# I pretend that I don't care, stand ya up to keep ya near.

"Nog bedankt, of zo." klonk er en Kida trok zijn broek aan, waarna hij de lift in stapte. "Dag, Kida Tanaka." zei hij rustig, met opzettelijk gebruik van de jongen zijn achternaam. Hij zuchtte een keer en trok zijn laptop maar weer op schoot, toen hij bedacht wat hij kon doen. Hij opende een nieuw tabblad en tikte google aan. Hij zocht Saki Mikajima op en vond uiteindelijk haar Facebook, waar hij dus maar op keek. Ze was niet onaantrekkelijk of zo, Kida mocht juist van geluk spreken. Ze kon misschien zelfs beter krijgen. Hoewel hij de jongen alleen kende als een stuk chagrijn, maar waarschijnlijk was hij gewoon altijd zo. Hmmn, haar wall was ondergekrabbeld met berichten als Saki, je leeft voor altijd voor in onze hart! ♥ Beste vrienden en al dat gedoe. Alsof ze dat nog kon lezen. Idioten. ------ "Drie straten verder kun je het vinden." legde Izaya uit, terwijl hij het geld in de binnenzak van zijn jas deed. De man keek hem even twijfelend aan en liet hem toen los, waarna hij zich omdraaide en weg liep. Izaya grijnsde even kort en klopte even zijn jas af. Hij begreep niet waarom mensen zo agressief deden, hij verkocht hun juist wat ze nodig hadden. Dan konden ze niet eens een keertje niet zij ogen eruit proberen te krabben. Idioten. Hij liep het steegje uit, het voetpad op en liep rustig tussen de mensenmassa door. Ergens zweefde Shizu-chan, Alice, Kida en Saki in zijn hoofd. Saki en Kida omdat dat nog geen eens twee dagen geleden was, Shizu-chan omdat die gewoon altijd in zijn hoofd zat en Alice omdat zij een van de weinige mensen was die hij echt niet kon uitstaan. En dan niet omdat ze zo vreselijk was tegen hem, maar om wat ze met Shizu-chan had gedaan. De debiel. [WORDS] [305] [COMMENT] [''&KIDA!.!.♥]

Twee dagen liep hij al rond met het kutgevoel, alsof iemand gewoon keihard een stomp in zijn maag had gegeven en daarna op de rest van zijn lichaam stampend gedanst had. De jongen, Akako, had voorgesteld om even de stad in te gaan, aangezien hij al twee dagen gewoon thuis zat. Een beetje verveeld liep hij achter de jongen aan, die steeds stopte als hij een meisje zag en er mee flirtte. Het was vreemd, aangezien hij voor het ongeluk altijd met Saki door de stad liep. Het begon drukker te worden, waardoor hij de jongen zowat mee moest sleuren omdat die anders bleef staan. “Kan je ook echt niet gewoon even je aandacht van hun af houden?” vroeg hij nogal geïrriteerd. “Oh kom op, doe even relaxt. Flirt jij dan nooit met meisjes?” Kida’s ademhaling stokte. “Niet met alle meisjes die ik tegen kom,” mompelde hij zachtjes. Eigenlijk flirtte hij nooit. Hij had het zelfs nooit gedaan met Saki. Opeens bleef de jongen voor een etalage staan waar reclame werd gemaakt voor een of ander video spel. Final Fantasy Returns IX, ofzo. Hijzelf hield niet zo van spellen. Thuis vermaakte hij zichzelf altijd door films te kijken of door gewoon de stad door te gaan. Door de grote collectie films was Akako van plan om vanavond een filmmarathon te houden en wat vrienden uit te nodigen. Oude vrienden. “Mag ik hier even kijken? Alstjeblieft~?” vroeg de jongen met een puppyface. Hij rolde met zijn ogen en ging de jongen achterna, de mediastore in. Het enige wat hijzelf kocht was een film die hem wel leuk leek, terwijl de jongen meteen het spel kocht, wat best wel duur was. Eenmaal buiten de winkel keek de jongen met van die twinkeloogjes naar het spel. Opeens viel zijn blik op een jongen verderop. Waarom moest hij hem nu weer zien? “Ga maar alvast naar huis, ik kom er straks aan,” mompelde hij en hij overhandigde de boodschappentas en de sleutel aan de jongen, die al meteen weg liep zonder een bedankje. Oké.. Gelukkig bleef de jongen niet lang, anders had hij hem al meteen het huis uitgeschopt. Zijn blik ging naar de jongen en twijfelend bleef hij staan, leunend tegen de muur., niet wetend of hij eigenlijk wel op hem af moest lopen en hem aan moest spreken.. [WORDS] [386] [COMMENT] [None]

Enkele straten verder liep Izaya nog een steegje in en deed zijn handen in zijn zakken, toen hij daar een vrouw zag. "Je bent laat." zei ze, maar hij ging er niet op in. "Zara?" "Kinokicho. Heb je de informatie?" "Maar natuurlijk. Ik lever kwaliteit. Maar eerst het geld." grijnsde Izaya. De vrouw keek hem even twijfelend aan, maar overhandigde het uiteindelijk toch. Hij telde het even en grijnsde vervolgens. "Ik kan je vermoedens bevestigen. Touhou Elric, woont in het Oosten, achtentwintig jaar oud. Ze heeft watervrees en is al twee keer eerder gescheiden, ze is tevens ook 'n autist." "Een autist? Ik dacht dat ik wel meer waard was dan dat." zei de vrouw met een kleine grijns. Zara had het vermoeden dat haar man vreemd ging met iemand, wat dus ook klopte. Touhou. Er werd hem gevraagd of hij dit kon bevestigen en haar alles kon vertellen over de andere vrouw. Dat was de enige reden dat hij tegen haar praatte, het geld. "Blijkbaar niet, dus. Meer informatie nodig?" "Ik wil weten hoe het zit met haar familie. Ik verdubbel je vorige salaris, als je dat voor me uitzoekt." "Komt goed. Dinsdag aanstaande, half vijf 's avonds. Hier." Hij liep verder het steegje in en de vrouw liep de andere kant op. Uiteindelijk kwam hij uit op een andere drukke straat. Hij keek een keer naar rechts, waar zijn blik viel op een jongen met blond haar. Een brede grijns verscheen rond zijn mond terwijl hij erop af liep. "Kida," begon hij rustig, maar met een vrolijk ondertoontje. Een scheve glimlach verscheen rond zijn mond en hij ging met een hand door zijn haar. "Hoe gaat 't nu met je?" vroeg hij. De enige reden dat hij dat vroeg, was door Saki. Normaal vroeg hij niet hoe het met mensen ging, aangezien dat antwoord toch niemand interesseerde. Maar nu dat hij wist dat er iets aan de hand was, lag het ietsjes anders. [WORDS] [317] [COMMENT] [''Nope.♥]

De jongen merkte hem al snel op en hij keek even over zijn schouder naar de andere jongen die weer aan het praten was met meisjes. Typisch. Zijn blik ging naar de jongen voor hem en hij werd nerveus van de grijns. Waarom eigenlijk een grijns? Dat sloeg nergens op. "Kida." Zijn ademhaling stokte. Waarom reageerde hij zo als de jongen zijn naam zei? Waarom zei de jongen trouwens zijn naam? De grijns was verandert in een scheve glimlach en hij keek weg, voelde ondanks dat zich nog steeds ongemakkelijk. Vooral omdat ze midden tussen de mensen stonden en iedereen hun gesprek kon volgen en hun kon zien. Het liefst was hij het muurbloempje in plaats van degene die in de spotlight stond. "Hoe gaat 't nu met je?" Hij haalde zijn schouders op, maar eigenlijk voelde hij zich diep van binnen nog vreselijker dan eerst, alleen onderdrukte hij het tegenover anderen, anders was hij allang in huilen uitgebarsten en hadden mensen hem vast kinderachtig genoemd. En dat wou hij juist niet. Het probleem was ook een beetje dat de jongen nogal veel wist van hem, waardoor hij zich nog ongemakkelijker begon te voelen. Straks wist iedereen in Fukushima dat hij een softie was en was zijn reputatie echt naar de knoppen. “Ik heb wat contact met mijn vrienden – wat ik eerder ook wel had, alleen dan veel minder – maar dat is alleen maar vanwege-” Ughe, hij zei maar niet dat hij een ex-Skill Out was. De groep werd nogal gehaat en straks dan pikte iemand het op die de groep haatte. Of haatte de jongen de groep. “Een goede vriend van me logeert bij me en hij wilt vanavond een filmavond organiseren, al heb ik er eigenlijk helemaal geen behoefte aan,” mompelde hij zachtjes en hij hield zijn blik nog steeds afgewend. Je had bijna altijd vrienden die iets deden om je op te vrolijken, maar waar je helemaal geen zin in had. Hij keek even op, naar de jongen. “Eh.. Wat doe jij hier in de stad..? Niet dat het me interesseert, ofzo,” zei hij zachtjes. Waarom moest hij nou meteen een gesprek met de jongen aan gaan, net op het moment dat hij er geen behoefte aan had? [WORDS] [371] [COMMENT] [None]

