# He ate my HE♥RT.

Ze waren inmiddels twee maanden later. Twee maanden zonder seks. Het was toch niet normaal meer? Hij had nog wel contact met Shizuo en er was zeker seksuele spanning tussen de twee, maar hij probeerde die te onderdrukken. Hoewel hij graag met mensen klootte, wou hij het niet verpesten met Kida. Dat was inmiddels te belangrijk voor hem geworden, hoewel hij wel eens zijn zwakke momenten had. Zo had hij soms dat hij in Shizuo’s kamer stond en Shizuo’s hand onder zijn T-shirt kroop en hij half kreunend in zijn nek werd gezoend. Dat was dan gewoon zo’n moment die hij niet kon onderdrukken, hij kon de jongen niet weg slaan of duwen. Al was Shizuo sowieso sterker dan hij, sterker dan de meeste. Kida was wel wat meer ontbloeid. De jongen durfde hem soms zelfs te zoenen in openbare plekken – hoewel het wel altijd rustig was, maar meer vroeg hij ook niet – zoals in een hoekje van een café of in een trein of zo. Het was best gezellig, hoor. Hoewel hij Kida wel moest overhalen en soms moest zeuren, maar uiteindelijk had je dan ook wel wat. Het was het wachten waard, om het zo maar te zeggen. Ondanks zijn gedachten die hem de hele tijd waarschuwde, maakte de toekomst hem totaal niet bang meer. Hij keek er zelfs wel naar uit. Al vroeg hij zich wel af hoe alles ging lopen met hem en Shizuo. Of hem en Kida. Dat lag er namelijk wel aan.. eh.. Laat maar. Izaya deed zijn bontjas aan en deed de deur open, waarna Kida naar buiten liep en hij hem volgde. Neko stapte uit de bosjes en miauwde een keer, waarna hij glimlachte. “Hee, wie is m’n brave jongen?” vroeg hij op zo’n troelie-troelie manier en aaide de kat over zijn bol, waarna hij Kida’s hand vast pakte en zo naast hem liep, met Neko die hun volgde. Die probeerde dat heel stiekem te doen en alles, maar hij faalde er nogal in. Rare Neko toch weer. Ze kwamen uiteindelijk bij een discotheek; Locomotion. Hij stapte naar binnen met Kida achter zich aan. Ongeveer drie uur later stond Izaya tegen een muurtje aan te leunen met Shizuo die hetzelfde deed, met hun gezichten op ongeveer vijf centimeter afstand. Hij was naar buiten gegaan voor frisse lucht, waarna bleek dat Shizuo er diesnt draaide of zo. “Ik weet ’t niet.” zei Izaya en keek chagrijnig weg, waarna Shizuo even gromde. Hij hoorde een norse ‘kijk me dan aan, klootzak’ waarna hij zich even op de jongen richtte. “Ik ben hier met iemand, weet je.. ’T kan gewoon niet.” zei hij en deed de deur open, waarna zijn blik viel op Kida die met een gozer zat te dansen en hun gezichten vlakbij elkaar waren. De jongen was behoorlijk dronken, zeg. Hij knipperde even een paar keer en voelde Shizuo’s arm rond zijn middel, die hem naar achteren trok. “Zie je? Die geeft niks om je. Ik wel.” Prevelde Shizuo hem zachtjes in zijn oor, waarna er even kort aan gesabbeld werd. Het voelde fijn, ondanks dat ’t maar een oor was. Al gauw verplaatste de lippen zich naar zijn hals en kreunde hij zachtjes. “Je geniet ervan, we passen zo slecht bij elkaar.. Dat we perfect zijn voor elkaar,” fluisterde Shizuo tussen het zoenen door. Izaya’s hand gleed naar Shizuo’s wang, waar hij even op rustte, terwijl zijn hand zich op Shizuo’s hand – die op Izaya’s buik rustte - werd geplaatst. Hij voelde stoppels, iets wat hij gemist had. Kida had dat niet. Hij glimlachte even en draaide zich om, waarna zijn armen rond Shizuo’s midden gleden en hij zijn gezicht tegen de jongen zijn borstkas drukte. Kida zat daarbinnen met een ander te zoenen, dus waarom deed hij niet hetzelfde met Shizuo? Hij verborg zijn gezicht in Shizuo’s witte bloes en had een snikkende ademhaling, maar huilde niet. Shizuo duwde hem enkele centimeters van hem af en liet zijn handen naar Izaya’s kont zakken. Hij voelde zich er vrouwelijk door, maar aan de andere kant vond hij het ook niet zo erg. De twee keken elkaar even aan en bijna automatisch drukte hun lippen op elkaar. Hij wist het niet meer, hij wist het écht niet meer. Hoorde het nu zo, of hoorde hij bij Kida? Hij stierf elke dag een beetje als hij weg was van Kida, maar als hij bij Kida was.. mistte hij Shizuo. Ughe, waarom was alles ook zo ingewikkeld? Uiteindelijk deed hij de deur weer open en liep hij Locomotion weer binnen, waarna zijn blik weer op Kida viel, die nu nogal hopeloos stond te dansen. Die was echt té erg aangeschoten. Malle jongen. Had ie dan niks geleerd? Hij liep naar hem toe en zoende hem in zijn hals, waarna hij hem oppakte en de discotheek uit liep. Zo was het wel weer genoeg. Aan het eind van de avond zat Kida op zijn rug en liepen ze zo door Fukushima, terug naar Kida’s huis. Die zou zich morgen niks meer herinneren, waarschijnlijk. “Hee lekker ding!” klonk er opeens uit Kida’s mond en Izaya trok een wenkbrauw op. The fuck? Izaya keek naar de jongen waar naar werd geroepen, die net omhoog keek. Oh, shit. “Izaya,” klonk er nogal.. onhelsspellend. “Shizuo,” zei hij nogal ongemakkelijk. Shizuo keek ongeïnteresseerd naar Kida, aangezien die waarschijnlijk wel merkte dat de jongen flink aangeschoten was. Of dronken. Hij wist het ook niet meer, die had in ieder geval te veel op. Kida, toch. “Ik wist niet dat je een klein broertje had. Alleen zussen, ’n tweeling, toch?” Izaya knikte even, hoewel Kida niet zijn broer was. Het drong nou pas tot hem door dat Shizuo had gedacht dat de jongen waar Kida half mee zoende, zijn gezelschap was. Shizu-chan toch. “Er is wel meer dat je niet van mij weet.” zei hij en trok zijn wenkbrauwen nogal ondeugend op, waarna Shizuo zijn kaken op elkaar klemde maar wel grijnsde. Oké, mooi meegenomen. Hij werd bij zijn middel gepakt en vol op de bek genomen, waarna hij protesterende geluiden maakte, maar zich uiteindelijk nogal liet mee gaan. Kon hij er wat aan doen.. De jongen zoende zo goed dat het bijna onmogelijk was om er nee tegen te zeggen. Pas toen dacht hij aan de Kida die op z’n rug zat en de Shizuo die aan zijn lippen hing. Lekkere combinatie. Hij was de link in de trio, of zo. “Kan ik met je mee? We moeten nog wat dingen uitspreken, denk ik.” “Je had toch dienst?” “Ik ben al ontslagen.” “Soms ben je echt een loser.” Izaya keek de andere kant op en liep verder, met Shizuo die hem volgde en Kida die op zijn rug liedjes zat te neuriën. Die zou zich morgen toch niks meer herinneren, al wou hij liever niet dat Shizuo er dan was. Die werkte hij wel weer het huis uit. “Houd je bek toch een keer, Izaya.” Zei Shizuo en Izaya grinnikte. Facking droog. Maar ja. Er klonk weer het gemauw van Neko en Izaya maakte opnieuw troelie-troelie geluidjes waarna de kat aandoenelijk miauwde. Jippie. [WORDS] [1182] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

Zijn ogen waren zowat gefocusd op de lekkerding die niet ver van hun vandaan stond. De jongen waarbij hij op de rug zat, was gestopt met lopen. “Izaya.” De lekkerding kende hem? “Shizuo.” Wacht eens even. Was dat niet die gast die Izaya had geblackmaild en uiteindelijk met hem seks had gehad? Zijn gezicht vertrok en een steek van jaloezie ging door hem heen, waarna hij death glares op de jongen begon te werpen. DIE. DIE. DIE. Grr. Als hij nog kon lopen, had hij hem allang een mep verkocht. Hoe durfde hij Izaya zo te behandelen?! Zo mocht je hem nooit behandelen. Echt helemaal nooit. Zelfs hijzelf, Kida, mocht dat niet. Niet dat hij dat wou doen.. Nee natuurlijk niet. Als je van iemand hield deed je dat soort dingen niet. Dat was gewoon verkeerd. Heel verkeerd. En deze Shizuo was ook verkeerd. “Ik wist niet dat je een klein broertje had. Alleen zussen, ’n tweeling, toch?” Kida grinnikte zachtjes, dook een beetje ineen zodat zijn gezicht niet meer voor de jongen zichtbaar was. Dacht hij echt dat hij een broertje was van Izaya? Ughe, stom leeftijdsverschil. Hij sloot zijn ogen en zuchtte. “Er is wel meer dat je niet van mij weet.” Dat was waar. Zelfs hij wist niet alles van Izaya. Hij wist niet eens wat voor werk de jongen had en waarom die steeds naar bed met anderen ging, terwijl het duidelijk was dat ze verkering met elkaar hadden. Opeens klonken van die kleffe en protesterende geluiden. BAH. Hij kneep zijn ogen verder dicht en begon met zijn benen alles te schoppen wat het kon schoppen. Dit was niet leuk meer. De jongen ging gewoon vreemd in zijn bijzijn! Oké, hij had zelf ook bijna gezoend met een jongen, maar dat was bijna. Hij had geweigerd omdat hij wist dat hij een vriendje had en dat die het niet kon respecteren. Zijn nagels boorden zich in de schouders van de jongen en uiteindelijk stopte het gezoen. Zijn eigen ademhaling was onregelmatig. DIE. DIE. DIE. Verdomme.. Dit was echt niet leuk. Er volgde een kort gesprek waarbij Izaya weer begon te lopen. Kida volgde het al niet meer. Hij wou het niet eens volgen. Omdat hij nog steeds bijna dronken was, begon hij bijna automatisch weer zachtjes te neuriën, totdat hij bij de jongen op de rug in slaap viel. De zon scheen midden op zijn gezicht toen hij wakker werd. Iemand had het gordijn een stuk open gelaten, waardoor een straal zonlicht op zijn gezicht viel. Kida draaide zich om en zuchtte. Nog even.. Pas toen merkte hij op dat er geen tweede ademhaling was en hij normaal tegen een warm lichaam aan moest botsen als hij zich de andere kant op draaide. Zijn ogen gingen open en hij zag dat het bed naast hem leeg was. Was Izaya al wakker? Het voelde wel warm aan, dus hij was vast al wakker ofzo. Hij stond met moeite op en pakte wat kleding uit zijn kast. Toen merkte hij dat hij een pyjama aan had. Had hij dat zelf gedaan? Hij kon maar een paar dingen herinneren van de volgende avond. Veel drank, bijna gezoend met een jongen en Izaya die met Shizuo had gezoend terwijl hij op Izaya’s rug zat - zijn maag draaide zich om – en hij was op de jongen zijn rug in slaap gevallen. Was hij nou eigenlijk wel of niet dronken geweest? De hoofdpijn was net dragelijk, misschien wat het beter als hij voor de zekerheid wat aspirines nam. Na zich gedoucht en aangekleed te hebben, slofte hij de gang door naar de woonkamerdeur. Stemmen.. Was Izaya tv aan het kijken? Nee, ze klonken veel te helder. Een telefoongesprek op luidspreker? Toen hij bij de deur aangekomen was, waren de stemmen opgehouden. Het was onmogelijk dat Izaya hem had gehoord. Hij had sokken aan en die waren nauwelijks te horen, vooral niet als je in de woonkamer zat. Kida deed de deur open, om hem vervolgend weer dicht te smijten. Zijn maag keerde zich om en tranen liepen over zijn wangen terwijl hij naar zijn kamer beende. Izaya en die Shizuo.. Innig zoenend – waarschijnlijk ook nog tongzoenend – op de bank. DIE. DIE. DIE. Een zwaar geïrriteerde grom kwam uit zijn mond en hij smeet zijn slaapkamerdeur achter zich dicht. Hij beet op zijn lip en onderdrukte de snikken, probeerde kalm te worden. Nu was hij niet alleen teleurgesteld, verdrietig en jaloers, maar ook boos. Zijn lichaam trilde en hij ging met opgetrokken knieën op de grond voor het bed zitten, vlocht zijn vingers in zijn haar en kneep zijn ogen dicht.. Wat had hij verkeerd gedaan? Hij kon zich herinneren dat Izaya af en toe opnieuw vreemd rook, maar hij had er geen aandacht aan besteed. Ze hadden waarschijnlijk steeds weer seks gehad. En waarom flikte de jongen deze dingen op de dag na zijn verjaardag? Dat was gewoon het slechtste verjaardagscadeau ooit.. [WORDS] [821] [COMMENT] [None]

