It's better to run and live than to stay and die~ [Kate]

Ze droeg vandaag een kort rokje, waarboven ze een een topje droeg met korte opgerolde mouwtjes. Ze droeg haar haar los, wat tot aan haar billen reikte. Haar lichtbruine ogen staarde vrolijk om zich heen, terwijl ze met een glimlach over het Sakura Path liep. Ze was nog niet zo lang hier, maar toch vermaakte ze zich al prima. In haar handen had ze een rieten mandje waarin drie appels lagen. Voor zichzelf, niet voor iemand anders. Meestal deelde ze haar spullen wel, maar appels kreeg niemand. Helemaal niemand zou haar appels krijgen. Ze stopte bij een leeg bankje en ging zitten. Rustig deed ze het haar rechterbeen over d'r linker en pakte een appel uit het mandje. Met smaak at ze de appel op, terwijl het sap langs haar kin omlaag droop. Ze had nog steeds een glimlach rond haar gezicht terwijl ze het klokhuis in de prullenbak liet zakken en haar mond af depte met een zakdoekje. Ook deze deponeerde ze in de prullenbak en ze stond weer op. Rustig liep ze verder, om zich heen kijkend naar de bomen en de vele mensen die hier waren.
Opeens viel haar oog op een klein vogeltje dat op de grond zat. Ze liep naar het beestje toe en zakte door haar knieën. Ze ging op d'r hurken zitten en zetten het vogeltje op haar hand. "Hallo daar," zei ze met een vriendelijke stem. "Wat is er met jou aan de hand?" Het vogeltje keek haar even verbaast aan. "Nest," was het enige wat er uit het kleine diertje kwam. Ryouko's ogen gleden naar boven toe en zag het nest zitten hoog in de boom. Daarna keek ze om zich heen en zag een boomstrok liggen even verderop. Voorzichtig zetten ze het vogeltje neer en pakte de stronk, zetten hem tegen de boom aan en pakte het vogeltje weer. Ze ging zelf op de wankelende stronk staan en zetten het diertje terug in het nest. "Zo, alsjeblieft," zei ze met een glimlach en sprong weer van de stronk af. Ze legde de stronk weer weg en keek om zich heen. Niemand die haar hier door zou hebben. Twee bruine wolvenoren kwamen te voorschijn op haar hoofd en een dikke bruine staart rolde onder haar rokje vandaan. Nog geen twee tellen later stond een kleine bruine wolf op de plek waar Ryouko eerst stond. Ze krabde zichzelf achter d'r oor en rolde zich op. Ze geeuwde en deed d'r ogen dicht.

[410 woorden. Goed genoeg? xD]

Kate kwam aangelopen. Ryou was veranderd, toen hij uit ziekenhuis kwam was hij zo veranderd. Geen gevoel meer voor Kate, ze gromde even. Twee zwarte poten liepen langs een boom, nu was alleen zijn lijf en de rest van haar kop niet tevoorschijn. Ze keek even naar een meisje, die een boomstronk weg legde. Ze keek haar even aan, en dacht er maar aan vriendelijk te doen. Ze zuchtte even, en wilde langs meisje lopen toen ineens een staart en oren tevoorschijn kwamen. Uit haar ooghoeken keek ze naar het meisje die zo juist in een wolf was veranderd. Ze keek haar even aan, en Kate stond stil. Nog een wolf, Kate kende alleen haarzelf als wolf niet nog een ander. Haar staart kwispelde langzaam, ze was eigenlijk wel blij met een tweede wolf. Hoefde ze tenminste bijvoorbeeld niet meer alleen te jagen. Kon zei praten als ze wolf was? Kate wel namelijk. 'Hey.' Zei ze wat kortaf. Ze keek de bruine wolf even aan, zelf was Kate niet bruin, ze was zwart, met rode ogen. 'Ik ben Kate.' Zei ze glimlachend. Ook al zag je dat niet als je wolf was,
tenminste niet zoals een mens dat doet. Ze staarde haar even aan, en ze zag dat ze nog steeds niet reageerde. Hm, vast net als Kate geen anderen wolven gezien van haar soort. Kate ging zitten op de grond, de grond was er koud en vies. Wat haar niet boeide of zo. 'Ehm...?' Zei ze vragend. Nejooh schoot haar gedachten binnen, en even dwaalde haar blik af naar de verte. Nejooh kent Kate haar kracht helemaal niet. Ze kende zijn krachten eigenlijk ook niet maar ze wist wel dat hij een Esper was, dat zag ze gewoon. Ze zuchtte even, haar poot speelde met een blaadje.
Ze stopte even, dan leek ze verlegen en dat was Kate haar persoonlijk heid niet. Ze keek even weer naar het meisje, even verderop stond er een mandje met appels, vast van het meisje. Ze zagen er goed uit, en vast erg sappig. Ach, je kon moeilijk vragen of je er één mag niet dan? Ze keek even weer naar het meisje, van die appels kreeg je wel honger. Hm, het meisje was ouder dan Kate of waren ze nou juist gelijk? Ze keek even weer naar de appels, en ze wilde nu eigenlijk echt gaan eten. Kate keek snel naar het meisje voordat ze er naartoe rent en alles opeet. En dat was niet bepaald netjes bij nieuwelingen, en onbekende. Bij haar vrienden zou ze het nog wel maar niet bij nieuwelingen of onbekenden.

