als hij zich niet kon herinneren dat hij had gezoend met de jongen. Het verlangen naar nog een keer werd alleen maar groter nu hij het had gevoeld. Oef, niet goed.. Zeker niet goed.
"Ik had gewoon niet moeten drinken," zuchtte hij, maar uiteindelijk zette hij een kleine glimlach op zijn gezicht. "Maar ik betwijfel of ik dit had willen missen," mompelde hij heel zacht, waarna hij zijn blik afwendde. Hij twijfelde er niet over; hij wist wel zeker dat dit zo'n moment was die hij voor geen goud wilde vergeten, wat het extra erg maakte dat hij de vorige avond wel vergeten was. Maar ja. Hij had wel in de armen van de jongen mogen slapen - zeer lekker, natuurlijk - en had het nog een keer meegemaakt. Hij glimlachte lichtjes. Hmn, daar was hij allang tevreden mee.
De hoofdpijn werd weer erger en hij kromp even een klein beetje in elkaar en kneep zijn ogen dicht, maar al snel ging hij recht zitten en keek hij de jongen weer aan. Het enige wat hij haatte aan dit moment waren zijn hoofpijn en de verwonding van de jongen. Maar, toch wilde hij dit niet vergeten en wilde hij niet weg.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ zo jul 31, 2011 8:44 am

Hij glimlachte zachtjes toen hij zag dat de jongen bloosde. En nog niet zo’n beetje ook. De jongen had een hand om zijn middel gedaan en zachtjes maakte hij hem los, aangezien hij door de aanraking nog nerveuzer werd. Zijn glimlach vervaagde en zijn gezicht werd wat neutraler toen de jongen hem glimlachend aan keek. Oké, die actie van zichzelf sloeg ook nergens op.
"Bedankt," hoorde hij de jongen zachtjes zeggen en hij snoof zachtjes, duwde de jongen een beetje van zich af. Oké, nu was het dichtbij moment voorbij. Met moeite liet hij de jongen los en zuchtte hij zachtjes, keek weg van de lieflijke blauwe ogen. "Het spijt me dat ik het me niet kan herinneren." Hij grinnikte zachtjes. Daar hoefde je je toch niet voor te verontschuldigen? Hm.. Nu had hij een beetje gelukkig momentje. Ughe.. maar dat betekende toch niet dat ze.. eh.. hij.. verliefd was.. hem leuk vond..? Hij wist het verdomme niet. Het was ook niet echt het moment er voor, aangezien hij nu met een gewonde schouder zat. Zijn blik ging er even naar. Bah. Het zag er niet lekker fris uit, je kon het vlees zien dat een beetje opengereten was. Bah. Bah. Zijn hoofd begon duizelig te worden en hij wendde zijn blik af, beet op zijn lip. Moest hij maar niet kijken. "Ik had gewoon niet moeten drinken." Hij glimlachte lichtjes, wist niet eens waarom. Zijn gedachtes gingen alleen maar naar de wond die hij had. Stomme wond. Stomme wond. Stomme wond. Stomme wond. Bah. "Maar ik betwijfel of ik dit had willen missen." Zijn gezicht werd roder en zijn gedachtes werden even afgeleid door de uitspraak van de jongen. Hmm.. Hij had eigenlijk best wel gelijk. Matthew zuchtte, zijn blik werd wat bezorgder toen hij zag dat de jongen voor hem in elkaar dook. Hmm.. Hij had vast een kater. Misschien konden ze bij het ziekenhuis wel wat halen ofzo.. Ziekenhuis.. Dokters.. Wond.. Bloed.. Zijn zicht werd wat waziger. Bah, bah, bah.
“Misschien.. is het beter.. als we zo gaan..” mompelde hij moeizaam en hij stond op, wankelde een beetje. Gelukkig kon hij zijn evenwicht nog net herstellen, al werd hij afgeleid van het shirt wat zachtjes aan zijn huid trok toen hij met zijn hand wat zonlicht afschermde. Hij kreunde, zakte weer door zijn benen waardoor hij met een zachte plof op zijn kont belandde, waarna hij ging liggen. “Ughe.. Ik moet even liggen..” Hij kneep zijn ogen dicht. Rustig, rustig.. Het was maar bloed. Niks ergs. Het kon hem niet verwonden of pijn doen, dus daar hoefde hij zich geen zorgen over te maken. Ten slotte was de jongen bij hem en kon hij dus niet doodbloeden of opgegeten worden door maden.. Alles wat in een horrorfilm zou gebeuren.. en misschien ook in het echt.. Een vieze smaak vulde zijn mond. Ughe, hij moest niet gaan kotsen. Dat zou echt niet handig zijn. Onder het denken was zijn ademhaling wat sneller geworden en was zijn gezicht wat vertrokken. Aargh, ook niet handig. Straks ging de jongen panikeren. Dat was ook niet echt handig.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ zo jul 31, 2011 11:00 am

