If we ever meet again..

"Zoiets heb ik nog nooit gezegd." stelde de jongen nogal mompelend vast en zijn blik gleed weer van Izaya af, naar de televisie. Izaya's blik bleef echter hangen en een kleine grijns speelde rond zijn lippen. Waarom zou de jongen ook zoiets zeggen? Izaya lag vaak genoeg met hem in bed, de jongen werd snel rood en wendde zijn blik bijna meteen af als ze elkaar aankeken.. Signalen vlogen heen en weer, dit keer was hij er zeker van dat het niet alleen zijn verbeelding was. "Dat was ook niet nodig, het is gewoon veel te duidelijk." zei hij rustig maar toch met nog altijd een kleine grijns rond zijn mond. Hij wendde zijn blik uiteindelijk weer op de televisie waar iemand een grapje maakte, die niet zo grappig was. Waarom had Kida die film uitgekozen? Hij vond er zelf duidelijk ook niks aan. "Zoiets kun je voor mij niet verbergen. Ik weet dit soort dingen, ik specialiseer in menselijk gedrag." herinnerde hij de jongen met een misschien lichtelijk spottend toontje. Al was dat er nog nauwelijks in herkenbaar. Maar het was wel zo. De jongen kon weinig van hem verbergen, vooral dingen die zich buiten zijn hoofd afspeelde. Door zijn werk wist hij alles over iedereen en werd hij op de hoogte gesteld van dingen die gebeurde - zoals dat Akako in elkaar was geslagen, waarvan Kida zo naïef was om te denken dat hij van niks wist - en hij begreep lichaamstaal maar al te goed, hoewel hij niet letterlijk de gedachten kon vertalen. "Is het omdat ik er zo goed uitzie?" vroeg hij, meer spottend met zichzelf dan met Kida. Dit keer was het misschien wel iets meer merkbaar. Hoewel het meer als een grap richting zichzelf was, wist hij dat Kida het niet geheel positief zou opvatten. "Of is het omdat ik zo behulpzaam en lief ben? Want dat ben ik wel, ja he?" ging hij rustig verder, totaal niet nadenkend over hoe Kida het verder zou opvatten. Beledigend waarschijnlijk, maar ja. Daar viel weinig aan te doen. Hij had nu gewoon een momentje waarop hij zwaar irritant moest zijn. Zulke momenten had hij. Hij irriteerde gewoon graag. Dat was een van zijn levensdoelen, om 't zo dan te zeggen. Mensen irriteren, mensen observeren en genoeg geld hebben om het krot dat zich zijn huis noemde te verlaten - of op zijn minst op te knappen. "Ik begrijp het wel hoor. Ik ben hier ook bijna elke dag." En hij praatte en praatte en praatte, alsmaar door.. Geweldig. [WORDS] [418] [COMMENT] [''Nope.♥]

Vanuit zijn ooghoeken zag hij de jongen naar hem kijken, wat hem nerveus maakte. Hij wist niet eens waarom, het was gewoon zo. Die grijns op zijn gezicht liet het allemaal enger maken. Kida probeerde om de film te volgen, maar zijn gedachtes gingen steeds naar de jongen naast hem. "Dat was ook niet nodig, het is gewoon veel te duidelijk." Zijn gezicht werd nog roder en zijn ademhaling onregelmatiger. Hij wist niet eens waarom hij de film wou kijken. Waarschijnlijk omdat het met Saki leuk was geweest en hij verwachtte dat het nu ook leuk zou zijn. Wat een zielige actie. "Zoiets kun je voor mij niet verbergen. Ik weet dit soort dingen, ik specialiseer in menselijk gedrag." Zijn handen trilden lichtjes en nog steeds reageerde hij niet. De jongen had ooit zoiets gezegd en het was dom van hen om dat te vergeten. Zoiets vergat je toch niet? Kida dus wel. "Is het omdat ik er zo goed uitzie?" Het klonk alsof de jongen met zichzelf spotte, dus was het waarschijnlijk niet iets om op te reageren. Ja, de jongen was knap. Knapper dan hij ooit had gezien, tot ongeveer vijf weken geleden. "Of is het omdat ik zo behulpzaam en lief ben? Want dat ben ik wel, ja he?" Hij wist het niet. Het was gewoon het gehele plaatje.. Ughe, en nu zat hij toe te geven. Niet handig. Oké, de jongen was knap, lief, aardig-.. Maar hij wist het gewoon niet zeker. Hij wou het eigenlijk niet. Als hij nou gewoon Hetero was geweest, was alles in zijn leven goed gekomen. Maar nee, hij moest perse homo zijn. Ook leuk. "Stop er mee," mompelde hij, aangezien hij zich er gewoon nogal voor schaamde. Izaya leek het niet gehoord te hebben en ging gewoon door. Irritant.. Irritant.. Kida snoof. De jongen was echt heel irritant bezig. "Ik begrijp het wel hoor. Ik ben hier ook bijna elke dag." Het gepraat ging maar door en het leek niet te stoppen. Diep van binnen maakte het hem gek. Hij wist niet eens wat hij moest doen. Oké, er was een manier om de jongen te laten stoppen, maar waarschijnlijk verwachtte de jongen juist dat. Of niet. Of wel. Of niet. De jongen leek gewoon door te praten, al was het duidelijk dat hij half niet luisterde. Irritant. Heel irritant. En er was geen andere manier om het gepraat te stoppen. Voor een moment leek de hele wereld Kida niet meer te schelen en boog hij zich naar de jongen toe. Hun lippen raakten elkaar even een paar seconden aan en daarna bewoog hij al meteen achteruit, met een rood hoofd. "En nu stil," mompelde hij zachtjes en hij draaide zich weg van de jongen. Uh oh. Hij had zichzelf verraden, had nu het antwoord op de jongen zijn eerste vraag gezegd. Dat was niet de bedoeling. Zijn gezicht werd wat roder en hij dook ineen. Zijn eerste kus met een jongen. Oh god. Waarom liet hij de jongen niet gewoon door praten en negeerde hij het, of sloot hij zichzelf op in zijn kamer? Hij wist niet eens of hij de jongen wel écht leuk vond of dat de jongen het gewoon uitlokte. Het was allemaal zo verwarrend. [WORDS] [539] [COMMENT] [None]

Izaya had Kida's stop er mee wel gehoord, maar ja. Hij was even niet te stoppen en echt horen was het ook weer niet. Het drong ergens vaagjes door in zijn gedachten, maar meer dan ook niet. Vandaar dat hij gewoon rustig verder ging met verklaren waarom de jongen hem leuk vond. Want hij vond het leuk om de jongen te irriteren. Inmiddels was er ook wel ergens verlangen gegroeid, waarschijnlijk omdat de jongen nu niet meer zo eng dun was. Uit het niets voelde hij een paar lippen op de zijne en haast automatisch sloot hij zijn ogen, maar binnen vijf tellen was de jongen alweer weg. Poef. Nogal teleurgesteld zat Izaya daar, het had hem toch wel stil gekregen. Van alle dingen die hij kon bedenken, had hij niet gedacht dat het zo zou lopen. Hij had eerder verwacht dat de jongen hem zou proberen te slaan en hij dat zou ontwijken en vervolgens de deur uit zou lopen. Want dat was typisch. "En nu stil," beval de jongen, al klonk het niet erg overtuigend omdat de jongen zachtjes mompelde. Hij draaide zich weg en Izaya sprong op en deed een raar dansje. "Oh yeah, oh yeah~" klonk er nogal luid door het huis, maar na ongeveer tien seconden wendde hij zich weer naar Kida en stopte, maar had nog altijd een iets te brede grijns rond zijn mond. "Ik wist het wel." zei hij daarna vrolijk en plofte weer neer op de bank, waarna hij zijn handen achter zijn hoofd zette. Hmmn, het had vijf weken geduurd, maar het was hem toch gelukt. Shizu-chan was iets sneller gegaan, hoewel Izaya hem in het begin nogal ontweek. Ze hadden eigenlijk ook nooit echt iets gehad, het was allemaal zoenen, seks.. dat soort dingen. Maar ze hadden nooit officieel verkering gehad of zo. Niet dat hij daar naar verlangde, al wou hij ergens wel Shizu-chan terug. Die mistte hij zoals hij nog nooit iemand had gemist. Wacht, waarom dacht hij eraan als Kida naast hem zat? Dat was dus niet de bedoeling. Door al die Shizu-chan gedachten was die grijns van zijn gezicht gevallen en fronste hij lichtjes. Het was vreemd om iemand te missen. 'T voelde raar. Heel onprettig. Bovendien droeg hij een van Shizuo's witte T-shirts, die hij per ongeluk mee had genomen uit Degree. Hun kleren werden altijd overal heen gegooid, dus kwam het wel eens voor dat Izaya's kleren in Shizu-chan's kist belandde en die van Shizu-chan in Izaya's. Al had hij ook kledingstukken meegesmokkeld, maar enkel diegene die hij van Shizu-chan had gekregen. Omdat ze lekker zaten. Maar waar ik heen wou met dit verhaal, was dat het voor Izaya nogal als verraad voelde. Hij zat in Shizu-chan's T-shirt en had zojuist een andere jongen gekust. Hmmn. [WORDS] [459] [COMMENT] [''Nope.♥]

