If we ever meet again..

Voordat hij op het aanrecht ging zitten, krulden er opeens twee handen om zijn middel heen. Er gingen rillingen over zijn lichaam heen toen hij de lippen van de jongen in zijn nek voelde en hij zette de mok maar snel op het aanrecht, aangezien die anders uit zijn handen zou vallen. Drie keer kuste de jongen hem daar. Bah, hij maakte er ook wel veel misbruik van. Zelfs nadat hij had gezegd dat hij hem daar niet moest zoenen. Kida’s ademhaling was wat sneller gegaan en onregelmatiger geworden. Het voelde aan de ene kant nogal fijn, maar aan de andere kant was het een van zijn zwakke plekken en zorgde het er voor dat zijn hele doen en laten in de war raakte. "Dit is de leukste plek om je te zoenen," fluisterde de jongen. Waarom was het leuk als hij zo reageerde? Dat sloeg ook nergens op. Hij kon zich ook niet inbeelden dat de jongen zijn reactie ooit leuk kon vinden. Of de jongen was gewoon vreemd. De jongen liet hem weer los en liep weg. Met moeite hees hij zichzelf op het aanrecht, pakte hij de mok weer. Zijn handen trilden en hij moest diep in en uit ademen, aangezien hij nogal van slag was. De koffie was nog heet, dus was het niet goed om hem nu al op te drinken. Straks dan viel hij uit zijn handen. Kida zuchtte en ging van het aanrecht af, nam de koffie mee naar zijn kamer, nadat hij de meeste lichten uit had gedaan aangezien er een grote kans was dat hij toch de rest van de avond in zijn kamer bleef. Toen hij de deur opende zag hij dat Izaya er niet was, dus die was vast op de logeerkamer gaan liggen. Hij zette de koffie op het nachtkastje neer en trok de la open, om z’n nieuw gekochte boek er uit te pakken en hij deed de la weer dicht, legde het boek op het bed. Na zijn pyjama, die alleen bestond uit een wijde pyjamabroek die tot zijn knieën kwam aangezien het nogal warm was in zijn kamer en hij toch alleen was, aan getrokken te hebben klom hij onder de dekens en pakte hij de mok koffie, die wat afgekoeld was. Hij dronk de mok eerst leeg, voordat hij aan zijn boek begon. Vier uur gingen voorbij totdat hij het boek uit had. Nog steeds was er geen enkele spoor van vermoeidheid bij hem te zien of te merken. Kida voelde zich niet eens moe. Kwam vast van de koffie. Na de mok naar de keuken gebracht te hebben en zich wat opgefrist te hebben, plofte hij op het bed neer. Dit was een van de weinige keren dat de jongen in de logeerkamer sliep en vooral omdat hij er vandaag achter was gekomen dat hij hem leuk vond, verlangde hij naar hem. Het was doodstil en normaal liepen ze altijd nog wat te praten totdat er iemand bij in slaap viel. En nu was hij klaar wakker. Kida begon te ijsberen, zittend heen en weer te schommelen, zich onder de dekens te verstoppen.. Niks hielp tegen de slapeloosheid en toen hij weer normaal op het bed ging zitten was het een half uur verder. Alle boeken die hij had, wat er niet veel waren, had hij al uit gelezen en hij had geen zin om er een opnieuw te gaan lezen. Een jammerend geluid kwam uit zijn mond en hij plofte achterover op het bed. Uit pure verveelheid begon hij zijn ribben maar te tellen. Misschien viel hij dan wel in slaap. [WORDS] [366] [COMMENT] [None]

