# He ate my HE♥RT.

"Welterusten." klonk er half mompelend toen de jongen zich uit Izaya's grip ontworstelde en weg liep. Izaya zuchtte en liet zijn hoofd achterover vallen uit vermoeidheid. Het was niet zo zeer dat hij moe was als in slaapgebrek, maar eerder moe van.. dat gedoe altijd. Maar ja. Kida was altijd zo'n bastard geweest. Maar daar kon hij wel mee leven. Hij plaatste zijn hand op zijn buik, waarna hij zich herinnerde dat Kida zijn T-shirt had. Hmpf, moest hij dat weer gaan halen. Hij besloot dat ook maar te doen en liep naar Kida's kamer. Hij opende de deur die zojuist was dichtgeslagen en begon zich nogal erg hard als een vader te voelen, meer dan een vriendje. Of iets in die richting. Hij keek even naar Kida, die nog overeind zat in bed, maar met het T-shirt in een hand. Hij liep naar het bed toe en greep zijn T-shirt nogal ruw, waarna hij de deur weer uitliep. "Trusten, Kida." zei hij nogal rustig, wat totaal niet bij die T-shirt-grijp-actie paste. Maar ja, boeiend. Hij trok het ding over zijn hoofd en deed de deur dicht, waarna hij naar de deur liep en de deurknop vast pakte. Voor een moment stond hij stil, maar pakte uiteindelijk zijn bontjas en liep het huis uit. Uiteindelijk stond hij weer in de nogal roestige - en niet bepaald veilig uitziende - lift en leunde nogal gay naar een kant met een hand op zijn heup. Niemand die hem gay zag doen, dus oke. Hij tikte zachtjes met de brief in zijn handen die hij zojuist uit zijn brief-dinges had gehaald. Een brievenbus was het ook weer niet te noemen. Toen de lift open ging liep hij de gang in en deed zijn sleutels in het slot, waarna hij zijn sleutels in het slot deed en de deur open draaide. Hij deed de deur achter zich dicht en liep naar de bank, waar hij zichzelf neer gooide. Hij draaide de brief in zijn hand om en opende deze vervolgens. Izaya, begon de brief, waarna zijn ogen wat groter werden. Hoe wist.. he.. Dat handschrift herkende hij wel, maar hoe wist hij dat Izaya in Fukushima woonde? Al helemaal zijn huisnummer en alles.. "Shizuo." schoof er zachtjes over zijn lippen. Het was niet meer dan een fluister, misschien zelfs dat niet. [WORDS] [383] [COMMENT] [''&Kida.♥]

Opeens ging de deur open en staarden zijn ogen een beetje verbluft naar de deuropening waar de jongen stond. Wat was er nou weer? De jongen bleef even staan, maar liep uiteindelijk op hem af en hij voelde hoe het T-shirt uit zijn hand werd getrokken. Waar sloeg dat op? Had hij iets verkeerds gedaan? Voelde de jongen zich afgewezen door zijn actie? Er ontstonden tranen in zijn ogen toen de jongen weg liep met het T-shirt, dat misschien kon voorkomen dat hij niet zou gaan slapen. Meteen vermande hij zichzelf. “Hé!” riep hij verontwaardigd naar de jongen, die bij de deuropening stond. "Trusten, Kida." Izaya trok het shirt aan en liep weg. Gewoon zomaar. Ughe, hij moest nu echt niet gaan huilen. Dat was gewoon onnodig! Het viel hem op dat sommige acties van de jongen niet echt bepaald rustig waren, maar zijn stem altijd wel. Hoe lang zou de jongen het volhouden om een keer boos te worden? Kida zuchtte. Hijzelf was best wel irritant, als hij het aan de ene kant bekeek. Een irritant en huilerig kind dat alleen maar stomme films keek. Hij leek net de jongen’s broertje. Negentien was hij, toch? En hijzelf werd als vijftien geschat, dus dan zat er qua lichamelijk oogpuntverschil vier jaar tussen hun. Vier jaar.. was dat niet een beetje teveel? Opnieuw zuchtte hij en moeizaam kwam hij overeind, rekte zich uit. Hij bekeek zich even in de spiegel. Wauw, de ribben waren eigenlijk niet zo goed meer te zien vergeleken met een week geleden. Alleen met de juiste lichtinval zag je het heel duidelijk en het was natuurlijk ook nog voelbaar. Misschien hoefde hij niet dik te worden zodat je de ribben niet meer zou kunnen zien. Hij draaide zich om en zijn gezicht vertrok toen hij zijn rug in de spiegel bekeek. Zijn botten staken nog wel een beetje uit, jammer genoeg. Kida slofte naar de woonkamer. Hm, de jongen was er niet. Vast naar huis, of zo. Zijn gezicht vertrok. Hij had niet zo stom tegen de jongen moeten doen. Waarschijnlijk haatte hij hem nu. Hij liep naar de kast en pakte een broek en shirt er uit. De pyjamabroek gooide hij op het bed neer en nadat hij zich in de badkamer wat opgefrist had, trok hij zijn kleding aan. Hm. Zijn tandenborstel stond er nog. Hij slofte naar de logeerkamer. Zijn kleding was er ook nog. Dat betekende dat de jongen hem gelukkig niet zo erg haatte dat hij helemaal niet terug zou komen. Een tevreden glimlach verscheen op zijn gezicht, maar zijn gezicht vertrok al snel. Hopelijk kwam het wel allemaal weer goed. Kida liep naar de keuken en at wat brood, bleef een half uur op het aanrecht zitten voordat hij weer op zijn benen ging staan. Aangezien er nog wat dingen mistte, zoals normale koffie, melk en eten voor die avond, moest hij maar weer naar de supermarkt. Aangezien ze met z’n tweeën waren, hoefde hij niet zo vaak naar de supermarkt. Dat betekende natuurlijk niet dat hij het niet moest doen. Kida trok het vest die aan de kapstok hing over zijn hoofd en pakte een zwarte met grijze schoudertas die hij vaak meenam als hij maar een paar boodschappen hoefde te halen. Dan hoefde hij niet met van die stomme plastic zakken te sjouwen. De rij in de supermarkt was niet echt lang, aangezien het bijna ’s middags was en de meeste mensen pas aan het eind van de middag de boodschappen kwamen doen. Hij praatte nog even bij de kassa met een collega van hem, waarna hij weer naar buiten liep. Het was een mooie dag, al was het nog te koud om zonder jas of vest rond te lopen. Ughe, hopelijk kwam hij Akako en z’n groep niet tegen, dan had hij echt een probleem. Er was een grote kans dat ze hem aan het zoeken waren, aangezien hij z’n straf niet had gekregen. Nja, straf.. Het was meer dat je er voor moest boeten als je de Skill Out verraadde. Vaak werd je door de leider of onderleider gestraft, maar aangezien de leider bijna altijd druk bezig was, deed een van de onderleiders het vaak. En Akako was nou net toevallig een onderleider. Met zijn hart kloppend in zijn keel sloeg hij een steegje in, aangezien dat de kortste route naar huis was. “Daar is hij!” werd er opeens voor hem geroepen. Er stond een jongen met een donkere jas, die naar hem wees. Oh shit. Kida liep weer terug en rende over het voetpad heen, een andere weg nemend. Tot zijn grootste schrik knalde hij tegen Akako op, waardoor hij de andere kant weer op moest rennen. Waar moest hij heen? Ze hadden alle korte wegen naar zijn huis afgesloten en als hij een omweg nam, was er een grote kans dat ze hem bij zijn huis aan het opwachten waren. Izaya’s huis! Misschien kon hij daar heen! Als de jongen hem tenminste nog binnen liet of juist boos op hem was en hem buiten liet staan. Hij rende een ander steegje in en kwam al snel bij de flat van de jongen. Hij rende het trappenhuis in. Welke verdieping was het ook alweer? Uiteindelijk stond hij bij de goede deur, althans dat hoopte hij. Zijn hand beukte op de deurbel. Ja, het was die bekende deurbel van hem. “Izaya! Doe open, alsjeblieft!” zei hij met een hijgende stem. Thank god dat hij conditie had. “Hier heen!” klonk er in het trappenhuis en hij slikte. Hopelijk deed de jongen open en was het niet te laat.. [WORDS] [930] [COMMENT] [None]

Izaya's rode ogen gleden over de tekst. Het was twee pagina's aan hoe vreselijk hij bezig was en wat hij allemaal had aangericht. Van elk ander kon hij het hebben, misschien zou hij het zelfs grappig vinden. Maar niet van Shizuo. Hij zat ongeveer een kwartier op de bank met die brief in zijn handen. Hij drukte het papier in en beet zo hard op de huid in zijn mond dat hij bloed proefde. Hij haatte zichzelf. Ik hoop dat iedereen erachter komt wat voor een klootzak jij eigenlijk bent. Ja, dat was hij. Een enorme klootzak. Voor de eerste keer in maanden voelde hij hoe hij huilde. Hij stond op en liep naar zijn kamer, eigenlijk naar zijn kast, waar hij een van de kastdeuren zo hard open gooide dat het eraf kwam. Het boeide hem niet meer. Hij greep de kleren die hij van Shizuo had gehad eruit en rende naar de keuken, waar hij de grootste schaar pakte die hij kon vinden en de kleren aan flarden begon te knippen. Hij wou ze wel verbranden, maar grote kans dat het huis dan in vlammen op ging. Hij sloeg de schaar de kleren in en hoorde een krak, waarschijnlijk van het aanrecht. Nou en. Dat zou heus niet zo snel kapot gaan. Hij pakte de brief op en klemde zijn kaken op elkaar, waarna de tranen eigenlijk alleen nog harder kwamen. Lekker dan. Hij scheurde het ding in tweeën, maar hield ze daarna weer bij elkaar. Waar was de andere pagina? Hij gooide ze op de grond en rende naar de bank toe, waarna hij een paar dingen eraf gooide, naar het midden van de kamer. Boeiend, het ging nu even om die brief. Uiteindelijk vond hij de tweede helft van de brief en staarde hij er even naar. De deurbel ging, maar hij rende er half huilend langs. "Izaya! Doe open, alsjeblieft!" klonk er wanhopige stem, waardoor hij stopte. Het klonk alsof het niet kon wachten, maar.. maar.. Kida mocht hem niet zo zien. Maar stel dat het te maken had met die mensen van onderaan? Kida wist ook wel zulke momenten uit te zoeken zeg. Voorzichtig deed hij de deur open, toen hij opeens een tweede stem hoorde, waarna hij Kida naar binnen trok en de deur dicht en op slot deed. Hij wou zich eigenlijk niet omdraaien. Toch deed hij het en keek hij Kida even aan, terwijl hij het tweede deel van de brief in zijn hand verkreukelde. [WORDS] [412] [COMMENT] [''&DRAMATISCH.♥]