“Goedemorgen, schat,” zei Izaya terwijl hij door de blonde haren van Shizuo schudde, en weer rustig doorliep naar de keuken. Hij zette maar wat koffie voor zichzelf, om wakker te worden. Hij veegde langs zijn ogen de korrels eruit, waarna hij opeens een paar handen rond zijn middel voelde. Hij draaide zich om, waardoor zijn buik tegen die van zijn stiekeme hugger stond. Shizuo, maar hij had ook niet verwacht dat het Kida was of zo. Droogjes keek Izaya naar Shizuo en trok wat naar achteren, maar Shizu-chan liet hem niet los. “Kom op, Shizu-chan.” zei hij zachtjes, maar de jongen bewoog niet. Verdomme. Hij voelde een ademhaling in zijn hals en bijna automatisch drukte hij zijn gezicht in de jongen zijn schouder. Hij ademde zachtjes in en uit door zijn neus, waardoor hij automatisch Shizuo’s geur mee kreeg. Hij rook naar tabak, maar het was vertrouwd. Wat ook vertrouwd was, was het geschuur van Shizuo’s stoppels tegen zijn huid. Hij had het gemist. “Dit kan ik niet hoor..” mompelde hij, nogal afwezig. De jongen kreunde uit protest en drukte Izaya iets meer tegen zich aan. Help. Straks werd hij nog platgedrukt of zo, doordat die gozer zo sterk was. “Waarom niet?” prevelde de jongen en sabbelde aan de huid in Izaya’s nek. Hij kon niet loyaal zijn, hij kon het gewoon niet. Het was te goed om te weerstaan. Hij wou het zo graag. Net als een vrouw met overgewicht die een stuk chocoladetaart voor d’r kreeg, of iemand die rookte en wou stoppen en toen een sigaret toegereikt kreeg. Shizuo was in feite gewoon een enorme sigaret, dus daar was het mee te vergelijken. Haha. “Kida is niet mijn broertje, hij is m’n vriend.” zei hij, waarna Shizuo zich wat weg trok. Oh kut, nu kon hij het krijgen. Shizuo’s bruine ogen keken hem aan, maar hij ontweek zijn blik door nors zijn armen over elkaar heen te slaan en naar links te kijken, met opgepofte wangen en een very not-impressed look. “Je vriendje?” vroeg Shizuo vervolgens. “Uhu.” “Je bent nooit mijn vriendje geweest.” “Je vroeg me ook nooit.” “Dan vraag ik het nu toch?” Izaya’s ogen werden wat groter en hij keek naar Shizuo, die hem bloedserieus aankeek. The hell? Was hij er net een beetje overheen, moest Shizuo weer alles overhoop gooien. Klotejong. “Nee, nee Shizuo, niet doen.” “Jawel, officieël, wil je m’n vriendje zijn?” vroeg Shizuo; er viel een stilte tussen de twee. Izaya knipperde nogal verbaasd. Zijn hart schreeuwde van ja, doe het, maar zijn hoofd vertelde hem dat hij bij Kida moest blijven. Hij verlangde naar hun allebei, maar alsnog. “Doe niet zo dom.” Zei hij droogjes en pakte zijn koffie. Shizuo keek even walgend naar het kopje, aangezien die niet goed tegen bitter eten of drinken kon. En zijn zwarte koffie was nogal bitter. Izaya liep naar de woonkamer en ging op de bank zitten, waarna hij zijn ogen even sloot. “Ik doe niet dom.” “Oké, dan ben je gewoon te laat.” zei Izaya rustig en nam nog een slok van zijn koffie, terwijl ij een been over de andere vouwde. Shizuo kwam naast hem zitten en legde zijn handen op Izaya’s binnenbeen, net onder zijn lul. Kutjong. “Je kunt hem toch dumpen?” vroeg Shizuo. “Kan, maar dat wil ik niet. Ik hou v..” Woah. Dat nou ook weer niet. Houden van.. Het idee alleen al. Jak. Hij keek even schuin naar Shizuo, die niet erg onder de indruk was. “Meer dan van mij? “Ik denk ‘t.” “Je denkt het? Nee dus.” “Jawel.” Opeens kreeg Izaya een paar lippen op de zijne gedrukt. Zijn ogen waren wagewijd open, maar uiteindelijk kon hij hem toch niet van zich af duwen en ging er dus maar in mee. Hij hoorde een deur die dichtgesmeten werd en meteen stopte hij alles en draaide hij zich om. Hij sprong op – over de bank – en rende naar de deur, die hij open deed en vervolgens naar Kida’s slaapkamer liep. “Kida!” zei hij en deed de deur open. De jongen zat v oor het bed nogal in elkaar gedeukt. “Hij.. Ik.. eh, hij zoende míj. Ik.. Ik wou het niet.” probeerde hij en ging voor de jongen zitten, waarna hij even knipperde. Hij beet droogjes op zijn onderlip. “Het spijt me, het was echt niet de bedoeling. Écht niet.” prevelde hij zachtjes. Er klonk het geluid van voetstappen en hij schopte met zijn voet de deur dicht. “IzaIza..” klonk er op puppy-toon aan de andere kant. “Ga weg.” zei hij terwijl hij naar de deur keek. Er klonk een bonk tegen de deur, waardoor hij dacht dat Shizuo met zijn rug tegen de deur zat of zo. Ook goed. Hij wendde zich weer naar Kida. [WORDS] [787] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

Was het omdat de jongen hem saai vond worden? Of omdat ze geen seks met elkaar hadden? Maar dat was toch onzin? Ze kenden elkaar nog maar ongeveer vijf maanden. Moesten ze dan zo snel al seks hebben? Hijzelf had er niet eens over na gedacht. Al het gezoen was eigenlijk al genoeg voor hem, ze konden altijd nog verder gaan. Zijn rug leunde tegen de achterkant van het bed aan, bij het voeteneinde. Het bed wat ze zo vaak al hadden gedeeld, zonder eigenlijk iets te doen. Af en toe gewoon wat zoenen, maar verder niets. Wat was er mis mee? Waarom moest alles dan zo snel gaan? De deur werd open getrokken. Waarom had hij er geen slot op gedaan. “Hij.. Ik.. eh, hij zoende míj. Ik.. Ik wou het niet.” Er ontsnapte een snik uit zijn mond en hij schudde zijn hoofd. Waarom had hij het gevoel dat hij de jongen het liefst wou slaan? En waarom twijfelde hij en deed hij het gewoon niet als hij het wou doen? Waarom vond hij de jongen-.. nee, waarom hield hij van de jongen als die gewoon vreemd ging? “Het spijt me, het was echt niet de bedoeling. Écht niet.” Ja vast! “Dus dan was je al die andere keren dat je thuis kwam met zijn geur ook verkracht of aangerand? Zo dom ben ik ook niet,” gromde hij zachtjes en hij opende zijn ogen, om de jongen voor zich te zien. Zo dichtbij? Er ontstond een brok in zijn keel, maar hij moest en zou verder praten. Anders werd alles nooit uitgepraat. “Ik vertrouwde je, verdomme. Je hebt tegen me gelogen, maar ik heb je vergeven. En nu ben je gewoon verdomme vreemd gegaan.. en weet ik niet eens of ik je nog kan vergeven.” Er borrelde opnieuw een snik omhoog. “Als ik je vertrouw, betekent dat niet dat je gewoon van alles en nog wat achter mijn rug kan doen,” fluisterde hij zachtjes en hij kneep zijn ogen dicht, beet hard op zijn lip die al een beetje begon te bloeden. Was dit wat hij kreeg voor het aankomen in gewicht, het vertrouwen van de jongen en het houden van de jongen? Wat was dit voor karma? [WORDS] [370] [COMMENT] [None]