"Nee, ik denk het niet." zei Shizuo en Izaya staarde vermoeid naar de krant, waar een kruiswoordpuzzel in zat. Hij zat op Shizuo's schoot en een gespierde arm was rond zijn middel gedraaid, om hem zo vast te houden. "Jawel! Zeven letters, ander woord voor rood." riep Izaya verontwaardigd uit. Hij was er geheel zeker van dat het klopte en dat hij gelijk had. Het kon niet anders. Toch? Nee, nee, vast niet. "Mauraux is niet eens een kleur. Volgens mij niet eens een woord." zei Shizuo spottend en Izaya keek hem even beledigd aan. Een kleine glimlach sierde Shizuo's mond waarna Izaya een kus tegen zijn lippen gedrukt kreeg. "Het is iets dat op mauraux lijkt, in dat geval." stelde Izaya vervolgens vast en liet zijn arm tussen de stoel en Shizuo's rug vallen, maar trok het nog wel wat omhoog waardoor zijn vingers met de haren in Shizuo's nek konden spelen. "Bordeaux dan?" vroeg Shizuo en Izaya fronste even. Bordeaux, mauraux.. Ja, dat klonk begrijpelijk. Een kleine glimlach sierde zijn mond en hij drukte zijn lippen op die van Shizuo. Hij had maar weer geluk. "Je bent zo slim," glimlachte Izaya zoetsappig en pakte het potlood uit Shizuo's hand, waarna hij bordeaux in de cijfer-doosjes of hoe je ze ook moest noemen krabbelde. Het klopte precies. Een lichte glimlach sierde zijn mond opnieuw en hij leunde met zijn hoofd tegen Shizuo's borst aan. Hij sloot zijn ogen en viel na een klein gesprek - waarbij hij nogal afwezig was - in slaap. Droogjes werd Izaya wakker en staarde naar de klok. 7:48 AM. Hij draaide omhoog uit zijn bed en knipperde een paar keer. Na enkele minuten kwam hij echt uit bed en maakte hij een handstand, krulde naar voren en eindigde in een brug. Toen hij weer overeind kwam was hij wel uitgerekt. Het was apart, dat misschien wel, maar het hielp. Bovendien boeide het hem niet zo wat anderen boeide. Hij liep naar de keuken en leunde tegen het aanrecht, nadat hij Kida's koffieapparaat aanzette. Hij had toch goed gedroomd.. Hoewel hij zich heel schuldig voelde tegenover. Maar hij kon niks doen aan waar hij over droomde. Dat was allemaal onbewust. Izaya pakte een mok en goot er wat koffie in. Hij nam een kleine slok van de koffie maar realiseerde dat het te heet was en plopte het dus maar op tafel neer. Blech. Hij sloot zijn ogen voor een moment, maar begon zich steeds schuldiger te voelen. Verdomme.. [WORDS] [408] [COMMENT] [''Nope.♥]

Hij kon niet slapen. Hij kon verdomme gewoon niet slapen. Zijn ogen staarden in het niets. Hoe laat was het wel? Hij keek even op zijn horloge. Half twee. Nog steeds lag hij klaarwakker in zijn bed. Oh fuck. Hij had de vorige keer extra sterke koffie meegenomen omdat er geen andere koffie was. Vervloekte hij. Waarom moest hij nou weer koffie gaan pakken? Hij durfde de jongen niet wakker te maken en hem te vragen of hij bij hem wou liggen. Straks dan werd hij boos. Na nog een uur kon hij uiteindelijk in slaap vallen, maar na twee uur werd hij al weer wakker aangezien de cafeïne nog niet uitgewerkt was. Bah. Lang bleef hij wakker en uiteindelijk viel hij voor de tweede keer in slaap en duurde het ongeveer twee uur, aangezien zijn mobiel acht uur aan gaf. Bijna vier uur had hij geslapen en hij was wakker geworden van voetstappen in de gang. Gelukkig was 's nachts de tijd dat hij wakker was snel voorbij gegaan, anders had hij de jongen echt wel wakker gemaakt. Als een halfdode kwam hij uit zijn bed en slofte hij de kamer uit. Koffie. De jongen was al wakker en zonder een woord te zeggen krulden zijn armen om de warme jongen heen. Tranen liepen over zijn gezicht en het voelde alsof zijn hele wereld half vergaan was en alles nu goed was. Zijn hele lichaam trilde en hij verborg zijn gezicht in de achterkant van het shirt van de jongen. Waarschijnlijk vond de jongen het niet leuk dat hij geen shirt aan had, waardoor zijn magerheid benadrukt werd, maar het kon hem voor een moment niet schelen. "Ik kon niet slapen," bracht hij moeizaam uit en hij moest moeite doen om niet te laten horen dat hij huilde. Hij was geen mietje. Hij had hem gewoon heel erg gemist en het slaaptekort maakte hem snel emotioneel. Waarschijnlijk waren de wallen duidelijk te zien en het liefste dook hij zo snel mogelijk zijn bed weer in, maar wou hij de jongen niet loslaten. [WORDS] [343] [COMMENT] [None]