Aan de andere kant wou hij het gewoon niet weten en wou hij zo ver mogelijk van de jongen af verwijdert zijn, maar op een of andere manier wou hij dat gewoon niet. De jongen had hem de afgelopen vijf weken zoveel gesteund met van alles en nog wat, dat Kida vanzelf aan hem gehecht was geraakt – wat niet betekende dat hij hem meteen leuk vond. Zonder de jongen was zijn leven heel anders verlopen, was hij allang van een flatgebouw gesprongen omdat hij de depressie niet aan kon. "Oh yeah, oh yeah~" Op een of andere manier kon hij het niet laten om zachtjes te grinniken, aangezien hij de jongen vanuit zijn ooghoeken – tenminste, als hij zijn hoofd een beetje de jongen zijn kant op draaide – nogal dom zag dansen. Hij draaide zijn hoofd weer weg en trok zijn knieën op, waar hij zijn armen om heen sloeg en zijn hoofd op neer legde. Oké, op een of andere manier vond hij het leuk. Nogal leuk. Toch schaamde hij er zich voor. Waarom wist hij niet. "Ik wist het wel." Kida werd nog roder, voor zover dat kon. De jongen had alles vast zien aan komen. Bah. Nu kreeg hij juist die gedachtes die hij het liefst wou onderdrukken. “Ik zei dat je stil moest zijn,” mompelde hij zachtjes, al was er een grote kans dat de jongen door ging aangezien het niet geloofwaardig klonk. Hij wist geen bedreigingen die hij moest gebruiken, aangezien de jongen het zoenen leuk leek te vinden. Eerst kon hij nog zeggen dat als de jongen door praatte hij hem opnieuw zou zoenen, maar nu zou het overkomen alsof hij juist met de jongen wou zoenen. Stiekem was dat ook zo, maar hij wou het gewoon niet toegeven. Nog niet. Kida pakte zijn glas op van de tafel en stond op, liep zonder iets te zeggen en zonder de jongen een blik toe te werpen naar de keuken. Hij schonk wat water in en dronk het glas in één teug leeg. Zijn lichaam trilde en door het vreemde gevoel wat hij had sinds hij de jongen had gezoend, leek het alsof hij op elk moment door zijn benen kon zakken. Had de jongen écht gelijk? Of verbeeldde hij zich alles? Opnieuw liet hij het glas vollopen en dronk hij tot de helft, zette het halfvolle glas op het aanrecht en leunde tegen het aanrecht aan. Wat was er toch met hem aan de hand? Al die gemende gevoelens maakten hem gek.. [WORDS] [417] [COMMENT] [None]

"Ik zei dat je stil moest zijn," mompelde de jongen, nauwelijks hoorbaar. Izaya zweeg en sloot zijn ogen voor een moment, terwijl hij zijn handen aan de onderkant van het T-shirt klemde. Zijn vingers streken over het materiaal en hij realiseerde zich eigenlijk hoe erg hij er nog naar verlangde. Shizu-chan was zijn alles geweest, en toch was ie zo maar weggerend. Hij zou zich meer moeten schamen dan dat hij deed. Misschien was het beter als hij al Shizu-chan's kleren en andere dingen weggooide of verbrandde. Al wist hij niet of hij dat wel over zijn hart kon krijgen. Shizu-chan was de enige die langer duurde dan een paar uur, waarmee hij echt iets had gehad. Al hadden ze misschien nooit officieel een relatie gehad, had hij niet naar een ander verlangd. Niet nadat hij bij Alice was geweest en toch wenste dat zij het niet was, maar Shizu-chan. Toen hij zijn ogen weer opende was de jongen verdwenen. Hij keek even om en stond toen op, waarna hij door de gang liep en de keuken in liep. Zoals verwacht stond de jongen daar. Izaya liep naar hem toe en bekeek hem even in stilte, merkte dat de jongen z'n handen trilde. Dat kon niet goed zijn. Toen de jongen zijn glas weer op het aanrecht zette, liet hij zijn blik op Kida's ogen vallen. Wat zou die wel niet zeggen als hij wist dat Izaya de hele tijd aan Shizuo dacht? Waarschijnlijk voelde de jongen zich dan afgewezen. Nee, het was beter dat hij niks zei over Shizuo. Hij had de jongen verteld over Shizuo, toen ze elkaar voor het eerst ontmoette. Maar hij vroeg zich af of die zich dat nog herinnerde. Bovendien had hij nooit gezegd dat hij hem nog mistte en sowieso nog elke dag over hem nadacht. De grootste vraag was nog of Shizuo ook aan hem dacht. Waarschijnlijk over hoe hij hem in elkaar wou slaan. Shizuo en een gebroken hart ging niet samen. Tenminste, hij dacht dat de jongen van hem hield. Ze hadden het nooit gezegd, maar hij wist dat het zo was. Hij hield van Shizu-chan en die van hem. "Gaat het?" vroeg hij uiteindelijk, hij liet zijn kinderachtige gedrag van net even rusten. Hij wist niet wat hij verder moest zeggen, aangezien er allemaal enge Shizuo gedachten in zijn hoofd zweefde, die hij het liefst onderdrukte. Meer dan dat zei hij ook niet, aangezien de jongen hem stil wou hebben. [WORDS] [409] [COMMENT] [''Nope.♥]

Het voelde allemaal zo vreemd. Misschien kon hij er wel aan wennen als de tijd vorderde.. Maar vond hij Izaya echt leuk? Hij draaide zich om, schrok een beetje toen de jongen recht voor hem stond. Hun blikken kruisten elkaar en Kida keek opnieuw weg. Misschien. Heel misschien. De nervositeit werd erger en zijn ogen staarden naar de grond. Grapte de jongen over het leuk vinden gedoe? Of was het echt zo? Het gevoel wat hij had, had hij nog nooit eerder gevoeld. Zelfs niet bij Saki. Het was alsof de hele wereld even was gestopt en hij nu de weg kwijt was. "Gaat het?" Hij keek op, maar wendde zijn blik al snel af. “Natuurlijk,” mompelde hij. Op het gevoel na wat hem desoriënteerde ging het prima. Integendeel, hij had zich nog nooit zo goed gevoelt. Hij glimlachte zachtjes, durfde de jongen nog steeds niet rechtstreeks aan te kijken. Vond hij de jongen echt leuk? “Meende je het?” was zijn vraag op het feit dat de jongen had gezegd dat hij het wel wist. “Hoe lang al..?” Hij had het zelf eerst helemaal niet door gehad en eigenlijk wist hij nu zelfs niet zeker of het wel zo was. Of hij de jongen echt leuk vond. En hoe zat het eigenlijk met de jongen? Vond die het alleen maar grappig of voelde die ook iets voor hem? Dat laatste zou wel verklaren waarom de jongen nooit weigerde om bij hem in één bed te liggen. Zoiets deden jongens nooit met elkaar. Nu hij het bedacht: Jongens troostten elkaar ook niet zo snel als de een huilde – jongens huilden ook nauwelijks in het bijzijn van een ander – en ze zoenden ook niet met elkaar. Ook leek de jongen het zoenen wel leuk te vinden, of was het alleen maar het zoenen? Zijn hand ging naar het halfvolle glas en hij dronk het leeg. Zijn keel leek steeds droog te zijn, waardoor hij nauwelijks meer kon praten. Raar, heel raar. Straks dan deed de jongen het alleen vanwege een weddenschap ofzo. Akako had ooit zo’n weddenschap gedaan, maar had die uiteindelijk verloren omdat de jongen er achter kwam. Hij had hem verteld dat het echt heel goor was. Kida geloofde hem toen ook, maar nu vond hij zoenen met jongens wel leuk. Erg leuk. [WORDS] [383] [COMMENT] [None]