“Dus dan was je al die andere keren dat je thuis kwam met zijn geur ook verkracht of aangerand? Zo dom ben ik ook niet.” Izaya grinnikte zachtjes. Ach, twee maanden zonder seks was lastig, maar het was hem gelukt. Hij genoot niet erg van zelfbevrediging, maar ja. Als je dat niet met regelmaat deed kreeg je weer andere problemen, dus ja. Dat deed hij dan maar. “Alleen omdat ik naar sigaretten en seks ruik, betekent niet dat ik met Shizuo heb liggen batsen, Kida. Mijn werk is nogal dubieus, zoals je weet, en daarvoor zit ik soms in steegjes of moet ik met vage mensen handelen. Ik had gedacht dat jij het zou begrijpen, als ex-onderleider van Skill Out, of hoe het ook heet..” zei hij, terwijl een kleine grijns rond zijn lippen speelde. Hij vond het grappig dat de jongen niet wist wat zijn werk precies was en zich ook niet realiseerde hoeveel hij wel niet over Kida wist. Die informatie lag voor het oprapen. Hij had sowieso al meerdere klanten gehad die vroegen naar Kida, allemaal leden van Skill Out. Grappig. “Ik vertrouwde je, verdomme. Je hebt tegen me gelogen, maar ik heb je vergeven. En nu ben je gewoon verdomme vreemd gegaan.. en weet ik niet eens of ik je nog kan vergeven.” Zei Kida en Izaya zuchtte, waarna hij naar achteren viel op zijn kont. Misschien dat hij uiteindelijk toch wat met Shizuo zou beginnen, als dit aan zijn einde was. Of hij moest van allebei gewoon niks meer hebben. “Ik heb net de liefde van m’n leven voor jou afgeslagen, omdat ik bij jou wil zijn. Ik wil dat jij evenveel voor mij betekent als dat Shizuo ooit voor me heeft betekent, maar.. eh..” vertelde hij, maar begon zich te realiseren dat de jongen het misschien niet allemaal even goed zou opvatten. “Het is moeilijk om twee maanden zonder seks te gaan, als je gewend bent om het bijna elke dag te hebben. Maar ik heb het wel gedaan, voor jou. Ik heb echt geen seks gehad met Shizuo in de tijd dat wij verkering hebben gehad, alleen daarvoor. Écht. Al kan het zijn dat je niet wil weten wat er in je logeerkamer is gebeurd.” zei hij. Lol. Aftrekken. Maar kom op, als hij de hele dag bij Kida was, kon hij moeilijk niks doen. Dat was gewoon drollig en niet cool. Nou ja, het irriteerde hem. Soms werd hij er zelfs nerveus van, als hij gewoon een tijd lang.. eh.. droog had gestaan. “Als ik je vertrouw, betekent dat niet dat je gewoon van alles en nog wat achter mijn rug kan doen.” Haha, nee, je meent het? Hij dacht altijd dat als iemand je vertrouwde, je gewoon mocht doen en laten wat je wou en achter hun rug om van alles mocht doen. Nee he, dat kwam als een schok. “Nee, dat weet ik ook wel. Vandaag en gisteren is serieus het enige wat er de afgelopen tijd is gebeurd. En ik heb niet eens seks met hem gehad.” concludeerde hij toen droogjes. Als de jongen hem nu toch ging verlaten – of het uit ging maken, wat je het ook wou noemen – dan had hij spijt dat hij geen seks had gehad met Shizuo. Maar ja. Alles om trouw te zijn. [WORDS] [550] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

De jongen grinnikte, waarom wist hij niet. Zo grappig was het niet eens, het was een serieuze situatie! “Alleen omdat ik naar sigaretten en seks ruik, betekent niet dat ik met Shizuo heb liggen batsen, Kida.” Daarom had hij ook het aanrandgedeelte er bij gedaan. “Mijn werk is nogal dubieus, zoals je weet, en daarvoor zit ik soms in steegjes of moet ik met vage mensen handelen.” Dat had de jongen nog nooit eerder gezegd. Eigenlijk wist hij niet eens dat de jongen zulk soort werk had. Bah. “Ik had gedacht dat jij het zou begrijpen, als ex-onderleider van Skill Out, of hoe het ook heet..” Er ging een schok door hem heen. Hoe-..? “Ik heb net de liefde van m’n leven voor jou afgeslagen, omdat ik bij jou wil zijn.” Zijn gezicht werd rood. Serieus blijven.. Serieus blijven.. Zijn ene hand veegde de tranen weg. “Ik wil dat jij evenveel voor mij betekent als dat Shizuo ooit voor me heeft betekent, maar.. eh..” Waarom raakte alle lieve dingen die de jongen zei hem? Het klonk zo onlogisch. De jongen kon net zo goed opnieuw liegen, al klonk het alsof het uit zijn hart kwam. Aargh, hij was weer naïef aan het doen. Stomme hij. Stomme hij. “Het is moeilijk om twee maanden zonder seks te gaan, als je gewend bent om het bijna elke dag te hebben.” Zijn gezicht vertrok even. Bah. Hij snapte nog steeds niet waarom de jongen voordat ze elkaar kenden bijna elke dag met iemand anders naar bed ging. Kreeg je daar geen spierpijn van? “Maar ik heb het wel gedaan, voor jou.” Zijn gezicht werd nog roder en hij trilde een beetje. Zijn handen had hij al een poosje uit zijn haar gehaald en zijn houding was wat ontspanner geworden, al maakte de jongen hem nu door al die woorden best wel nerveus. “Ik heb echt geen seks gehad met Shizuo in de tijd dat wij verkering hebben gehad, alleen daarvoor. Écht. Al kan het zijn dat je niet wil weten wat er in je logeerkamer is gebeurd.” Eh nee, dat wou hij echt niet. Zijn gezicht vertrok een beetje. Gatver. Zoiets had hij nog nooit gedaan, en toch had hij nauwelijks van die natte dromen. Het was een talent, of zoiets. “Nee, dat weet ik ook wel. Vandaag en gisteren is serieus het enige wat er de afgelopen tijd is gebeurd. En ik heb niet eens seks met hem gehad.” Er viel een stilte en uiteindelijk knikte Kida. “Ik geloof je,” mompelde hij zachtjes en hij boog zich een beetje voorover, sloeg zijn armen om de middel van de jongen en verborg zijn gezicht in zijn schouder. Hmm.. Het rook echt naar Izaya. Alleen maar Izaya. Hij ging wat beter zitten en zat op de schoot van de jongen, met beide benen aan verschillende kanten. Het voelde alsof de jongen hem zou verlaten als hij los zou laten. Na een paar minuten begon het een beetje erg knus te worden, dus liet hij de jongen los en bewoog hij met een rood hoofd naar achter. “Het spijt me dat ik dacht dat je met hem naar bed was geweest, enzo,” fluisterde hij zachtjes. Zijn blik gleed even naar de deur, waar Shizuo vast achter stond. En nu? Wat zou er met hem gebeuren? Ruzie? Gescheld? Of juist acceptatie? Aan de ene kant zou hij het wel begrijpen dat de jongen boos zou zijn, maar aan de andere kant wou hij niet dat er iets met Izaya zou gebeuren. [WORDS] [585] [COMMENT] [None]

In de stilte die was gevallen, staarde Izaya Kida aan. Het enige wat zo nu en dan gebeurde was dat hij knipperde. En hij haalde adem, maar ja. Dat sprak voorzich, vond hij. Uiteindelijk knikte Kida en Izaya veegde een pluk donkere haren voor zijn gezicht weg. “Ik geloof je.” Concludeerde Kida uiteindelijk en een brede glimlach verscheen rond Izaya’s mond. Jippie. De jongen trok zichzelf naar hem toe en ging zich uiteindelijk verzitten, waardoor hij twee benen langs zijn middel had en een blondharige jongen op zijn schoot. Hij deed zijn armen rond de jongen heen en drukte zijn gezicht in de jongen zijn schouder, maar na een tijdje lieten ze elkaar los en schoof de jongen naar achteren. “Het spijt me dat ik dacht dat je met hem naar bed was geweest, en zo.” Zei Kida. Nou ja, in feite was dat ook zo. Alleen niet tijdens hun relatie. Hij was meerdere keren met Shizuo naar bed geweest, dus ja. En hij had het ook heel leuk gevonden. Haha. “Dat is in feite ook zo hoor, alleen dan niet terwijl wij wat hadden.. hebben..” zei hij rustig en liet de jongen helemaal los en stond op. Misschien dat hij maar eens met Shizuo moest praten. Hij haatte confrontatie, als het bij hem lag.. Hij vond het echter wel leuk om anderen met de feiten te confronteren. Ergens dumpte hij Shizuo nu, dus hij zou juist blij moeten zijn. Maar hij voelde zich leeg. Wel geheel schoon en alles – alsof hij niks mis had gedaan in zijn leven, maar ook heel simpel. De dagelijkse dingen die hij moest doen, maakte hem soms verward. “Ik moet Shizuo.. eh.. ik moet het even regelen.” zei hij en opende de deur, waarna hij die op een kier liet vallen. De jongen zat aan de andere muur en hij keek op, waarna Izaya hem even aankeek. Ze staarde elkaar voor enkele seconden aan en uiteindelijk stond Shizuo op. “Shizuo, eh.. Ik wou dat ik je kon bewijzen dat ik wel degelijk van je houd, meer dan dat ik van wie dan ook houd.. Misschien dat als we ouder zijn, je begrijpt wat ik bedoel als ik nu nee zeg. En misschien dat je dan ook begrijpt dat het genoeg is geweest, als ik dat zeg.” vertelde hij. Hij haatte het dat Shizuo die ruzie had veroorzaakt, hij haatte het écht. Hij kon er gewoon niet tegen dat de jongen wist waar hij van genoot en wat hij fijn vond.. Het irriteerde. “Ik ken niemand die mij zo goed kent als jij. Je weet hoe ik mijn koffie lust, waar ik graag aangeraakt wordt, van welke muziek ik houd, welke films ik graag kijk.. Je weet alles van me, en ik van jou. Ik weet dat je niet tegen bitter eten of drinken kan, ik weet dat je niet graag tweede bent, ik weet welke smaak je het liefste hebt, ik weet zelfs wat je lievelingssokken zijn.. Maar is dat niet te veel? Kennen we elkaar niet al zo goed, dat er niks meer te ontdekken valt?” vroeg Izaya rustig, waarna Shizuo zich omdraaide en trilde. Van woede, waarschijnlijk. Izaya volgde hem terwijl hij weg liep, waarna Shizuo zich plotseling omdraaide en hem een klap probeerde te verkopen. Izaya ontweek deze echter en Shizuo mompelde iets in de richting van ‘klootzak’. Na enkele pogingen, sloeg Izaya met zijn rug tegen de bank en liep Shizuo het huis uit, waarna hij de deur achter zich dicht sloeg. Izaya kwam overeind en veegde over zijn rug met een pijnlijk gezicht. Oeps. [WORDS] [595] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