Hij nam droogjes nog een slok van zijn koffie, het bleek lichtelijk afgekoeld te zijn. Het maakte hem nog ietsjes meer wakker na de yoga. Dus dat scheelde weer. Hij was al lang blij dat koffie bestond, aangezien hij er nogal aan verslaafd was. Opeens krulde er een paar armen rond zijn middel en hij legde zijn koffie neer. Hij wist dat het Kida was, want wie kon het anders zijn? Er was niemand anders in het huis en kleine kans dat een inbreker dat zou doen. Toen hij een gezicht in zijn rug voelde, versterkte het die gedachten alleen maar. Zou toch leuk zijn als een inbreker dat deed zeg. "Ik kon niet slapen," snikte de jongen moeizaam. Izaya haalde de armen van zijn middel af en draaide zich om, naar Kida toe. Er rolde tranen over Kida's wangen en Izaya keek hem even pijnlijk aan. Wat was er gebeurd? Toen viel zijn blik op de jongen zijn buik en dat soort shit. Izaya trok zijn eigen T-shirt uit en propte die vervolgens over Kida's hoofd, zodat die zijn T-shirt droeg. "Niet huilen." zei hij zachtjes en drukte zijn lippen op die van Kida. Na ongeveer vijf tellen liet hij loos en krulde zijn handen rond Kida's middel, waarna hij hem ietsjes naar zich toe trok. Het was toch best een schatje. Hoewel hij liever zelf de kleine was die de hele tijd omhelsd werd. Dat was leuker. Ergens begon hij medelijden te krijgen met Shizu-chan. Niet dat Izaya half zoveel huilde als Kida. Shizu-chan deed het eigenlijk meestal vrijwillig. Daar werd je toch gewoon vrolijk van? Hoe dan ook, hij kon zich beter gaan concentreren op Kida. Want Shizu-chan was het verleden en Kida het heden, iets wat hij zichzelf steeds probeerde in te prenten. Het zou vanzelf wel aanslaan, aangezien zoiets meestal gewoon tijd nodig had. Hij redde zich wel, nu maar hopen dat Kida er niet achter kwam of zo. Vast niet. Die kon niet zo maar in zijn hoofd kruipen. "Rustig maar," prevelde Izaya's zachtjes en drukte zijn lippen in de jongen zijn nek, in de hoop dat hij dan eerder boos of zo zou worden. Liever een boze Kida dan een verdrietige Kida. Of nog beter, dat hij half in mekaar zakte. Dat scheelde ook weer. Maar Izaya's armen zaten redelijk stevig om hem heen, dus die zou niet zomaar uit zijn armen vallen of zo. Al was die kans sowieso niet zo heel groot, want wie viel er nou flauw van alleen dat? [WORDS] [417] [COMMENT] [''Nope.♥]

Zijn armen werden weggehaald en de jongen draaide zich om. Meteen wendde hij zijn blik af en wreef hij de tranen weg. Hij stond er een beetje wankelend, had geen houvast meer aan de jongen die zijn shirt uit aan het doen was. Huh? Waar sloeg-..? Oh laat maar. Hij kreeg het T-shirt over zijn hoofd heen getrokken en licht protesterend deed hij zijn armen door de mouwen. Vond de jongen hem lelijk ofzo? Zo lelijk was hij ook niet! Zijn lip begon te trillen en er welden tranen op. "Niet huilen." Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Er volgde een korte kus, waarna er armen om zijn middel heen werden geslagen en hij iets tegen de jongen aan werden getrokken. Zijn handen legde hij op de borstkas van de jongen, die ontbloot was. Zijn gezicht werd roder en hij snoof even. Was dat echt nodig? Hij werd met de dag minder dun. Hij had al een paar maanden niet op de weegschaal gestaan, maar de jongen had ooit een keer gezegd dat ze door gingen totdat ze zijn ribben nauwelijks meer konden zien. Maar wanneer zouden ze zijn ribben nauwelijks meer kunnen zien? Als hij hartstikke dik was? Hij wou niet dik worden! "Rustig maar," prevelde de stem van de jongen en Kida snakte even naar adem door de zachtheid van de stem. Er gingen rillingen door hem heen toen de jongen zich naar zijn nek boog en hij sloot zijn ogen toen hij lippen in zijn nek voelde. Hij zette zijn handen beter tegen de borstkas van de jongen aan, maar dankzij de slapeloosheid van vannacht en de tederheid van de jongen leek het alsof alle kracht uit zijn lichaam was verdwenen. “Niet doen,” fluisterde hij zachtjes, al klonk het nauwelijks boos terwijl hij wel boos wou klinken. “Ik had gezegd.. dat je het niet.. moest doen,” bracht hij moeizaam uit. Hij leunde tegen de jongen aan, anders dan was er een grote kans dat hij op de grond zou belandden. Ughe, hij voelde zich echt moe. Waarschijnlijk zou hij als hij wat warme melk zou drinken, gewoon staand in slaap vallen. Niet dat hij warme melk ging drinken.. Het was maar het idee. [WORDS] [367] [COMMENT] [None]