Izaya keek Kida aan, maar speelde ondertussen nog wel met het zilveren ringetje rond zijn vinger. Zijn linkerhand dan, want hij had twee handen met een zilveren ring om de wijsvinger. "Ik heb wat contact met mijn vrienden – wat ik eerder ook wel had, alleen dan veel minder – maar dat is alleen maar vanwege.. Een goede vriend van me logeert bij me en hij wilt vanavond een filmavond organiseren, al heb ik er eigenlijk helemaal geen behoefte aan." legde Kida uit en hij knikte even begrijpend. "Hij bedoelt het tenminste goed. Wees blij dat je vrienden hebt die je proberen op te vrolijken." zei hij luchtig. Hij vertelde mensen niet zo vaak over Shizuo, dus hij kon ze niet kwalijk nemen dat ze nooit hadden geprobeerd iets voor hem te doen. Dat hoefde ook eigenlijk helemaal niet, aangezien hij liever niet had dat zijn probleem in 't spotlicht stond. Dus hij hield het meestal maar voor zich en als hij er wat over vertelde, was het altijd heel luchtig. Alsof er niks aan de hand was. Maar bij Shizu-chan lag het toch allemaal ietsjes anders dan hij het wou hebben. Hij kon van iedereen hebben dat ze hem een klootzak noemde, tenzij Shizuo het zei. Dan was het het einde van de wereld. Ughe. Hij haatte het. "Eh.. Wat doe jij hier in de stad..? Niet dat het me interesseert, of zo." zei de jongen en probeerde het nog luchtig te laten klinken. Interessant. Dus het interesseerde hem niet waarom hij in de stad was, maar hij vroeg er wel naar? Rare jongen. "Ik werk hier, zo ongeveer." legde hij uit. Hij was inmiddels oud genoeg om te werken en aangezien hij zijn eigen appartement had, moest hij ook wel werken. Hoe kwam je anders aan het geld? En het werk dat hij deed was zo makkelijk. Tegenwoordig plaatste iedereen dingen op internet. En anders vertrouwde ze anderen veel te snel. Je kon alles zo uit ze krijgen. "Ik had enkele afspraken, maar 'k ben nu klaar." Wat een timing. Ergens vond hij het al een wonder dat de jongen hem aan durfde te kijken, ook al was het nog zo kort. Hij vond 't duidelijk moeilijk allemaal. Overgevoelig, eigenlijk. Maar ja, iedereen had zo zijn momentjes. En Kida had er misschien zelfs recht toe. [WORDS] [385] [COMMENT] [''Nope.♥]

Hij had de afgelopen dagen steeds het gevoel alsof hij in zou storten. Elke dag huilde hij wel een paar keer en de afgelopen dagen had hij alleen maar thuis doorgebracht, op de bank of in zijn kamer. Slapeloosheid, daar had hij ook last van. De wallen onder zijn ogen waren wat erger geworden en eigenlijk wou hij dat hij bij de jongen was gebleven en er nog een nacht had geslapen, aangezien hij bij de jongen vast wel kon slapen. Op een of andere manier was het heel vreemd en dacht hij gewoon steeds aan hem. Ach ja, gelukkig woonde hij in een buurt waar nauwelijks misdrijf werd gepleegd, dus hoefde hij zich ook geen zorgen te maken over rare gastjes die boven hem woonden. "Hij bedoelt het tenminste goed. Wees blij dat je vrienden hebt die je proberen op te vrolijken," zei de jongen luchtig en Kida knikte. Ach ja. Hopelijk werkte het, anders dan zou de depressie alleen maar toenemen. "Ik werk hier, zo ongeveer," was het antwoord op zijn vraag. Ach ja, hijzelf werkte een paar keer per week in een supermarkt, maar verder kwam hij rond van het geld dat hij op zijn bankrekening had staan en hij gespaard had. Een deel was van zijn vorige pleeggezin en een hele hoop van zijn ouders. Zijn echte ouders. Ondanks dat herinnerde hij zich niks meer van hem, maar waren ze wel zo aardig om een grote som geld voor later op zijn rekening te zetten. Vreemd, heel vreemd. Hij woonde ondanks dat niet in zo’n groot huis die maar vijf kamers bevatte. Een grote woonkamer/eetkamer, een wc, een keuken, een slaapkamer en een kamer waar allemaal dingen in stonden die hij daar gewoon kwijt moest en een logeerbed. Ook was het veel verzorgder dan het huis van Izaya, al had hij niet zo’n luxe slaapkamer. Het enige luxe in zijn slaapkamer was het grote tweepersoonsbed. "Ik had enkele afspraken, maar 'k ben nu klaar." Goh, wat toevallig. Of niet? “Ehm..” Hij twijfelde. “Zou je het misschien leuk vinden om vanavond ook te komen.. ofzo..?” vroeg hij mompelend op een onverschillige toon. “Ik denk dat ze het niet erg vinden. Anders kan je nu ook mee komen.. als je wilt..” Het zou wel gezellig zijn en eigenlijk wou hij de jongen nog bevriend houden. Ook probeerde hij het goed te maken over het feit dat hij de vorige keer niet zo aardig had gedaan. Maar ach, daar kon hij zelf ook niks aan doen. Hij hoopte dat zijn vrienden het niet erg vonden, aangezien de drie jongens allemaal van de Skill Outs kwamen. Straks dan had de jongen krachten en dan had hij echt een probleem als ze er achter kwamen. [WORDS] [452] [COMMENT] [None]

"Ehm.." begon de jongen, half twijfelend. Izaya trok even een wenkbrauw op, maar zei niks. De jongen moest zich even voorbereiden of zo, whatever. Hoe je het ook wou noemen. Nadenken. Ook goed. Hij zou er maar niet tussen komen. "Zou je het misschien leuk vinden om vanavond ook te komen.. ofzo..?" vroeg de jongen nonchalant en Izaya keek hem even droogjes aan. Dat was nog eens wat, de jongen kon ook vriendelijk doen! Wow. Kida Tanaka, vraag jij mij nou uit op een date?, nee, dat grapje onderdrukte hij maar. Waarschijnlijk zou Kida het veel te serieus nemen en dan mocht hij niet meer komen, terwijl hij dat juist wel wou. Izaya's vingers speelde met z'n ring, nog altijd, hoewel hij Kida ook nog aankeek. "Waarom ook niet, is goed." zei hij rustig, met een kleine glimlach rond zijn lippen. "Ik denk dat ze het niet erg vinden. Anders kan je nu ook mee komen.. als je wilt.." mompelde de jongen. Hoewel het niet allemaal even vriendelijk klonk, wist Izaya wel dat het goed bedoeld was. En hij vond 't eigenlijk ook wel gezellig. Hij wist van zichzelf dat Kida inmiddels een interesse van hem was geworden, zoals meerdere mensen wel eens bij hem waren. Tot hij erachter kwam dat ze eigenlijk behoorlijk saai waren en dan was hij weer weg. Maar Kida maakte het iets moeilijker, want hij praatte niet veel over zichzelf. Dat trok hem waarschijnlijk, die attitude. "Natuurlijk." zei hij, waarna ze dus naar Kida's huis gingen. Ergens was hij wel nieuwsgierig naar hoe het eruit zag en wat zich er allemaal in bevond. Zo te horen woonde de jongen niet meer bij zijn ouders, maar dat kon. Hij was zeventien, oud genoeg om alleen te wonen. "Hmmn, waarom logeert die jongen dan eigenlijk bij je, als ik het vragen mag?" vroeg hij rustig, zoals hij altijd praatte. Hmpf. Kutjong. ------ "Mooi huis heb je," zei hij, terwijl hij rond keek. "Stuk mooier dan het mijne." Kida's huis was best een standaard huis, maar 't was leuk ingericht. Wow, gelukkig zei hij dat niet hard op. Dat klonk best gay, namelijk. En hoewel hij dat ergens ook was, hoefde het alsnog niet zo te klinken. Toch durfde hij te wedden dat de jongen zijn slaapkamer niet zo mooi was als het zijne. Moehahaha. [WORDS] [382] [COMMENT] [''Nope.♥]