"Natuurlijk," mompelde de jongen als antwoord en Izaya knikte. Kida was nogal trillerig en nerveus, dus hij moest gewoon zeker weten dat die niet flauw viel of zo. Want dat zag hij eigenlijk wel gebeuren. "Mooi." reageerde hij kort. Kida keek hem echter niet aan, dat durfde die blijkbaar niet. Ach, hij vond het niet erg. Hij was inmiddels gewend dat de jongen hem niet aan wou kijken, dus het irriteerde niet heel erg meer. Of hij was gewoon aan die irritatie gewend. "Meende je het?" vroeg Kida. Wat meende hij? Dat de jongen hem leuk vond? Hij knikte even als antwoord. "Hoe lang al?" vervolgde Kida. Ja, dat was de vraag. Alsof hij dat precies had bijgehouden. Hoe moest hij het nou weten, eigenlijk.. Hmpf. "Een tijdje. Je durft me nooit aan te kijken, je wordt snel rood, ik eindig bijna elke avond bij jou in bed.. Lijkt me genoeg." zei hij rustig maar met een hele kleine glimlach. Hij vond het eigenlijk wel gezellig zo. Al was de jongen veel te onzeker over alles en maakte hij het alleen tien keer moeilijker. Al wist Izaya eigenlijk ook niet wat hij wou, in verband met Shizuo. Daar was hij probably nog steeds niet over heen, dus daar hield het op. Al wou hij het nog wel proberen met Kida. Of niet. Of wel. Hij wist niet eens wat hij wou. Misschien wou hij wel helemaal niks. "Maar ik vind jou ook wel leuk, hoor. Denk ik." zei hij nonchalant, tenminste, hij probeerde nonchalant te klinken. Shizu-chan zweefde nog altijd door zijn hoofd aangezien dat het enige was waar hij een schuldgevoel aan over hield. En dat misschien omdat hij zich nog altijd afvroeg waarom hij was weggegaan. "In hoeverre zoiets voor mij mogelijk is." mompelde hij er nog achteraan, al wist hij niet of het hoorbaar was voor Kida. Misschien wel, misschien niet. Al zou die probably toch niet weten waar hij het over had. [WORDS] [321] [COMMENT] [''Nope.♥]

"Mooi," was de korte reactie van de jongen. Waarom interesseerde het de jongen eigenlijk? Hij snapte alles helemaal niet meer. Hij was zeventien verdomme, dan hoorde je zulk soort gevoelens allang gevoeld te hebben, toch? Wat liep hij ver achter. Hij was vast ergens in zijn kindertijd blijven hangen ofzo. Waarschijnlijk vond de jongen het vervelend en irritant dat hij zich soms nog zo kinderlijk gedroeg. Nou ja, kinderlijk kon je het ook niet echt noemen. Een beetje meisjesachtig, dat was het eigenlijk. Maar dat kwam vast door het feit dat hij Homo was. "Een tijdje. Je durft me nooit aan te kijken, je wordt snel rood, ik eindig bijna elke avond bij jou in bed.. Lijkt me genoeg." Kida herinnerde al de dingen die de jongen opnoemde, maar was dat echt in verband met dat hij de jongen leuk vond? Dat sloeg toch eigenlijk nergens op? Oké, voordat hij de jongen kende was hij nooit zo geweest. Saki had zelfs maar één keer in zijn bed geslapen, verder niemand behalve de jongen. Hij vertrouwde zijn bed niet zo snel toe aan anderen, zo was hij nou eenmaal. En de manier waarop de jongen het zei klonk net alsof ze elke avond-.. En dat deden ze niet eens! "Maar ik vind jou ook wel leuk, hoor. Denk ik." Dacht hij. Het kleine beetje vrolijkheid verdween. Hij dacht het. Het voelde alsof alles opeens depressiever werd. Oké, hij wist het zelf ook niet zeker, maar zeker weten was iets anders dan denken. Bovendien wist hij het bijna zeker. Bijna. Als hij een kat was geweest, waren zijn oren gaan hangen. "In hoeverre zoiets voor mij mogelijk is." Het was nauwelijks hoorbaar, maar het liet wel het vertrouwen in de situatie verdwijnen. Zachtjes knikte hij en onstonden er bijna tranen in zijn ogen. Bijna, nog net niet. Dus de jongen deed het alleen maar voor een weddenschap? Zonder iets te zeggen liep Kida naar de woonkamer en nestelde hij zich op de bank, zette de televisie en de film uit. Hij ging weer in elkaar gedoken zitten, met zijn armen om zijn knieën heen. Dus de jongen vond hem alleen leuk vanwege een weddenschap.. Er ontsnapte een zucht uit zijn mond. Wat jammer. [WORDS] [371] [COMMENT] [None]

De jongen knikte met waterige ogen en Izaya voelde zijn hart zakken. Waarom huilde Kida toch zo snel? Dat irriteerde, want hij kon er niet goed tegen. Hij voelde zich er schuldig door, terwijl Kida zich eigenlijk gewoon aanstelde. "Kida.." zei hij terwijl hij zich omdraaide en de jongen nakeek, die de kamer uit liep. Hij leunde met zijn rug tegen het aanrecht en sloot zijn ogen voor een moment. En toch was het allemaal Kida's schuld. Die had hem niet moeten zoenen. Hoewel het wel goed voelde, maar kom op. Al was het ook niet echt zoenen te noemen, eerder kussen. Maar dat klonk zo faal. Izaya opende zijn ogen weer en liep via de gang naar de woonkamer. "Kida." zei hij rustig tegen het bolletje mens op de bank, die blijkbaar de televisie en alles had uitgedaan. Hij liep naar de bank en hurkte voor Kida neer. Hij pakte Kida's armen vast en ontbond deze van Kida's benen, die hij vervolgens ietwat naar beneden drukte en daarna Kida zoende. Hij ad zijn ogen automatisch dichtgedaan en hing voor ongeveer tien seconden aan Kida's lippen voordat hij los liet en op de salontafel ging zitten. 'T hield hem vast wel, zo dik was hij niet. "Het is omdat ik uit een hele serieuze relatie kom en ik denk gewoon nog over 'm na. Ik wou 't je eigenlijk niet vertellen, maar ja." vertelde hij. Meer details ging hij waarschijnlijk niet vertellen, dus oke. Hij moest toch een verklaring geven aan Kida? 'T moest gewoon. [WORDS] [252] [COMMENT] [''Inspiloos, je weet waarom q.q♥]

Er klonken voetstappen en hij sloot een beetje zijn ogen. Oké, hij reageerde nogal overdreven maar zo was hij nou eenmaal. Hij overdreef bijna altijd en had een bijna vrouwelijk karakter. Maar daar kon hij ook niks aan doen. Hij was gay en de helft van de gaymensen op aardehad trekjes van het andere geslacht. Vandaar dat ze ook op hetzelfde geslacht vielen. Hij wist het niet. Echt niet. Helemaal niet. Hij had het maar gewoon een keer gehoord. "Kida." Zijn ogen gingen een beetje open, staarden naar de jongen die voor zich hurkte. Zijn ogen werden wat groter toen de jongen opeens zijn armen vastpakte en ze van zijn benen ontbond. De armen waren net iets sterker dan die van hem. Hij moest echt trainen, anders won Akako straks een gevecht van hem en lag hij misschien wel in het ziekenhuis. De jongen was namelijk heel fanatiek met vechten, vocht altijd totdat de ander zo naar het ziekenhuis kon. En dat wou hij niet. Hij kon prima voor zichzelf opkomen. Maar aan de andere kant zou hij weer afvallen als hij ging trainen en was er dus een jojo-effect. Zijn benen werden een beetje naar beneden gedrukt en de jongen kwam dichterbij. Zijn ogen vielen dicht toen hun lippen elkaar aanraakten. Een overweldigend gevoel ging door hem heen, gevolgd door een kleine glimlach voor zover dat kon. De kus duurde ongeveer tien seconden en tijdens die tien secondes voelde het net alsof hij een zweefmomentje had. Niet letterlijk, natuurlijk. Figuurlijk, aangezien zijn hoofd leeg leek te worden en zijn zorgen weg. Natuurlijk stopte het toen de jongen hem los liet en op de salontafel ging zitten. Zijn ogen staarden naar de muur en zijn blik was afwezig. Wauw, dat voelde prettig. Vond hij de jongen dan toch leuk? Hm.. je zoende niet met iemand als je diegene niet leuk vond, dan duwde je de ander weg. "Het is omdat ik uit een hele serieuze relatie kom en ik denk gewoon nog over 'm na. Ik wou 't je eigenlijk niet vertellen, maar ja." Hij werd uit zijn gedachtes getrokken door de jongen en keek hem aan. Oh natuurlijk, dat kon ook. Hijzelf zat niet echt meer met Saki. Vooral sinds hij een brief van haar had gekregen. Eh, niet dat ze die had verstuurd vanuit haar graf ofzo. Ze had hem geschreven en hij was verstuurd toen ze de brief vonden. In de brief stond dat ze wist dat hij Homo was, de hele tijd al, het niet erg vond en dat ze ondanks dat nog steeds van hem zou houden, al lag ze onder de graszoden. Het had hem wat gelukkiger gemaakt en bijna al het schuldgevoel was toen verdwenen. Bijna, aangezien hij het toch nog wel een beetje vond dat het zijn schuld was dat ze dood ging. Nja, hij had haar het ziekenhuis in geholpen. Genoeg over Saki, nu terug naar de werkelijkheid. “Ik snap het, het geeft niet,” zei hij en een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij begreep het. Als de jongen er over heen was, zouden ze misschien wel verder gaan.. ofzo. Zijn blik ging even van de tv naar Izaya en dan naar de salontafel. “Heb je nog voorkeur om iets te gaan doen?” Ze konden film gaan kijken, maar dat begon op een of andere manier wel saai te worden. Hm. Er kwam opeens een gedachte op dat hij tijdens de film op de jongen zijn schoot kon zitten, maar dat was belachelijk. Of niet soms? [WORDS] [587] [COMMENT] [None]