"Niet doen," fluisterde Kida hem zachtjes toe, maar Izaya ging rustig door. Zijn armen draaide ietwat strakker om de jongen heen toe die tegen hem aan leunde. Hij mocht ook nooit iemand daar zoenen, dat irriteerde. Shizu-chan niet, Kida niet. Alleen die stomme one-night-stands die de helft van de tijd lelijk als de pest waren. Die wou hij niet eens zoenen, daar wou hij gewoon in en uit, daarna moesten die wijven zijn huis uit. Of mannen, dat lag eraan. "Ik had gezegd.. dat je het niet.. moest doen," pufte de jongen zachtjes, duidelijk met moeite. Izaya stopte, maar liet zijn gezicht nog wel in de jongen zijn nek rusten. Voor enkele seconden stonden ze zo, tot Izaya zich verplaatste en de jongen even kort zoende. "Je weet dat dat m'n lievelingsplekje is." zei hij zachtjes, toen hij zijn lippen van de jongen af haalde. Hij leunde wat naar achteren en nam een slok van zijn koffie, voordat hij zijn mok weer neerlegde en zich naar de jongen wendde. Beter dat hij hem nu niet zoende, aangezien hij naar koffie smaakte. Dat zou de jongen vast niet op prijs stellen, tweedehands koffie. Nee, beter van niet. "Is er iets gebeurd?" vroeg hij daarna, aangezien de jongen behoorlijk van slag leek en nogal slap. Maar hoeveel kon er in een nacht gebeurd zijn, dat hij niet hoorde? Als er echt iets ergs was gebeurd, had hij hem wel horen schreeuwen of zo toch? Hmmn. Hij ging even met zijn hand door Kida's blonde haren en legde zij voorhoofd weer op die van Kida. Het was geen Shizuo, maar hij was toch wel behoorlijk leuk. Opeens leek het wennen niet zo erg meer, misschien kon hij het nog wel doen. Waarschijnlijk zelfs. Dus er was nog hoop voor hem, gelukkig. Als hij niks meer van Shizu-chan hoorde, waaide dat vanzelf wel over. Dan kon hij zich focussen op Kida. [WORDS] [315] [COMMENT] [''Nope.♥]

De jongen was gewoon door gegaan en hij had zijn kaken op elkaar moeten klemmen, omdat er anders vreemde geluiden uit zijn mond kwamen. Althans, daar was hij bang voor. Straks dan kreeg Izaya verkeerde gedachtes. Stiekem vond hij het zoenen in zijn nek wel lekker, alleen was het nu aan het begin een beetje teveel van het goede. Misschien liet hij het later, als ze elkaar langer kenden, wel meer toe. En anders dan had de jongen gewoon pech, zo simpel was het. Na zijn moeizame uitspraak stopte de jongen. Het voelde alsof al het bloed naar zijn hoofd was gestegen. Het gezicht van de jongen rustte nog even in zijn nek, totdat de jongen een paar seconden later zijn hoofd verplaatste en hem kort zoende. Kida moest moeite doen om zijn ademhaling te kalmeren. Wat deed de jongen toch met hem allemaal van binnen? "Je weet dat dat m'n lievelingsplekje is." Hij snoof. Waarschijnlijk alleen omdat hij er zo op reageerde en hij snapte zelf helemaal niet waarom dat leuk was. Zijn hand ging door zijn nek heen, veegde de natte plekken weg. Er stond een half geïrriteerde blik op zijn gezicht en nog steeds keek hij de jongen niet recht aan. Dat deed hij eigenlijk bijna nooit. Alleen maar in sommige situaties. Zijn blik ging naar de koffie waar de jongen een slok van nam. Vervloekte koffie. "Is er iets gebeurd?" Er ontsnapte een zucht uit zijn mond. Aan de ene kant wou hij het wel vertellen, maar aan de andere kant was het nogal.. gênant. Hij sloot zijn ogen toen er een hand door zijn haar ging. Het had een kalmerende werking. Niet veel later voelde hij een voorhoofd tegen de zijne aan. “Ik kon nauwelijks slapen, aangezien ik per ongeluk nogal sterke koffie had gehaald en ik dat voor het slapen gaan op had,” mompelde hij. ‘En ik mistte je,’ voegde hij er in gedachtes aan toe. Zijn ogen gingen open, maar ze vielen bijna meteen al weer dicht. “Hmm..” Hij leunde even wat achteruit, zodat hun gezichten niet meer dicht bij elkaar waren en zijn ogen gingen open. “En hoezo is het je lievelingsplekje? Dat slaat nergens op,” gromde hij zachtjes en hij leunde weer tegen de jongen aan. Hij snapte het nog steeds niet. Hoe kon de jongen zijn reactie er op zo leuk vinden? Of was het iets anders? [WORDS] [397] [COMMENT] [None]