“Dat is in feite ook zo hoor.” Echt? Zijn ogen werden groter. “Alleen dan niet terwijl wij wat hadden.. hebben..” Oh gelukkig. Anders dan.. dan was het niet leuk. En ook niet eerlijk, al had hij geen behoefte om nu seks met de jongen te hebben. Bah. Hij wou er niet eens aan denken. De jongen liet hem helemaal los en stond op. Huh? “Ik moet Shizuo.. eh.. ik moet het even regelen.” Oh, natuurlijk. Kida glimlachte zachtjes en knikte. Izaya liep de kamer uit en hijzelf rekte zich even uit. Dus alles kwam nu goed, toch? Er klonken al snel stemmen op de gang, die makkelijk waren te horen aangezien de deur nog op een kier stond. Had de jongen dat expres gedaan? Hij stond op en liep naar de deur, bleef tegen de muur leunen en was niet zichtbaar als je naar de kier keek. Hij wou gewoon luisteren. “(…) Misschien dat als we ouder zijn, je begrijpt wat ik bedoel als ik nu nee zeg. En misschien dat je dan ook begrijpt dat het genoeg is geweest, als ik dat zeg.” Hm? Waar had de jongen het over? Ach, hij moest zich er maar niet mee bemoeien, anders dan kwamen er vast meer problemen. Er volgden allemaal nogal kleffe dingen die ze van elkaar wisten, waaronder waar Izaya vaak aangeraakt werd – hij was benieuwd welk plekje dat eigenlijk was – en waar hij en Shizuo nou wel en niet van hield. “Maar is dat niet te veel? Kennen we elkaar niet al zo goed, dat er niks meer te ontdekken valt?” Hij vroeg zich af hoeveel Izaya wel van hem wist. Hoe wist hij eigenlijk bijvoorbeeld dat hij naar de begrafenis van Saki was geweest en de onderleider van de Skill Out was geweest? Hij schoof de mouw omhoog en bekeek de lichte littekens. Hij had nog niet veel van Akako meer gehoord, alsof die alles had opgegeven. Toch paste hij wel op als hij over straat liep, aangezien ze vooral in zuid en een gedeelte van west waren te vinden. Nou ja, vaak in de oudere wijken, maar whatever. Pas nu merkte hij op dat Izaya en Shizuo weg waren gelopen. Wat was hij toch onoplettend als hij bezig was met denken. Hm. Kida duwde de deur open en liep door de gang. Opeens klonk er een doffe bonk? Wat was dat?! Hij rende naar de woonkamer, zag Izaya daar tegen de bank aan en hij deinsde meteen achteruit toen Shizuo met een norse kop de woonkamer uit liep, het huis uit. De voordeur werd hard dichtgeslagen en hij snelde meteen naar Izaya toe, die gelukkig weer overeind stond en over zijn rug wreef. “Wat is er gebeurt? Gaat het? Heeft hij je pijn gedaan?” zei hij nogal erg snel achter elkaar, dat hij bijna over zijn woorden struikelde. Er ontstonden lichte tranen in zijn ogen, maar hij hield ze in. Hij pakte voorzichtig de hand van de jongen vast. Zijn blik ging naar de jongen zijn rug. Had hij daar pijn? Wat moest hij in godsnaam nu doen als de jongen erge pijn had? Zijn ademhaling versnelde even en hij wist niet meer wat hij moest doen, stond daar maar licht te panikeren. [WORDS] [537] [COMMENT] [None]

De enige reden dat Shizuo hem had kunnen raken, was omdat hij hem op z’n plekje had aangeraakt. Dat plekje was basically wat Kida’s hals voor hem was. Maar als iemand hem daar alleen al aanraakte werd hij helemaal.. eh.. heet. Of zo. Het was aan het eind van zijn ruggengraat, eigenlijk het stukje huid waar zijn heiligbeen zat. Als je erover nadacht was het best raar, maar er zaten van die dunne haartjes, net als op je armen. Fuzzy bovenkont, haha. Maar ja, daar zakte hij dus half van in mekaar waardoor hij moeilijk iets kon ontwijken. Stom. Hij wreef nog altijd over zijn rug en strekte met een pijnlijk gezicht naar achteren. Die bank was hard. Maar toch had hij het idee dat de blonde jongen zich had ingehouden. Het had erger kunnen zijn, veel erger. Gelukkig had die gozer nog een zacht plekje voor hem, zodra dat weg was.. tja, dan kon hij het wel vergeten. “Wat is er gebeurd?” klonk de stem van Kida, maar Izaya keek naar de grond omdat het nogal pijn deed om zijn rug te strekken. Was die sukkel dan niet komen kijken? No way dat hij het nog een keer ging doen. Hoewel het misschien wel beter was dat Kida niet wist waar zijn ‘plekje’ was. Izaya was graag de enige die zoiets tegen z’n vriend kon gebruiken. “Shizuo sloeg me tegen de bank,” legde hij uit, kort maar krachtig. Waarom ook om het punt heen draaien? Waarom zeggen dat de jongen hem nét boven zijn kont had aangeraakt? Nee, ’t was net weer goed. Hij ging het niet weer verneuken. “Gaat het?” vervolgde de jongen en Izaya knikte met een pijnlijk hoofd en duwde zijn vingers in zijn rug en masseerde ze heen en weer. Het deed pijn, maar het was een goede pijn. Hij genoot er eigenlijk van. Niet.. sexueel, maar eerder zoals sommige mensen hun botten kraakte of zo. “Ja, ja het gaat wel.” stelde hij vervolgens toch maar even vast. De jongen praatte alleen zo snel dat hij er nauwelijks tussen kwam met zijn antwoorden. Kida toch. “Heeft hij je pijn gedaan?” vroeg Kida, nog geen seconde later dan dat hij zijn vorige antwoord had gegeven. Izaya keek weer omhoog en strekte zijn rug uit, waarna hij naar Kida keek. Hij had nogal waterige ogen maar hield zich sterk, brave jongen. Zijn hand werd vastgepakt en Izaya’s rood – of bruin, dat lag aan het licht waarin je ze zag, waarschijnlijk waren ze bruin met een rode gloed – gekleurde ogen keken in de karamel kleurige ogen van Kida. ’T Was ook wel echt een schatje, hoor.. “Wat ben jij lief.” Lief, schattig, hoe je het ook wou noemen. Knap. Iets in die zin. “Hoe ben jij toch zo lief geworden?” Is je vader een puppy of zo? Dat zei hij maar niet, aangezien niemand Kida ooit had gezien met zijn familie en er ook geen profielen van hun te vinden waren. Hij wist niet of ze dood waren, vermist of zich gewoon nooit geregistreerd hadden.. Illegaal, tss. Nee, oké, hij wist ’t niet. Hij was misschien wel een informatie verkoper, maar zelfs hij wist niet alles. Ugh. [WORDS] [529] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

Hij was gewoon bezorgd, wat kon hij er aan doen? De jongen leed duidelijk pijn en het liefst wou hij die Shizuo een lesje leren, maar hij zag er zo eng uit.. En eigenlijk had hij geen idee wat hij kon doen om de jongen van de pijn af te helpen. Iemand die hem normaal altijd een soort van beschermde en nu pijn leed.. “Shizuo sloeg me tegen de bank,” antwoordde de jongen tussendoor. Stomme Shizuo. Eigenlijk had hij zin om in huilen uit te barsten, omdat hij niks wist om te doen en aangezien hij gewoon bang was dat de jongen heel veel pijn had. Izaya stond niet eens goed. “Ja, ja het gaat wel.” In zijn oren klonk het niet geloofwaardig. Hoe kon alles goed gaan als de jongen pijn had? Toen hij zijn hand had vastgepakt, omdat hij anders echt in huilen uit ging barsten, keken de roodbruine ogen omhoog en op een of andere manier kon hij niet wegkijken. “Wat ben jij lief.” Zijn gezicht werd rood en nu kon hij opeens wel wegkijken. Vreemd. Nou ja, hij was niet lief. Hij was gewoon zorgzaam tegenover bekenden. Niet dat hij zo deed omdat hij bijvoorbeeld iets van de jongen wou. Maar hij was ook niet evil of zo. Er tussen in. Het was gewoon een normale reactie van hem en zoiets hoefde je niet meteen lief te noemen. Toch? “Hoe ben jij toch zo lief geworden?” Kida snoof. Geworden? “Zo ben ik nou eenmaal,” mompelde hij zachtjes met een rood hoofd. Met zijn andere hand veegde hij de tranen die op het randje van zijn ogen zaten weg. “Ga nou maar op de bank zitten, ofzo.” Hij liet de hand los en liep naar de keuken toe, deed een glas water vol en pakte een doosje paracetemol uit de verbanddoos, die op het aanrecht stond. Hij liep weer terug en zag dat de jongen op de bank was gaan zitten Gelukkig maar, anders dan had hij de jongen wel gedwongen ofzo. Hij zette het glas en het doosje op tafel – waarbij zijn handen nogal trilden – en ging een halve meter van de jongen vandaan op de bank zitten, voor zover dat mogelijk was. Op een of andere manier wou het trillen niet stoppen en had hij nog steeds van die huilneigingen. Het was gewoon niet leuk dat de jongen pijn had. Helemaal niet leuk. [WORDS] [398] [COMMENT] [None]

“Zo ben ik nou eenmaal.” Klonk er en de jongen liet zijn hand los. Nou ja zeg. Laatste keer dat Izaya wat liefs tegen hem ging zeggen. Er werd hem verteld om op de bank te gaan zitten of zo en hij rolde met zijn ogen waarna hij rond de bank liep en zich niet neerploffen terwijl Kida verdween. Zijn mobiel ging af in zijn zak, wat hij wist aan de trilling. Hij pakte droogjes het ding uit zijn zak. Zijn vader begon aan de andere kant van de lijn te praten. Hij vroeg niet eens of ’t wel Izaya was waar hij mee praatte of zo, hij begon meteen aan zijn verhaal. Nou, ook sociaal. “Serieus? Gaat dat dan nog wel goed?” hakte Izaya door zijn vader heen die nogal haastig verder praatte. Er werd hem van alles uitgelegd en wat er precies aan de hand was en nogal verslagen zat hij daar. Oké, lekkere dag was ’t weer. “Ja, ja pa. Is goed. Ik ben nu nogal druk, als ik thuis ben bel ik je terug, goed?” Enkele minuten later hing hij op en deed hij zijn mobiel weer in zijn zak, met een diepe zucht. Inmiddels was Kida teruggekeerd en zat er een doosje paracetamol en een glas water op tafel. De jongen ging op een veilige afstand zitten, maar Izaya kwam – met lichtelijke pijnsteken in zijn rug – omhoog en drukte zijn lippen op die van de jongen, waarna hij weer ging zitten en het doosje pakte. “Dankjewel, lieverd.” zei hij rustig met een kleine grijns rond zijn mond. Haha. Lieverd. Wat een grappig woord was dat toch. Hij zou Kida trouwens maar niet vertellen wat er was gebeurd of waarom hij gebeld was. Dat zou niet cool zijn. Hij popte het pilletje uit het pakketje en deed het toen terug in het doosje, waarna hij het dingetje op zijn tong gooide en het water achterover sloeg, in een volle teug. Hij legde het glas op tafel en leunde met een pijnlijk hoofd achterover. M’n rug~... Nog geen vijftien seconden later schoof hij een paar centimeter naar rechts. En nog een paar. En nog een paar. Uiteindelijk was hij vijf centimeter van Kida verwijderd en pakte hij zijn hand vast. “Jij bent véél leuker dan Shizuo.” fluisterde hij kalm. Leugens, maar ja. Het kwam nog wel. Er zou een tijd aanbreken dat hij Kida écht leuker vond. Maar voorlopig was het niet merkbaar aan zijn stem dat hij loog. [WORDS] [412] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