Zijn blik vloog naar het trappenhuis en hij zette een paar passen de andere kant op. Opeens ging de deur open en trok een hand hem naar binnen. Net op tijd, aangezien een van de jongens net toen de deur weer dicht was de hal van de verdieping op rende. Kida hijgde en kneep zijn ogen even dicht, probeerde zijn ademhaling onder controle te houden. Hij wist dat ze nu juist harder naar hem gingen zoeken. Er was ook nog een kans dat ze alle appartementen in dit gebouw langs gingen. Akako was vast woedend en aan de ene kant wou hij het boze gezicht van de jongen wel zien. Hun ex-onderleider die zijn verdiende straf nog niet had gekregen. Ja, hij had zo’n hoge positie gehad. Hij was zelfs een optie voor leider, alleen was hij daar nog te jong voor en was de leider natuurlijk niet dood. Die zou zijn positie niet zo snel opgeven. Eerst had hij geweigerd om onderleider te zijn, waardoor ze hem uiteindelijk gedwongen hadden. De jongste onderleider in de geschiedenis van de Skill Out. Zijn ogen gingen open en hij ging overeind staan. “Bedankt, echt heel erg bedankt. Dat stomme groepje van Akako zat me weer achterna en-..” Hij snakte naar adem toen hij de ogen van de jongen even zag. “I-izaya..” De jongen huilde. De altijd kalme en bijna zorgeloze jongen waarvan hij van hield huilde. Zijn blik ging naar het stuk papier. Het was toch niet zijn schuld? Nee toch? Dat zou best wel stom zijn als dat zo was, dus was het waarschijnlijk niet. Er was iets gebeurt. Hij keek de woonkamer in en zag dat het een puinhoop was. Op een of andere manier begon hij zich doodsbenauwd te voelen en wou hij het liefst weg. Kida wou de jongen niet zo zien. Dat was gewoon-.. Anders. Zijn blik ging weer naar de jongen en er welden tranen op in zijn eigen ogen. Hij kon er niet tegen als iemand huilde. “W-wat is er gebeurt? V-vertel het me, a-alsjeblieft,” fluisterde hij haperend en hij moest moeite doen om de tranen in te houden. Was de jongen uit huis gezet? Had hij een dreigmail gekregen? Was er iets ergs gebeurt met een van zijn familieleden? Wat was er nou in godsnaam gebeurt? [WORDS] [382] [COMMENT] [None]

"Bedankt, echt heel erg bedankt. Dat stomme groepje van Akako zat me weer achterna en-.." de jongen stopte midden in zijn zin toen hun blikken elkaar kruiste. Izaya snikte een paar en had het gevoel dat zijn longen in waren geklapt, dat hij geen lucht meer kreeg. Zijn hart kruimelde elke keer dat het sloeg, hij kon niet met woorden uitleggen hoe hij zich voelde. "I-izaya.." stamelde de jongen. Izaya viel tegen de deur aan en zakte naar beneden uit vermoeidheid. Zijn huis was een puinhoop, zijn gedachtegang was inmiddels een ruïne geworden en zijn ogen waren rood en betraand. Izaya bedekte met zijn handen zijn gezicht en snikte een keer. Zijn hand klemde hulpeloos om het stuk papier, alsof het zijn leven kon redden of zo. Terwijl dat juist was wat alles verpest had. "W-wat is er gebeurt? V-vertel het me, a-alsjeblieft." haperde de jongen zachtjes. Izaya kwam wat overeind en greep Kida's handen vast, waarna hij hem tot de grond trok. Misschien dat dat iets te hard was en de jongen op zijn knieën viel, maar nou en. Zijn benen lagen uit elkaar, waardoor hij Kida nog wat naar zich toe trok en vervolgens zijn vingers in zijn haar vlocht en zijn gezicht half in de jongen zijn schouder zat. Hij huilde nog steeds, maar hij was wel opgelucht dat Kida er was. Hij hield de jongen vast op een manier waaruit op te maken was dat als hij los liet, Kida zou verdwijnen of zo. Alsof de enige die nog iets om hem gaf, zo zou kunnen verdwijnen. "Sora no kanata tōku. Mabataku hoshi hitotsu... Kimi to deau koto ga.. Kitto boku no unmei." fluisterde hij. Als Kida niet zo dichtbij zat had hij het waarschijnlijk niet gehoord, maar Izaya zat vrijwel direct naast zijn oor. Die zin betekende iets in de richting van 'ver weg, achter de hemel, is er een ster die schijnt. Het feit dat ik jou heb ontmoet, is zeker weten mijn lotsbestemming'. Wat zou hij nog meer vernield hebben als Kida niet was verschenen? [WORDS] [339] [COMMENT] [''&Japanse stukje is uit een liedje, de Japanse tekens zijn door google vertalen gedaan.. Don't blame me D:♥]

Hij schrok toen de jongen tegen de deur aan zakte. Een kleine glimp kreeg hij te zien van de ogen van de jongen. Hij.. huilde echt. De rollen waren nu opeens omgedraaid en met moeite kon hij zich kalm houden. Als hij ging schreeuwen was er een grote kans dat de jongens in de flat zijn stem konden herkennen. En dat moesten ze al helemaal niet hebben. Dan namen ze hem mee en de jongen zelf zag er niet uit alsof hij in staat was om hem te helpen, en hijzelf kon niet eens tegen een grote groep op. Genoeg gezeur over de jongens buiten, hij moest nu zijn aandacht richten op Izaya. Opeens werden zijn handen vastgepakt en trok de jongen hem naar zich toe. Zijn knieën belandden met een klap op de grond en hij beet op zijn kaken van de opkomende pijn. De jongen trok hem meer naar zich toe, waardoor ze bijna tegen elkaar aan zaten. Het gezicht van de jongen zat half op zijn schouder en vingers werden door zijn haar gevlochten. Voorzichtig sloeg hij zijn armen om de jongen heen en deed hij zijn ogen dicht. Tranen druppelden op de zichtbare huid en zijn T-shirt. Op een of andere manier voelde de omhelzing prettig. "Sora no kanata tōku. Mabataku hoshi hitotsu... Kimi to deau koto ga.. Kitto boku no unmei." Zijn hart leek een slag over te slaan en zijn ogen gingen open. Dat was het liefste wat de jongen tot nu toe tegen hem gezegd had. Hij sloot zijn armen wat strakker om de jongen heen. "Maak je maar geen zorgen, het komt allemaal goed. Ik ben bij je," fluisterde hij zachtjes en hij wiegde de jongen een beetje heen en weer. Zijn ene hand ging zachtjes en troostend over de rug van de jongen. Waarschijnlijk was hij beter in troosten dan Izaya was. Geen idee waarom. Na een poosje gezeten te hebben, begon zijn keel droog te worden en zijn voeten te slapen, aangezien hij in een ongemakkelijke positie zat. Voorzichtig haalde hij de armen los en trok hij de jongen overeind, nam hem mee naar de woonkamer. "Blijf even op de bank zitten, ik kom zo terug," mompelde hij zachtjes met een glimlach en hij duwde de jongen zachtjes op de bank. Hij liep naar de keuken, negeerde alle rommel en schonk een glas water in. Al snel ging hij naar de woonkamer en zette hij zich naast de jongen neer. "Hier." Zachtjes drukte hij het glas in de handen van de jongen. Eigenlijk wist hijzelf niet echt goed wat hij moest doen, maar een glas water deed altijd wonderen. [WORDS] [429] [COMMENT] [None]

Het feit dat Kida Izaya wat strakker omhelsde voelde goed, al kalmeerde het hem niet echt. 'T was ook zo'n gedoe allemaal. Zijn ene arm was rond de jongen zijn rug geklemd en de ander was in de jongen zijn haar gevlochten. Die arm op de jongen zijn rug hield de brief vast, die inmiddels behoorlijk verkreukeld zou zijn. Hij opende zijn ogen en kon vaagjes zien wat hij allemaal had aangericht, waardoor hij zijn ogen weer sloot. Hij had het hele appartement verpest. Inclusief zijn kamer, aangezien hij de kast vermoord had. En nu had hij ook minder kleren, want die waren allemaal in stukken geknipt. Niet bepaald een uiting van kracht, maar kom op. "Maak je maar geen zorgen, het komt allemaal goed. Ik ben bij je." fluisterde de jongen hem zachtjes toe en wiegde hem soort van heen en weer. Op een vreemde manier, voelde het prettig. De jongen ging met een hand over zijn rug, maar de tranen bleven komen. Het was alsof alles wat hij vast had gehouden er in een keer uit kwam. En dan precies bij de persoon waar hij het niet bij wou laten gaan. Hij wou juist altijd kalm zijn, altijd zorgeloos, nooit boos, nooit verdrietig.. En nu was die hele image verpest. Hurgeblurge. En hij vond het ook niet leuk dat de jongen beter kon troosten. Kutjong. Zag hij niet dat hij het zwaar had? Hoe durfde hij beter te zijn dan Izaya? Pfft. Hij knikte zachtjes en liet de jongen hem meetrekken, terwijl hij zelf niet echt meewerkte. Waarom zou hij ook? Z'n leven was zo goed als voorbij. Zodra Kida weg was, moest niemand hem meer. Hij haatte het als hij ook dat soort gedachten had. Die waren voor zwakkelingen. Alleen de zwakken dachten zo. "Laat me daar maar in het hoekje rotten.." mompelde hij met een ";n;" hoofd. De jongen duwde hem voorzichtig op de bank waar hij neer plofte en zijn handen in zijn gezicht verborg. De jongen mocht hem helemaal niet zo zien. Kida was juist altijd de zwakke huilebalk. Niet hij. En hij vond er ook niet zoveel aan. Uiteindelijk kwam de jongen weer terug met een glas water en drukte die in deze handen. Izaya glimlachte door zijn tranen heen, al lang weer gelukkig dat er nog hele glazen waren. De jongen ging naast hem zitten en Izaya pakte zijn hand vast, om nog ergens hou vast aan te hebben. De brief lag op de grond, aangezien hij niet helder kon nadenken en dus geen beter plekje wist. Derpy. "Ik ben blij.. Dat je nog een h-heel glas hebt k-kun-kunnen vinden." stotterde hij moeizaam en snoof een keer, aangezien hij een loopneus begon te krijgen. Heel aantrekkelijk, IzaIza, heel aantrekkelijk. Met een bibberend hand nam hij een slok, maar kwam niet heel ver omdat zijn hand zo trilde, dat het glas tegen zijn tanden klapperde. Hij legde het glas neer en veegde een keer langs zijn ogen. Hij keek even rond de kamer en freakte hem weer nogal. "Ik.. Ik heb alles vernield. En nu moet ik alles opruimen en opnieuw inrichten en betalen.. En ik heb een afspraak gemist en.. en.. en nu krijg ik.. En Shizuo.. en.. het huis.. en de kast.. en mijn kleren.." alles kwam er snel en paniekerig en hees uit, dus wist hij niet of Kida er eigenlijk wel wat van begreep, maar 't ging om het principe. [WORDS] [565] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