Hij keek even op, om te zien dat de jongen hem droog aan keek, maar wendde al snel zijn blik af. "Waarom ook niet, is goed." Eigenlijk had hij gehoopt dat de jongen het aanbod af zou slaan, maar dat was dus niet zo. Ach, hopelijk mocht hij zijn vrienden en andersom en had hij geen krachten. Nou ja, geen duidelijke krachten. Hopelijk had Akako niet het huis op z’n kop gehaald. De overige twee jongens zouden pas tegen zes uur komen, dus konden ze nog anderhalf uur niks doen, al verwachtte hij dat Akako Izaya meteen ging ondervragen over leuke meisjes. Die gast was echt er aan verslaafd. "Natuurlijk." Hij begon alvast te lopen en gelukkig ging de jongen mee. "Hmmn, waarom logeert die jongen dan eigenlijk bij je, als ik het vragen mag?" Kida zuchtte. “Hij is voor een poosje uit zijn huis gezet. Gelukkig gaat hij morgen naar iemand anders toe, anders dan had ik een maand last van hem gehad,” mompelde hij en er verscheen een kleine glimlach op zijn gezicht, die al snel weer verdween toen hij het in de gaten had. Akako was soms echt niet goed bezig. De jongen vertelde dat het alleen maar kwam omdat hij een wild feestje had gegeven en degene onder hem van die oudjes waren die er last van hadden. Prikkelbare oudjes waren het dan. Het duurde niet lang voordat ze bij de flat waren, die vlakbij de rand van West en Zuid stond. Heel handig, aangezien in Zuid vaak de Skill Out meetings waren en in West het uitgaansgebied was. De deur was open, wat betekende dat de jongen zich niet zo snel van meisjes had af leiden. Kida hing zijn jas op aan de kapstok en liep de woonkamer binnen. "Mooi huis heb je." Zijn ademhaling stokte even en zijn gezicht werd wat roder. "Stuk mooier dan het mijne." Hij grinnikte zachtjes en knikte. Dat was het zeker, op de slaapkamer na. Hij bleef al niet te lang in de woonkamer hangen, liep naar de keuken waar de andere jongen op de grond de handleiding zat te lezen. “Hé!” Hij trapte tegen de been aan van de jongen, aangezien die niet reageerde. Gelukkig keek die nu wel op. Hèhè, eindelijk. “Ik hoop dat je het niet erg vind dat een vriend van me hier ook nog tot vanavond blijft?” De jongen begon te lachen. “Sinds wanneer heb jij vrienden?” vroeg hij lachend en Kida gromde geïrriteerd. “Ach ja. Je hebt btw nogal weinig alcohol. Stel je voor als hier een meisje op visite komt. Vrouwen houden van wijn. Ach, gelukkig heb ik nog wat alcohol meegenomen.” Uhoh. Dat was juist niet de bedoeling. Straks dan lagen ze allemaal dronken op de bank film te kijken. Bah. Akiko liep naar de woonkamer om een gesprek aan te gaan met Izaya over meisjes. Hijzelf haalde de spullen uit de tassen die op het aanrecht stonden, aangezien de jongen daar nog niet mee bezig was geweest. Hij liep even naar de woonkamer. “Wil je wat drinken?” mompelde hij tegen Izaya, maar grote kans dat die hem niet had gehoord omdat de andere jongen druk met hem aan het praten was over.. Meisjes. Een onderwerp waar hij nooit over mee zou kunnen praten. Hij slikte moeizaam toen hij weer aan Saki dacht, probeerde haar zo snel mogelijk te vergeten. Dat was moeilijker dan het leek. [WORDS] [563] [COMMENT] [None]

"Ik hoop dat je het niet erg vind dat een vriend van me hier ook nog tot vanavond blijft?" vroeg Kida aan de jongen die op de grond zat. Izaya keek hem even aan en luisterde droogjes naar het gesprek. De jongen vroeg Kida sinds wanneer hij vrienden had en maakte de jongen erop attent dat hij niet veel alcohol in huis had voor als meisjes op visite waren. "Kun je geen vrouwen in bed krijgen zonder alcohol?" vroeg hij met een brede grijns rond zijn mond. De jongen reageerde er weer op en draafde door over meisjes, waarna Izaya tegen de andere kant van het aanrecht aan leunde en er rustig op reageerde. Toen die zich verplaatste volgde Izaya hem nonchalant en nam plek op een stoel, waar het gesprek gewoon weer rustig door ging over meisjes. Wat een onderwerp. Blijkbaar was de jongen er nogal door geobsedeerd, maar moest toch kunnen. Iedereen had wel wat. "Wil je wat drinken?" hoorde hij door het gepraat van de gozer heen, die zich inmiddels had voorgesteld als Akako. Izaya richtte zijn blik even op Kida. "Ja, verras me maar. Ik lust alles," meldde hij en wendde zich weer tot Akako, die nog altijd door aan het praten was over meisjes in verschillende vormen en maten en welke haarkleur het beste was. "Hmmn, ik heb iets voor blondines." meldde Izaya met een kleine grijns terwijl de jongen knikte en over zijn voorkeur begon te praten, al leek hij het allemaal geweldig te vinden. Echt zo iemand wie het weinig boeide hoe een meisje eruit zag, als ze maar niet dik was of een butterface. Zo iemand die een heel lekker lijf had maar een heel lelijk gezicht. "Kida, welke films gaan we kijken?" vroeg hij, om de jongen zo ook in het gesprek te mengen, al moest hij wel harder praten aangezien de jongen zich in de keuken bevond. Hij vermoedde dat Kida niet graag over meisjes praatte. En hij liet het idee dat Kida op jongens viel ook niet uit zijn hoofd, al ging het hem nu meer om het hele Saki gebeuren. [WORDS] [350] [COMMENT] [''Nope.♥]

Hij keek even op, kijkend of de jongen het hoorde. Meteen keek hij weg toen zijn blik die van de jongen kruiste. "Ja, verras me maar. Ik lust alles," werd er gezegd, waarna de jongen al meteen weer met het gesprek verder ging. Kida pakte drie glazen en haalde een fles cola uit de koelkast, waarna hij de inhoud schonk in de twee glazen. Hij ging er maar van uit dat Akako nog niks had gedronken. De jongens praatten nog steeds over meisjes en aan de ene kant vond hij het jammer dat hij niet mee kon praten en dan de hele tijd moest gaan liegen, maar aan de andere kant vond hij het wel fijn dat hij niet zo’n type was als Akako. Bah, hij kreeg er al rillingen van als hij er aan dacht. Saki had vroeger opgemerkt dat hij heus wel naar andere meisjes mocht kijken, maar hij had de behoefte er niet eens naar. En nu was hij er achter dat hij Homo was. Ook leuk. "Kida, welke films gaan we kijken?" Het was de stem van Izaya weer. “Ik heb vandaag net Saw X gekocht. Ik heb ook nog wat Amerikaanse Highschool films en anders nog van die Klassieke Japanse horrorfilms.” Die laatste waren altijd leuk, met van die mythes die ze van kleins af aan hadden gehoord, alleen dan met heel veel bloed. Hij pakte de drie glazen en zette ze op de eetkamertafel, aangezien ze daar zaten. Akako opende zijn mond om iets te zeggen, maar hij had al door wat. “Nee, we gaan geen pornofilms kijken.” De jongen zijn gezicht vertrok. “Nja, Saw X is ook wel leuk,” mompelde de jongen, waarna die een slok van het glas nam. “Maar je moet echt wel wat drinken, hoor!” lachte hij. “Ik herinner me dat je met het vorige feestje alleen maar frisdrank op had.” Kida rolde met zijn ogen. “Ohja, om even op het onderwerp terug te vallen, op watvoor meisjes val jij eigenlijk, Kida?” Bijna verslikte hij zich in zijn Cola, waardoor hij even kuchte en het glas op tafel zette. “Weet ik weel. Het maakt me niet zoveel uit,” mompelde hij. Akako wist niet dat hij Homo was en in liegen was hij ook niet zo goed. “Geen blond.” De jongen keek hem verbaasd aan. “Waarom niet? Dat is het mooiste wat je kan krijgen!” Hij zuchtte. “Ik weet niet. Ik hou er gewoon niet van. Meestal is het dan geverfd en zijn het van die huppels. Daar kan ik gewoon niet tegen,” mompelde hij en gelukkig wendde de jongen zijn aandacht al snel op de andere jongen. Het duurde niet lang voordat de anderen er waren. Nou ja, één jongen kwam aangezien de ander niet mee kon omdat die nog een opdracht had gekregen van de leider. Kida zei gewoon tegen Izaya dat de jongen nog overuren moest werken en Akako wist al dat de jongen er niks van af wist en mocht weten. Nu waren ze met z’n vieren. De jongen, die Toyo-chan werd genoemd maar eigenlijk Toyozo heette, was best wel aardig en kwam met het idee om Pizza te bestellen. Zes Pizza’s, aangezien de meesten vast wel meer op kon dan een hele Pizza. En hij deelde zelf zijn Pizza met Akako, aangezien hij niet zoveel honger had. Onder de film aten ze de pizza op en aangezien ze toch niet zoveel aandacht aan de film zouden besteden, was het maar een vage High School film met af en toe een naaktscene, waardoor Akako de film nog een keer wou kijken. Toen de film afgelopen was, was de pizza al lang op en werd er alcohol op tafel gezet. Kida kreeg al meteen een glas in zijn handen geduwd. Een horror film, waardoor Akako hem steeds liet schrikken bij een enge scene, aangezien ze samen op de bank zaten. Hm. Daarna kwam Saw X en na die film kon hij zich niet veel meer herinneren. Wouden ze hem dood hebben ofzo met al die alcohol? Hij kon zich herinneren dat Toyozo wegging, maar of Akako en Izaya weggingen wist hij niet meer. Het eerste wat hij voelde toen hij wakker was, was warmte. Heel veel warmte en hoofdpijn. Twee armen waren om hem heen gewikkeld, zorgden voor een gevoel van veiligheid. Bijna dommelde hij in, totdat hij besefte dat de armen er niet hoorden. Zijn ogen gingen open en toen hij omhoog keek, zag hij het slapende gezicht van Izaya. Hmm.. Het zag er best wel schattig uit.. Toen pas zag hij dat zijn armen om de middel van de jongen heen zaten. W-wat hadden ze de vorige avond wel allemaal gedaan? Was de jongen niet naar huis gegaan? Kida probeerde even te kijken waar ze waren, en aan de deken te voelen waren ze op zijn kamer. De slaapkamer die niet zo mooi was als de slaapkamer van de jongen naast hem. Hij herinnerde zich wel dat ze hem nogal hadden gedwongen om te zuipen. Bah. En dat noemde zich vrienden. Hij legde zijn hoofd tegen de borstkas van de jongen aan. Nu voelde hij zich nog vreselijker. Wauw, dat dat kon. Oké, hij was homo, maar hij had echt niet verwacht om in de armen van deze jongen te belandden als hij wakker werd. Voorzichtig worstelde hij zichzelf uit de armen van de jongen en sjokte hij naar de badkamer toe. De smaak in zijn mond maakte hem misselijk, dus poetste hij zijn tanden maar. Half wakker, yay. [WORDS] [913] [COMMENT] [None]