Wat als Shizu-chan wist dat Izaya in Fukushima was? Stel dat hij hem weer zag, stel he. Wat zou er dan gebeuren? Waarschijnlijk werd hij dan in mekaar geslagen, al was hij daar niet echt bang voor. Hij kon zich prima verdedigen, zelfs tegen iemand met bovenmenselijke kracht. Wat hem eerder irriteerde was dat het echt over was tussen hun. Dat hij het zodanig had verpest dat het nooit meer goed kon komen, dat ze nooit meer een setje zouden zijn. Dat was raar. Want ze hoorde bij elkaar, waarschijnlijk meer dan hij en Kida bij elkaar hoorde. Maar ja, Kida was heden en Shizu-chan was verleden. Bovendien, hoe meer tijd hij met Kida doorbracht, hoe minder hij aan Shizu-chan dacht. Misschien dat Kida vervanging kon bieden. Dat hij een keer niet de blondharige jongen in zijn gedachten had.. Wacht, de andere blondharige. Shizu-chan dus. Het was ook verwarrend. "Ik snap het, het geeft niet." glimlachte de jongen even kort naar hem en Izaya zette een kleine glimlach. Hij was blij dat de jongen het begreep en niet boos was of zo. Of hem het huis uit wou hebben, want dat zou al helemaal irriteren. "Daar ben ik blij om." stelde hij toen vast, precies wat hij dacht. Hij keek even op de klok, 't was pas zes uur. Nou ja, misschien was het dan wel tijd om naar een snackbar of zo te gaan. Ze aten wel vaker ongezond aangezien Kida nog moest aankomen. Kida mocht niet te veel sporten of wat dan ook, aangezien hij anders weer afviel. Izaya ging vaker naar de sportschool dan eerst, aangezien hij al op gezond gewicht zat. En Kida mocht ook weer niet te veel eten omdat hij er anders aan gewend raakte en werd ie weer te dik. Het was moeilijk om een balans te vinden. "Heb je nog voorkeur om iets te gaan doen?" vroeg Kida vervolgens, alsof hij Izaya's gedachten kon lezen. Hij ging echt wel naar een snackbar of zo, aangezien zijn hoofd zou ontploffen als hij nog een film ging kijken. Dat deden ze altijd. "Zullen we naar de snackbar of zo? Of waar je zin in hebt.." zei hij rustig, denkend dat de jongen mocht kiezen wat voor een snackbar eten ze nou weer gingen eten. Soms aten ze ook gezond - nou ja, spaghetti, lasagne, enzovoorts - aangezien je fastfood gewoon zat werd. [WORDS] [395] [COMMENT] [''Nope.♥]

De jongen glimlachte terug en een blij gevoel vulde hem van binnen. Hij wierp een blik op de jongen, voordat hij weer weg keek. Straks dan bleef zijn blik hangen en ging hij staren en ging de jongen dat eng vinden ofzo. Kida staarde namelijk nogal makkelijk, vooral naar de jongen voor hem. Hm. Hij was er nog steeds niet aan gewend dat ze elkaar een soort van leuk vonden. Met de minuut begon hij zekerder te worden en vooral als ze elkaar zoenden. Meer kussen, aangezien zoenen met tong was, toch? Ughe. Aan de ene kant zag hij er nu al op om dat te gaan doen, want het leek gewoon raar. Je tong in iemand anders mond stoppen. Het klonk zelfs vies! "Daar ben ik blij om." Hij grinnikte zachtjes, aangezien het nogal raar klonk op dit moment. Hij wist het niet, het was gewoon zo. Zijn hand ging even door zijn blonde haar. Het was stiekem geverfd, maar het was van die permanente kappersverf die er nauwelijks uit kon. Binnenkort moest hij weer een keer naar de kapper voor een beurt, aangezien het bovenop een beetje raar uit begon te zien. Althans, dat vond hij zelf en hij was nogal een ijdeltuit, waar hij helemaal niks aan kon doen. Hij was nou eenmaal vrouwelijker dan normale jongens. Met uitzondering van de magerheid, waar hij helemaal niks aan gedaan had. Maar zo makkelijk was het ook niet te verhelpen, nu nog steeds was hij mager. "Zullen we naar de snackbar of zo? Of waar je zin in hebt.." Zijn gezicht vertrok. “Maar ik heb helemaal geen honger,” mompelde hij zachtjes. “Ik heb nog wat opwarmbare kliekjes staan, als jij honger hebt.” Er kon gewoon geen hap door zijn keel en waarschijnlijk zou hij overgeven als hij zou gaan eten. Waarschijnlijk kwam het omdat hijzelf een beetje van slag was omdat hij nu wist dat ze elkaar leuk vonden. Hij werd al een beetje misselijk bij het denken aan eten. Er was een grote kans dat de jongen hem mee zou slepen, maar hij wou gewoon niet eten. “Ik heb echt geen honger..” Hij sloeg zijn armen over elkaar en trok zijn knieën op, beet zachtjes op zijn lip. Hij staarde naar een plek naast de jongen, moest moeite doen om zijn blik niet naar de jongen te laten glijden. [WORDS] [587] [COMMENT] [None]

"Maar ik heb helemaal geen honger," mompelde de jongen en Izaya rolde met zijn ogen. Kida was nogal traag van begrip, aangezien hij hem bijna elke avond meesleurde om te eten terwijl de jongen totaal geen honger had. Zo werkte het gewoon, dat moest hij inmiddels wel weten. Rare Kida. "Ik heb nog wat opwarmbare kliekjes staan, als jij honger hebt." probeerde die toen nog, maar die kans was al vergaan. Hij zei nog dat hij echt geen honger had, maar dan had ie pech. Hij stond op en pakte Kida's handen vast, waarna hij hem omhoog trok en iets naar achteren liep en de jongen dus mee nam. "Toe nou." zei hij en keek Kida even met puppy-oogjes aan. Hij pakte de trui die hij voor Kida gekocht had van de kapstok - die daar waarschijnlijk uit luiheid opgegooid was - en trok die over de jongen zijn hoofd heen, waarna hij zachtjes lachte. Hij pakte zijn bontjas van de kapstok en deed die aan, waarna hij de jongen zijn hand pakte en de deur weer uit stormde, maar op straat liet hij die alweer los. Hij zou 'm maar niet in verlegenheid brengen. Uiteindelijk stonden ze in de rij bij een of andere snackbar, tegen Kida's wil in. Dat was jammer, maar goed. Kida moest wat eten, want als hij nog dunner werd was het gewoon onaantrekkelijk. Hij haatte dat hij al die botten kon zien. Ten eerste omdat hij zich zorgen maakte om de jongen en ten tweede omdat hij wist dat hij daar dus nooit een stijve van kon krijgen. Dus seks was al vrijwel onmogelijk, aangezien hij niet het idee had dat Kida.. Ehem, laat maar. "Wat wil je? En niet zeggen dat je niks wilt, want je moet. Voor mij." zei hij vrolijk. Ze gingen sowieso afhalen, dus daarna weer naar huis. Want hij wou niet dat iedereen zag hoe hij frietjes in Kida's mond duwde, want dan zouden ze probably denken dat hij zijn kleine broertje mishandelde. Of iets in die richting. "Toe." smeekte hij met een kleine glimlach rond zijn mond. Als de jongen bleef volhouden dat hij niks wou, kocht hij wel gewoon wat. En dan zou hij het thuis wel Kida's strot in duwen. Nou ja, thuis.. Kida's huis. Al was het meer een tweede thuis voor hem geworden, maar ja. [WORDS] [386] [COMMENT] [''Nope.♥]