Hij had tussen de scherven moeten reiken, waardoor er een snee in zijn hand zat. Niet dat hij er om gaf, nu was de jongen op dit moment het belangrijkst. Hij fronste even lichtjes toen de jongen door zijn tranen heen glimlachte, maar hij glimlachte uiteindelijk gewoon terug. De wond prikte een beetje, maar verder had hij er niet last van. Kida had er nog niet goed naar kunnen kijken, maar waarschijnlijk was het niet zo diep. "Ik ben blij.. Dat je nog een h-heel glas hebt k-kun-kunnen vinden." Hij glimlachte zachtjes. Ja, er waren nog maar een paar hele glazen. En voor de rest scherven. Wat had de jongen gedaan? Een woedeaanval gekregen? Zijn niet gewonde hand ging even zachtjes door het haar van de jongen die met trillende handen probeerde te drinken, wat niet lukte. Zijn blik ging naar de stukken papier op de grond. Huh? En waarom lagen er eigenlijk verscheurde kleding in de keuken? De jongen leek weer in paniek te raken toen die de kamer door keek. "Ik.. Ik heb alles vernield. En nu moet ik alles opruimen en opnieuw inrichten en betalen.. En ik heb een afspraak gemist en.. en.. en nu krijg ik.. En Shizuo.. en.. het huis.. en de kast.. en mijn kleren.." Kida zuchtte. “Rustig nou maar,” mompelde hij zachtjes en hij moest moeite doen om kalm te blijven. Het liefst was hij allang gaan huilen, maar dat maakte de situatie er niet beter van. Wacht eens even.. Shizuo? Dat was toch een soort van vriend van Izaya? Wat had die er mee te maken? Zijn goede hand pakte een stuk papier van de grond vandaan en hij las de letters die er op stonden. Allemaal negatieve dingen, voor zover hij het kon zien. Zijn bezorgde blik ging naar de jongen. “Heeft hij je geblackmaild? Wat een klootzak, zeg,” mompelde hij en hij ging met zijn hand door het haar van de jongen. Zijn verkeerde hand, shit. Er ging een steek door zijn hand heen en hij trok hem terug, staarde er even droog naar. “Ik weet niet wat hij voor de rest je allemaal geschreven heeft, maar het zijn vast allemaal leugens. Jij bent geen klootzak, maar hij,” fluisterde hij zachtjes. Ughe. Bij dit gedeelte was hij niet goed in troosten. Hij had namelijk niet eens een idee wat zich tussen Izaya en Shizuo had afgespeeld. Opnieuw zuchtte hij en zijn blik ging door de kamer. “Anders dan trek je voor een poosje bij mij in. Niet dat je dat al deed ofzo.. Nja..” Zijn blik ging weer naar de papiersnippers en hij liet het stuk brief op de grond vallen. De jongen was helemaal geen klootzak. Hij was juist harstikke aardig en lief en.. Ughe, hij moest zich concentreren. Straks dan gingen zijn gedachtes alle kanten op en dat was niet handig in zo’n situatie. [WORDS] [476] [COMMENT] [None]

Izaya's ogen werden groter toen hij het gekraak van papier hoorde en liet zijn hand zakken. Hij keek naar Kida die de brief las en trok het ding uit zijn hand, waarna hem hem boos aankeek. Je las niet zo maar andere mensen hun brieven. Ook niet als die voor het oprapen lagen. "Heeft hij je geblackmaild?" vroeg de jongen als eerste, maar het was niet echt een vraag waar antwoord op nodig was. Het was niet blackmailen te noemen, want dat was chanteren. En hij werd niet gechanteerd, hij werd beledigd en tot zelfmoord gedreven. Hoewel hij altijd vond dat zelfmoord een permanent iets ie voor tijdelijke problemen. Debiel, dus. "Wat een klootzak, zeg." stelde Kida toen vast. Izaya knikte vaagjes, maar hij was het er niet mee eens. Hij was de klootzak, niet Shizuo. Het was ook allemaal zijn schuld. Waarom had hij dat Shizuo nou weer aangedaan? "Ik weet niet wat hij voor de rest je allemaal geschreven heeft, maar het zijn vast allemaal leugens. Jij bent geen klootzak, maar hij." concludeerde Kida en Izaya keek hem even aan. De jongen ging met een hand door Izaya's haar, maar trok het snel terug. "N-nee, het is allemaal w-waar.. Ik be-ben weggeren-end." snikte hij nogal hopeloos en stotterend. Hij zei er maar niet bij dat hij wou dat hij was gebleven, aangezien Kida dan dacht dat hij hem niet moest hebben of zo. Izaya krabde in zijn haar en voelde iets kleverigs. Het was klein en niet echt opmerkzaam, maar het voelde raar. Hij hield zijn hand weer voor zich en zag twee streepjes met rode, kleverige vloeistof. "Anders dan trek je voor een poosje bij mij in. Niet dat je dat al deed ofzo.. Nja.." sprak de jongen, maar Izaya hoorde het al niet meer. Hij drukte op zijn achterhoofd plekjes in om te kijken waar het gat zat, maar kon niks vinden. Pas toen dacht hij na over Kida's hand. Hij keek Kida scherp aan en pakte de jongen zijn hand die de brief niet vast hield, al liet hij die al gauw uit zijn handen vallen. Zijn ogen traande weer op toen hij het bloed zag. "Door mij bloehoehoed je.." weende hij zachtjes en liet de jongen zijn hand los waarna hij zich naar links gooide, verder weg van de jongen. En daar lag hij dan. Het zou niet lang duren of hij deed ook iets om Kida te verliezen. Dan ging hij echt weg hoor, echt. Dan nam hij de trein of het vliegtuig naar de volgende plek of het volgende land. [WORDS] [421] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

"N-nee, het is allemaal w-waar.. Ik be-ben weggeren-end." Weggerend? Dat stond waarschijnlijk in een ander gedeelte van de brief. Er ontsnapte een zucht uit je mond. “Maar je bent geen klootzak,” mompelde hij en zijn blik ging naar zijn hand toe, die hij half achter zich hield. Het bloeden zou wel stoppen. Hij wist eigenlijk niet eens hoe diep de wond was. Al snel ging zijn gezicht naar de jongen toe. Ach, zijn hand was niet belangrijk. Misschien kon hij het thuis wel even ontsmetten en verbinden, maar voor de rest was er niks aan te doen. Eigenlijk vroeg hij zich af hoe hij in godsnaam naar huis moest gaan. Straks dan kwamen ze Akako tegen of zoiets. De jongen naast hem leek niet echt in staat om te vechten. Zijn blik ging weer naar de jongen die een beetje bloed op zijn hand had. Oeps. Kida snoof en bewoog zachtjes heen en weer, probeerde het gedeelte in zijn hoofd die het liefst wou dat hij ging schreeuwen te kalmeren. Er was niks.. Alles kwam goed.. Uiteindelijk zou hij dit gewoon vergeten, net zoals de meeste dingen in zijn leven die hem een slecht beeld van anderen gaven. Als de jongen nog over de brief zou kunnen komen.. De Izaya die hij tot de dag van vandaag dacht te kennen, zou er vast snel over heen komen. Maar deze Izaya was gewoon heel anders.. Opeens werd hij uit zijn gedachtes getrokken en ontstonden er tranen in zijn ogen toen zijn hand vast werd gepakt. Auw. Auw. Auw. De jongen liet al snel zijn hand los en een beetje verslagen staarde hij naar de snee. Hij moest kalm blijven, maar op een of andere manier lukte het door de pijn niet echt en wou hij het liefst gaan huilen totdat hij er bij neer viel. "Door mij bloehoehoed je.." Er ontstond een brok in zijn keel bij het horen van de wenende stem en vooral toen de jongen zich de andere kant op gooide, waardoor hij hem onmogelijk meer aan kon kijken. Kida trok zijn knieën op en zuchtte zachtjes, sloeg zijn armen om zijn knieën heen. Al snel liepen de tranen over zijn gezicht. Zijn goede hand raakte de middel van de jongen zachtjes aan, een plek die hij nog net kon aanraken. “Het is niet jouw schuld,” fluisterde hij en gelukkig was het niet zo erg te horen dat hij huilde. Hij trok zijn hand terug en veegde zijn eigen tranen weg, legde hem daarna op zijn knieën neer en verborg zijn gezicht er in. Wat kon hij er aan doen dat hij er niet tegen kon als iemand zich verdrietig voelde? Het gaf hem gewoon zo’n vreselijk kut gevoel. [WORDS] [451] [COMMENT] [None]

Izaya voelde een hand op zijn middel, die volgens hem nogal troostend bedoeld was worden. Hij voelde zich er alleen maar schuldig door. Heel schuldig. De jongen deed zo lief en dat verdiende hij niet. Al was het ook niet iets waar hij voor had gevraagd, Kida deed het gewoon. "Het is niet jouw schuld." stelde de jongen hem gerust en Izaya kwam wat omhoog en veegde zijn tranen en alles weg met zijn mouw. Ughe. Dit was vermoeiend. Hij ging met een hand door zijn haar en nam een diepe adem, maar hij voelde zich er niet echt kalmer door. Hij vond 't niet leuk dat Shizuo hem niet mocht. Nee, doh. Maar die had er ook wel reden toe. Hij had zich ook wel echt als een lul gedragen. Hij zou Shizuo ook niet mogen als die hem dat geflikt had. Gedeprimeerd stond hij op en liep hij naar de koelkast, waar hij een ding met Ben'n'Jerry ijs uit haalde. Omdat Kida moest aankomen en zo had hij bijna altijd junkfood in huis. Hij at zelf niet eens zoveel. Hij at zo vet bij Kida dat als hij thuis was, hij zichzelf ervan weerhield om iets te eten. Hij duwde de jongen's benen naar beneden en trok hem wat naar zich toe, met een arm. Hij hield de jongen een lepel voor, zodat die er ook van kon eten. "Nu geen nee zeggen tegen wat eten. Ik wil niet in m'n eentje depressief zijn." Zelf had hij ook een lepel in de hand en duwde hij die in het ijs, waarna hij er wat uit schepte en met een tevreden blik in zijn mond propte. Waarom hielp ijs toch zo? Hij durfde niet weg te kijken van Kida of 't ijs, want anders kreeg hij weer een mental break-down. Zijn huis zien was deprimerend. "Dus.. Hebben wij nou verkering, of mag ik nog keihard wegrennen?" vroeg hij droogjes en keek even op zij naar de jongen, waarna hij nog een keer langs zijn ogen veegde en een hap ijs naar binnen werkte. Pas toen besefte hij zich wat hij eigenlijk had gevraagd - min of meer - en 't was iets wat hij nog nooit aan Shizuo gevraagd had. Voor de eerste keer in tijden kleurde hij rood en gleed zijn blik weg, naar de bak met ijs. "Laat maar." mompelde hij droogjes. Klote leven. [WORDS] [395] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