Hij had Izaya’s stem uit de woonkamer horen komen, maar hij lette er niet op. Waarschijnlijk had Izaya een telefoontje gekregen van zijn werk ofzo. Niks waarmee hij zich hoefde te bemoeien. De jongen kwam omhoog en Kida wou zeggen dat hij gewoon moest blijven zitten, totdat hun lippen elkaar aanraakten. Kort, waardoor zijn gesloten ogen meteen weer open vlogen. Eh.. Oké.. Zijn gezicht werd rood en hij keek nogal nerveus de andere kant op. Waarom deed de jongen het niet rustig aan? Hij had zostraks de liefde van zijn leven afgeslagen – zat je dan niet normaal in een korte depressie? – en zijn rug bezeerd. Dat was niet niks. “Dankjewel, lieverd.” Zijn hoofd werd nog roder en hij zette zijn ellenboog op de bankleuning, leunde met zijn hoofd op zijn hand. Hoe laat had hij de vorige avond eigenlijk geslapen? Rond twee uur, waarschijnlijk. Hij wist het niet zeker, maar dat leek hem de geschikte tijd. Normaal ging hij al voor twaalf uur naar bed en als de jongen bij hem was, hield die hem nog wel even wakker, maar niet lang. Wat kon hij er aan doen dat hij zo laat sliep altijd? Hij keek even naar de jongen die het pilletje in nam en en na het glas op tafel gezet te hebben met een pijnlijk hoofd achteruit leunde. Kida zuchtte en haalde zijn arm van de bank af, keek weg van de jongen naar een random plek op de muur naast de tv. Waarom was hij niet op de andere bank gaan zitten? En waarom moest Izaya nou perse gewond raken? Dat was gewoon niet eerlijk, waarom wist hij zelf niet eens. Opeens werd zijn hand opnieuw vast gepakt en toen hij naast hem keek, zag hij dat de jongen wel erg dichtbij zat. Zijn gezicht werd weer rood en hij keek de andere kant op. Zijn handen begonnen weer te trillen terwijl de nervositeit toe nam. “Jij bent véél leuker dan Shizuo.” Hoe kon de jongen dat nu al zeggen? Shizuo was toch de liefde van zijn leven? Kida schudde zachtjes zijn hoofd en staarde met een rood gezicht naar de grond. Hij was wel aangekomen, heel wat als je het aan hem vroeg. Nauwelijks meer zichtbare, voelbare en uitstekende botten of ribben. Nu was hij gewoon.. Normaal. En slank. En niet erg gespierd. En klein. Bah. Waarom moest hij nou drie jaar jonger lijken? Zelfs Shizuo dacht dat hij Izaya’s broertje was. Belemmerde het echt hun relatie niet? Of was het iets waar de jongen juist op viel? Al leek de gespierde jongen niet echt jong.. Eerder ouder. In de twintig ofzo. [WORDS] [437] [COMMENT] [None]

De jongen schudde zijn hoofd, wat Izaya automatisch vastlegde aan een ‘nee’, hoewel dat niet perse het geval was. Boeiend, zo leek het. Een kleine glimlach speelde rond zijn lippen, maar hij leunde gewoon weer naar achteren en sloot zijn ogen voor een moment. “Jawel,” begon hij zijn verhaal en opende zijn ogen, waarna hij naar Kida keek. Zijn gedachten vlogen van item naar item. Van zijn vader die gebeld had, naar hoe zijn tweelingzusjes het nieuws op hadden genomen, naar Shizuo die hij nou al onmenselijk veel mistte en naar Kida die er opeens aantrekkelijk uit zag. Misschien was het gebrek aan seks die hem liet denken dat Kida super knap was of zo. Eng, soort van. “Begrijp me niet verkeerd, ik ga hem wel missen.. Maar jij bent minstens even leuk, misschien wel leuker. Minder eng.” zei hij rustig en glimlachte even. Hoewel hij veel om Shizuo gaf, kwam hij soms nogal dreigend over. Maar hij kon er tegen. Al leek het een logische reden om iemand meer te mogen dan een ander. Wat wist Kida er nou eigenlijk van? Niemand begreep zijn relatie met Shizuo. Zelfs hij niet, soms. Maar beter dan de rest. De hand die in de zijne trilde lichtelijk en de jongen keek weg, waarna Izaya naar hem toe bewoog en zijn lippen in de jongen zijn hals legde. Hij kustte zijn nek niet, hij lag daar alleen maar. Hij ademde zachtjes in en uit door zijn neus, en sloot zijn ogen. Ach joh, ’t was Kida maar. “Kida~” prevelde hij zachtjes en nogal vervrommeld. Hij leundenaar links en liet zich op de bank vallen. Het deed nogal pijn aan zijn rug, maar oké. Misschien dat hij maar eens in de spiegel moest gaan kijken naar zijn rug. Hopelijk was het niet zo erg als met Alice, die had zijn rug pas misvormd. Klote Alice. Hij maakte een klagend geluidje. Het idee alleen al dat hij geen seks meer zou hebben. Kida leek er niet bepaald klaar voor – stomme maagd van achttien dat ’t was – en Shizuo was er nu ook niet meer. En hij wist niet hoe lang hij het nog allemaal zelf kon doen. Jezus Christus, ze maakte het hem wel moeilijk. Er ontsnapte een diepe zucht uit zijn mond en hij liet zijn armen onder zijn kin zitten en liet zijn benen half op de grond liggen. Al met al was het niet erg comfortabel, maar oké. [WORDS] [406] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

De jongen leunde gelukkig weer naar achter, aangezien de te kleine afstand een beetje onprettig was. Buiten de situatie hier op de bank om, had hij zin in koffie. Hij wist niet waarom, hij nam bijna elke ochtend wel koffie. Hij werd er gewoon wakker van en het was vooral nuttig aangezien hij niet echt lang had geslapen. Hoe laat was het? Hij wierp een blik op zijn horloge, een ding die hij al een aantal jaar had. Kwart over negen. What the-..?! Zo vroeg al? Tussen twee uur en ongeveer negen uur zat zeven uur. Eigenlijk veel te kort, aangezien hij ook nog een lichte kater had die hij mooi op de achtergrond kon houden. Bah. Bah. Bah. “Jawel,” begon de jongen en Kida zuchtte. “Begrijp me niet verkeerd, ik ga hem wel missen.. Maar jij bent minstens even leuk, misschien wel leuker. Minder eng.” Zijn gezicht werd nog roder. Hij was niet leuk. Althans, dat vond hij van zichzelf. Wat wel waar was, was dat Shizuo gewoon eng was. Nogal heel eng. Als dat niet zo was geweest, had hij hem allang een dreun gegeven omdat hij Izaya pijn had gedaan. En dat was gewoon niet leuk. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat de jongen zich weer naar hem toe bewoog. Wat nu weer? Opeens werden er lippen in zijn hals gelegd, waardoor er rillingen door hem heen gingen. Hij sloot zijn ogen en er ontsnapte een zachte kreun uit zijn. Het was niet echt een kus, maar wel een aanraking. Een zachte ademhaling weerkaatste tegen zijn huid, waardoor hij diep in ademde. “Kida~” Waarom deed de jongen het? Het was een nogal random moment en het was gewoon niet logisch. Wou de jongen iets van hem? Moest hij hem aankijken, bijvoorbeeld? Of zoenen? Nee, het was echt niet logisch. De lippen verdwenen en zijn ogen gingen open. De jongen had zich op de bank laten vallen, waardoor hij zachtjes grinnikte. Nu de jongen hem niet meer aanraakte in zijn nek, voelde hij hoe erg hij er eigenlijk wel naar verlangde. Maar als de jongen hem er aanraakte, wou hij het juist niet omdat het gewoon nogal gevoelig was. Vreemd. De glimlach die zich op zijn gezicht had gevorm verdween toen de jongen een klagend geluidje maakte. Even daarna zuchtte de jongen en ging hij raar zitten. Er ontstonden weer tranen in zijn ogen bij het zien van de jongen die pijn leed. Ach, het zou wel goed komen, toch? Het was avond. Ze hadden net avondeten gehad en Kida was aan het afwassen. Vanuit de woonkamer klonk het geluid van een tv. De koffie en cola hadden er voor gezorgd dat hij eigenlijk nu wel klaarwakker was, anders was hij allang naar bed gegaan. Nou ja, dat ook eigenlijk niet. Waarschijnlijk was hij gewoon ergens gaan zitten of gaan liggen of gaan staan, totdat hij in slaap viel. Anders dan was het lullig voor de jongen. Nou ja, nu was hij klaar wakker, dus maakte het gewoon niet uit. Na de kleine afwas te hebben gedaan, zette hij de borden in de keukenkast. “Het is moeilijk om twee maanden zonder seks te gaan, als je gewend bent om het bijna elke dag te hebben. Maar ik heb het wel gedaan, voor jou.” Twee maanden. Hij vroeg zich af hoe lang de jongen het nog vol kon houden of dat die er al aan gewend was. Straks dan werd hij zowat naar bed gesleept, of ging de jongen vreemd. Eigenlijk had hij liever dat eerste dan het tweede, maar aan de andere kant geen van beide. “Al kan het zijn dat je niet wil weten wat er in je logeerkamer is gebeurd.” Zijn gezicht vertrok lichtjes. Misschien kon de jongen het daar bij houden, of zo. Al was dat vaak ook nogal eentonig. Eigenlijk was hij de laatste tijd helemaal niet in de slaapkamer geweest. Hij ging er maar van uit dat Izaya hem schoon hield, aangezien hij de tissues die daar vast waren niet wou opruimen. Nee, dat moest de jongen maar zelf doen. Kida zuchtte. Maar waarom had hij vandaag het gevoel dat de jongen iets van hem wou? Of had hij het mis? Dat kon zijn, hij was nooit echt goed in het inschatten van gevoelens. Zijn ogen staarden in de wasbak. Eigenlijk had hij niet eens een verjaardagscadeau gekregen. Stiekem had hij daar wel naar uit gekeken. Naar de discotheek gaan kon je niet echt een verjaardagscadeau noemen. Ughe, hij moest niet zo egoïstisch zijn. Het feit dat de jongen er was, was eigenlijk al een cadeau. Half dan.. [WORDS] [735] [COMMENT] [None]