Hij had geen honger. Bijna elke avond had hij nauwelijks honger, maar nu leek het echt helemaal weg te zijn. Hij vroeg zich af hoe de jongen hem zou gaan dwingen, aangezien ze elkaar nu een soort van leuk vonden? Met de mond? Het klonk nu al vies. De jongen stond op en pakte zijn handen vast, waardoor er een verlegen gevoel door hem heen ging en zijn wangen een beetje rood werden. Hij werd overeind getrokken en meegesleurd naar de gang toe. "Toe nou." Kida wierp een half geïrriteerde blik naar de jongen toe. Hij wou het echt niet. Helemaal niet. Normaal had hij nu ongeveer al toegegeven, maar nog steeds bleef hij stug doorzetten met protesteren. Hij voelde hoe zijn trui over zijn hoofd werd getrokken en deed zijn armen in de mouwen. De jongen nam hem mee naar buiten en liet zijn hand los. Gehoorzaam volgde hij de jongen naar de snackbar, die niet zo ver weg was. "Wat wil je? En niet zeggen dat je niks wilt, want je moet. Voor mij," zei de jongen toen ze bij de snackbar aan waren gekomen en in de rij stonden. Stug perste hij zijn lippen op elkaar tot een smalle streep. Nog steeds weigerde hij. "Toe." Kida zuchtte. "Frietjes, maar dat betekent niet dat ik ze op ga eten," gromde hij. Er was een grote kans dat de jongen er wat meer bij ging bestellen ofzo. Hij weigerde echt gewoon om te eten. Hij was al wat minder dun geworden, dus het maakte toch niet uit als hij zijn avondeten voor een keer oversloeg? Dan at hij de volgende keer wat meer ofzo. De rest van de tijd bij de snackbar en onderweg naar huis zei hij niks. Er lag een geïrriteerde blik in zijn ogen die aantoonde dat hij het echt niet wou. Kida opende de deur en liep naar de woonkamer, om de tas op de eettafel te zetten. Zijn trui smeet hij over een van de stoelen neer en hij pakte een bord, aangezien hij gewoon weigerde om te eten. Hij ging aan tafel zitten en sloeg zijn armen over elkaar, staarde met een death glare naar de tas op tafel. Zijn kiezen had hij op elkaar geklemd en zijn lippen waren op elkaar gedrukt. Hij weigerde nog steeds om te eten. No way dat dat fastfood in zijn mond terecht kwam. De jongen moest wel met een heel goed plan komen als hij wou dat hij wat at.  [WORDS] [409] [COMMENT] [None]

"Frietjes, maar dat betekent niet dat ik ze op ga eten." bromde Kida hem agressief toe en een kleine glimlach sierde Izaya's mond. Daar ging hij zeker nog wel wat bij bestellen, want anders was het zo weinig. Rare Kida toch. De vrouw voor hun was ongeveer even breed als Kida en Izaya bij elkaar en had een enorme bestelling geplaatst, maar hij oordeelde niet. Ze deed maar. Hoe dan ook, ze waggelde naar een zitplaats en begon vrijwel meteen aan haar eten. Ze was alleen. Och, arme. "Tweemaal normale friet, een hamburger en een zes-pak kipnuggets." bestelde Izaya, nadat de man hem afwachtend en vragend tegelijk had aangekeken. Hij tikte alles droogjes in op de kassa en hij leek eigenlijk op zo'n gozer die ervoor leefde om assistent manager te worden en nooit wat anders zou bereiken in zijn leven. "Dat wordt dan twaalf vijftig." sprak de man en Izaya hief zijn bankpas en keek de jongen aan van kan ik pinnen? waarna de jongen knikte en een toets in klikte en Izaya zijn bankpas in 't ding deed. Hij haalde het er weer uit en toetste zijn pincode in, waarna hij op OK klikte. Ondertussen deed hij zijn pinpas weer in zijn portemonnee en die dan weer in zijn zak, waarna het bleek dat de transactie was gelukt en de man begon aan zijn bestelling. "Je zou juist niet pissig moeten zijn vandaag." sprak Izaya tegen Kida, hoewel hij hem niet aankeek. Ze wisten nu van elkaar dat ze elkaar soort van leuk vonden, dus moest hij juist vrolijk zijn. Of had hij gehoopt dat het meer zou zijn of dat ze er een big deal van maakte? Als hij Kida kende, wou die daar juist niks groots van maken.. Toch? Izaya deed zijn bontjas uit en hing deze aan de kapstok, waarna hij naar Kida's trui liep en deze weer goed vouwde, waarna hij naar Kida's kamer liep en het kledingstuk in zijn kast deed. Toen hij weer terug kwam, staarde Kida nors naar het eten. Goede God.. Hij plofte naast de blonde jongen neer en trok de tas ietwat naar zich toe. Hij haalde de vier items eruit en plaatste deze op het tafeltje. Zo. Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar Kida en pakte toen toch maar de afstandsbediening, waarna hij de televisie aanzette en er zo'n programma als How I Met Your Mother op televisie verscheen. Comedy. Oke, goed. "Oke, moet ik dit eten nu echt je strot gaan doorduwen, of doen we het de makkelijke manier?" vroeg hij droogjes en knipperde even, waarna hij zijn blik van de televisie afwendde en Kida aankeek. Uiteindelijk drukte hij zijn lippen in de jongen zijn nek, zachtjes. Hij wist toch zeker dat hij de jongen had verteld hoe erg hij het haatte om Kida aan te raken, toen hij nog zo dun was.. Zelfs nu was hij nogal voorzichtig en zag hij Kida liever nooit zonder shirt. Wat niet hoorde als je iemand leuk vond. "Toe nou, voor mij. Alsjeblieft." prevelde hij zachtjes terwijl hij nog een kus in Kida's hals plaatste. Het zou toch veel makkelijker moeten zijn dan dat. Maar ja, de jongen irriteerde. Zwaar. En meestal als je weer gewend raakte aan eten, groeide je maag weer normaal en kreeg je vanzelf weer honger. Maar Kida's maag was blijkbaar heel bijzonder en heilig dat dat niet gebeurde. Stilletjes begon hij zich af te vragen of Kida wel een probleem was die het redden waard was. Beter dat ik 'm dood laat gaan aan anorexia. Meteen had hij spijt van die gedachte. Dat was niet lief van hem. [WORDS] [597] [COMMENT] [''Nope.♥]