Hij keek een beetje op toen de bank naast hem wat meer in zakte. De jongen ging overeind zitten en veegde zijn eigen tranen weg. Een kleine glimlach verscheen op Kida’s gezicht, maar hij bleef nog steeds in dezelfde houding zitten. Hoe lang zou het Akako duren voordat hij hem vond? En wat zou er dan gebeuren? Misschien was het niet veilig om naar huis te gaan als de jongen nog steeds naar hem zocht. Hij snoof. Met hoeveel waren ze? Vast met z’n vijven of meer. Twee zou hij nog wel aan kunnen, drie werd moeilijk en meer dan dat was gewoon teveel. En hij voelde zich ook nog een beetje kut omdat de jongen zich kut voelde, waardoor hij eigenlijk geen motivatie had om te vechten. Straks dan raakte hijzelf onnodig verwond. Dat moesten ze ook niet hebben. De jongen stond op en liep uit zijn blikveld vandaan. Hij zuchtte en staarde voor zich uit, naar de rommel in de kamer. Het zou nog wel te herstellen zijn, toch? De jongen kwam al snel terug met een bak Ben & Jerry’s. Ondanks dat het aan was zien te komen, schrok hij toen zijn benen omlaag werden geduwd en de jongen hem een beetje naar zich toe trok. Kida ging een beetje tegen de jongen aanleunen en staarde met een vragende blik naar de lepel. Moest hij ook ijs gaan eten? "Nu geen nee zeggen tegen wat eten. Ik wil niet in m'n eentje depressief zijn." Hij probeerde een kleine glimlach op zijn gezicht te toveren – wat wonderbaarlijk nog lukte ook – en pakte de lepel aan, Hij porde even met het ding in het ijs, voordat hij er een kleine schep ijs uit nam en de lepel in zijn mond stopte. Hm. Ben & Jerry’s was altijd wel lekker. Opnieuw zette hij zijn lepel in het ijs en bracht hij hem naar zijn eigen mond. "Dus.. Hebben wij nou verkering, of mag ik nog keihard wegrennen?" Zijn adem stokte en hij liet de lepel zakken. Ver.. kering? “Eh..” En wat nu? Hij wou het wel.. maar.. maar.. Maar wat? Kida begon zich nerveuzer te worden en het bloed steeg zowat naar zijn hoofd. Het liefst wou hij in het rond gaan dansen, zoals de jongen eerst had gedaan, maar dat zou nogal gênant zijn. "Laat maar." Hij keek de jongen voorzichtig aan, werd nog roder en wendde zijn blik af toen hij zag dat de jongen ook een beetje rood was. Wou de jongen hem naapen ofzo? Niet dat hij het erg vond.. “Eh.. Het lijkt mij niet echt een probleem.. ofzo..” mompelde hij zachtjes en hij deed de lepel in zijn mond, liet hem daarna weer zakken. Het gevoel wat hij had was overweldigend. Hij had echt niet verwacht dat de jongen zoiets zou zeggen. Hij voelde zich helemaal gelukkig. [WORDS] [472] [COMMENT] [None]

Izaya propte sprakeloos nog wat ijs in zijn mond en kauwde op een stuk chocola dat erin zat, voordat hij het doorslikte. In stilte zaten ze daar, voor een paar seconden. In die seconden had hij het liefst geschreeuwd dat Kida zijn huis uit moest. Eigenlijk wou hij direct de trein pakken en weg gaan, ver weg van Kida. Zodat hij hem nooit meer hoefde te zien. Het liefst pakte hij die brief weer en zocht hij Shizuo op. Het aller, aller liefste.. Zou hij bij Shizuo zijn. Maar hij kon niet terug nemen wat hij net had gevraagd. En hij kon niet ontkennen dat er geen gevoel was voor Kida, want die was er wel. En die groeide alleen maar. "Eh.. Het lijkt mij niet echt een probleem.. ofzo.." meldde Kida Verkering.. Maar.. Shizuo.. Hij kon 't niet. Hoe moest hij dat nou weer melden? Hoe kon hij zeggen dat hij Kida wou beschermen, voor zichzelf? Min of meer. Als hij keek naar hoe zijn woonruimte er nou uit zag.. Stel dat hij nog een brief kreeg, stel dat hij weer zo boos werd.. Was Kida daar dan niet de dupe van? Hij begon zachtjes te lachen. "Het is bijna grappig hoe je dacht dat iemand als ik, voor iemand als jij zou vallen." zei hij met een kleine glimlach. Hij wist eigenlijk niet eens meer waar hij mee bezig was. Hij was nerveus en hij wou zich niet binden, maar aan de andere kant wou hij niks lievers. Zijn hersenen zeiden dat hij moest stoppen, dat hij niet meer verder moest praten.. Maar hij was bang om Kida teleur te stellen. Bang dat hij weg zou rennen, bang dat hij Kida hetzelfde aandeed als Shizuo. Dan was dit technisch gezien voor het beste? Juist om Kida te sparen? Eh.. Hij wist 't niet meer. "Kom nou. Ik kom bijna elke avond thuis met een ander, die werk ik m'n bed in en daarna mag hij weer optyften. Het is dat je te veel tijd inneemt, of ik had hetzelfde met jou gedaan. Maar ja, hieruit blijkt dat je niet iedereen moet vertrouwen.. He, Kida Tanaka?" vroeg hij, nog altijd met een kleine glimlach rond zijn mond. Hij had het ijs op tafel gelegd en was zelf opgestaan. Hij begreep zichzelf weer eens niet. Hij kon Kida moeilijk zeggen dat hij nog wat voelde voor Shizuo.. Of dat hij bang was dat hij hem pijn zou doen. Want dan zou Kida ontkennen en hem weer gerust stellen. Hij twijfelde of Kida de situatie begreep. Of hij wist dat Izaya hem net zo hard was geflipt dat hij niet meer helder kon nadenken. Waarschijnlijk nam hij alles aan wat Izaya zei en rende hij half huilend - of juist kwaad - weg. Ach, het was allemaal voor zijn eigen bestwil. [WORDS] [468] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

Er viel een kleine stilte en nerveus staarde hij voor zich uit. Wat moest hij nu gaan zeggen? Wat moest hij eigenlijk in godsnaam doen? De hand die de lepel vast hield trilde lichtjes en bij zijn andere hand liep het bloed in straaltjes van de wond vandaan naar beneden. Niet heel veel, maar een paar straaltjes. Het gelukkige gevoel dimde een beetje in. Was het nou echt iets wat hij wilde? Waarom had hij het gevoel dat hijzelf het gewoon niet waard was voor de jongen? Waarom voelde hij zich eigenlijk zo kut? Allemaal vragen vulden zijn hoofd, vragen waar hij gewoon het antwoord niet op wist. Opeens begon de jongen zachtjes te lachen. Het klonk nogal kil, waardoor zijn ogen iets groter werden van verbaasdheid. "Het is bijna grappig hoe je dacht dat iemand als ik, voor iemand als jij zou vallen." Poef. De blijheid was verdwenen als sneeuw voor de zon en zijn lepel kletterde op de houten vloer. Er ontstond een waas voor zijn ogen en zijn ademhaling werd nog zwaarder. Hij bewoog zijn hoofd een beetje en meteen vielen de blonde lokken een beetje over zijn ogen heen. Blonde lokken die eigenlijk veel korter hoorden te zijn. Het liefst wou hij de jongen ter plekke in elkaar slaan, maar op een of andere manier kon hij het niet over zijn hart krijgen. En zijn hand was lichtgewond, dus dat zou ook niet echt meehelpen. Het klopte gewoon niet. Het klonk gewoon zo onlogisch. Ze hadden gezoend, verdomme. Met passie, nog wel! Zoiets kon je gewoon niet faken.. of wel? Was het toch allemaal vanwege een weddenschap? Wat was het nut er van? Zou de jongen geld krijgen? Privileges? Gratis coupons? Of ging het omdat hij wou laten zien dat hij stoer was? "Kom nou. Ik kom bijna elke avond thuis met een ander, die werk ik m'n bed in en daarna mag hij weer optyften. " Dus.. de jongen ging voor de lol met mensen naar bed? Wat zwak. Er ontstonden tranen in zijn ogen en hij balde zijn handen tot vuisten. Hij wou hier weg, maar hij twijfelde. Onrealistisch.. "Het is dat je te veel tijd inneemt, of ik had hetzelfde met jou gedaan. Maar ja, hieruit blijkt dat je niet iedereen moet vertrouwen.. He, Kida Tanaka?" Kida trilde en stond op, liep naar zijn tas die vlakbij de deur stond. Hij tilde hem op en deed hem om zijn schouder heen. Op het moment maakte hem het niks uit dat Akako’s vrienden hem ergens wel op stonden te wachten. Hij wou hier gewoon weg. Met een ruk opende hij de deur en verdween hij. Wat was hij toch naïef. ~~ Vier dagen. Zoveel dagen waren er verstreken sinds Izaya had verteld dat hij hem niet leuk vond, om het maar kort te moeten zeggen. Wit verband zat om zijn armen en ene hand heen terwijl hij een beetje sloffend door het huis liep, met een fles water in zijn hand. Er zat ook nog eentje om zijn enkel heen en voor de rest zaten er nog wat pleisters hier en daar. Hij had erger meegemaakt. Ze waren met z’n drieën, thank god. Ondanks dat was hij er niet heelhuids van af gekomen. Kida’s gezonde hand met het flesje er in duwde de slaapkamerdeur zachtjes open, wat makkelijk ging aangezien hij hem nog open had laten staan. Zijn blik hing even op het nachtkastje, voordat hij de kamer binnen liep. Er stonden een paar dingen op, aangezien hij gewoon alleen maar in bed verbleef. Opnieuw een depressieve bui, maar deze keer was hij wel van plan om zichzelf wat beter te verzorgen. Oké, iets beter. Nog nooit eerder had hij een gebroken hart gevoeld en in het verleden had hij Akako er wel over horen klagen, maar het was erger dan hij had gedacht. Alsof zijn hart gewoon uit zijn borstkas was gescheurd. Met een plof ging hij op het bed zitten en zette hij het flesje op het nachtkastje neer. Er lagen verder wat vitaminepillen en wat van die rijstwafels, aangezien hij zichzelf echt moest dwingen om te eten. En slaappillen, al had hij er in de afgelopen dagen maar twee gebruikt. Nog steeds snapte hij het niet, aangezien het gewoon zo ongeloofwaardig klonk. Of de jongen had het gewoon verdomd goed gespeeld. Kida wreef in zijn ogen en zuchtte. De gordijnen waren maar een beetje open en lieten wat zonlicht de depressieve kamer binnen. Voor zover het zonlicht was. Het was al bijna etenstijd en de zon stond laag, waardoor er niet heel veel zonlicht was. Wat hij aan had was alleen maar een boxer, aangezien hij anders ging zweten. Als hij zo de komende weken bleef leven, zou hij vast weer gaan afvallen. Uiteindelijk zou de eetlust vast wat meerder worden, maar nu deed hij zowat een dag over driekwart van een rijstwafel, een half flesje water en vier vitaminepillen. Geen idee waarom hij dat laatste had. Hij kon zich niet meer herinneren dat hij die had. Met een zucht nestelde hij zich weer onder de warme dekens. Het bed was veel te groot voor hem alleen, waardoor de eenzaamheid benadrukt was. Er lag maar een kussen in het midden, de andere had hij in een huilbui in het hoekje van de kamer gesmeten. Ach, wat zou het. Er was toch maar een kleine kans dat alles goed zou komen. En ondanks alles vond hij de jongen diep van binnen nog steeds leuk. Nee. Hij hield van hem, zelfs na alles wat er gebeurt was. Uiteindelijk zou hij er toch over moeten heen komen en zou hij zich misschien als kluizenaar in zijn huis moeten verbergen. Hij had ontslag genomen, niet alleen door de depressieve bui maar ook omdat het al een hele lange tijd niet klikte tussen hem en zijn baas. Er moesten nog wat papieren ingevuld worden, maar hij weigerde om daar heen te gaan op zo’n moment. Misschien een paar weken later. Hij had toch genoeg geld. En anders dan wist hij wel een andere baan die hij kon hebben, maar hij kreeg er nu al kippenvel van. Hij was er alleen maar aan gaan denken dankzij de uitspraak van de jongen dat hij iedere nacht bij iemand anders in bed belandde. Nee, hij zou het alleen maar overwegen als hij echt geen rode cent meer over had. Bah. Een heel slecht idee. Kida gromde zachtjes en sloot zijn ogen. En dan kwam er ook nog een ander feit om de hoek kijken-.. Bah. Waarom moest het leven zo ingewikkeld zijn? Kon het niet gewoon voor een moment simpel zijn? Een dagje ofzo. Een paar uur misschien. Zelfs met een minuut zou hij blij zijn. Niet met een seconde, want dat was gewoon teveel. Hij kwam weer overeind en gromde opnieuw, staarde met half open ogen naar het flesje water. Hij dacht teveel, daar kreeg hij straks nog spijt van. Zijn hand ging naar het doosje slaappillen en het flesje. Een halve moest wel genoeg zijn, hij wou niet de hele tijd gaan pitten totdat hij wakker werd van de honger. Nee bah. Hij propte de halve pil in zijn mond en spoelde het door met het water uit het flesje. Ook nog lauw water, bah. Waarom was hij zo slim geweest om ze te vergeten in de koelkast te zetten? Kida zakte opzij en trok de dekens weer wat meer over zich heen, probeerde opnieuw te gaan slapen. Deze keer lukte het gelukkig wel. Hij werd wakker van een geluid. Een deurbel. Bah. Hij ging echt niet open doen. Hij lag net zo lekker. De deurbel ging na een paar minuten opnieuw en hij gromde, maar nam nog steeds geen aanstalten om de deur open te doen. Straks dan was het Izaya of Akako of iemand anders. En dan stond hij daar zo in zijn boxers. Nu hij het zich bedacht.. Izaya had de reservesleutels. Nog steeds. Fuck. Als hij ze niet snel terug kreeg, was hij bang dat de jongen op elk moment van de dag binnen kon komen. Straks dan werd er ook nog iets gestolen.. niet dat hij dat van de jongen verwachtte ofzo. Het was gewoon een random gedachte. Zijn ogen waren weer gesloten en net toen zijn ademhaling rustiger was geworden, klonk er gestommel. Kida kreunde protesterend. Er was een grote kans dat het Izaya was. Of het was een inbreker, al leek dat laatste hem onwaarschijnlijk. Hij trok de dekens over zijn hoofd. Als hijzelf maar met rust werd gelaten. [WORDS] [1418] [COMMENT] [Je ging opeens weg zonder gedag te zeggen, dus dit is je straf. >D]