Izaya zat droogjes voor de televisie en ging van zender naar zender. Het was zó saai en er was echt niks op. Uiteindelijk kwam hij uit op Dharma en Greg en zat met een vrolijk hoofd achter de televisie. Jippie, eindelijk, iets leuks op televisie! Hij zakte weer wat naar achteren. Zijn rug deed minder pijn aangezien hij zichzelf half verdoofd had met pijnstillers. Toen de deurbel ging, moest hij sowieso opstaan. Dat deed hij dus ook maar. “Ik pak het!” riep hij, doelend op de deurbel. Hij sprong op van de bank en liep naar de deur, die hij open deed. Er stond een bezorg gozer en die duwde hem een pakketje in de handen en legde zijn vinger op een blaadje, daarmee bedoelde hij dat hij daar moest tekenen. Izaya zette zijn handtekening en bedankte de gozer, waarna hij het blaadje gaf en de deur weer in liep. Jippie! Het was Kida’s verjaardagscadeau, die een dag te laat was aangekomen. Hij greep in zijn zak en kwam erachter dat er geen lint of zo in zat, dus het was gewoon een bruine doos. Oh, de spanning. Hij had heel lang nagedacht over het ideale cadeau voor Kida. Hij had eerst een hond willen kopen, wel een rashond. Maar die waren zo duur en bovendien ging die hun dan de hele tijd storen en als Kida hem niet leuk vond, zat Izaya ook zwaar in de kut. Daarna wou hij een enorme doos kopen vol met films, maar dat leek hem geen goed idee. Kida had al zoveel films en er was nauwelijks nog plek in die enorme kast van hem. Daarna dacht hij aan een Xbox360 maar Kida speelde weinig games en dan zou het dus meer een cadeau voor zichzelf zijn, vervolgens dacht hij aan een laptop. Maar hij had Kida nooit echt interesse zien tonen in electronica. Maar ja, Kida’s oude mobiel was klote. En nu kwam hij aanzetten met een grijze B3310 QWERTY van Samsung. Het was een goede mobiel en deed in principe alles wat je nodig had in een mobiel. Al was het natuurlijk niet zo goed als zijn Samsung Galaxy S 2, maar die zou Kida waarschijnlijk niks vinden. Hij was vanzelf de keuken ingelopen met het pakketje en staarde naar de jongen die de afwas deed. Hij legde het pakketje op het aanrecht en sprong er zelf ook op, waarna hij Kida omdraaide – toen hij niks vast had – en zijn handschoenen in een keer uittrok. Tada. “Ik heb wat voor je.” zei hij vrolijk en pakte het pakketje, waarna hij die met gestrekte armen voor de jongen hield. Pak aan, byotch. [WORDS] [440] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

Eigenlijk had hij nooit eerder zijn verjaardag gevierd. Bij het vorige pleeggezin wou hij het niet en rende hij de eerste paar keer boos naar zijn kamer, totdat ze er gewoon mee op hielden. Het was gewoon iets wat je met familie moest vieren en hij had helemaal geen ouders. Een jaar geleden had hij op zijn verjaardag samen met Saki op het bed gezeten van het ziekenhuis en had ze hem zachtjes verjaardag liedjes toegezongen. Aangezien ze wist dat hij geen cadeaus wou en zijn verjaardag niet wou vieren, was het daar bij gebleven. Het jaar daarvoor hadden ze ’s avonds samen op de bank gezeten en had ze twee van die kleine taartjes gehaald. Dat had hij nou weer niet geweigerd, aangezien hij eigenlijk bang was dat ze het dan niet leuk zou vinden. Het jaar daarvoor wist hij niet meer. Het liefst wou hij alle herinneringen aan haar vergeten, aangezien het zelfs vijf maanden later nog zeer deed. Kida zuchtte en haalde de stop uit de wasbak. Hm. En nu maakte het hem eigenlijk nauwelijks meer uit, aangezien het de eerste verjaardag was die samen met de jongen was. En om een of andere reden wou hij dat niet verpesten. Er lag nog een lepel op de bodem van de wasbak, die hij niet gezien had. Hij spoelde hem onder de kraan af en droogde hem af, legde hem daarna in de la. Er klonken voetstappen. Hm? Wat was er nou weer? Er klonk een zachte bonk, vanuit zijn ooghoeken kon hij zien dat de jongen op het aanrecht sprong. Hij werd omgedraaid, waarbij de handschoenen werden uitgetrokken. Huh? “Ik heb wat voor je.” Op een of andere manier maakte zijn hart een sprongetje, en vooral toen hij het pakketje zag. Eerder was de bel al gegaan en aan het pakketje te zien, was het zo’n postding. Had het met elkaar te maken? Kida nam het pakketje aan en een glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij pakte een mes uit de bestekla en opende voorzichtig het pakketje. Er zat een doos in van een B3310 QWERTY. Een nieuwe telefoon. Hij pakte voorzichtig het doosje eruit, bekeek hem. De glimlach werd breder en hij keek op naar de jongen. “Bedankt!” zei hij en er sprongen bijna tranen in zijn ogen. Hij schoof de bruine doos aan de kant en opende het doosje. Binnenin lag een nogal heel mooie telefoon. Wauw. Zoiets had hij echt niet verwacht van de jongen. Hij haalde de mobiel uit het doosje en bekeek hem even. Wauw. Dubbel wauw. Voorzichtig legde hij het weer in het doosje en hij keek met twinkelende ogen op naar de jongen. “Hoe kan ik je ooit bedanken?” Echt, hoe kon hij dat ooit doen? Misschien kon hij de jongen met zijn verjaardag een nog mooier cadeau geven, ghehe. Al duurde dat nogal lang. Hm. Hij wist niks. Ach, wat maakte het ook uit.. [WORDS] [485] [COMMENT] [None]

“Bedankt!” zei de jongen terwijl hij het doosje bekeek, waarna hij het voorzichtig open schoof. Izaya kreeg een warm gevoel van binnen, alsof hij zo blij was dat hij diegene was die Kida die glimlach had geschonken of zo. Wat in feite ook zo was, daar was hij ook heel blij om. De grijze telefoon verscheen, helemaal nieuw. Het glinsterde nog, niet zoals die van Izaya. Die van Izaya was een paar keer eerder uit zijn zak gevallen en er zaten vieze vingerafdrukken op, maar ja. In principe kon je die gewoon wegvegen. De jongen pakte de mobiel op en Izaya keek met een brede glimlach naar Kida, die het ding bestudeerde. Na enkele seconden legde hij het terug in het doosje en werd Izaya aangekeken. “Hoe kan ik je ooit bedanken?” Seks. Hij pakte Kida bij zijn heupen en trok hem voorzichtig naar zich toe, waarna hij zijn lippen op die van Kida drukte. Het was heel teder en liefkozend, niet alsof hij seks wou van hem of zo. Ach, dat was ook weer eens wat anders: dat hij meer interessant vond dan alleen wat zich tussen je benen bevond. “Het is je verjaardagscadeau, dat jij blij bent, is al genoeg voor me.” zei hij zachtjes en drukte zijn lippen nog een keer op die van de jongen. Ze zaten nog op een kleine afstand – hij moest voorover buigen om bij de jongen zijn lippen te kunnen – dus kon hij zich nog van het aanrecht afschuiven. Dat deed hij dan ook – nog aan de jongen vastgeplakt – en kreunde heel zachtjes, meer uit pijn dan verlangen. Het aanrecht was nogal in zijn rug gedrukt, dus duwde hij Kida ietsjes naar achteren – maar een centimeter of drie – en liet toen zijn lippen los van Kida, maar hield hem nog wel tegen hem aangedrukt. “Ik hoop dat het goed is zo.” zei hij, doelend op het mobieltje. Dan had hij toch nog de goeie gekocht. Hij wist dat Kida een simpele mobiel wou, maar niet like.. super simpel. Dus er zat wel een camera in en je kon er spelletjes op krijgen en alles, maar het was nog wel echt een telefoon. Niet zoals de iPhone of zijn mobiel. Dat was eerder een speeltje waarmee je toevallig ook kon bellen. [WORDS] [378] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

De jongen had hem met een brede glimlach aangekeken, was er vast blij mee dat hij er blij mee was. Het klonk vreemd, maar was eigenlijk best wel logisch. Hij had vast zorgen gemaakt of het wel een goed cadeau was. Lief. Kida voelde hoe de jongen hem bij zijn heupen pakte, wat hem nogal ongemakkelijk maakte, en hem naar zich toe trok. Al vanzelf sloeg hij zijn armen om de nek van de jongen en vlak daarna zoenden ze elkaar. Het was zo teder en liefkozend dat hij zich duizelig begon te voelen. Het stopte gelukkig al snel. Nou ja, gelukkig.. De duizeligheid was een nadeel, maar hij had het wel over voor zoenen met Izaya. “Het is je verjaardagscadeau, dat jij blij bent, is al genoeg voor me.” Hij grinnikte zachtjes en werd een beetje rood. Hun lippen raakten elkaar al snel weer aan. Hij voelde hoe de jongen zich van het aanrecht afschoof, terwijl ze nog zoenden. Opeens kreunde de jongen. Het klonk niet echt heel erg verlangend, meer uit pijn. Hij werd een heel klein beetje achteruit geduwd en hun lippen lieten elkaar los. Zijn ademhaling was maar een beetje onregelmatig, maar wel makkelijk normaal te krijgen. “Ik hoop dat het goed is zo.” Hij grinnikte. “Natuurlijk,” mompelde hij zachtjes. Kida legde de zijkant van zijn hoofd tegen de borstkas van de jongen aan. Het zat wel prettig zo. Hij verplaatst zijn armen naar de plek vlak boven Izaya’s middel, ongeveer op de hoogte van zijn buik. Toen hij zich nogal lui begon te voelen, liet hij de jongen los en liep hij – Kida moest moeite doen om niet te gaan huppelen – naar de woonkamer toe met het doosje. Eenmaal op de bank begon hij de hele telefoon te ontdekken. Haha, lekker gezellig. Maar dat was toch wel logisch als je een nieuwe telefoon had gekregen? Anders dan gebruikte hij dat ding en wist hij helemaal niet hoe het werkte. Dat faalde ook behoorlijk. [WORDS] [328] [COMMENT] [None]