De vier bakjes werden uit de tas gehaald en op de tafel gezet. De jongen deed de tv aan, waar een of ander vaag programma op stond en zijn blik ging er meteen naar. Vaag programma. Hij wiebelde met zijn benen heen en weer. De tafel en stoelen waren hoger dan normale tafels en stoelen, waardoor zijn benen net boven de grond bungelden. Hij wist niet eens meer waarom hij geen normale tafel en stoelen had gekocht. Het was al weer lang geleden. "Oke, moet ik dit eten nu echt je strot gaan doorduwen, of doen we het de makkelijke manier?" Kida snoof, antwoorde er maar niet op. Hij wierp nog een death glare op het eten voordat zijn blik weer naar de tv ging. Zo lang de jongen maar geen geweld ging gebruiken. Opeens raakten twee lippen aan en snakte hij een beetje naar adem. "Toe nou, voor mij. Alsjeblieft," prevelde de jongen. Zijn hoofd begon wat lichter te worden. Fijn, had hij nu al zijn zwakke plek ontdekt. Opnieuw raakten de lippen zijn nek aan en ademde hij diep in en uit, anders had hij het gevoel dat hij zo op de grond zou zakken. Bah. “Oké, oké! Ik kijk wel of ik het allemaal op krijg, maar doe dat alsjeblieft niet meer,” mompelde hij een beetje jammerend en hij duwde de jongen zachtjes weg. Hij trok een bakje friet naar zich toe en staarde er even naar, voordat hij een frietje in zijn mond stopte en er langzaam op kauwde. Het was wel te verwachten dat de jongen wel met een of ander iets zou komen waardoor die zou winnen. De jongen verloor nooit. Toen hij halverwege het bakje friet was, had de jongen naast hem alles al op. At hij zo langzaam? Kida begon maar aan de kipnuggets, aangezien die anders koud werden en combineerde het maar met friet. Een kwartier later had hij alles opgegeten en ruimde hij alles op. Hij pakte een glas uit de kast en vulde hem met water, dronk hem in één keer leeg. Hij krabde even op zijn achterhoofd en zette het glas neer, liep naar de woonkamer waar hij op de tweezitter ging zitten. “Ik begrijp dat je geen film meer wilt kijken?” Hij was zelf niet echt goed in verzinnen wat ze moesten doen. Het enige idee wat in zijn hoofd kwam was film kijken, alleen dat was zo standaard geworden dat het eigenlijk niet meer leuk was. Hij wierp een blik op de tv, waar reclame op te zien was. Een Amerikaanse zender, hij wist niet eens dat hij die had. [WORDS] [434] [COMMENT] [None]

"Oké, oké! Ik kijk wel of ik het allemaal op krijg, maar doe dat alsjeblieft niet meer!" jammerde de jongen en een kleine glimlach zat op Izaya's mond geprent, ook al werd hij weg geduwd. Wist hij ook weer de jongen zijn zwakke plek. Shizu-chan mocht je ook nooit in z'n nek zoenen, want die kon daar ook niet tegen of zo. Maar hij deed het wel altijd bij Izaya. En Shizu-chan hield ook niet van zo'n standaard Amerikaanse kus, die had het liever met tong en veel te veel speeksel. Rare kwast. Die had een fetish voor ruigheid of zo. Keiharde SM. Izaya keek kritisch naar Kida die een frietje in zijn mond deed en toen er een tweede volgde, begon hij zelf ook maar aan zijn bak met friet. Izaya had zijn friet sneller op dan Kida, maar dat was wel vaker met mensen die een tijdje niet veel hadden gegeten. Die aten dan gewoon langzamer, omdat ze onwennig waren aan hoeveel ze aten. Izaya begon maar aan de hamburger, aangezien Kida de kipnuggets had gepakt. Kon hij zich wat bij voorstellen, aangezien kipnuggets zes kleine dingen waren en een hamburger was een grote. Uiteindelijk ruimde Kida af en Izaya veegde met een doekje over het tafeltje om schoon te maken en liep naar de keuken, waar hij het doekje waste en weer naast de kraan plaatste, op z'n vertrouwde plekje. Hij viel naast Kida neer op de bank en zuchtte even kort. Mooi, Kida had weer wat te eten binnen gekregen en het er niet weer allemaal uitgegooid. Dat was echt niet leuk om te zien. Of te horen. Of te ruiken. Kots, ech. "Ik begrijp dat je geen film meer wilt kijken?" vroeg de jongen en Izaya zakte nogal in. Ughe, die film ook altijd. En meestal interesseerde het hem niet genoeg en dan ging hij weer aan Shizuo denken. Of zou het anders zijn nu hij zeker wist dat Kida hem ook leuk vond? "We kijken altijd film." meldde Izaya verveeld en ging even met een hand door zijn haar, terwijl zijn blik op de televisie bleef hangen. De konden toch ook gewoon televisie blijven kijken? "Kunnen we niet gewoon televisie blijven kijken, maar niet echt kijken, maar meer genieten van elkaars aanwezigheid?" vroeg hij droogjes. Hij wendde zijn blik van de televisie af op Kida en zuchtte een keer. Wat was dat nou weer voor 'n vraag? "Sorry, die films tasten m'n hersenen aan." meldde hij droogjes en keek Kida nogal vermoeid aan. Het was pas half acht, maar alsnog. Hij was om zes uur zijn bed uit gegaan omdat hij een klant moest ontvangen. Baggerlijk. [WORDS] [438] [COMMENT] [''Nope.♥]

Thank god dat hij niet meteen kots neigingen kreeg. Anders dan moest hij weer naar de wc rennen en dat was nogal stom. De jongen plofte naast hem neer en aangezien ze op de tweezitter zaten, was er niet zoveel ruimte meer over en begon Kida zich ongemakkelijk te voelen. Eigenlijk begon hij zich altijd ongemakkelijk te voelen als hij dicht in de buurt was van de jongen. "We kijken altijd film." Hij grinnikte en besloot om voor de verandering op de schoot van de jongen te gaan zitten. Zijn benen zaten half aan een kant en hij durfde niet echt tegen de jongen aan te leunen. Zijn blik bleef op de tv hangen. Waarom ging hij eigenlijk op de jongen zijn schoot zitten? Dat sloeg ook nergens op. "Kunnen we niet gewoon televisie blijven kijken, maar niet echt kijken, maar meer genieten van elkaars aanwezigheid?" Het bloed steeg naar zijn hoofd en even kreeg hij er spijt van dat hij zo was gaan zitten. Toch durfde hij er ook niet meer van af of te gaan verzitten. Ze waren nu wel erg dicht bij elkaar, al was het op de een of andere manier wel prettig. "Sorry, die films tasten m'n hersenen aan." Hij keek op en grinnikte toen hij zag dat de jongen vermoeid keek, maar keek al snel weer weg vanwege het starengedoe. En omdat hij zich nog ongemakkelijker dan ooit voelde. Er gleden rillingen over zijn rug en zijn blik ging naar de tv. Maar.. De tv was stom. En hij durfde de stad niet in te gaan, want straks dan besloot de jongen om midden op straat te gaan zoenen. Een beetje ongemakkelijk bewoog hij heen en weer. Hij zat vlakbij de jongen zijn knieën, waardoor er wel wat ruimte tussen hun over was. Hij durfde gewoon niet om tegen de jongen aan te gaan zitten. Vroeger had hij altijd geweigerd als Saki op zijn schoot wou gaan zitten, aangezien het gewoon zo onprettig zat. Zat het nu ook onprettig van de jongen? Er was een of ander stom programma op tv en hij wou niet op staan om de afstandsbediening van de eetkamertafel te gaan pakken. Straks dan dacht de jongen dat hij hem haatte of zo. Hij wierp een blik op de jongen. “Hoe laat ben je wel uit bed gegaan? Je ziet er vermoeid uit,” mompelde hij zachtjes. Hij lag wel alleen in bed toen hij wakker was en de jongen was vast thuis gekomen toen hij zelf aan het werk was. Waarschijnlijk had het met zijn werk te maken. Het werk dat hem eigenlijk niet boeide, al wist hij er nauwelijks iets van. Een beetje ongemakkelijk wiebelde hij heen en weer. Vond de jongen het echt niet irritant dat hij zo zat? [WORDS] [461] [COMMENT] [None]

De jongen's benen rustte in Izaya's schoot en automatisch legde hij zijn handen erop. Hij liet zijn nek op de bovenkant van de tweezitter rusten en sloot zijn ogen voor een moment. Ach.. Er zat nog wel een duidelijke afstand tussen de twee, maar het boeide hem niet. Zijn vingers gleden heen en weer over het materiaal van Kida's broek, waar eigenlijk Kida's scheenbeen zat. Hmpf, waarom wouden die mensen altijd zo vroeg afspreken? Ze wouden of heel laat 's avonds, of heel vroeg 's ochtends. Net alsof hij drugs dealde of zo. Wat niet het geval was, trouwens. Maar ja, die mensen vonden het blijkbaar allemaal heel belangrijk dat het geheim bleef, dus oke. Als ze het zo wouden hebben. Bovendien betaalde ze hem goed geld. Hoe kon hij anders altijd het avondeten betalen? Kida betaalde bijna nooit wat, aangezien Izaya hem altijd voor was. Hij vroeg er nooit naar. "Hoe laat ben je wel uit bed gegaan?" vroeg de jongen en Izaya liet zijn hoofd weer omhoog komen en keek Kida voor een moment aan. Zag hij er dan zo erg uit? Waarschijnlijk zou hij niet langer wakker blijven dan elf uur.. Maximaal. "Je ziet er vermoeid uit," mompelde de jongen zachtjes en Izaya keek voor een tel naar de televisie voor hij weer naar de jongen keek. Zijn vingers speelde met het materiaal onder zijn handen, maar hij realiseerde zich al gauw dat dat misschien irriteerde, dus liet hij zijn handen rusten. "Zes uur uit bed, zeven uur 't huis uit." vertelde Izaya. Hij zei maar niet waarom, want hij wist dat het Kida geen ene reet boeide. Klotejong dat het was, kuch kuch. Hij keek weer naar de televisie en gaapte een keer. Het was niet een boeiend programma of zo, maar dat hoefde ook niet. Vaak vond hij die films van Kida nog tien keer zo saai. 'T was totaal niet zijn smaak. Maar ja, je kon niet altijd je zin hebben. En als je echt om iemand gaf, kon je jezelf best eens op de tweede plaats zetten. Dus dat deed hij dan maar, meestal. [WORDS] [348] [COMMENT] [''Nope.♥]