Toen Kida half huilend weg was gegaan, begon Izaya wild te zoeken naar de brief. En dan niet die twee helften of het stuk dat Kida had gelezen, maar waar de brief in was gekomen. De envelop, eigenlijk. De reden dat hij die zocht, was zodat hij Shizuo terug kon schrijven. Hij vermoedde dat de jongen zich niet in Fukushima bevond, al kon hij het niet zeker weten. Hij zat wel in over Kida, maar zijn gedachten waren zo raar en vervrommeld en compleet geruïneerd dat hij er niet meer over na dacht. Misschien was dat ook wel beter. Anders zakte hij weer in of had hij een paniek aanval. Alles behalve dat, zeg. Uiteindelijk vond hij de brief en een brede glimlach verscheen rond zijn mond. Hij draaide de envelop om en keek er even droogjes naar. ´Shizuo Heiwajima, Fukushima..´¨ Even stopte weer alles. Woonde hij serieus in Fukushima? Hij beet op zijn onderlip en dacht er voor een seconde over na om hem op te zoeken. Nee, dat was geen goed idee. Shizuo had letterlijk superkrachten, meer dan hij. Dat zou niet verstandig zijn. Hij was niet zo’n gozer die dacht ‘ik heb je nog steeds lief, ik kan je niet vermoorden’ of iets in die richting. Dan kon je beter bij Alice zijn. Hij pakte een stuk papier en een pen, waarna hij dingen begon neer te krabbelen. Veel verder dan ‘Shizuo,’ kwam hij niet. Wat moest hij eigenlijk zeggen? Er waren geen woorden om goed te maken wat hij had gedaan. Oke, dan nog liever face to face. Hij rende een gebouw op via het trappetje en zat aan de rand, terwijl zijn blik op Shizuo was gericht, die ook de ladder op rende. Hij duwde de ladder weg en Shizuo greep vast aan de rand van het gebouw. Izaya hurkte rustig neer met een brede grijns. Shizuo toch. “Als je nu valt, beland je in ’t zwembad. Misschien dat het goed is voor ’n heethoofd als jij.. Hoewel, als je er enkele centimeters naast bela nd.. Dan beland je op ’t cement.” Zei hij rustig, alsof hij totaal niet meer verliefd was of zo. “Maar iemand als jij gaat daar vast niet dood aan.. Niet waar?” vroeg hij, waarna hij droogjes zijn mobiel pakte en op ‘camera’ klikte. Opeens pakte de jongen zijn been vast als steun en zijn mobiel kletterde op de grond. Klote. “Laat me los!” beval hij, nogal verbaasd bij die actie van Shizuo. De klootzak. Nam hij hem mee het water in, of het cement op. No way dat hij dat zou overleven. “Had je het tegen mij?” een kleine grijns speelde op Shizuo’s lippen. “Er is geen enkele kans dat ik los laat, zonder dat ik jou met me meeneem.” Een kleine grijns verscheen rond Izaya’s lippen. Interessant, daar kon hij dan tenminste weer wel verder mee. “Wat is dit? Toch wel een bekentenis van je liefde voor mij?” begon hij rustig. “In zulke tijden moet je me geen zoete woordjes toefluisteren. Dat is niet romantisch, helemaal niet zelfs. En toen we seks hadden, schreeuwde je niks behalve van die agressieve dingen..” Hij keek met een oogrol weg. Hij schopte wat met zijn benen zodat Shizuo los zou vallen, maar dat gebeurde niet. Oh God. “Waar de fuck heb jij het over?!” vroeg Shizuo half schreeuwend. Hij rolde nogal heen en weer met het geschop van Izaya’s been, maar hij liet niet los. “Jij klootzak. Als je denkt dat het water mij goed doet, moet je eens zien wat het doet met een vuillak als jij. Laten we in het water spelen, Izaya-kun.” Izaya stopte even met schoppen en keek hem aan. Seriously. “Het spijt me, maar ik moet je aanbod afslaan. Nu smeek ik je, laat me gaan. Ik kan toch niet op tegen jouw krachten.” zei hij rustig, niet echt smekend. Maar ja, dat deed hij ook niet zo vaak. De laatste keer dat hij uit zijn supernatuurlijke geduld ontwaakte, was met Kida. Vier dagen terug. “Klootzak. Je was nog wel zo vol van jezelf in het begin.” Izaya merkte dat Shizuo hem een stuk naar beneden trok en pakte een stuk van het hek vast, dat op het gebouw geplaatst was. Och, gut. “En ik kan niet eens zwemmen.” “Wat?” “Nee, ik ben serieus! Ik kan-” De opening van het hek trok los en hij viel met Shizuo naar beneden. Aangezien Shizuo onder hem zat en hij vanaf het gebouw viel, viel hij soort van op Shizuo. Onbewust klampte zijn armen rond hem en drukte hij zichzelf tegen de jongen aan. Zijn gezicht was begraven in de jongen zijn borst en hij klemde zijn kaken op elkaar. Shizuo viel in het water, met Izaya die bovenop hem lag. Toen Shizuo boven water kwam, werd Izaya automatisch meegetrokken. “Verdomme dat doet pijn...” gromde Shizuo en trok Izaya met zich mee. Hij gooide hem half op het cement en keek hem kwaad aan. “Wou je verdrinken of zo?!” riep Shizuo geïrriteerd, omdat Izaya niet echt meegewerkt had in de hele ik-kom-boven-water gedoe. Izaya bleef daar liggen. “Hey. Wat is dat met dat grijpen?” vroeg Shizuo vervolgens. Er viel een stilte en hij keek even naar Izaya, waarna hij luisterde voor een ademhaling, die er niet was. ’En ik kan niet eens zwemmen.’ Shizuo tilte de jongen zijn hoofd op en sloot een stuk van de jongen zijn neus af, waarna hij een poging deed tot mond op mond beademing. Toen Izaya de ademhaling van de jongen tegen zijn huid voelde, likte hij Shizuo’s onderlip. De jongen trok meteen terug. “Hahahaha!” lachtte Izaya wild en kwam weer overeind. Geniaal. Geniaal gewoon. Dat Shizuo dat nog echt gedaan had was het meest geniale in de wereld. Hij wist wel dat hij de jongen kende. Open boek. “Jij klootzak! Je hebt me bedrogen!” zei Shizuo. Hij nam maar aan dat het bedriegen over het zwembad ging en zo, niet over dat gedoe met dat hij weg rende. “Jij bent écht een idioot. Probeerde je me nou serieus te redden?” vroeg hij, maar het was meer een vraag waar geen antwoord op nodig was. Izaya trok zijn jas weer wat meer aan.“Ik ben teleurgesteld.” “Wat?” vroeg Shizuo met een frons, nogal verward naar waarom Izaya niet dankbaar was dat Shizuo zijn leven had gered. ’T Was ook wel een klootzak, hoor. “Maar serieus, ik ben wel blij dat je mond-op-mond probeerde. Of het “redden”.” vertelde Izaya en grinnikte er even achteraan. Hij trok zijn mouwen weer goed en schudde met zijn capuchon. “Wa-..” stamelde Shizuo, maar Izaya ging alweer verder. Het enige wat Shizuo wou weten was waarom, dus dat kon hij hem net zo goed vertellen, niet dan? “Omdat.. Je weet wel.. Als jij datte.. hoe noem je dat.. heart-massage gedoe bij me deed.. Iemand met jouw kracht zou al mijn organen platdrukken. Platdrukken zeg ik je!” riep hij lacherig uit. Ondanks dat hij er een grote grap van maakte, was het toch zo. Iemand met Shizuo’s sterkte die zou hem zeker dood hebben gemaakt.. Terwijl hij hem wou redden. Opeens werd er een hand rond zijn nek gedrukt en sloeg hij tegen de muur aan. “Daar kan ik nog wel voor zorgen, hoor,” zei Shizuo met een brede grijns. Izaya voelde hoe de hand rond zijn nek verstijfde. Eche. “Doe het.” zei hij rustig, dood serieus. “Wat?” vroeg Shizuo voor de zoveelste keer. De jongen was niet bepaald snel bezig de laatste tijd, maar deze keer kon hij het ‘m niet echt kwalijk nemen. “Niet daar.” zei hij. Water drukte langs zijn gezicht en uit zijn kleren. Hij pakte Shizuo’s hand van zijn nek – die het boven boven wonder nog liet gebeuren ook. “Mijn hart zit..” begon hij en drukte de jongen zijn hand tegen zijn borst. “Hier.” “... Ah..” zei hij zachtjes.. Fu.. Fu.. Wat een teleurstelling. De jongen sloeg hem hard en hij viel langs de muur, op de grond. Er klonk gelach. “Wat is er verdomme zo grappig?!” vroeg Shizuo, duidelijk kwaad. “Klootzak!” schreeuwde hij erachteraan. “Fufu.. Shizu-chan, je mist steeds. Waar je me moet raken is..” hij pakte de jongen zijn hand opnieuw en legde die op zijn borst, met een kleine glimlach, maar de pijn was er nog wel. “hieeeeeer.” Shizu-chan keek hem even aan en beet zijn kaken op elkaar. “Zeg niet alles op zo’n toon, klootzak!” Izaya legde zijn hand in de jongen zijn nek en speelde met zijn haren. Die blonde haren. Hij had ’t gemist. Hij kende de jongen alleen met blond haar en soms bruine uitgroei, maar alsnog. “Well, is het niet goed genoeg voor je? Want daarmee..” begon hij rustig. Hij kwam weer wat naar boven van de vloer en trok zichzelf via Shizuo’s nek wat omhoog. “Heb ik geen zin meer om dood te gaan..” zei hij, alsof het iets was dat kwam en ging. Hij drukte zijn lippen op die van Shizuo en na enkele seconden begonnen hun tongen met elkaar te spelen en maakte ze kleine fufufu, nnn en aah-geluidjes. Hun tongen lieten elkaar weer los en hun lippen kwamen van elkaar af, waarna hij met een hand ’t speeksel wegvoog. “Mizu mo shitataru ii otok.” prevelde hij zachtjes terwijl hij met de jongen zijn haar speelde en dit zo af en toe naar achteren streek. Het was een Japanse gezegde dat inhield dat iemand zo knap was, dat zelfs water hun lichaam niet kon verpesten. Hij drukte zijn lippen op de jongen zijn voorhoofd. “Nog een moment geleden snapte ik er helemaal niks van..” vertelde Shizuo, terwijl hij boven de jongen was gehurkt en hem inmiddels half vasthield. “Mij? Of bedoel je misschien... jezelf?” vroeg hij droogjes en liet een kleine grijns zien. “Is het zo erg dat misschien, ergens diep vanbinnen, je toch vieze dingen wil doen met een nogal perverse IzaIza?” Even stopte hij. “Lamstraal.” “Klootzak!” zei hij en pakte de jongen vast, waarna hij hem heen en weer schudde. Hoewel dit Izaya allemaal overkwam, moest hij toch nog lachen. Het was gewoon een typische situatie. “Hey, we zijn nu toch al zo nat van ’t water.. Laten we elkaar even wat natter maken.” zei Izaya met een kleine grijns en speelde met Shizuo’s kruis, al was het eigenlijk met het materiaal van zijn broek. “Typisch. Je vertrouwt nog altijd op je kracht en niet je techniek.. Klassiek voorbeeld van op z’n Shizuo’s.” zei hij. Serieus. Hij was net een monster. Het was gewoon bijna niet meer menselijk, het was net een verkrachting. Terwijl hij dat had gedacht – toen ze nog bezig waren – had Shizuo hem aan zijn haren getrokken en tegen hem geschreeuwd dat hij niet mocht lachen. Lol. Hij had zo hard getrokken dat Izaya er tranen in zijn ogen van kreeg, die Shizuo dan weer wel had weggeveegd. Hij had zichzelf tegen de jongen aangeduwd, aangezien niemand met hem screwde. Hij had gevraagd wat er mis was, waarom de jongen zichzelf niet gewoon in hem duwde en klaar? Vuile sadist dat het ook was, maar ja. Wat erop volgde zou hij maar niet vertellen, aangezien dat nogal.. eh.. ongepast was. Hij pakte zijn mobiel en trok zijn jas weer aan, waarna hij weg liep. Alles was nat. De binnenkant van zijn kleren, zijn schoenen.. zichzelf. Shizuo was een monster, een monster die hij zo erg lief had dat hij hem het liefst dood wou hebben. Shizuo moest wel een monster zijn. Want hij hield.. van mensen. Izaya klopte droogjes bij Kida aan. Het was nog geen drie uur later sinds hij had geneukt met Shizuo en hij vroeg zich af of het niet aan hem te ruiken of te zien was. Hij was veel vrolijker dan normaal. Hij had een douche van twee minuten genomen, omdat hij zo snel mogelijk naar Kida wou om alles uit te leggen. Natuurlijk niet over dat neuken met Shizuo, daar hoefde Kida niks over te weten. Dat zou de situatie alleen maar erger maken. Al kende Kida hem inmiddels wel goed en als hij net had geneukt en hij ging daarna naar Kida – toen ze nog niks hadden – viel het ook nogal op. Dan huppelde hij half rond. Hij klopte op de deur, maar er was geen antwoord. Na enkele seconden drukte hij de deurbel gefrustreerd in, nog altijd geen antwoord. “Kida~!” schreeuwde hij vrolijk met een veel te lange ‘a’ toon. Die vrolijkheid was niet te onderdrukken. Hij pakte de sleutels uit zijn zak en opende de deur, waarna hij het dichtgooide en de kapsalon op tafel legde. Zijn lievelingseten. Wat hield hij van kapsalon. Vlees, sla, kaas, knoflooksaus.. Hmmn.. Kapsalon ~ Kapsalon~ ! Het was zulk heerlijk eten. Zijn gedachten zaten onder de roze gay gedachten en hij schijtte bijna regenbogen uit blijdschap. Hij liep bijna automatisch naar Kida’s kamer en deed de deur open. “Heb je me gemist ~?” vroeg hij vol enthousiasme en gooide de dekens iets van de jongen af, rolde het bed op, waarna hij zijn handen op Kida’s schouder legde en een brede glimlach verscheen. “Ja he?” prevelde hij zachtjes en rolde uit bed, voordat de jongen hem wat kon doen. Hij trok de dekens nog wat meer van Kida af. “Oehh ~ Kijk jou nou sexy zijn.” zei hij vrolijk en een brede glimlach verscheen rond zijn mond. Hij dacht er totaal niet bij na dat Kida nog boos was over dat gedoe met dat hij niet voor Kida viel. Hij was te vrolijk. Maar dat had je als je net seks had gehad. Boom baby. “Ik heb kapsalon meegenomen voor avondeten.” zei hij vrolijk met een ;D-hoofd. Okay, er was bijna geen andere reden voor waarom hij zo vrolijk was. Al twijfelde hij of Kida hem zó vrolijk had gezien. Dat kwam omdat seks met Shizuo de allerleukste soort seks was. Het zat vol sadisme, haat, scheldwoorden, pijn en leedvermaak.. Maar tegelijk kon Shizuo ook heel teder en lief zijn. Behalve als hij hem uitlachte. Dan werd hij aan zijn haar getrokken, waarna hij Shizu-chan een knietje gaf. Haha. Typisch. En daarna Shizu-chan de schuld geven dat hij nog niet in ‘m zat. Trolol. [WORDS] [2348] [COMMENT] [''Kunnen spelfouten in zitten.. Het is half drie 's ochtends maar ik wou die post voor je afmaken.. Dus sorry als er dingen niet kloppen, ben gewoon een beetje moe en ziekjes.♥]