"Ik heb vandaag net Saw X gekocht. Ik heb ook nog wat Amerikaanse Highschool films en anders nog van die Klassieke Japanse horrorfilms." vertelde Kida en Izaya knikte. Het werd dus basically een horror-marathon. Niks mis mee, juist leuk zelfs. Hij hield zelf meer van actie/thriller films, zoals Sanctum. Die film begon alleen wel heel langzaam, maar zodra de grot onder was gestroomd met water was het wel leuk. Vooral toen die vrouw d'r haar af ging snijden. "Nee, we gaan geen pornofilms kijken." Izaya lachte even, voornamelijk om die reactie van Akako. Helemaal teleurgesteld ook echt. Intelligent. Oke, Akako was zo slecht nog niet. Die mocht bij Kida logeren. Voornamelijk omdat hij het alleen over meisjes had. Maar ja, wie was hij om überhaupt te zeggen dat dat niet mocht? "Ohja, om even op het onderwerp terug te vallen, op watvoor meisjes val jij eigenlijk, Kida?" werd er gevraagd en Izaya grijnsde even breeduit en draaide zich naar Kida toe. "Ja Kida, we zijn erg nieuwsgierig." Kida zou die opmerking wel vatten. De jongen zei dat het hem niet zoveel uit maakte, als het maar geen blond was. Meteen ging Akako daar tegenin, met de mening dat blond het beste was wat er bestond. Kida zei dat het meestal geverfd was en het dan ook nog van die huppels waren en dat hij daar niet tegen kon. "Zei de jongen die zelf ook blond haar heeft.." grinnikte Izaya zachtjes. Niet dat hij het erg vond van Kida of zo, dat vond hij zelfs wel leuk. Shizu-chan had zijn haar niet blond geverfd. Dat hoorde gewoon zo. Hmmn, misschien maar even niet aan Shizu-chan denken. Al gauw arriveerde een andere jongen. Ene Toyozo - die ook wel Toyo-chan werd genoemd - vertelde dat de jongen die er eigenlijk ook bij moest zijn, overuren moest werken en hij knikte even begrijpend. Hmpf. Maar goed, die gozer kwam dus met het geniale idee om pizza's te bestellen. Izaya ging er maar in mee, aangezien hij sowieso niet zoveel om te zeggen had. Het was een gezellig groepje, waar je best mee kon lachen. Leuk toch. Er werd een of andere High School film opgezet, heel typisch. Izaya leunde naar achteren in zijn stoel, aangezien hij niet zo'n vreselijke honger meer had - hij had al meer dan de helft van die pizza op - en staarde een beetje afwezig naar de televisie. Shizu-chan had hem wel eens belachelijk gemaakt omdat hij niet altijd even veel at. En die had daar toch momenten voor, zeg. De eerste keer waren ze te druk met elkaar half vermoorden, dus toen had Shizu-chan niks gezegd over zijn buik of zo. Hij was er ook niet echt onzeker over. En nadat ze het al enkele keren gedaan hadden, kwam hij met de opmerking dat hij zo'n man met anorexia was. Gelukkig had hij de jongen een stomp kunnen verkopen en dan kon hij er nog mee weg komen dat hij dacht dat de jongen het juist ruig wou hebben. Kuch. Uiteindelijk zat hij daar met zijn tweede glas bier en nam er een slok van, terwijl Kida al zeker vier van die dingen op had. En niet omdat hij het zo graag zelf wou, maar omdat die gozer's wouden dat hij dat deed. Na enkele minuten probeerde ze Kida alweer een vijfde aan te smeren. "Ik denk dat die wel genoeg heeft gehad, zoveel kan ie niet aan," grinnikte Izaya droogjes en de jongens lieten hem gelukkig met rust. Het waren dan ook redelijk grote flessen. Izaya knipperde even en opende zijn ogen, toen hij net nog Kida de kamer uit zag lopen. Hij kwam overeind en gaapte een keer, waarna hij uit bed rolde en in Schorpioen houding ging zitten, om wakker te worden. Hij kwam uiteindelijk weer normaal op de grond en rekte zich nog een keertje uit, hoewel joga eigenlijk strekken zou moeten zijn. Ballend. Hij pakte zijn T-shirt op van de zijkant van het bed en trok deze aan. De rest van zijn kleding had hij nog aan, behalve zijn riem. Die pakte hij dus ook maar op van de vloer en deed deze aan. Hij liep droogjes de badkamer in en ging op de rand van het bad zitten. Hij sloot zijn armen rond Kida's middel en liet zijn kin op de jongen zijn schouder rustte, waarna hij even in de spiegel keek. "Goedemorgen," begon hij met een kleine glimlach. "Jij zult wel lekker geslapen hebben." Daarmee doelde hij op de alcohol, want hij kon nooit goed wakker blijven als hij had gedronken. En de jongen blijkbaar ook niet, want dat had blijkbaar met hem geslapen. De jongen had nogal veel op, want er werd hem gewoon gevraagd of hij bij hem wou slapen. Dat duidde erop dat er iets niet klopte in Kida's hersenen, al wist Izaya toen al dat het het werk van 't alcohol was. Maar ja, goed, mysterie opgelost. [WORDS] [816] [COMMENT] [''Nope.♥]

Voor de zekerheid keek hij wat hij aan had, want straks dan was hij naakt ofzo. Hm. Een slaapshirt en z’n boxer. Gelukkig, anders had hij zich kapot geschaamd, aangezien hij dan niet wist hoe het kwam. Hmm.. Hij wist niet precies wat hij op had, na de derde wist hij al nauwelijks iets meer. Er zat veel alcohol in, waardoor hij vast snel dronken was geworden. Opeens ging er een rilling door hem heen. Bwaah! Straks had hij iets heel verkeerds gedaan en wisten de anderen het nog. Niet goed, niet goed, niet goed! Hij spoelde zijn mond even, spuugde het in de wasbak en spoelde het even door, deed meteen weer wat tandpasta op de tandenborstel. Aangezien hij zo bezig was, had hij niet gemerkt dat de jongen ook de badkamer in was gekomen en ging er een rilling door hem heen toen er twee armen om zijn middel sloten. Van schrik slaakte hij een klein kreetje. Hij herinnerde zich de helft van de horrorfilms nog en was daar nog steeds een beetje van slag van. Hij hield persoonlijk niet zo van horrorfilms, maar hij vond het zielig voor de anderen als ze van die saaie films gingen kijken. De hand die op de rand van de wasbak steunde, trilde. Bijna zijn hele lijf trilde en het bloed steeg naar zijn hoofd. Hij probeerde zo veel mogelijk de jongen te negeren, alleen dat was niet handig aangezien hij een adem bij zijn hals voelde. Zwijgend bleef hij zijn tanden poetsen. "Goedemorgen." Hij ontweek de blik van de jongen. "Jij zult wel lekker geslapen hebben." Opnieuw spoelde hij zijn mond en stuff en legde hij zijn tandenborstel weg. Hij opende het kastje en stond op zijn tenen terwijl hij naar de pijnstillers zocht. “Ik weet niet meer wat er gebeurd is sinds de derde film,” mompelde hij zachtjes. Was het wel de derde film? Hadden ze die eerste film nou wel of niet twee keer gekeken? “Maar ik heb normaal ook niet zo’n goed geheugen..” En wat? Hmm.. Hij wist het niet. Opeens kreeg hij de neiging om te stoppen met zoeken, zich om te draaien en zich tegen de jongen aan te nestelen. Hij wist niet eens waarom hij die neiging had. Hm. De pijnstillers bevonden zich helemaal achteraan en na een klein minuutje had hij ze al gevonden. Hij nam er twee, aangezien hij gewoon zo’n hoofdpijn had, en spoelde ze door met water. Hij leunde op de wastafel, aangezien hij anders om viel. Dit was de eerste keer dat hij echt een kater had gehad. Normaal dronk hij niet zoveel alcohol, af en toe een glas op een avond met wat vrienden maar verder niet. Zijn keel voelde droog aan en zijn hoofd bonkte nogal. Het liefst wou hij gewoon weer in bed duiken. Voorzichtig haalde hij de handen van zijn middel af en sjokte hij weer naar z’n slaapkamer toe, ging hij liggen en verborg hij zich onder de dekens. “Stomme kater. Hoeveel heb ik wel gedronken?” mompelde hij met een beetje zielige stem, terwijl hij geen idee had of de jongen de slaapkamer weer in was gelopen. [WORDS] [518] [COMMENT] [Kater~! D=]