"Ik kon nauwelijks slapen, aangezien ik per ongeluk nogal sterke koffie had gehaald en ik dat voor het slapen gaan op had." legde Kida uit. Nou ja zeg. Dat was veel minder spannend dan wat Izaya in gedachten had. Wat een teleurstelling. Hij bleef zelf nooit wakker van koffie, tenminste niet zo lang dat hij niet meer rechtop kon staan. "Hmmn, ik viel op bed en ik sliep meteen joh. Ik was zo moe." grinnikte Izaya. De jongen had zijn ogen gesloten en keek hem dus ook niet aan, maar ja. Dat was hij inmiddels wel gewend, het viel hem nauwelijks op. De jongen maakte een hmmn geluidje en leunde naar achteren, waardoor Izaya een pruillipje trok en de jongen los liet, waarna hij op het aanrecht ging zitten. No way dat hij de jongen nog vast ging houden als ie de hele tijd tegen werkte. Rotjong. Ach, oke. "En hoezo is het je lievelingsplekje? Dat slaat nergens op." gromde de jongen maar leunde alweer half tegen hem aan, half tegen het aanrecht. Hij zat nogal op de rand, dus Kida kon nog prima tegen hem aanleunen. Zijn vinger krulde een stuk blond haar eromheen, aangezien Kida's haar gewoon veel leuker speelde dan zijn eigen haar. "Omdat je zo lief reageert, natuurlijk." stelde hij toen vast. Dat zou de jongen inmiddels wel moeten weten. Hij deed alles voor een leuke reactie. Alles. Want met mensen hun gevoelens spelen was leuk, maar alleen als hij het deed. Zelfs als anderen het bij anderen deden vond hij het niet interessant, dan was het gemeen. Alleen hij mocht het doen, want hij was een soort van God. Dat hipte namelijk. "Maar dat wist je vast al." concludeerde Izaya en kuste de jongen zijn voorhoofd, maar nam al snel het laatste slokje van zijn koffie. Ach. Hij krabde even zijn rug, waar 't jeukte omdat zo'n klote mug hem had geprikt. Hoerige beesten dat het waren. Hoe kon je je in dat soort dieren interesseren? [WORDS] [328] [COMMENT] [''Nope.♥]

De jongen zat op het aanrecht, maar dan op de rand, zodat hij nog wel aanleunbaar was. Een beetje maar. Zijn armen sloeg hij een beetje om de nek van de jongen, aangezien hij nog steeds bang was om te vallen. Het zag er niet naar uit dat de jongen straks bij hem zou komen liggen als hij in bed lag. Die was vast helemaal niet moe meer. Eigenlijk was het aan de ene kant ook nog slecht om te gaan slapen, aangezien zijn dag en nacht ritme anders werd verstoord. Zijn ogen had hij al weer open gedaan, aangezien hij anders niet kon zien of hij zijn armen wel om de jongen zijn nek legde en niet wist waar hij precies op het aanrecht zat. Al vanzelf begon hij te knikkebollen. Een vinger speelde met zijn blonde haar en Kida snoof. "Omdat je zo lief reageert, natuurlijk." Het bloed steeg naar zijn hoofd en hij keek weg, gromde zachtjes. Hij reageerde zelf niet eens lief. Het enige wat hij deed was een onregelmatige en snelle ademhaling krijgen en-.. Wacht eens even, de jongen deed het toch niet om-..? Zijn gezicht kleurde van rood naar bleek. Zoiets laags zou de jongen nooit doen, toch? "Maar dat wist je vast al." Hij liet de jongen los, gromde nogal onverstaanbaar iets van ‘welterusten’ en liep naar zijn kamer. Hij smeet de deur een beetje te hard dicht en trok het T-shirt uit. De jongen zou zoiets niet doen, dat was gewoon pure misbruik! Misschien kwam het gewoon omdat hij zo moe was, dat zijn gedachtes alle kanten op gingen en er van die vage gedachtes en vooroordelen op kwamen. Kida kroop onder de dekens en gromde. Hij pakte het T-shirt en verborg zijn hoofd er in. Het rook naar Izaya.. Zijn gezicht werd roder en hij zuchtte. Nu was de jongen een soortvan bij hem en kon hij hopelijk wel slapen. Anders dan sleurde hij hem wel mee. Dat kon ook. Aan de andere kant waren zijn gedachtes zo druk in de weer dat hij zich niet eens kon concentreren op de slaap. Hij ging overeind zitten en wreef in zijn ogen. Zo kon hij dus nooit slapen. [WORDS] [366] [COMMENT] [None]