Zijn hoofd bonkte en onder de dekens leek het nog heter dan het ooit was geweest. Door de honger trok zijn maag samen waardoor het afschuwelijke, grommende geluid duidelijk hoorbaar was en hij buikkrampen kreeg. Hij wou het niet.. Hij wou gewoon verder slapen en alles proberen te vergeten. "Het is bijna grappig hoe je dacht dat iemand als ik, voor iemand als jij zou vallen." Er rolden een paar tranen over zijn gezicht en hij trok zijn benen op, lag op zijn zij in een soort van foetus houding. Op deze manier probeerde hij zichzelf nog bij elkaar te houden, al leek bijna elk plekje in zijn lichaam nog pijn te doen. En dan vooral in zijn armen. Kida snakte naar adem en sloot zijn ogen. Hij haatte hem. Hij haatte hem met elk deel van zijn lichaam en elk deel van zijn gedachtes, behalve met zijn hart. Zijn hart hield van hem, klopte nog sneller bij het horen van zijn naam. Izaya. Verdomme, waarom reageerde zijn hart er zo op? De jongen hield niet meer van hem en was gewoon onbereikbaar. Hijzelf was gewoon niks voor de jongen, die elke avond wel iemand anders in zijn bed had liggen. Zelfs als de jongen nog van hem zou houden, zou hij hem niks kunnen geven, aangezien anderen al alles aan de jongen hadden gegeven. Hij betekende gewoon niks voor de jongen. Hij kneep zijn ogen meer dicht en probeerde zijn paniekerige ademhaling te kalmeren. Opeens ging de deur van zijn slaapkamer open en probeerde hij nog meer ineen te kruipen, al ging dat niet. “Heb je me gemist ~?” De stem klonk vrolijk. Veel te vrolijk. Een paar steken gingen door zijn hart door het horen van die stem. De dekens werden iets van hem afgetrokken en hij dook meer ineen. Hij had gewoon geen kracht meer over om de dekens weer over hem heen te trekken. Handen werden op zijn schouders gelegd, waardoor er rillingen over zijn lichaam gingen en hij naar adem snakte. “Ja he?” De jongen ging al snel weer weg en zijn ogen vlogen open toen opeens de dekens nogal ver van hem af werden getrokken, waardoor zijn blote rug en borstkas zichtbaar waren. “Oehh ~ Kijk jou nou sexy zijn.” Normaal had de jongen allang gezegd dat hij een shirt aan moest trekken en hem niet eens sexy durven noemen. Met moeite trok hij de dekens tot onder zijn schouders over zich heen. Zijn ogen gingen dicht en hij moest moeite doen om rustig te worden. Het liefst had hij de jongen allang geslagen, maar hij had de kracht er niet voor. Dat kwam er van als je weinig energie gebruikte en steeds in bed bleef liggen. “Ik heb kapsalon meegenomen voor avondeten.” Bah. Eten. Dat was het laatste wat hij wou. Een protesterende kreun ontsnapte uit zijn mond. “Ga.. weg..” Zijn stem was rauw en zacht door het feit dat hij een droge keel had. Crackers en vitaminepillen waren niet genoeg om hem de energie te geven om het flesje water te pakken. Hoe lang had hij geslapen? Vijf uur? Die slaappillen hielpen echt. Het liefst wou hij de jongen het huis uit sturen, maar hoe moest dat als Izaya de sleutels had en hijzelf niet eens de energie er voor had? [WORDS] [547] [COMMENT] [None]