"Ik weet niet meer wat er gebeurd is sinds de derde film." vertelde Kida, maar legde ondertussen ook uit dat zijn geheugen - zelfs als hij niet onder invloed van alcohol was - niet zo goed was. Izaya grinnikte even kort en zijn vingers krulde wat in het materiaal van Kida's shirt. Misschien moest hij maar vertellen wat er allemaal gebeurd was. "Het is niet zo heel erg allemaal. Je praatte door het merendeel van de films. Toen Toyozo weg was en Akako naar zijn kamer, besloot ik ook om weg te gaan maar je vroeg of ik niet bij jou wou slapen omdat je de film eng vond, of zo. Maar je had ook wel echt te veel op." legde hij uit. Ergens had hij dat aanbod misschien moeten afslaan, maar ja, zoiets deed hij niet. Kida wou dat hij bij hem in bed kwam liggen, natuurlijk sloeg hij dat aanbod niet af. Je zou wel gek zijn. De jongen spuugde al het tandpasta en zo uit, met Izaya die nog rond zijn middel hing. Ongeveer een minuut later werden zijn handen los gemaakt. Hij zuchtte een keer terwijl Kida de kamer uit liep en stond op. Hij keek even in de spiegel en zat even aan zijn haar, zodat het weer goed zat. Hij liet de kraan lopen en deed wat water in zijn gezicht - voornamelijk in zijn ogen - en pakte daarna de handdoek om zijn gezicht af te vegen. Hij had de kraan al dichtgedraaid en liep richting Kida's slaapkamer. "Stomme kater. Hoeveel heb ik wel gedronken?" vroeg de jongen zielig en Izaya haalde zijn schouders op, al stond hij achter Kida. Hij ging op bed zitten en keek even naar het plafond. "Vier." was het enige wat hij zei. Hmpf. Als je niet gewend was aan veel drinken, kon dit nog wel eens gebeuren. Alleen waren het best wel sterke drankjes. "Al waren 't wel sterke drankjes," sprak hij zijn gedachten vervolgens. Hij had er zelf maar twee en een half gehad, aangezien hij niet echt een alcohol-liefhebber was. Vreemd genoeg. "Ligt het aan mij, of kunnen wij elkaar niet tegenkomen zonder uiteindelijk naast elkaar wakker te worden?" vroeg hij droogjes en krabde aan zijn achterhoofd, waarna hij zich achterover op bed liet vallen. [WORDS] [377] [COMMENT] [''Nope.♥]

"Het is niet zo heel erg allemaal. Je praatte door het merendeel van de films. Toen Toyozo weg was en Akako naar zijn kamer, besloot ik ook om weg te gaan maar je vroeg of ik niet bij jou wou slapen omdat je de film eng vond, of zo. Maar je had ook wel echt te veel op," had de jongen geantwoord. Hm, hij kon wel geloven dat hij bang was, hij vond de films zelfs nu nog eng. Maar dat hij de jongen zou vragen om bij hem te slapen? Hij had echt te veel gedronken, maar dat kwam ook omdat ze hem pushten en hij bang was anders zijn vrienden weer kwijt te raken. Tss. Hij voelde hoe Izaya op het bed ging zitten, maar zei er maar niks over. "Vier," antwoorde de jongen op zijn vraag toen hij al onder de dekens lag. Oké, het was meer een vraag waar geen antwoord op nodig was, maar whatever. "Al waren 't wel sterke drankjes." Kida snoof. Dat had hij zelf ook al door gehad. En ze wouden hem niet eens wat lichters geven, duwden alleen maar sterk spul in zijn handen. "Ligt het aan mij, of kunnen wij elkaar niet tegenkomen zonder uiteindelijk naast elkaar wakker te worden?" Hij grinnikte zachtjes en hij werd zelf rood van zijn eigen reactie. Oké, dat sloeg ook nergens op. De jongen plofte op het bed en Kida gaapte. Hij had de vorige avond even geen zorgen gehad, maar nu leken ze allemaal twee keer zo hard terug te komen. Het werd een beetje warm onder de dekens, dus trok hij ze een beetje van zijn hoofd af. De vermoeidheid nam de overhand en hij kon er niks aan doen dat hij in slaap viel, vlak nadat hij een klein minuutje droog naar de jongen gestaard had. [WORDS] [305] [COMMENT] [Inspiratieloos. =D]

--------------- Next day. "Nee, als piraten." "Nee toch?" "Ja toch?" "Nee! Echt niet!" "Jongens, ik denk dat ze wel echt als piraten gingen." "Het boeit niemand wat jij denkt en het boeit niemand of het piraten of ninja's waren. Buiten jullie dan." hakte Izaya door het gesprek heen, terwijl de rest van het groepje hem aankeek. Hij zat schuin op de container, met zijn rug naar de rest van de wereld toe. De rest stond op de groep, waardoor hij zich King of the World voelde. Zoals het hoorde. "Nou, waar wil jij het dan over hebben?" werd hem vervolgens toegesnauwd en een kleine grijns speelde rond zijn mond. Stelletje idioten. Maar ja, verder had hij niemand om mee rond te hangen dus werd het automatisch deze. "Nee, je hebt gelijk. Verspil je tijd maar aan dit soort dingen, terwijl we nog meer dan genoeg werk hebben te doen. Nu, vertel me wat jullie tot nu toe verzamelt hebben over Touhou." ging hij rustig door terwijl hij Nia aankeek. Ze trok haar hoofd in verbazing iets naar achteren en knikte toen, waarna ze even naar de rest keek. Wat was het fijn als je zo iemand als hem was. "Ze is twee keer gescheide-" "Dat weet ik al." "Zeg dat dan, Izaya. Ze verdient onder het gemiddelde en heeft al haar geld verspild aan een mislukte neuscorrectie. Ze is afhankelijk van anderen voor geld, voornamelijk van haar vader. Haar moeder is dood." "Hmnn.. Ik vraag me af wat Zara daaraan zal hebben," mompelde hij droogjes maar knikte uiteindelijk toch met goedkeuring. Haru opende zijn mond om wat te zeggen maar werd onderbroken door een groepje achter hun. Izaya zat met zijn rug naar dat groepje toe en zuchtte even, terwijl hij enkele woordwisselingen hoorde. Hij draaide zich om en keek even naar het groepje. Wie dachten ze wel dat ze waren? Hij stak zijn hand uit en gebruikte Burn, zijn meest gebruikte kracht. Het was een kracht die de organen van een ander het gevoel liet hebben alsof ze in brand stonden, te vergelijken met brandend maagzuur. Alleen kon hij het tien keer zo erg maken. Hij focuste zich op de leider - aka, het dominante typje - van de groep en kneep zijn ogen tot spleetjes. Jezus. [WORDS] [365] [COMMENT] [''Nope.♥]