Er gingen rillingen door hem heen toen hij voelde dat er vingers over zijn broek heen en weer gingen, waardoor hij zich nog ongemakkelijker voelde. Eigenlijk wou hij het liefst naar zijn kamer rennen en zich daar voor de rest van de avond opsluiten, aangezien hij zich gewoon veel te verlegen voelde. Hij deed het maar niet, aangezien de jongen dan helemaal alleen in de woonkamer was en het misschien verkeerd begreep. Ughe, hij moest zich niet zo aanstellen. Zo erg was het ook niet om op de schoot van de jongen te zitten. Kida slikte moeizaam toen hij voelde hoe de vingers met het materiaal van de broek speelden, maar er gelukkig al snel mee stopten. Gelukkig maar. "Zes uur uit bed, zeven uur 't huis uit." Hij knikte, vroeg er verder niet naar. Hij was zelf rond half acht uit bed gegaan, aangezien hij al om acht uur in de supermarkt moest staan. Hij had nauwelijks gegeten, alleen maar een broodje aangezien hij toch wel wat moest eten en als de jongen er achter kwam, die vast ging zeuren. Hij ging wat beter zitten en legde zijn benen op de bank, waardoor hij wat dichter bij de jongen kwam te zitten. Izaya gaapte en hij grinnikte zachtjes. Kida schraapte alle moed bij elkaar en legde zijn hoofd voorzichtig tegen de schouder van de jongen aan. Heel voorzichtig, aangezien hij bang was dat hij anders ging flippen ofzo. Niet dat dat zou gaan gebeuren. Even sloot hij zijn ogen en zuchtte hij. Zijn handen lagen op zijn schoot, aangezien hij geen idee had wat hij er anders mee zou moeten doen. Waarschijnlijk was de jongen veel beter in dit soort dingen, aangezien hijzelf hier helemaal geen ervaring mee had. Misschien vond hij de jongen wel echt leuk en was het niet zijn verbeelding, anders was hij er al lang achter gekomen. Zijn ogen gingen open toen het wat saai begon te worden. Hm. En nu? Wat moesten ze nu doen? Zoenen..? Hij ging een beetje overeind zitten en legde zijn hand voorzichtig op de wang van de jongen, draaide zijn hoofd zijn kant op. Hij moest zich uitrekken voordat hun lippen elkaar aan konden raken. Net zoals de vorige keer voelde het alsof hij diep van binnen een zweefmoment kreeg en verscheen er een kleine glimlach op zijn gezicht. Kida bewoog zijn lippen zachtjes en deed zijn hand wat naar achter, zodat hij zijn vingers door het zwarte haar van de jongen kon vlechten. Het voelde fijn, heel fijn.. [WORDS] [420] [COMMENT] [None]

Izaya voelde een hoofd op zijn schouder en een kleine glimlach sierde zijn mond. Dat was ook weer nieuw, Kida die de eerste zet maakte. Hij leunde zachtjes met zijn hoofd tegen Kida's hoofd, waardoor ze nogal typisch gingen zitten. Na een tijdje voelde hij hoe de jongen ging verzitten, maar nog geen vijf seconden later werd er een hand op zijn wang geplaatst en werd zijn hoofd naar Kida toegedraaid. Hij trok even een o-o-hoofd, nog steeds niet begrijpend waarom de jongen de eerste zet zette. Dat moest hij toch altijd doen? En daar zaten ze dan. Izaya had zijn ogen gesloten terwijl hun lippen eigenlijk al het werk deden, maar het was ook niet zo charmant om daar te zitten met een o-o hoofd. Kwam nogal stom over, als je 't hem vroeg. Na een tijdje zat Izaya aan Kida's onderlip te sabbelen, aangezien Shizu-chan nooit op z'n Amerikaans wou. Hoer dat 't was. En voor Izaya had hij nog nooit geneukt, wat was dat toch? Al was het met Kida precies hetzelfde.. Hij was echt bagger in het uitkiezen van jongens, zeg. Maar daar kwam hij alleen achter als hij er langer bij stil stond. Maar uiteindelijk was 't gewoon allemaal postvulling.. Ach. Shizu-chan zou nooit meer terug komen. En al deed hij dat wel, moest ie waarschijnlijk niks weten van Izaya. Zijn lippen lieten los en hij ging ietwat naar achteren, al zat er maar een ruimte van twintig centimeter tussen hun gezichten in. Een kleine glimlach sierde zijn mond, aangezien hij zich herinnerde dat de jongen hem had gezoend. Ook weer eens wat nieuws. "Even bijkomen hoor." zei hij en veegde even door zijn ogen, aangezien hij nog steeds moe was. Ze waren eigenlijk nog geen tien minuten verder, maar ja. Boeiend. Hoe vulde je de tijd als je geen seks had? Met Shizu-chan deden ze dat voor uren, totdat ze flauw vielen van bloedverlies. Haha. "Das ook weer wat nieuws." stelde hij toen vast en drukte zijn lippen kort tegen die van Kida. De jongen was nog best goed, voor iemand die nog nooit gezoend had. Rare kwast. "Weet je zeker dat je dit nog nooit eerder gedaan hebt? Want anders ben je behoorlijk goed voor een beginner." [WORDS] [372] [COMMENT] [''Nope.♥]

Zijn ogen waren gesloten en hij kalmeerde een beetje. Zo erg was het toch ook niet om de jongen te zoenen? Eigenlijk zoende hij deels omdat hij wou laten zien dat hij niet zo kinderlijk was als er vaak werd gedacht. Wat kon hij er aan doen dat hij wat gevoeliger was? En dat hij gevoelig was betekende niet dat hij iemand niet kon zoenen. Er ging een vaag gevoel door hem heen toen hij voelde dat de jongen zijn lippen verplaatste en op zijn onderlip begon te sabbelen. Amerikaans, dat was ook leuk. Veel zachter en bescheidener sabbelde hij op de jongen zijn bovenlip. Het begon lichter in zijn hoofd te worden en hij herinnerde zich de weddenschappen die hij soms had gehad. Vaak hielden ze in dat hij een meisje moest zoenen. Als die weddenschappen er niet waren geweest, was hij nu veel onervaren geweest en had hij de jongen nooit durven te zoenen. Al voelde het wel veel anders met een jongen zoenen dan met een meisje. Natuurlijk omdat hij ook op jongens viel en het eigenlijk veel zachtaardiger was. Nou ja, op dit moment. Bij meisjes was het niet gemeend en dus vaak ruwer. Maar dat gezoen met meisjes telden niet, dus dit was de eerste keer dat hij écht zoende. Na een poosje liet de jongen los en werd er wat afstand gecreëerd. Het bloed steeg naar zijn hoofd en het voelde alsof hij gevangen was in de ogen van Izaya. Hm.. Hij kon het wel langer volhouden, maar het was waarschijnlijk omdat de jongen moe was. "Even bijkomen hoor." Hij glimlachte zachtjes en wierp een blik op de tv. "Das ook weer wat nieuws." Kida grinnikte even. Nieuw? Oké, hij had nog nooit Amerikaans gezoend met de jongen, dus was het eigenlijk wel nieuw. Ughe. En dan kwam later het tongzoenen. De glimlach verdween even, maar kwam weer snel terug. Bah. Hij had het een keer gedaan met een meisje die niet kon zoenen en hij was bang dat het net zo zou aflopen met Izaya, dat het zo hoorde. "Weet je zeker dat je dit nog nooit eerder gedaan hebt? Want anders ben je behoorlijk goed voor een beginner." Hij grinnikte, sloot zijn ogen even toen de jongen hem opnieuw kustte. “Ja, ik heb nog nooit eerder serieus gezoend, tot vandaag. Dat betekent dat ik de weddenschappen die ik in mijn leven heb gehad niet meereken, aangezien die nooit serieus waren geweest,” mompelde hij zachtjes en er verscheen een bescheiden glimlach op zijn gezicht. “Nja, zo interessant zijn ze ook niet. Met jou zoenen is veel leuker.” Ughe. Hij zag al tegen het tongzoenen op, maar waarschijnlijk wou de jongen later ook nog in het openbaar gaan zoenen. Bah. Straks dan kwam Akako net langs hun lopen en lachte die hun uit, ofzo. Bah bah bah. [WORDS] [474] [COMMENT] [None]