“Ga.. weg..” kreunde de jongen en Izaya glimlachte even kort. Malle jongen. “Kida~” zei hij vrolijk en rolde het bed op, waarna hij zijn armen rond de jongen zette en zich tegen hem aan drukte. Dat moest wel raar zijn. De laatste keer dat Kida hem zag was hij betraand, sloeg hij dingen kapot en had hij zelfs gebloosd. En nu zat hij hem te huggen en helemaal vrolijk te zijn. Seks met Shizuo was gewoon goed voor hem. En technisch gezien had hij Kida niks misdaan.. Met dat hele gedoe over Shizuo en al het neuken.. Want ze hadden niks. Right? Niet dat dat nu nog ging gebeuren, als het aan Kida lag. Hij pakte Kida op – die nog altijd mager en licht en eng was – en liep naar de eetkamer. Hij plopte neer op een stoel, met Kida op zijn knieën. Hij trok het plastic tasje naar zich toe en opende vervolgens het bakje met kapsalon. Hij schepte erin met het plastic vorkje en hield het voor Kida’s mond. “Ik wed dat je niks heb gegeten sinds onze ruzie.” zei hij rustig en met een kleine glimlach. Het vorkje zweefde nog altijd voor Kida’s mond en hij keek hem met puppy oogjes aan. Hoewel, als hij een staart had, kwispelde die vast. Hoewel het waarschijnlijk nooit goed zou komen met Shizuo, had hij het idee dat hij nou wel verder kon met Kida. Als die er niet achter kwam dat hij seks had gehad met Shizuo. Want die andere ruzie kon hij vast nog wel herstellen.. Maar dat gedoe zou Kida vast niet snel vergeten. Daarom was het beter als hij er niet achter kwam. “Toe, of ik duw het persoonlijk je strot in. En dat vind je echt nog tien keer erger, geloof me. Dan zitten mijn vingers in jouw mond om dat ding open te houden en je weet niet waar die zijn geweest en wanneer ik ze voor het laatst heb gewassen.” zei hij en lachte er even kort achteraan. De jongen zijn rug steunde op Izaya’s arm, zodat die niet achterover viel. Malle jongen. “Ik heb dingen uitgepraat met Shizuo,” vertelde hij rustig. Uitgepraat was misschien een raar woord, maar oké. Hij had al besloten dat hij het niet aan Kida ging vertellen. Die zou waarschijnlijk gek worden. Niet dat hij dacht dat Kida graag iemand in hem had, daar was ie te twaalf jarig voor. Niet dat daar wat mis mee was.. Maar hij had iemand nodig die soms gewoon de leiding nam en wist waar de hél hij precies mee bezig was. Sowieso, Shizuo had uiteindelijk geweten dat Izaya al die dingen uit woede en verdriet zei, maar hij verwachtte niet dat Kida zijn random bleren zou snappen. “Ik ben zo blij dat ik je weer zie~” zei hij vrolijk, maar was wel voorbereid om dat eten in Kida’s strot te duwen. Moehaha. Hoezo evil. Maar dat kon hij wel. Kida zag er nou niet bepaald sterk uit, aangezien hij nauwelijks rechtop kon zitten. Malle jongen. [WORDS] [504] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

Hij wou dit gewoon niet meer. Nu de jongen er was, kwamen al die gevoelens weer terug die hij eerder had gehad, terwijl hij hem eigenlijk gewoon haatte. Maar waarom klonk het zo onwerkelijk? “Kida~” Zijn maag draaide zich om toen hij de vrolijke stem opnieuw hoorde. Bah bah bah! Het bed deukte wat in en opeens werden er armen om hem heen gedaan. Hij snakte even naar adem toen het verband een beetje in werd gedrukt aangezien de jongen hem tegen zich aan duwde. Auw. Er ontstonden tranen in zijn ogen en hij keek weg van de jongen. Zijn hele lichaam trilde. Hij wou het niet, maar hij was gewoon te zwak om zich te kunnen verzetten. Als je op crackers, water en vitaminepillen leefde, had je net genoeg energie om in bed te blijven. Niet om iemand weg te duwen. Izaya pakte hem op en liep de kamer uit. Hij rook.. raar.. Het viel hem nu pas op dat de jongen eerder wel eens raar had geroken, maar nu pas legde hij de link met seks. Zijn gezicht vertrok. Hoe moesten twee jongens ooit..? Oké, een jongen had ook nog-.. Maar dat paste nooit! Bah bah bah. Waarom dacht hij daar opeens aan? Misschien kwam het omdat hij homo was, maar hij vond het nu al vies. Dan bleef hij maar voor altijd maagd. Dat was ook een manier. De jongen die hem vast had, liep naar de eettafel die aan de achterkant van de woonkamer stond. Zijn blik ging naar de plastic zak en zijn gezicht vertrok. Dus de jongen had echt eten meegenomen. Straks dan ging hij nog over zijn nek. De jongen ging samen met hem op de stoel zitten en Kida wendde zijn blik af van wat er uit de tas werd gehaald. Hij wou het niet. Opeens verscheen er een vork met eten voor zijn mond en staarde hij er geïrriteerd naar. Hij wou het niet. Zijn lichaam trilde nog steeds en het liefst wou hij onder de dekens op zijn bed gaan liggen, ongestoord. “Ik wed dat je niks heb gegeten sinds onze ruzie.” Was het een ruzie dan? Het was meer dat Izaya hem behoorlijk had gekwetst en verder niet, al was hij nog wel boos. Op een of andere manier. Hij keek de jongen niet aan, staarde langs het vorkje heen. “Toe, of ik duw het persoonlijk je strot in. En dat vind je echt nog tien keer erger, geloof me.” Oh echt? “Dan zitten mijn vingers in jouw mond om dat ding open te houden en je weet niet waar die zijn geweest en wanneer ik ze voor het laatst heb gewassen.” Dan waste de jongen zijn handen toch? Het verklaarde wel de onbekende geur die rond de jongen hing. “Ik heb dingen uitgepraat met Shizuo.” Zonder dat hij het zelf wou, legde hij de link tussen de rare geur, Izaya’s onhygiënische handen en het uitpraten met Shizuo.. What the-.. Er welden tranen op en hij begon zich jaloers te voelen. Jaloers op het feit dat de Shizuo die de jongen had geblackmaild alle aandacht kreeg. En dan gingen ze zelfs met elkaar naar bed.. Zijn hoofd hing en er liepen tranen over zijn gezicht, terwijl zijn lichaam trilde en schokte bij elke snik. Waarom deed de jongen alsof hij van hem hield om hem te kwetsen en was hij hier nu? Wou hij hem jaloerser maken en hem nog meer kwetsen? Als dat zo was, was het echt gelukt. [WORDS] [581] [COMMENT] [None]

De jongen kreeg tranen in zijn ogen en Izaya keek hem even droog aan. Hij zei alleen dat z’n handen misschien niet schoon waren. Hurgeblurge, zeg. Al wist hij natuurlijk wel dat het over dat hij met Shizuo ‘gepraat’ had ging. “Geen zorgen, ik heb gedouchet hoor. Niet huilen.” grapte hij, nog altijd vrolijk. Hij hapte een stuk kapsalon en pakte weer een nieuw schepje, waarna hij het voor Kida wou houden, maar zijn hoofd hing. “Kida, die dingen die ik zei waren alleen omdat ik van slag was. En ik streste ‘m omdat ik dacht dat ik jou pijn zou doen, door weer weg te rennen. Waarom zou ik anders hier terug komen? Omdat ik wel om je geef ~” zei hij, nog altijd even vrolijk. De jongen zijn hoofd hing nog steeds. Hij legde zijn hand onder de jongen zijn kin en hief zijn hoofd, waardoor hij Kida weer kon aankijken. Karamel kleurige ogen, gouden lokken, lippen die hij niet met rust kon laten.. “Ik word gewoon bang als ik écht iets voel voor iemand en dan probeer ik me daar weg te werken, maar daarna heb ik spijt.” vertelde hij rustig, maar hij voelde nog steeds warm in zijn onderbuik. Hij wist niet of dat kwam door de seks met Shizuo, of dat het kwam doordat hij Kida op zijn schoot had.. Misschien een beetje van allebei. Het was lastig uit te leggen hoe hij iets voor allebei kon voelen. Hij drukte zijn lippen op die van Kida en na enkele seconden gleed zijn tong de jongen zijn mond binnen en speelde met zijn tanden, bedelend voor toegang. Uiteindelijk liet de jongen hem binnen (haha, in zijn mond dan, niet té veel doordenken) en dan zaten ze daar.. Hehe. Na enkele minuten trok Izaya zijn hoofd naar achteren en kwamen hun lippen van elkaar af. “Was dat goed genoeg om je te doen geloven dat ik wél echt iets voor je voel?” prevelde hij zachtjes. Zijn hand had zich tijdens het zoenen in Kida’s haar geweven en hij haalde het er weer uit, waarna hij een hap kapsalon nam. Nom nom nom. Beste eten ter wereld. Hij was nog steeds helemaal vrolijk en half turned-on van Shizuo. Maar met Kida liep het niet zo snel uit op seks. [WORDS] [481] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