De jongen was zomaar weggegaan toen hij sliep, zonder afscheid te nemen. Akako had hem wel weg zien gaan, maar de jongen had niks tegen hem gezegd. Vreemd. De rest van de ochtend en een gedeelte van de middag had hij slapend doorgebracht. Akako kwam af en toe langs om te kijken hoe het ging en leek nauwelijks last van de kater te hebben. Pas aan het eind van de middag leek de kater weg te zijn en hij moest bijna worden gevoerd, anders wou hij niks eten. De volgende dag was de jongen er nog steeds, aangezien die het gewoon leuk bij hem vond en het zielig vond om hem in de steek te laten. Zijn mobiel was gevonden door een van de duizend gangleden en nog heel, al was de simkaart wel gejat. Het oranje ding lag nu voortaan op zijn nachtkastje, aangezien hij het ding niet meer wou gebruiken, maar hij mocht hem niet weggooien. Tegen de middag begon Akako zich te vervelen en was hij van plan om de stad door te gaan met een groepje, om gewoon wat lol te trappen. Kida ging mee, aangezien hij zich verveelden en zich graag wou afreageren. Ze waren al een poosje in de stad, hadden een lief koppeltje overvallen met de vraag of ze krachten hadden en of ze mensen met krachten tegen waren gekomen. Na nog een paar mensen te hebben ondervraagd en in elkaar te hebben geslagen, kwamen ze er achter dat er vaak een groepje was dat rondhing in dit gebied. Ze waren met z'n twaalven en waarschijnlijk zou het moeilijk worden. Drie jongens dropen af toen ze het groepje verderop zagen. Kida ging gewoon met de rest mee. De leider van het groepje, Akako, begon een soortvan discussie met een van de jongens. Kida stond er maar bij, had een grijs vest aan met wat patronen, waarvan hij de te grote kapuchon over zijn hoofd had getrokken. Zijn ogen waren niet heel duidelijk zichtbaar, wat wel handig was aangezien hij eigenlijk niet officieel bij de groep hoorde, maar Akako was er mee bezig om er te voor zorgen dat hij toegelaten werd. Zijn blik hing op de persoon die op de container zat, weggedraaid. Die jas kwam hem bekend voor.. Plotseling draaide de persoon zich om en stak hij zijn hand uit, voordat Kida met een hevige buikpijn op de grond zakte. Hij had een glimp opgevangen van de jongen. Shit. Opeens kreeg hij een trap van Akako op zijn rug, waarna hij nog meer in elkaar zakte. Ja, ze waren nu echt boos op hem. Nog een paar druipten af, waarna een van de jongens iets naar het andere groepje gooide en een gevecht begon, terwijl ze in de minderheid waren en hij daar midden in het gevecht op de grond zat, in elkaar gedoken en zwaar hijgend van de pijn, voor de rest geen kik gevend. Nou ja, een gevecht kon je het niet echt noemen. De grijze kapuchon maakte het een beetje onmogelijk om zijn ogen te zien, waardoor je hem nauwelijks herkende. Aan de ene kant hoopte hij dat de jongen hem had gezien, maar aan de andere kant wou hij zo snel mogelijk weg. [WORDS] [535] [COMMENT] [None]

Izaya sprong van de container af en hield zijn hand geheven, deels om zijn mede-Espers tegen te houden van aanval. Hij liet zijn blik op Akako vallen. Interessant. Er was even geheel stilte, niks anders dan gehijg, waarvan het meeste van de jongen die hij momenteel onder zijn kracht had. "Akako, ik dacht nog wel dat we het zo goed konden vinden," een kleine grijns speelde rond zijn mond. Iedereen was stil en er klonk alleen ademhaling van iedereen. Izaya was de enige die liep en de rest wachtte af. Opeens kreeg Haru iets tegen zijn hoofd geknald. "Begin." riep Izaya tegen zijn groep. Het was niet echt zijn groep, maar ze luisterde wel. Dat was het belangrijkste. Hij schopte de jongen die hij onder vuur hield naar achteren en keek naar zijn gezicht. Caramel eyes, golden hair. Hij stopte Burn, zodat Kida daar geen last meer van had. "Kida Tanaka." zei hij en fronste. Wat deed Kida? Opeens kreeg hij een klap tegen zijn achterhoofd en viel hij half voorover, maar kon nog net zijn evenwicht bewaren. Achter hem stond Akako, die zich nogal slim voelde blijkbaar. Izaya sloeg zijn arm van boven naar beneden om een Sonic Boom te creëren en daardoor Akako naar achteren te gooien. Wat waren dit voor een mensen, zeg. Izaya pakte Kida's hand en trok hem omhoog, waarna hij hem meesleurde, het straatje uit. Hij hoorde nog een hoop gekreun, gehijg en andere geluiden achter zich maar trok Kida ongeveer twee straten verder, voordat ze daar weer een steegje in gingen. "Ben je helemaal gek geworden?" vroeg Izaya, iets meer rustig dan eigenlijk zou moeten bij die vraag. Hij keek Kida aan, maar was niet bepaald kwaad of zo. Bovenal was hij nieuwsgierig. Wat dacht de jongen nou eigenlijk? Of wisten ze niet dat hij en de rest krachten hadden? Rare jongen. "Wat deed je daar?" [WORDS] [312] [COMMENT] [''Nope.♥]

Tussen al de pijn door hoorde hij zijn stem, maar kon hij de woorden niet onderscheiden. Zijn ene hand ondersteunde zichzelf via de grond, terwijl de andere hand om zijn middel gekruld was. Was hij de enige die deze pijn voelde? Opeens klonken er voetstappen vlakbij en trapte een voet hem achterover, waardoor hij half op zijn rug viel en zijn capuchon af viel. De pijn stopte – al was er nog wel een beetje napijn – en hij keek omhoog, recht in het gezicht van Izaya. "Kida Tanaka." Shit. Zijn ogen werden groter toen de jongen opeens op het achterhoofd werd geraakt door Akako, die daar met een grijns stond. Opeens was er een trilling en werd de jongen achteruit gegooid. Zijn blik staarde angstig naar de jongen die daar op de grond belandde, en daarna weer naar de jongen die hem overeind trok. Hij had echt krachten. De hand van de jongen sleurde hem mee het steegje uit, een paar straten in en vervolgens een steegje in. Toen de jongen stil stond trok hij zijn hand los, zette hij een stap achteruit. "Ben je helemaal gek geworden?" Hij leunde tegen de muur aan, had zijn ogen gesloten en probeerde zijn ademhaling onder de controle te krijgen. "Wat deed je daar?" Dat ging hem niks aan! Helemaal niks! Hij wist zelf niet eens waarom hij er mee had ingestemd. Waarschijnlijk omdat hij bang was dat als hij nee zij, hij zijn vrienden kwijt zou raken.. En dat ze hem al helemaal niet meer bij de Skill Out accepteerden, terwijl hij zelf niet eens achter het standpunt van de groep stond. ‘Level 0’s hoorden hetzelfde recht te hebben als ieder ander level.’ Maar zoiets was er toch al sinds een paar jaar? Hij stond er niet meer achter sinds hij er achter kwam dat Saki krachten had. Zij had hem namelijk wel gewoon behandelt als iemand anders. En nu vertrouwden zijn ‘vrienden’ hem vast nooit meer, aangezien zijn vriend ook krachten bleek te hebben. Een verrader was hij. “Lang verhaal,” mompelde hij zachtjes. Straks dan was de jongen écht boos en gebruikte hij zijn kracht nog een keer. Kida ontweek de blik van de jongen, staarde voor zich uit. Ze hadden gelijk, hij was echt een softie geworden. [WORDS] [376] [COMMENT] [None]

De jongen leunde tegen de muur aan en Izaya verplaatste zich, zodat hij voor hem stond. Izaya sloeg zijn armen over mekaar en leunde iets naar voren en staarde Kida enkel aan. Wat had die jongen? Was hij boos of zo? Wat had Izaya hem nou weer misdaan? "Lang verhaal," mompelde de jongen. Izaya balde een van zijn handen tot een vuist en klemde zijn kaken op elkaar. Wat dacht de jongen welk niet? Wat als een van zijn groep leden dood was? Dan was het zeker weer zijn schuld, omdat hij met Kida omging. Godver. "Laat ook maar, Kida." zei hij en ontvouwde zijn houding en deed een stap naar achteren. "Het is wel goed zo." Daarmee draaide hij zich om en rende hij het steegje uit, twee straten terug en weer het steegje in waar het gevecht was. Hij greep Akako bij zijn kraag en draaide hem om. De jongen keek hem eerst aan avan oh shit, maar al gauw verscheen er een grijns. Izaya maakte een vuist en sloeg de jongen ermee in zijn gezicht, voordat hij Burn gebruikte. "Kiro, illuminate." beval hij, waarna de jongen knikte en er een licht verscheen in zijn hand. Al het zonlicht dat de steeg in kwam was weg en er was alleen nog een groen lichtje, die hypnotiserend werkte. Izaya stelde een barrier op rond hem en enkele anderen heen, aangezien Illuminate ook met hun zou werken. "Hmmn, waarom denk je dat zo ons aanvallen?" vroeg Izaya. De enige reden dat hij Kiro Illuminate liet gebruiken, was omdat hij in rust een gesprek wou hebben. "Geen idee." "Het zijn wel Espers, alleen dan level nul. Ze hebben een AIM-veld." "Of ze gebruiken hun krachten gewoon niet." "Skill Out." "Izaya?" "Skill Out, zo heet deze bende. Ik neem aan dat jullie dat ook weten, gezien ons werk in de stad?" "Natuurlijk, Izaya." Uit het niets viel Haru op de grond en Izaya sprong van de container af, waar hij zichzelf had opgezet. Hij hurkte naast Haru neer en zag toen pas dat hij hevig was toe getakeld. Shit. Kut. Klote. Verdomme. Nog honderd andere scheldwoorden. "Ik wil dat jullie het hier oplossen. Niemand dood maken, niemand dood laten gaan. Ik bel de ambulance voor Haru." ---------- Na een paar uur zat Izaya naast Haru's bed. Zijn handen waren in elkaar gevouwen, terwijl hij naar de jongen keek. Die sliep nog, maar ja. Hij zou zo wel naar huis gaan. Zodra de jongen wakker was en merkte dat hij niet alleen was zou hij een kort gesprek hebben en uitleggen wat er was gebeurd - mocht hij dit niet meer weten - en dan zou hij terug gaan naar huis. [WORDS] [466] [COMMENT] [''Nope.♥]