De jongen vertelde hem dat het misschien beter was als ze hier weg zouden gaan en Shou keek hem met grote ogen en een verbaasde uitdrukking op zijn gezicht aan. De jongen stond op en wankelde, waardoor Shou overeind schoot en hem wilde helpen, maar de jongen stond toen al weer stil. De hoofdpijn werd even heel erg toen hij op stond en hij beet op zijn lip om het te onderdrukken.
Een kreun kwam uit de mond van de jongen en Shou's ogen werden opnieuw groot, terwijl hij de jongen met een bezorgde blik aankeek. Hij hield er niet van als iemand pijn leed, maar al helemaal niet als dat persoon Matthew was. Hij begreep nog altijd niet hoe het helemaal zat met hoe hij zich voelde bij Matthew en was alleen maar meer in de war door de afgelopen gebeurtenis, al moest hij heel eerlijk toegeven dat hij het stiekem wel leuk had gevonden. Wel meer dan leuk. Ughe. Dit was niet goed, helemaal niet goed.
De jongen zakte op de grond neer en Shou zakte ook door zijn knieen, maar durfde Matthew niet aan te raken, bang dat hij hem pijn zou doen of iets in die richting. De jongen ging liggen en Shou zette zichzelf op handen en knieen naast de jongen neer, terwijl hij hem bezorgd aankeek. De jongen meldde dat hij even moest gaan liggen, waarna Shou op zijn lip beet.
Hij zag hoe de jongen zijn ogen dichtkneep en schudde zijn hoofd heen en weer. "N-Nee! Niet liggen," zei hij, terwijl er tranen in zijn ogen verschenen. "D-Dadelijk ontsteekt het nog, of zo.." zei hij toen en hij veegde even ruw in zijn ogen om de tranen weg te halen, al werden zijn ogen hier nogal rood door.
Hij pakte de hand van de jongen beet en maakte een wanhopige poging door er zacht aan te trekken en hem te proberen overeind te krijgen. Toen dit mislukte, liepen er wat tranen over zijn gezicht terwijl hij de jongen aankeek. "K-Kom nou! I-Ik wil niet d-dat er wat gebeurt.." zei hij toen, terwijl zijn stem steeds meer afstierf waardoor het 'met jou' niet meer hoorbaar was. Of, in ieder geval nauwelijks. Hij keek de jongen aan met tranen in zijn ogen en een trillende onderlip, terwijl er nog altijd tranen over zijn wangen liepen. Deze veegde hij ruw weg, omdat hij had beloofd niet te huilen, maar dit was gefaald.
Toen de jongen eindelijk was meegekomen en ze bij het ziekenhuis waren, namen de zusters hem gelijk mee naar een kamertje. Een van de zusters kwam naar Shou toe voor wat informatie - gewoon terwijl Matthew erbij was, hoe onbeleefd - en duwde uiteindelijk een doosje Body Clear in zijn handen. 'We weten dat het bijna op is en je morgen nieuw zou moeten komen halen, dus hier is het alvast,' glimlachte de vrouw. Shou kleurde rood. Body Clear, het medicijn dat Esperkrachten zou stimuleren, maar voor hem nodig was om gewoon te kunnen blijven staan. Hij durfde niet te vragen of Matthew wist wat het was - vast wel - en durfde al helemaal niet uit te leggen waarom hij het gebruikte.
Toen de zusters eindelijk weg waren, ging Shou voorzichtig op een stoel naast het bed zitten en keek Matthew met grote ogen aan. "H-Het spijt me," fluisterde hij zacht, terwijl hij droogjes speelde met het doosje waar de Body clear in te vinden was.
"Ik heb ook een tijdje in het ziekenhuis gelegen, want ik heb een eh.. Zwak lichaam," besloot hij even snel uit te leggen, voordat de jongen rare dingen ging denken over Body Clear. "Toen kreeg ik dit toegediend en mijn lichaam heeft het nu nodig, anders werkt het gewoon niet meer," mompelde hij toen en hij opende het doosje, kijkend naar de pillen en het poeder wat erin zat. Oef.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ zo jul 31, 2011 11:39 am