"Ja, ik heb nog nooit eerder serieus gezoend, tot vandaag. Dat betekent dat ik de weddenschappen die ik in mijn leven heb gehad niet meereken, aangezien die nooit serieus waren geweest." vertelde Kida. Weddenschappen? Izaya trok een wenkbrauw op. Wat was dat nou weer voor 'n iets raars? Hij kon zich niet voorstellen dat je zou wedden om zoiets. Wedden deed je in casino's. En als je toch ging wedden, deed je dat al helemaal niet wat zoenen betrof.. Voornamelijk omdat je dan met anderen hun gevoelens klootte. Maar ja, wie was hij om dat de verbieden? Hij klootte continu met hun gevoelens. Maar niet dat hij hun ging aflebberen of zo. Dat was raar. En verkeerd. "Nja, zo interessant zijn ze ook niet. Met jou zoenen is veel leuker." stelde de jongen hem toen gerust en een kleine glimlach kwam rond zijn mond, terwijl zijn spieren wat ontspande. Hij legde zijn voorhoofd tegen Kida's voorhoofd en keek naar beneden, waarna hij even zuchtte. Het voelde best goed, maar hij mistte Shizuo. Kida was veel zachter en deed rustiger, iets wat hij altijd van Shizu-chan had gewild. Maar alsnog. Het was niet hetzelfde. Misschien dat hij over tijd het misschien minder erg zou vinden en hij misschien zelfs meer om Kida ging geven dan Shizu-chan. Maar voorlopig was 't gewoon nog moeilijk. Echt vreemd eigenlijk. Hij had altijd gewild dat Shizu-chan iets meer liet zien wat hij dacht, hij had zoveel geprobeerd. Alles waar hij om vroeg was een beetje emotie, want Shizu-chan gaf 'm niks. Net een blok ijs zeg. En Kida liet continu emoties zien, maar alsnog. Ughe. Hij snapte zichzelf gewoon helemaal niet meer. "Daar ben ik blij om." zei hij rustig. Hmmn. Hoe langer hij erover nadacht, hoe minder zin hij had om verder te gaan. Eigenlijk werd hij er alleen maar moe en depressief van. Toch maar even vrolijk doen, want anders kreeg Kida 't idee dat hij het verkeerd deed of zo. Hij liet zijn hoofd een beetje zakken en drukte zijn lippen zachtjes in Kida's nek, waarna hij weer naar achteren trok. Verdomme, 't was te moeilijk. "Sorry, mijn schuld." mompelde hij, zodat Kida niet het idee kreeg dat het was omdat hij het verkeerd deed. Alles behalve. Het was eerder Izaya's schuld. Hij was nogal terughoudend wat Kida en zijn zoensessie betrof, hij kon beter. Veel beter. Maar.. Ughe. [WORDS] [395] [COMMENT] [''Nope.♥]

De jongen had gefronst bij de opmerking over de weddenschappen. Hm. Ze deden het alleen maar omdat ze zich verveelden en meestal als ze aan het rondhangen waren. Niet dat het heel erg was, meestal waren het van die dronken meiden terwijl zij juist nuchter waren. Dan was het best wel makkelijk. Hm. En Kida weigerde natuurlijk nooit omdat ze hem anders gingen uitschelden voor watje en loser. Iets wat hij nogal haatte. Hun voorhoofden raakten elkaar en hij sloot zijn ogen, humde even kort. Aangezien de jongen vast niet meer wou zoenen, deed hij geen poging om naar voren te leunen. Grote kans dat hun neuzen dan tegen elkaar aan knalden. Auw, dat leek hem niet handig. Voorzichtig opende hij zijn ogen weer, keek voorzichtig omhoog. Het direct aankijken was nog steeds moeilijk. "Daar ben ik blij om." Een kleine, bescheiden glimlach verscheen op zijn gezicht. Het leek duidelijk dat de jongen moe was en nogal erg nadacht. Misschien wel teveel. Er verscheen een verbaasde blik op zijn gezicht toen de jongen opeens met zijn hoofd naar beneden bewoog. Zijn lichaam spande zich aan toen lippen zachtjes in zijn nek werden gedrukt. Zijn ademhaling ging een beetje sneller. Ughe, hij had toch gezegd dat de jongen dat niet moest doen? Het voelde veel te goed, op een of andere manier. Zo goed dat hij er duizelig en nerveus van werd. Gelukkig ging de jongen al snel weer naar achter. "Sorry, mijn schuld." Hij glimlachte vaagjes. “Geeft niet. Misschien is het handig als je gaat slapen ofzo. Je ziet er moe uit en als je er morgen weer vroeg uit gaat, dan word je nog moeizamer,” mompelde hij een beetje bezorgd en hij wendde zijn blik af. Even drukte hij een kus op de jongen zijn wang en stond op, liep naar de keuken om wat koffie te pakken. Hij wist niet waarom, hij had gewoon behoefte aan koffie. Toen de koffie klaar was schonk hij het in een mok en ging hij op het aanrecht zitten met de warme mok in zijn handen. De jongen moest maar zelf weten of hij naar bed ging of niet. Kida ging nog even genieten van zijn mok koffie. [WORDS] [366] [COMMENT] [None]

"Geeft niet. Misschien is het handig als je gaat slapen ofzo. Je ziet er moe uit en als je er morgen weer vroeg uit gaat, dan word je nog moeizamer." stelde de jongen voor. Izaya knikte even kort en liet zichzelf achterover vallen. De eerste keer dat Kida echt wou zoenen, was hij weer te moe. Hoezo typisch. Hij deed zijn handen op zijn voorhoofd. "Soms ben ik echt veel te derpy." klaagde hij zachtjes, al stond Kida al op, dus wist hij niet of die dat wel gehoord had. Herp derp. Hij stond op van de bank met een uitgelaten zucht en volgde Kida, tot de deuropening. Hij keek voor een moment naar de jongen die koffie maakte en liep naar binnen. De jongen had nog zijn rug naar hem toegekeerd aangezien hij nog koffie maakte, dus krulde Izaya zijn armen rond Kida's middel en drukte drie keer een kus in de jongen zijn hals. "Dit is de leukste plek om je te zoenen." fluisterde hij, voordat hij los liet en de keuken uit liep. Toen hij weer in de gang stond, viel zijn blik op Kida's kamer. Hij eindigde daar bijna elke avond, met de nadruk op bijna. Hij zou er maar niet gaan liggen. Dus liep hij naar de logeerkamer, zoals gewoonlijk. Same old, same old. Hij plofte met zijn buik op bed en liet zijn gezicht wegzakken. Hij klom niet onder de dekens en kleedde zich ook niet om. Inmiddels had hij een kleine verzameling kleren in Kida's huis, aangezien hij een herp-de-derp was. "Shizuo.. ~" schoof er fluisterend over zijn lippen. Hij plaatste zijn armen gevouwen over zijn hoofd en kneep zijn ogen dicht, maar al gauw was het iets meer.. eh, naja, rustig. Of zo. Hij haatte het als hij wist dat hij over Shizu-chan ging dromen. Hoewel hij het ook haatte als hij niet over hem droomde. Elke droom zonder de jongen was een nachtmerrie, maar elke droom met ook. Kon hij niet gewoon Shizu-chan eruit gooien en ruimte maken voor Kida? Dat wou hij. Dat wou hij meer dan wat dan ook. Nou ja, dat was niet helemaal waar. Er was een ding dat hij liever had. En helaas was dat de reden dat dat andere niet kon. [WORDS] [373] [COMMENT] [''Nope.♥]