Eigenlijk was hij doodsbang voor de jongen, aangezien hij zelf had aangevoeld hoe die kracht van hem voelde en wou hij het gewoon niet vertellen, aangezien hij dan eigenlijk vertelde dat hij zwak was en snel afhankelijk van anderen was en dat wou hij gewoon niet. De jongen leek boos en Kida dook een beetje ineen toen hij de gespannen kaaklijn zag. Shit. Dubbel shit. "Laat ook maar, Kida." De jongen veranderde van houding en zette een stap achteruit. Hij begon te trillen, bang dat de jongen hem pijn zou doen. Als hij had geweten dat het zo zou eindigen, had hij nooit naar de rest geluisterd. Dan mocht de jongen hem nog en raakte er vast niemand gewond. Het was allemaal zijn schuld. "Het is wel goed zo." De jongen rende weg en hij veegde de tranen weg, voordat hij de jongen achtervolgde. Hij wist niet waarom hij het deed. Toen hij bijna bij het steegje was, verdween bijna al het licht. Voorzichtig bleef hij achter de muur staan. Stemmen, onder andere die van Izaya. Opeens hoorde hij de naam ‘Skill Out’ vallen. Driedubbel shit. Even later klonk er dat een ambulance moest worden gebeld. Was er iemand gewond geraakt? Allemaal zijn schuld.. Opeens greep een hand hem in zijn kraag en werd er een hand voor zijn mond gedaan, terwijl de jongen hem mee sleepte. “Jij gaat met mij mee,” klonk de stem van Toyo-chan. Waar was de rest? “Dat groene licht lijkt effect op hun te hebben, dus voordat het effect op ons heeft gaan we even weg en ga ik even met je praten.” Vierdubbelshit. Hij moest de jongen ondersteunen, anders viel die zeker op de grond. Af en toe kreeg hij een trap van iemand anders, waar hij dan snauwend op reageerde. Akako was licht gewond en moest naar de eerste hulp. Een van de andere bende was met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Verder wist hij niks. Zijn eigen lip bloedde en hij had geen idee waar Izaya was, vast met de ambulance mee. Toen ze in de buurt van het ziekenhuis waren, veranderden de trappen in scheldwoorden die stopten toen ze in het ziekenhuis waren. Ze waren met z’n vijven: Hijzelf, Akako, Toyo-chan en twee jongens die hij niet kende. Hij zette Akako op een stoel neer en keek even rond. Hm. Aan de klok te zien was het rond zeven uur ‘s avonds. Zo laat al? Zonder iets te zeggen liep hij weg, de rest achterlatend. De heimwee naar haar liet hem al snel richting haar kamer gaan, maar toen hij keek was die gewoon leeg. Natuurlijk, ze was dood. Een vrouw vroeg aan hem of hij iemand zocht en hij schudde zijn hoofd. Ze keek hem raar aan toen ze het bloed zag en zei dat hij naar de eerste hulp zou gaan, maar hij weigerde. Zijn lip bloedde lichtjes en hij had wat schrammen, verder niks. Alleen maar omdat hij Akako bijna in elkaar had geslagen. Hm. Misschien, als hij zijn best deed, ging het softiegevoel wel weg, al was hij niet van plan om weer terug naar de Skill Out te gaan. Hun wouden dat vast ook niet, daarvoor was het vertrouwen te klein geworden. Hij liep weer terug, totdat hij een bekende zag zitten. Zijn hand raakte even de deuropening aan en hij staarde naar de jongen die in het bed lag. Tranen welden op. Zijn schuld. Het was vast een vriend van Izaya, die hem vast het liefst wou vermoorden. Als hij er niet was geweest, had de jongen hem niet uit het gevecht hoeven halen en kon hij zijn vriend gewoon beschermen. Hij veegde ze weg en er ontstond een brok in zijn keel. “Het spijt me,” mompelde hij zachtjes terwijl hij tegen de deurpost leunde. “Moet ik het je uitleggen?” Voor de zekerheid bleef hij bij de deurpost staan, want als de jongen zijn kracht wou gebruiken of hem in elkaar wou slaan, kon hij nog weglopen. En hij was gewoon bang, wat je ook een beetje kon zien aan het feit dat hij lichtjes trilde. Softie die hij was. [WORDS] [672] [COMMENT] [None]

Izaya keek naar de jongen in bed. Haru had er behoorlijk van langs gekregen, al was hij pas een begin level drie. Z'n krachten waren niet zo goed ontwikkelt en alles. Al was Izaya ook maar eind level drie en hij oefende niet gek veel of zo, niet genoeg om level vier te halen. Al hoefde dat van hem ook niet. De jongen's gezicht zat onder de blauwe plekken en zijn rechter oog was opgezwollen. Zijn pols was blijkbaar ook gekneusd en zijn vinger gebroken. Het had erger gekund, maar alsnog. "Het spijt me," klonk er en Izaya keek omhoog. Kida stond in de deuropening en leunde ertegenaan. Voor een moment liet Izaya zijn blik op Haru vallen en keek vervolgens weer terug naar Kida. "Ik hoop dat je het tegen Haru hebt," zei hij rustig. Die sliep echter nog, maar nou en. Izaya lag niet in het ziekenhuis. De jongen kwam niet dichterbij - hij bleef in de deurpost staan - en Izaya bleef dus maar zitten. Leek hem het beste. "Moet ik het uitleggen?" vroeg de jongen. Ergens dacht Izaya het te begrijpen. Skill-Out was een bende die iets tegen andere Espers had met krachten en op de een of andere manier was Kida daarin verzeild geraakt. En toen hadden ze hem en zijn groep aangevallen. Groep was zo'n raar woord. Want het waren eigenlijk zijn collega's, maar ja. Ze leken op een duistere groep of zo, al hadden de meeste niks kwaads in bedoeling. "Hmmn.. Ik weet wat Skill Out is en ik weet waarom wij zijn aangevallen.. En ik weet dat het niet jouw schuld is. Maar ik wil wel weten hoe je bij die bende bent gekomen?" vroeg hij en sloeg zijn armen over elkaar. Niet uit irritatie of zo, maar meer uit verwachting. Hij wou weten waarom die jongen daarbij zat. Hij vond hem er eigenlijk helemaal geen type voor, of zo. [WORDS] [314] [COMMENT] [''Nope.♥]