Door een ademhaling die dichterbij kwam, kon hij horen dat Shou ging zitten.
"N-Nee! Niet liggen." Wat moest hij anders doen? Dood gaan? Kotsen? Flauw vallen? Liggen was het enige wat hielp tegen al die dingen en het liefst wou hij hier gewoon blijven liggen. Het kon hem niet schelen wat anderen dachten. "D-Dadelijk ontsteekt het nog, of zo.." De bezorgdheid in de stem van de jongen en het feit alsof het klonk alsof de jongen huilde, lieten rillingen over zijn rug lopen. Kut, nu had hij de jongen aan het huilen gemaakt. Zijn ene oog ging een beetje open toen er opeens aan zijn hand werd getrokken. De hand van de goede arm, gelukkig. Er ontstond een brok in zijn keel toen hij zag dat de jongen echt huilde. Shit. "K-Kom nou! I-Ik wil niet d-dat er wat gebeurt.." De stem stierf weg en Matthew zuchtte. Na een kleine minuut kwam hij overeind.
"Vooruit.."
Met een doodsbenauwd gevoel was hij meegegaan. Het grijze gebouw stak af tegen de bomen die zich er om heen hadden verzamelt en er gingen steeds verschillende rillingen over zijn lijf heen toen hij dacht aan alle dingen die ze wel met hem konden doen als hij eenmaal het gebouw binnen was. Alleen maar omdat hij een Level 4 was, iemand die ze heel makkelijk konden gebruiken bij van alles en nog wat. Ze konden zijn krachten manipuleren, sterker maken, waarbij hij vast veel pijn kreeg. De hand van de jongen hield zijn hand stevig vast, zo stevig dat hij hem niet eens weg durfde te trekken. Niet dat hij dat niet zou kunnen als hij op sterkte was, maar nu was hij op een of andere manier bang om de jongen pijn te doen en was hij te zwak. Matthew keek weg toen ze door de hal liepen en verschillende ogen hem aan staarden. De bekende Mental Out, hand in hand met een of ander jochie. Zijn ogen waren half open terwijl hij Shou maar achterna liep. Meteen werden ze naar een apart kamertje gestuurd en ging hij op het bed wat er stond zitten. Een van de zusters begon met de jongen te praten terwijl hijzelf werd verzorgd. Op een gegeven moment prikte het vreselijk en beet hij hard op zijn lip, ontstonden er tranen in zijn ogen door de pijn. Het vreemdste was dat de jongen op een gegeven moment een doosje Body Clear kreeg. Huh?
'We weten dat het bijna op is en je morgen nieuw zou moeten komen halen, dus hier is het alvast.' What the fuck moest de jongen in godsnaam met Body Clear? Hij wendde zijn blik af. Waarschijnlijk was het iets waar hij zich niet mee moest bemoeien. Na een poosje waren de zusters eindelijk weg. Het was een beetje koud zonder shirt aan. Het was zijn lieverlingsshirt.. hij zou nog wel een keer wraak nemen om die jongens.. Hij moest hier nog even blijven, ongeveer een paar uur aangezien ze hem nu niet meteen al de straat op wouden sturen.
"H-Het spijt me." Hij keek op, naar de jongen toe die naast zijn bed zat op een stoel. Hm.. "Ik heb ook een tijdje in het ziekenhuis gelegen, want ik heb een eh.. Zwak lichaam." Zijn blik ging naar het doosje waar de jongen mee speelde. Waarschijnlijk ging hij het uitleggen over dat. "Toen kreeg ik dit toegediend en mijn lichaam heeft het nu nodig, anders werkt het gewoon niet meer." Hij knikte. Wauw, dat was een apart verhaal.
"Ik begrijp het, maak je je nou maar geen zorgen," mompelde hij zachtjes. Matthew dook ineen toen er een steek door hem heen ging en wendde zijn blik weg. "Het komt allemaal wel goed joh. Het zijn vooral esp-ers die hier werken." Hij ging met de hand van zijn niet gewonde kant door het haar van de jongen heen. "Wees maar niet zo bezorgd. Het komt goed." Hij gaapte, had nog steeds niet alle ingehaalde slaap binnen. Ach, wat zou het. Het moment was op een of andere manier.. leuk ofzo.. en mocht dus niet verpest worden door iemand die in slaap viel.