- Aha 433 >3 Ik ging ineens stoppen want ik kreeg echt honger xD

Het duurde niet lang voordat ze in een lichte slaap was gevallen. Ze vond het niet erg om hier te slapen, de meeste mensen zouden haar toch niet opmerken. Het zou pas irritant worden als kleine kinderen haar vonden. Die hadden altijd de neiging om met hun kleine, irritante, vingers in haar bruine vacht te zitten en te denken dat ze een hond was. Het werd helemaal leuk als ze geen 'zit' of 'lig' deed, waardoor de kinderen kwaad werden en haar een trap gaven of aan d'r vacht begonnen te trekken. Daar had ze echt een hekel aan.
Ryouko rolde zich nog een keer extra op en geeuwde, waarna ze weer in slaap viel.

"Pap, laat los!" Spartelend hing het jonge meisje in de lucht. Een grote, sterk uitziende man hield haar met één hand in de lucht. "Laat los!" gilde ze nog een keer, maar de man was doof voor haar gegil. Acht de man stond nog een meisje, zeker drie of vier jaar ouder dan het jongere meisje, maar met een gemene grijns op haar gezicht en sluw oplichtende oogjes. Zij was niet te vertrouwen, maar eigenlijk deed iedereen het toch.
De man hielt een fles wijn in de lucht en wilde het jongere meisje er mee slaan. Ze gilde en zakte op de grond neer. Bloed stroomde uit één van de nieuwe wonden die gemaakt waren door haar eigen vader. Zachtjes begonnen haar schouders te schudden en rolde er tranen over haar wangen heen. "Eikel! Ik haat je!" gilde ze naar de man toe. Maar deze draaide zich gewoon om en liep met het oudere meisje door de deur naar buiten toe.

Met een schok kwam de wolvin overeind. Haar hart bonkte in d'r keel, terwijl haar licht bruine ogen keken, licht in paniek, om zich heen. "Het was maar een droom, een droom, een droom," dacht ze telkens. Ze huiverde en zag dat er nog een meisje was gekomen. Het viel haar licht op dat ze tegen haar aan het spreken was, maar kon er zo snel niet achter komen wat ze zei. Ze schudde haar kop en ging overeind staan, waar ze haar bruine vacht uitschudde en op het meisje afliep. Nu pas merkte ze dat ze al haar appels aan het opeten was. Direct ging haar staart in de lucht en gromde ze luid naar het meisje. "Ben je nou helemaal betoeterd, om zo maar iemand anders zijn eten op te eten," blafte ze haar pissig toe. Haar lichte ogen gleden over het meisje heen. Ergens leek ze op haar, zou ze ook een wolf zijn? Ze had geen zin om het te vragen, eerst wilde ze een verontschuldiging horen. Daarna kwam de rest wel. Ze trok haar lip op en liet haar scherpe witte tanden zien, terwijl ze nog eens diep naar het meisje gromde.

[Há >D 472]

- Ik was je appels niet aan het opeten D: Nou ja dan maar wel xD Ik was vergeten dat je sliep xD

Kate keek haar aan en likte langzaam haar snuit af. Ze grinnikte en ging weer zitten op de grond. "Ben je nou helemaal betoeterd, om zo maar iemand anders zijn eten op te eten," blafte ze haar pissig toe. Kate ontblote haar tanden en liep op haar af, ze maakte zich groot en ging voor het meisje staan. 'Nope.' Zei ze dood leuk. Ze liep weer naar achteren en keek haar met een vals grijnsje aan. Hier had nou juist geen zin in. 'Trouwens kan je bewijzen dat ze van jou zijn? Je licht daar helemaal in je uppie en hier staan een paar overheerlijk appels helemaal alles klaar om opgegeten te worden door Kate de boze wolf.' Zei ze doodleuk. In het mandje zaten nog maar twee appels in. Ze grinnikte en keek haar aan. Ze draaide zich weer om, en ze ging voor haar zitten. Kate liet haar tanden en lange nagels zien, haar staart stond omhoog en ze grijnsde licht naar het meisje. Even keek ze weer doodserieus naar het meisje en ze stond op en liep een rondje om de wolf heen.
Het meisje gromde nog eens diep naar Kate, en Kate vond het nu alleen maar leuker worden. Ze trok haar lippen ietjes op en het zag er geniaal stom uit. Ze ging gewoon weer haar valse glimlach opzetten en ze keek haar brutaal aan. Ze zuchtte even, Kate ging liggen en keek haar verveeld aan. Ze legde haar hoofd op haar poten en keek haar nog steeds verveeld aan. Wat een kakker. Eigelijk vond Kate iedereen een kakker, zelfs Nejooh haar ex vriendje maar ja, hij vond ook iedereen een kakker dus het maakte toch niet veel meer uit. Net als haar moeder die waren ook kakkers nou...
Zij waren meer oude kakkers. Kate glimlachte bij die gedachten. Nog steeds zei het meisje niks en ineens keek ze weer helemaal verveeld. 'Tss! De kakker.' Mompelde ze verveeld, haar verveelde blik moest vast wel iriteren ach, wat maakte het uit toch? Ze keek weer naar de appels en ze wist dat er nog twee inzaten. Naja, niet nodig. Misschien moest ze toch maar haar excuses aanbieden dit ging eigenlijk wel ver. Nou eigenlijk zou het pas ver gaan als ze zouden gaan vechten, maar dat is wel heel ver gekeken voor een paar "appels." Behalve als het meisje gaat zeiken over dat Kate ze terug moest betalen. Ach, wat maakte het uit? De kakker.

- Nu lijk ik echt een bitch terwijl het niet de bedoeling was xd Naja maakt niet uit Razz

En jij wint ik heb geen inspi meer dus 409 D':

» Stay with me.. <3
» " Stay close, don't go. ~
» Stay alive forever. ~