De jongen keek op, kreeg hem in de gaten. Zijn blik hing op de jongen die op het bed lag. Hij zou zeker weg moeten als die bij kwam? "Ik hoop dat je het tegen Haru hebt." Hij slikte moeizaam. Het gezicht van de jongen zag er niet bepaald fris uit. Zijn vinger veegde even wat bloed bij zijn lip weg. Hm. Stomme tand die door zijn lip was gegaan. Het was zelfs zijn eigen schuld van zijn verwondingen. “Beide,” mompelde hij zachtjes. Zijn grijze vest was niet echt heel gebleven, het was aan de onderkant open gescheurd en bij de capuchon zowat kapot. Ach, hij had thuis nog wel wat vesten liggen en anders kon hij er wel eentje kopen. "Hmmn.. Ik weet wat Skill Out is en ik weet waarom wij zijn aangevallen.. En ik weet dat het niet jouw schuld is. Maar ik wil wel weten hoe je bij die bende bent gekomen?" Zijn blik ging even weg van de twee jongens en hij staarde naar het plafond. “Ik heb bij de Skill Out gezeten,” begon hij. “Ongeveer sinds mijn dertiende tot vijftiende, ongeveer. Je kan het niet echt een bende noemen, het is gewoon een hele grote groep mensen van level 0’s verspreidt in Fukushima. Het doel is eigenlijk dat level 0’s hetzelfde worden behandelt als ieder andere ESP-er met Krachten, maar al sinds ik er bij zat was het een beetje uit de hand gelopen. Toch is het best wel gezellig en is het vooral gewoon met z’n allen rondhangen enzo. Nja, toen ik ongeveer rond de veertien of vijftien was leerde ik Saki kennen en deed ik wat minder met groepsactiviteiten mee, aangezien ze het gevaarlijk voor me vond.” Hij snoof, vond het nogal moeilijk om over haar te praten. “En toen ik haar ongeveer een jaar kende, kwamen we er achter dat ze krachten bezat en moest ik de groep uit of haar in de steek laten. Ik koos voor het eerste.” Hij pauzeerde even. Zijn stem was zachter toen hij verder ging. “Nja, Akako was een van de weinigen waar ik toen nog mee contact had. En onlangs ben ik hem weer tegen gekomen, op weg van jouw huis naar die van mij, en beloofde hij me om me weer een plekje in de groep te geven. Ik heb er zelfs nu nog spijt van. Ik greep de kans gewoon om weer vrienden te krijgen en vanochtend vroegen ze of ik mee ging. Had ik niet moeten doen, maar ik dacht dat als ik weigerde ze me niet meer mochten..” Zijn gebalde handen trilden en zijn blik ging naar de grond toe. “Maar ik ga echt niet meer terug. Niet na wat er vandaag gebeurd is.” Er ontsnapte een zucht uit zijn keel en zijn ademhaling was onregelmatiger geworden en gaan trillen. Het was gewoon zijn schuld. Allemaal zijn schuld. Saki, Izaya en de jongen die op het bed lag. Hij kon het wel begrijpen als Izaya hem niet meer mocht. [WORDS] [490] [COMMENT] [None]

"Ik heb bij de Skill Out gezeten," begon hij. De jongen vertelde dat hij sinds zijn dertiende erin zat, maar tot zijn vijftiende. Izaya begon nieuwsgierig te worden naar waarom de jongen eruit was gegaan en er nu toch weer bij zat. Hij zei dat je het geen bende kon noemen en dat het eerder een hele grote groep mensen was. "Die anderen in elkaar slaan, zoiets als een bende dus." brieste Izaya erdoorheen, aangezien hij niet erg tevreden was met die opmerking. Natuurlijk was het een bende. Als je gewoon voor de lol anderen in elkaar sloeg, was je zeker een bende te noemen. Stelletje hoeren. Hoe dan ook, Kida ging verder over wat het doel was. Dat andere level 0's gelijk worden behandeld; net als iedere Esper met krachten. Ook legde hij uit dat sinds Kida erbij zat, het allemaal een beetje uit de hand was gelopen. "Nja, toen ik ongeveer rond de veertien of vijftien was, leerde ik Saki kennen," ging Kida verder, waarna hij uitlegde dat hij door haar minder meedeed aan groepsactiviteiten en zo omdat Saki het gevaarlijk vond of zo, wat Izaya vrij begrijpbaar vond. Dat bleek na vandaag toch ook maar weer. "Groot gelijk, vandaag is een perfect voorbeeld daarvan." zei Izaya rustig, maar de jongen ging rustig door met zijn verhaal. Ze kwamen er na een jaar of zo achter dat het meisje krachten had. Daarom moest hij een keuze maken. De groep uit, of haar in de steek laten. Dus koos hij ervoor om haar in de steek te laten. Al kon Izaya zich alleen afvragen hoe het kwam dat hij dan maar tot zijn vijftiende erin zat, als hij haar toch in de steek had gelaten? Hij legde het uit van Akako en zo, dat die hem een plekje beloofd had in Skill-Out. Waar hij blijkbaar spijt van had. "Maar ik ga echt niet meer terug. Niet na wat er vandaag gebeurd is." zei Kida. Izaya stond op, liep naar de jongen toe en omhelsde hem kort. Vriendloos kind dat het was. Na ongeveer drie seconden liet hij de jongen los en ging hij weer gewoon op zijn stoel zitten. "Wat voor een vriend zou ik zijn als ik een vriend in de steek liet die geen vrienden meer over had.." zei hij zachtjes en keek de jongen even aan, voordat hij zijn blik weer op Haru richtte. [WORDS] [394] [COMMENT] [''Nope.♥]

Hij wist niet meer hoe hij zich moest voelen. De opmerkingen tussendoor had hij genegeerd, aangezien ze gewoon nogal raar waren. Eigenlijk moest hij er wel om lachen. Toch voelde het vreemd dat hij zijn halve levensverhaal aan iemand had verteld. Normaal was hij niet zo’n open boek, was hij meer iemand die heel gesloten was. Maar hij wou de jongen bevriend houden, dus deed hij het maar. Eigenlijk zou hij alles doen om zijn vrienden te houden. Maar op momenten dat hij gewoon voor een ander kon kiezen, koos hij voor de ander. Hetzelfde als met Saki en Izaya, anders zat hij nu al lang en breed bij de Skill Out en was hij al heel lang onschuldige mensen aan het pesten. Ja, onschuldig aangezien je geen beloning er voor kreeg als je mensen met krachten treiterde of in elkaar sloeg. Het Level-0 beleid was er al een paar jaar en level 0’s werden nu hetzelfde behandelt als andere mensen, met uitzondering van sommige Skill Outs en mensen met een hoog level die level 0’s pesten, wat dat had je ook nog. Kida schrok toen de jongen op stond en op hem af liep. Hij ging wat rechter staan en wendde zijn blik af, wachtend wat de jongen zou doen. Hem pijn doen? Hij kneep zijn ogen even dicht, totdat er twee armen om hem heen werden geslagen en het bloed naar zijn hoofd steeg. Was de jongen niet kwaad ofzo? Het was tenminste zijn schuld geweest van alles. Al snel liet de jongen hem los en ging die gewoon weer op de stoel zitten. Nog steeds geschrokken, geschokt, verward, verbaasd en met een mond vol tanden stond hij daar. Huh? "Wat voor een vriend zou ik zijn als ik een vriend in de steek liet die geen vrienden meer over had.." Zijn gezicht werd roder en hij sloeg de te grote capuchon over zijn hoofd heen. Hm. Noemde hij hun nu al vrienden? Hij zette een paar stappen de kamer binnen, bleef gewoon staan. Verder ging hij niet. “Bedankt,” mompelde hij zachtjes en hij speelde met een paar draadjes van zijn kapotte vest. Zijn blik ging naar de jongen die op het bed lag te slapen. Ughe, hij kreeg een nog groter schuldgevoel als hij naar dat gezicht keek. “Wat heeft hij eigenlijk? En moet ik weg als hij wakker word?” Die laatste vraag was meer aan zichzelf gesteld en nogal fluisterend. [WORDS] [404] [COMMENT] [None]

Izaya pakte The Wee Free Men weer en begon rustig te lezen, negeerde de jongen verder. Terry Pratchett was best geniaal, als je het geduld had die boeken te lezen dan. Zijn hoofd rustte op een van zijn handen en zijn andere hand hield het midden van het boek vast, zodat hij het kon lezen. Elke keer als hij een regel af had knipperde hij, automatisch. "Bedankt," klonk er, na enkele voetstappen. Izaya's blik gleed voor een moment omhoog naar de jongen, die zijn half kapotte capuchon op had gedaan. Al gauw keek hij weer terug naar zijn boek en las hij verder, zonder nog verder op de jongen in te gaan. Waarom zou hij ook? "Wat heeft hij eigenlijk?" vroeg de jongen als eerste. Izaya las zijn zin af en legde hij boek daarna in zijn schoot. "En moet ik weg als hij wakker word?" vervolgde de jongen. Wie was Izaya om te zeggen dat hij dan weg moest? Dat lag geheel aan Haru en wat die wou. "Zwelling in zijn rechteroog, hersenschudding, een gekneusde pols en zijn wijsvinger is gebroken," vertelde Izaya rustig en liet zijn blik van Kida naar Haru glijden en weer terug. "Hij red zich wel, lijkt me. Maar ik wou toch dat als hij wakker werd, hij dat niet deed zonder een bekend gezicht om zich heen." Izaya kon het zich niet goed voorstellen, maar dat was misschien omdat hij nog nooit in het ziekenhuis had gelegen. Maar stel dat je in het bezoekersuur altijd alleen was, of wanneer je voor het eerst wakker werd er niemand was die je kende? Hmpf. "En wat je tweede vraag betreft, dat moet je zelf weten. Al zou ik niet weten waarom je zou blijven, aangezien ik dan wel weg ga." vertelde Izaya. Hij krabde even in zijn nek, keek Kida nog een keer aan en hief het boek weer, om vervolgens verder te lezen. Hij kon niet zeggen dat hij niet boos was op Kida, maar hij was niet echt.. boos. Of zo. Het was moeilijk uit te leggen. Hij was eerder een irritatie, op het moment. Dat kwam nog wel goed allemaal. [WORDS] [356] [COMMENT] [''Nope.♥]