Kida’s hoofd rustte op Izaya’s borstkas, die zijn armen iets hoger rond de jongen vouwde en zijn gezicht in de jongen zijn haar begroef. De jongen zijn armen verplaatste zich ook en zaten ongeveer aan de bovenkant van zijn lievelingsplek om aangeraakt te worden. Een rilling ging over zijn rug en zijn spieren spande zich aan, terwijl hij moeite deed om.. eh.. je weet wel.Bejaarden, bejaarden, bejaarden.. Gelukkig liet de jongen hem los en liep hij weg met het pakketje. Izaya stond half hijgend in de keuken, hij voelde zich warmer dan normaal en hij zijn gezicht was lichtelijk rood gekleurd. Hij deed zijn handen rond zijn mond en neus en luisterde naar zijn eigen ademhaling, die hij probeerde te kalmeren. Godzijdank bestonden bejaarden, of hij had een probleem gehad. Stilletjes en inmiddels een beetje verbleekt liep hij de keuken uit, waarna zijn blik op de woonkamer bank viel. Hij zag de jongen daar zitten – nou ja, hij zag een zwevend stuk blond haar – waardoor hij zeker wist dat de jongen met zijn nieuwe mobieltje speelde. Dat had Izaya kunnen zien aankomen, gelukkig had hij het dus maar weer goed gedaan. Jippie. “Kida, ik ben even in de slaapkamer.” zei hij droogjes en deed de deur open, waarna hij voor het bed neerviel. Ughe. Hij trok zijn knieën iets naar achteren en kwam een beetje omhoog, waarna hij zijn ellebogen op het bed legde. Hij deed zijn handen samen en sloot zijn ogen. Ughe. Oké, hij was inmiddels nogal vergeten hoe het allemaal werkte. Hij geloofde er zelfs niet in, maar hij wist niks beters. Nou ja, misschien was het er nog wel een beetje. Misschien had hij er toch nog een béétje vertrouwen in. Hij maakte een kruis met zijn handen en deed zijn handen weer samen. “My Lord, thank you, for just one more day.” fluisterde hij. Hij was er nogal heilig van overtuigd dat Engels de taal van God was en dat ie je anders niet verstond, wat écht een raar idee was. Maar ja, hij was ook niet allerdaags. Hij maakte opnieuw een kruis om het “gebed” af te sluiten en kwam omhoog, waarna hij op bed rolde. De enige gedachten die hij nog had lagen bij hoe stom dat eruit zag en hoe zijn familie alles opvatte. Zijn vader was nooit zo close geweest door de scheiding dus die zou het waarschijnlijk niet heel veel boeien. Zijn zusjes hadden er waarschijnlijk meer mee. Hoe zou hij daar eigenlijk heen moeten? Met de trein? En wie moest hij meenemen? Moest hij überhaupt iemand meenemen? Ughe. Hij wist nou wel al hoe het allemaal zou aflopen, ondanks dat hij zich tot God had gekeerd. Gek idee, eigenlijk. [WORDS] [450] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

Wat een ingewikkeld ding was het. Waarschijnlijk kwam het omdat hij niet zo goed was met elektronica. Was hij nooit geweest, eigenlijk. Een keer in zijn pleeggezin moest hij helpen met een klein probleem op de computer en eindigde het met dat de computer moest worden vervangen. Zijn vorige telefoon was heel simpel, maar deze was in zijn ogen juist niet simpel. “Kida, ik ben even in de slaapkamer.” Huh? Vanwaar dat nou weer? Moest hij bellen ofzo? Dat kon toch ook in de keuken? Ach, whatever. “Kay,” mompelde hij een beetje afwezig, nog steeds de handleiding lezend. Ughe. Hoe zette je het ding eigenlijk aan? Na een minuut zoeken had hij de juiste knop gevonden. Hij hield het ding verkeerd vast, want opeens klapte er iets uit. Was hij nu kapot? Oh nee, het was een toetsenbord. Heel slim, Kida. Het scherm kantelde, waardoor hij zich opnieuw dood schrok. Sinds wanneer kon dat? Zijn ogen staarden naar het startscherm. Geen simkaart. Moest hij nu die uit zijn oude telefoon halen? Werkte dat ding het eigenlijk wel? Een beetje sloffend liep hij naar de keuken, waarbij hij het doosje pakte. Bam. Er zat een simkaart in. Yay? Waarom was Izaya er niet om hem mee te helpen? Of vond die het juist niet leuk dat hij met zijn mobiel bezig was? Ughe. Nu de simkaart er in doen. Hij slofte naar de woonkamer en plofte op de bank neer, maar sprong omhoog toen hij voelde dat hij op zijn mobiel was gaan zitten. Shit! Was het nu kapot?! Hij deed het startscherm weer aan en zuchtte. Nee, hij deed het nog. Kida propte de simkaart er in. Simkaart gevonden. FINALLY. Na een poosje gepuzzel wist hij niet eens hoe hij bij de contactenlijst kwam. Bah. Zijn blik ging naar de klok en hij zag dat de jongen ongeveer tien minuten geleden naar zijn slaapkamer was gegaan. Ging het wel goed? Misschien kon hij vragen of hij mee wou helpen. Eigenlijk klonk dat nogal egoïstisch.. dus misschien kon hij gewoon beter gaan kijken hoe het met hem ging. Moeizaam stond hij op en slofte hij de gang in, naar de logeerkamer. En wat als de jongen bezig was? Eh.. Dan ging hij maar gewoon weg, toch? Zachtjes deed hij de deur open, om de jongen op het bed te zien liggen. Aww.. De jongen zag er zo schattig uit als hij sliep. Hm. Het bed was te klein om er naast te gaan liggen, want dan belandde hij met één duw op de grond. Misschien.. Zachtjes liep hij naar het bed toe. Er was genoeg plek boven op de jongen. Er ontstond een kleine grijns op zijn gezicht. En wat als de jongen hem uitschold als hij wakker werd? Whatever. Dit was zijn wraak voor alle keren dat Izaya hem had geïrriteerd. Heel zachtjes – aangezien de jongen op zijn rug lag en hij anders zijn rug pijn deed, al was hij niet echt zo heel zwaar – ging hij gewoon boven op de jongen liggen. Zijn armen had hij lichtjes om de nek van de jongen geslagen en de zijkant van zijn hoofd legde hij op de borstkas van de jongen. Er ging een kleine rilling door hem heen toen hij zijn hartslag hoorde. Wat lag het knus.. Dit moesten ze echt vaker doen. Opeens voelde hij een paar lippen in zijn nek. Tedere, zachte lippen die hem steeds kusten. Kida kneep zijn ogen dicht en zijn ademhaling begon onregelmatiger te worden. Een ademhaling weerkaatste tegen zijn huid waardoor hij een beetje in elkaar dook. De zachte lippen gingen zachtjes heen en weer. Sinds wanneer sliep de jongen niet. Deed hij dit expres? Er gingen huiveringen door hem heen. Dit ging echt niet de goede kant op, helemaal niet. De mond ging een klein stukje verder en de kussen werden afgewisseld door zachte beetjes. Er ontsnapte een kreun uit zijn mond. Op een of andere manier liet het hem naar meer verlangen. Zijn ademhaling was nu echt onregelmatig en hij even zachtjes op zijn lip. De zachte beetjes werden wat harder, al stopten ze al snel en maakten ze weer plaats voor zoenen. Het werd hem teveel, echt teveel. Eigenlijk was het sinds het begin hem al teveel, maar de jongen ging gewoon nog steeds door. Toen een tong zijn nek likte, werd het verlangen te groot om in zijn hart te passen en begon zijn maag te kriebelen. Zijn spieren spanden zich aan en er ontsnapte opnieuw een kreun, alleen dan wat harder dan de vorige keer. Wat wou de jongen toch van hem? Hij wist het niet, aangezien hij zijn gedachten nu niet meer op een rijtje kon zetten. Was hij in de zevende hemel ofzo? Droomde hij dit? Kon iemand hem alsjeblieft knijpen? [WORDS] [794] [COMMENT] [Godmode Toestemming <3]

Er werd opeens iemand op Izaya geworpen waardoor Izaya begon te kuchen en te kreunen. Het was niet dat diegene zo hard aankwam of zo, maar het was gewoon onverwacht. Een element van verassing, of zo. Hij opende zijn ogen en keek naar Kida, die zich aan hem vast zat geplakt. Hij nestelde zijn gezicht in de jongen zijn nek, maar gleed automatisch wat omhoog en drukte zijn lippen in Kida’s nek. Jippie. Zachtjes drukte hij zijn tanden erin, als een hond die speels bezig was met zijn baasje. Zijn hand gleed in de jongen zijn nek en zijn vingers drukte zich er zachtjes in. Om nom nom. De jongen kreunde een keer en Izaya liet zijn tong langs de jongen zijn nek glijden, waarna de jongen opnieuw kreunde. “Kida toch..” fluisterde hij en kwam omhoog, waarbij hij de jongen oppakte en hem naar zijn kamer droeg. Een groter bed. En hij wist best waar dit heen kon gaan; jeej. Hij legde de jongen op bed en rolde ernaast, waarna hij op zijn knieën ging zitten en de jongen weer vast pakte. Zijn mond werd weer rond de jongen zijn hals gezet en zijn handen speelde met de bovenkant van Kida’s broek, waarna enkele vingers erin glipte. “Kida..” prevelde hij zachtjes en kreunde een keertje, waarna een rilling over zijn rug ging. Zijn haar zat inmiddels al rommelig en hij voelde zichzelf al ietwat warmer worden, doordat zijn lichaam tegen dat van Kida was ingedrukt. Ja! Ja! Ja! Izaya zat aan het eind van het bed. Hij droeg alleen nog zijn boxers, die hij stiekem zojuist had aangetrokken. Zijn ellebogen rustte op zijn knieën en zijn handen zaten in zijn haar. Hij keek naar de grond en had zijn ogen dicht gedaan. Verdomme. Waarom kon hij het niet? Normaal was het geen probleem. En je zou denken dat na twee maanden het juist makkelijk was om ‘m overeind te krijgen, maar nee hoor. Hij had geen woord meer gesproken sinds hij had gezegd dat het hem niet lukte, aangezien hij zich gewoon dood schaamde. Hij ademde zachtjes in en uit en kneep zijn ogen iets meer dicht. Het was nooit – maar dan ook nooit – een probleem geweest. [WORDS] [367] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