Onderwerp: Re: " Stay close, don't go. ~ zo jul 31, 2011 11:58 am

Met een droog hoofd had Shou toegekeken hoe Matthew behandeld werd, terwijl hij een van de pillen had ingeslikt. Hij had namelijk al sinds de vorige middag niets genomen omdat.. Nou ja, omdat hij zo ongeveer heel erg dronken was geweest en dan niet echt aan zijn medicijnen had gedacht. Het was namelijk niet zo dat die alcohol gezond was geweest en met body Clear erbij zou zijn lichaam alleen maar raarder gaan doen, waarschijnlijk. Toch nam hij het liever wel op een moment zoals deze omdat hij echt wat meer energie nodig had, wilde hij niet in slaap vallen, of iets in die richting.

Toen hij had uitgelegd waarom hij de Body Clear wel moest gebruiken, had hij af en toe even naar het doosje gekeken. Hij moest toegeven dat het niet echt smerig was of zo en het oppeppende gevoel dat hij erdoor kreeg was zeker fijn, maar het was niet zo dat hij er verslaafd aan was als een roker aan zijn nicotine. Hij was er verslaafd aan zoals iemand die eh.. Hij fronste, geen goede vergelijking wetend. Ach, het kwam er op neer dat hij het nodig had, anders had hij niet eens de kracht om zichzelf om te kunnen draaien als hij lag. En, dat deed hij toch liever wel. Hetzelfde gold voor aankleden, trouwens.
Toen de jongen ineen dook, werden Shou's ogen groot. De jongen scheen door te hebben dat Shou hierdoor weer bezorgd werd en zei hem dat het allemaal wel goed kwam, waarna hij zei dat het allemaal Espers waren die hier werkten. Shou knikte even.
Toen er een hand door zijn haar ging, kleurde hij rood en keek hij de jongen dommig aan. Elke aanraking bleef hetzelfde, zijn lichaam bleef er raar op reageren. De jongen ging door met dat hij niet zo bezorgd moest zijn en dat het allemaal wel goed kwam, waarna hij het afsloot met een gaap. Een lichte glimlach kwam op het gezicht van Shou te staan, waarna hij de hand van de jongen pakte en hem vast hield, net als hoe ze hierheen waren gelopen. Het had fijn gevoeld, dus wilde hij dat nu ook hebben. "Sorry," zei hij zacht. "Maar alleen.. Het idee al dat.." Hij slikte een keer om niet al te erg te laten doorklinken dat hij bijna moest huilen als hij eraan dacht. "Er iets gebeurt.. Met jou.." ging hij toen zacht door en hij wreef even met zijn losse hand door zijn oog. "D-Dat... Wil ik gewoon niet," mompelde hij toen zachtjes en hij boog zich naar voren, om voorzichtig zijn armen om de jongen heen te slaan. Hij realiseerde zich net iets te laat dat de jongen geen shirt aan had, waardoor hij in plaats van zijn gezicht daarin te leggen, zijn gezicht tegen de borstkas van de jongen aan legde. Hij kleurde rood, maar durfde de jongen nu al helemaal niet meer weg te duwen, bang dat die zijn roodgekleurde gezicht zou zien.

» Perfect isn't possible, but I'm as close as you can get.
» Stay with me.. <3
» Stay alive forever. ~
» It's better to run and live than to stay and die~ [Kate]