De jongen had hem droog aan gekeken, een van de redenen dat hij zijn hoofd had laten hangen. Hij wou niet iemand aankijken als hij huilde. Dat was gewoon.. vreemd. “Geen zorgen, ik heb gedouchet hoor. Niet huilen.” De jongen snapte het probleem niet. Het probleem dat Shizuo de onverdiende aandacht kreeg en hij hier depressief thuis zat. Misschien egoïstisch, maar het klopte gewoon niet. En het was niet eerlijk. Zijn lichaam trilde en hij moest de snikken onderdrukken. Waarom was hij zo’n huilebalk? En waarom alleen in de jongen zijn buurt? Misschien omdat hij de jongen op een of andere manier vertrouwde? Nu nog steeds? “Kida, die dingen die ik zei waren alleen omdat ik van slag was.” Dat sloeg ook nergens op. “En ik streste ‘m omdat ik dacht dat ik jou pijn zou doen, door weer weg te rennen. Waarom zou ik anders hier terug komen? Omdat ik wel om je geef ~” Er gingen een vreemd gevoel door zijn buik heen. Maar dan hoefde hij toch niet te liegen? Hij deed hem juist op deze manier pijn. En wat bedoelde hij met wegrennen? Het huis uit rennen of.. verder? Opeens werd er een hand onder zijn kin gelegd en werd zijn hoofd omhoog geduwd, zodat hij de jongen wel aan moest kijken. Hij beet even op zijn lip, voelde zich nerveuzer worden. “Ik word gewoon bang als ik écht iets voel voor iemand en dan probeer ik me daar weg te werken, maar daarna heb ik spijt.” Zijn gezicht werd rood. Dus.. De jongen hield wel van hem? Opeens kwam de jongen dichterbij en sloot hij zijn ogen, gevolgd door een kus. Al snel veranderde iets. Een tong speelde met zijn tanden en zijn ademhaling werd onregelmatiger. De jongen wou.. Maar hij wou geen wasmachinezoen doen, zoals hij eerder had gedaan! Er ontsnapte een kreun uit zijn mond toen de tederheid van de tong tegen zijn tanden een beetje teveel werd, waardoor zijn lippen openden. Er gleed een tong naar binnen en Kida maakte zich klaar voor het wasmachine gebeuren-.. Er gebeurde niks. Nou ja, geen wasmachinelike zoen zoals hij de vorige keer had gehad. Het was juist heel teder en zacht, waardoor hij opnieuw zachtjes kreunde. Zijn hand gleed in Izaya’s nek en trok hem meer naar zich toe. Zijn hoofd leek lichter te worden en aan de ene kant wou hij dat het nooit zou stoppen, maar aan de andere kant was het raar. Zijn eigen tong bewoog zachtjes en voorzichtig, aangezien dit echt nieuw voor hem was. De eerste keer dat hij op zo’n manier met een jongen had kunnen zoenen.. Weer kreunde hij en even later stopte de zoen. Pas nu voelde hij de hand in zijn haar en merkte hij dat hijzelf de jongen ook een beetje op zo’n manier vast had, waardoor hij rood werd en zijn blik af wendde. “Was dat goed genoeg om je te doen geloven dat ik wél echt iets voor je voel?” Hij knikte zachtjes, nog steeds een beetje op een of andere manier geschrokken omdat de jongen en hij hadden getongzoend en hij nestelde zich tegen de jongen aan. “Lieg er alsjeblieft niet meer over,” fluisterde hij zachtjes. Hij legde zijn hoofd tegen de borstkas van de jongen. Hm. Het zat wel lekker. Toen besefte hij dat de jongen hem vast weer ging dwingen om te eten en vertrok zijn gezicht. “Maar ik ga echt niet eten. Je zult me moeten dwingen.” Vlak daarna knorde zijn maag en vloekte hij zachtjes, waarna hij opnieuw rood werd. Stomme maag. [WORDS] [594] [COMMENT] [None]

“Lieg er alsjeblieft niet meer over,” fluisterde de jongen, die vervolgens zijn hoofd op Izaya’s borstkas plaatste. Izaya legde zijn gezicht in Kida’s haren en sloot zijn ogen voor een moment. Hoewel hij niet gewend was aan dat doen.. eh.. dat wil zeggen dat hij meestal degene was die op iemand zijn schoot zat. Nou ja, op die van Shizuo. Elke keer als hij eraan dacht, begon hij hem zo te missen dat zijn hart er pijn van ging doen. Hij opende zijn ogen en keek ongeveer twee centimeter neer op een bol met gouden haren. Hmmn.. De gedachtes over Shizu-chan verdwenen vanzelf weer. Het was lastig om twee jongens tegelijk leuk te vinden, maar, het was niet alsof hij een keuze had of zo. Hij kwam weer een beetje omhoog en aaide over Kida’s rug. Hij was ook wel best cute. Misschien wel cuter dan cute. ’T Was een schatje. Oké, waar kwamen al die gedachtes vandaan? Kida was schattig en klein en lief en Shizuo was lang en knap en gespierd.. Ze waren tegenpolen, maar hij voelde zich tot allebei aangetrokken. Al was hij liever die cute gozer. Hoe deed Shizuo dat toch? Want Izaya was nog schattiger en liever en geweldiger dan Kida. En geen anorexia-patiënt. Alleen was zijn persoonlijkheid iets minder sprankelend. Ach.. Shizuo vond wel weer iemand. Meteen ontstond er een brok in zijn maag. “Maar ik ga echt niet eten,” stelde Kida vast. Izaya trok meteen een pruillipje en zijn wenkbrauwen gingen zielig staan. “Je zult me moeten dwingen.” Meteen daarna ging de jongen zijn maag brullen en weet ik veel wat, waarna hij uitgebreid grijnsde. Hij pakte het vorkje weer en nam een stuk kapsalon, waarna hij het op at maar een frietje tussen zijn lippen balanceerde en deze naar Kida tuitte. Door die tuit actie viel het tussen Kida’s been en zijn buik in. “Klote. Dat kwam bijna heel lief en schattig van me over.” zei hij lachend en pakte het ding op en bekeek het. “Beetje harig.” Hij legde zijn frietje op de zak, waar het bakje kapsalon ook op zat. “Poging twee.” zei hij en probeerde precies hetzelfde nog een keer, waarna hij zich weer naar Kida draaide en een wel hele kleine glimlach rond zijn mond verscheen. Hij maakte een onverstaanbare toe nou, echt alsof je probeerd te praten terwijl iemand je tong vast hield. Malle Izaya ook weer. [WORDS] [400] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

Droogjes zat Izaya daar dan, met een frietje half in zijn mond. De jongen kwam dichterbij, dichterbij, dich-ter-bij.. En toen beet hij het frietje af en bewoog hij naar achteren. Izaya had O-vormige ogen en knipperde een kaar, maar lachte daarna even. “Dat noem ik nou een hoerige actie.” zei hij lachend en grinnikte nog even na, waarna hij de jongen even kort in zijn nek zoende. De jongen nam een hap en Izaya glimlachte vrolijk, vooral toen de jongen een tweede hap nam. Toen de jongen de vork neer legte, trok hij echter een :c-hoofd. “Das niet genoeg, anorexia-patiënt van me,” zei hij op zo’n toontje van ik-zou-het-maar-doen-als-ik-jou-was. Het enige wat hem eronderuit zou kunnen krijgen, was seks. En waarschijnlijk zou hij zelfs daarna nog een frietje in de jongen zijn neus stoppen. Daarover gesproken.. Hij pakte twee frietjes en duwde die in Kida’s neus. “En nu snuiven.” zei hij lachend. Die vrolijkheid was er nog steeds en waarschijnlijk zou Kida het niet erg waarderen. Ergens was hij nu geneigd om naar de jongen toe te leunen en die frietjes af te bijten, maar hoe langer hij erover nadacht.. Hoe viezer hij het vond. En als hij het te goed af hapte had de jongen straks friet in zijn neus die er niet uit zou krijgen. Dan moest Izaya het er straks als straf uit peuteren. Haha, stel je eens voor. “Oké, oké..” zei hij rustig en trok de twee frietjes – die met kruidensaus besmeurd waren – uit Kida’s neus en legde ze neer op de tas, samen met de harige friet die hij uit zijn mond had laten vallen. Waarschijnlijk belandde er meer op de tas dan in hun maag, maar goed. Het ging erom dat Kida iets binnen kreeg. Izaya gaf Kida een servetje, om z’n neus mee af te vegen. Sorry lag op het puntje van zijn tong, maar hij zei het niet. Hij nam zelf nog een hap kapsalon – met kaas en vlees en twee patatjes – voordat hij zijn vorkje weer neerlegde. “Je bent zo dun..” concludeerde hij terwijl hij naar de jongen zijn buik keek. Hij droeg een boxer – zo’n lange – maar meer dan ook niet. Als hij minder vrolijk was geweest, had hij de jongen al lang aan een T-shirt geholpen. Hij was gewoon echt eng dun, hij walgde er gewoon bijna van. Gelukkig was het minder erg dan eerst, maar alsnog. Het ging om het principe. Normen en waarden, en zo. Die bullshit. [WORDS] [410] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]

Kida kreeg een nogal waterige blik in zijn ogen en Izaya keek hem even aan van ‘oh noes, schatje, wat is er?’. De jongen duwde zijn armen weg en sprong haast van hem af, waarna hij verdween. Een beetje verbaasd zat Izaya daar dan, waarna hij een keertje droog knipperde. The hell? Ach, dat soort dingen kon je wel vaker van Kida verwachten. Raar, onhandelbaar kind dat ’t was. Hij pakte zijn mobiel uit zijn zak en klikte het schermpje aan, waarna er stond dat hij een nieuw bericht had, van Zara. Oftewel, zieke vrouw die geobsedeerd was door haar man z’n seksleven. Zulke dingen mocht je wel verwachten van haar, aangezien die gozer vreemdging.. Maar alsnog. Het was echt een obsessie voor d’r of zo. Grappig mens. Het was leuk om haar te misleiden, al mocht hij nooit valse informatie weggeven. Puur door zijn werk, anders had hij dat al lang gedaan. Hij las het berichtje vluchtig maar smste niks terug, aangezien het dat gewoon niet waard was. Hij zei wel dat z’n beltegoed op was of zo. Iets in die richting. Hoe dan ook, hij stond op en liep naar Kida’s kamer, waar hij in stilte tegen de deur aan ging zitten. Heel stilletjes leunde hij naar achteren, waardoor hij het vage, ingehouden gesnik nog net kon horen. Hij zuchtte een keer en bleef daar zo zitten. Na een paar seconden trilde zijn mobiel – op stand een – zachtjes in zijn zak, waarna hij het ding oppakte en droogjes naar het scherm keek. Er stond een onbekend mobiel nummer, waardoor hij erop klikte. ’Hee, ‘k heb je mobiele nummer gehad van ’n vriend. Kan ik je nu zien? S’ las het bericht en hij grijnsde even kort. Zo koud en kill, maar toch herkende hij er het verlangen in. En ze waren pas vijf uur verder of zo. Of vier, hij wist het niet meer. Het deed er eigenlijk ook niet toe. ’Hoezo schatje, mis je me zo? ~ Ik weet dat ik goed ben, maar jij bent wel heel erg uitgehongerd. Ik ben je seksslaafje niet ;D XXXXXXXluvuuu fufufufufufu’ hij drukte op verzenden, zonder er verder nog bij na te denken. Het was echt zo’n typische manier van schrijven, hoewel zijn bericht juist afstandelijk was. Al vermomde die X’jes en die love-you het wel. Dat had hij toch maar weer knap gedaan. Min of meer. ’Houd je bek. Je weet even goed als ik waar ik het over wil hebben.’ las hij toen hij een sms terug kreeg en stond op, waarna hij terug liep naar de vorige kamer en hij ging weer zitten. Automatisch pakte hij het vorkje op en duwde hij een stuk kapsalon in zijn bek. ‘Nee, dat weet ik niet ;D Je zult ’t me toch echt moeten vertellen ;3’ ‘Over onze relatie.’ ‘Hadden we die dan? LOL. xD’ ‘Doe niet zo achterlijk, klootzak.’ ‘NOU JA ZEG. D: Das ook niet lief van je, droppie :3’ ‘Hoe zit het nu tussen ons?’ Hij nam nog een hap en keek droogjes naar het smsje. No way dat hij daarop ging antwoorden. Niet tot hij geen antwoord wist, maar het ging gewoon om het principe. Hij wou Shizuo maximaal irriteren, dus een simpel antwoord was niet goed genoeg. [WORDS] [542] [COMMENT] [''Hurgeblurge.♥]