Aan de andere kant van zijn nek streelden vingers de huid daar en drukten zachtjes. Alles bij elkaar voelde.. fantastisch. Eigenlijk wist hij nu al naar welk hoofdstuk de jongen zou willen gaan, en deze keer maakte het hem helemaal niks uit. Waarschijnlijk door de aanrakingen in zijn nek, een van de gevoeligste plekjes op zijn lichaam. Alsof de jongen hem gewoon uitdaagde. Het voelde gewoon naar meer, veel meer. Als hij nog nuchter was geweest, had hij vast tegengewerkt. Maar nu was het een ander verhaal, natuurlijk. Het was warm.. Heel warm.. “Kida toch..” Zijn ogen gingen moeizaam open toen de jongen overeind kwam. Wat was er nou weer? Er ontstonden lichte tranen in zijn ogen. Deed hij iets verkeerd? Waarom stopte de jongen nou? Kida voelde hoe hij werd opgetild, waarna de jongen de kamer uit liep. Waar gingen ze heen? Izaya deed de deur van zijn kamer open. Oh natuurlijk. Een groter bed. De jongen zette hem op het bed neer en een beetje moeizaam ging hij op zijn knieën zitten. Alles leek zowat te duizelen. Hij sloeg zijn armen om de jongen heen toen deze voor hem op z’n knieën ging zitten. Hun lichamen raakten elkaar aan, waardoor er rillingen door hem heen gingen. Wat zaten ze close.. Lippen raakten zijn hals weer aan en kusten hem daar. Vingers speelden met de bovenkant van zijn broek, waardoor hij zich nog nerveuzer begon te voelen. Moest dat echt? Het was wel logisch.. natuurlijk.. Alleen hij had geen idee hoe mannen eigenlijk ookalweer met elkaar naar bed gingen. Dit was zijn eerste keer, wat ook wel logisch was.. Waarom had hij niet voor de zekerheid een keer internet geraadpleegd voor dit soort dingen, voordat hij nu hier zat en het daarvoor te laat was? Slimme Kida. Een kreun ontsnapte uit zijn mond toen enkele vingers zijn broek in glipten. Hij kneep zijn ogen dicht en deed moeite om zijn ademhaling te controleren, al leek het gewoon niet te lukken. Natuurlijk niet. Warm.. Het was warm.. “Kida..” Zijn ademhaling ging omhoog toen de jongen kreunde. Er schoten gedachtes door zijn hoofd heen die hij eigenlijk niet wou hebben en waardoor het nog warmer begon te worden. Izaya.. Een beetje verslagen lag hij daar. Bijna kreeg hij tranen in zijn ogen, maar aangezien dat nogal aanstellerig was besloot hij maar om niet te huilen. Moeizaam kwam hij overeind. Zijn hele lichaam trilde en het was verschrikkelijk warm. Zijn ademhaling was onregelmatig en zijn ogen zochten naar de jongen, die dankzij het schemerige licht van de lamp op het nachtkastje nog zichtbaar was. Bijna viel hij om, maar hij kon nog net zijn evenwicht bewaren. De jongen-.. Het lukte niet? Ughe. Dit ging dus waarschijnlijk geen gepast einde hebben. De stilte hing er nog steeds toen hij zijn onderbroek zocht en hem met moeite aan deed. Waarom deed hij eigenlijk de moeite? Hij zat toch te strak. Eigenlijk zou hij wel met de jongen willen wisselen, alleen dan had hij niks en dat was ook stom voor z’n eerste keer. Aan de andere kant wel logisch, maar ja. Het was nou eenmaal op deze manier. Ongemakkelijk bewoog hij met zijn benen. Moesten ze nu perse op dit moment stoppen? Bah. “Het geeft niet,” mompelde hij zachtjes met een trillende stem. “Het kan iedereen overkomen.” Kida sloeg zijn benen over elkaar en beet op zijn lip, staarde naar een random punt in het donker. Hoe lang zou het eigenlijk wel duren voordat het over was? Bah bah bah. Dit was echt niet leuk meer, als hij de hele tijd met.. zoiets moest zitten. Helemaal niet leuk. [WORDS [604] [COMMENT[None]

“Het geeft niet.” Klonk er. Jawel. Jawel. Het geeft wel! Het gaf heel veel. Hij wist dat het was omdat hij met Shizuo in zijn hoofd zat, maar alsnog! Hij wou gewoon.. Na twee maanden.. Ughe! Hij werd kotsmisselijk van zichzelf. De jongen frutselde een beetje ongemakkelijk heen en weer, maar Izaya kon niet veel zien uit zijn ooghoeken. “Het kan iedereen overkomen.” Zei de jongen terwijl hij nog een keer bewoog. Die tekst kwam rechtsstreeks uit een televisieserie of zo. En bovendien, het kon iedereen overkomen die ouder was dan veertig. Hij was geen eens twintig! Sjezus. De jongen bewoog nog een keer en met een felle beweging schoot Izaya uit zijn houding en keek hij naar Kida. “Godsamme, kun je niet éven normaal zitten?!” riep hij geïrriteerd en keek de jongen chagrijnig aan, waarna zijn blik op de jongen zijn gekruiste benen viel. Oh. Lekker, wrijf het er nog even in hoor. Hij zakte neer op de grond en ging voor Kida zitten, waarna hij de jongen zijn been weg trok van de ander en zijn hand de bovenkant van Kida’s onderbroek pakte en die naar beneden trok. “Gewoon genieten. Ik bijt ‘m er niet af.” zei Izaya en keek van de jongen zijn kruis naar zijn ogen en weer terug. Oké, dat zou weer schelen. “Ik ga m’n handen wassen.” zei Izaya nors en gooide de jongen zijn onderbroek naar zijn hoofd en liep weg. Hij kwam de badkamer binnen en staarde naar zichzelf in de spiegel. Wat was er toch mis met hem? Waarom was het hem niet gelukt en Kida wel? Hij draaide de kraan open en deed zijn hand eronder. Koud water. Hij waste zijn handen en gooide wat water in zijn gezicht. Ughe, ughe en nog eens ughe. Hij pakte de handdoek en draaide de kraan dicht, waarna hij zijn gezicht en handen afdroogde. Hij liep weer terug naar de slaapkamer en kuste Kida op zijn lippen, voordat hij zich met zijn buik op bed liet vallen en zijn ogen dicht deed. Hij haatte zijn leven officieël. Dat gedoe met zijn familie, met Shizuo en dan nog dat erbij. Hurgeblurge. [WORDS] [357] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

Opeens schoot de jongen uit zijn houding, waardoor hij bijna omviel vanuit de schrik. “Godsamme, kun je niet éven normaal zitten?!” riep de jongen geïrriteerd. Er ontstonden tranen in zijn ogen. Wat kon hij er aan doen? Eigenlijk was het de jongen zijn schuld dat het was gebeurt, maar dat zei hij maar niet. Als hij stil zat of normaal zat, voelde hij het juist nogal nadrukkelijk en voelde hij zich juist ongemakkelijker. Zijn hele lichaam trilde. Hij wou niet dat de jongen sacherijnig was, dat voelde gewoon naar. De jongen ging opeens voor hem zitten, trok zijn benen van elkaar weg en zijn onderbroek naar beneden. Waar sloeg dat nou op? Ging de jongen-.. Maar dat was oneerlijk voor hem! “Gewoon genieten. Ik bijt ‘m er niet af.” Zijn stem klonk wat rustiger dan eerst, maar nog steeds sacherijnig. Het was hem maar geraden. Genoten had hij inderdaad. Nogal zowat K.O. Zat hij daar, met een afwezige blik. “Ik ga m’n handen wassen.” De jongen klonk nog steeds nors. Wat kon hij er aan doen? Hij ving de onderbroek die naar zijn hoofd werd gegooid en pakte meteen de doos tissues van het nachtkastje af, begon zichzelf af te drogen. Tegen de tijd dat de jongen klaar was met handen wassen, had hij zijn onderbroek al weer aan. Waarom vond de jongen het eigenlijk zo erg? Het kon toch iedereen wel eens overkomen? Waarschijnlijk dacht Izaya teveel aan Shizuo.. Als hij niet tussen hun twee was gekomen, was de jongen waarschijnlijk wel wat gelukkiger geweest. Ach, gebeurt is gebeurt. De jongen drukte een kus op zijn lippen en ging daarna op het bed liggen. “Ben douchen,” mompelde hij zachtjes en hij slofte naar de badkamer, die naast de slaapkamer was, nadat hij een schone onderbroek had gepakt en zijn kleren mee had genomen om in de wasmachine in de badkamer te gooien. Aangezien hij het al warm had, ging hij maar onder een lauwe douche staan, nadat hij de kleren in de wasmachine had gegooid. Niet warm, maar ook niet te koud. Toen het hem nog steeds te warm was, zette hij hem kouder. Rillingen gingen over zijn lichaam heen, maar hij negeerde ze maar. Hm. Eigenlijk verlangde hij nog steeds naar de aanrakingen van de jongen, maar het zou vast egoïstisch zijn om het te vragen en waarschijnlijk zou Izaya het ook niet echt accepteren. Arme hij. Na zich afgedroogd te hebben en een schone onderbroek aangetrokken te hebben, ging hij op de koude tegels zitten. Van binnen had hij het nog steeds warm. Waarom deed de jongen eigenlijk zo moeilijk er over? Was er eerder ook nog iets ergs gebeurt? Vond hij hem.. lelijk? Na vijf minuten te hebben gezeten, stond hij op en slofte hij naar de slaapkamer toe, waar hij op zijn rug ging liggen, bijna een meter van de jongen vandaan, onder de dekens. “Nog bedankt,” fluisterde hij zachtjes. Het klonk niet boos of sarcastisch. Als de jongen hem niet had.. geholpen, jeweetwel.. Dan had hij daar de hele tijd nerveus en ongemakkelijk gezeten. En dat leek hem ook niet echt leuk. Hij rolde zich op zijn zij, met zijn rug naar de jongen gekeerd, die vast nog boos was. Ach, hij zou hem niet meer lastig vallen, maar slapen kon hij nog niet. Waarschijnlijk had hij teveel cola en koffie op, ofzo. Weer een nadeel. Hij wist eigenlijk niet eens hoe laat het was. [WORDS [571] [COMMENT[None]