# Awake in a dream.

Onderwerp: # Awake in a dream. wo aug 03, 2011 12:13 am

11:35. Darell knipperde even terwijl hij het klokje bestudeerde. Het was zaterdagochtend - eigenlijk al bijna zaterdagmiddag - en hij had gewoon uitgeslapen. Dat was inmiddels zeldzaam geworden, begrijp je. Hij draaide zich om in bed en kwam naar boven, met zwaar net-wakker haar. Hij smakte een keer en gaapte, voordat hij de lakens van zich af gooide, uit bed stapte en begon aan een poging om zichzelf aan te kleden. Spijkerbroek, wit t-shirt, gestreepte das die losjes rond zijn nek kon hangen.

"Lunch!"

Nala at vrolijk van d'r salade terwijl Darell een glas jus d'orange voor haar inschonk en deze voor haar neerlegde en zich er zelf vermoeid naast zette. "Het is heerlijk!" riep ze uitgelaten en hapte verder aan een mozzarella balletje dat zich ertussen bevond. Hij glimlachte enkel en gaapte nog een keer, voordat hij zelf een slok nam van zijn koffie. Het meisje smakte als een gek, maar hij was het wel gewend. Ze was ook pas elf. "Er is nu een meisje op de wereld die iemand's dochter en iemand's zus is, die uiteindelijk iets met jou krijgt." Hij opende een oog - ja, die had hij gesloten - en keek haar vervolgens helemaal aan. Hij had haar random opmerkingen nooit begrepen, maar zijn vader had hem een jaar geleden verteld dat hij precies zo was geweest. Gelukkig was hij heel geduldig, vooral met haar. "Hmm, misschien is ze enigskind?" vroeg hij droogjes en het meisje knipperde even droog. Vervolgens schudde ze wild haar hoofd, verzekerd dat dat niet het geval was. "Nee, volgens mij is ze een hele leuke grote zus voor iemand." stelde ze toen vast en hij stond lachend op, terwijl hij haar bord oppakte en die bij de rest van de vaat zette. "Jij had liever een zus gehad, niet dan?" vroeg hij, terwijl hij zijn eigen bord ook bij de vaat zette. Het was nogal besmeurd met hagelslag, maar goed. "Ga je mee, boodschappen halen?"

Ze kwamen de winkel uitgelopen en Nala maakte vrolijk een radslag. "Zag je dat, zag je dat Darell?" vroeg ze, duidelijk trots op haar prestatie. Het was eerder een rol over de grond vervolgd door een paar handen in de lucht, maar ja. "Jup, je hebt talent zeg." loog hij en zijn zusje straalde helemaal, waarna ze nog een paar keer over de grond rolde - wat een radslag moest voorstellen. Opeens botste ze tegen iemand aan en viel ze zelf ook op de grond. "Het spijt me!" riep ze meteen, al had ze haar ogen nog niet open gedaan en niet eens gezien of het wel een persoon was waar ze tegen aanbotste. Darell rende naar haar toe en stopte naast haar. "Gaat het een beetje?" vroeg hij zachtjes en ze knikte even, waarna hij naar diegene die ze geraakt hadden keek. "Het spijt me van mijn zusje," verontschuldigde hij zich.

[&Matthew]

Onderwerp: Re: # Awake in a dream. wo aug 03, 2011 7:42 am

Zijn hand ging door zijn roodbruine haar terwijl hij daar in de lange rij stond. Het moest net vandaag uitverkoop in de elektronicawinkel zijn, net nu hij nieuwe onderdelen nodig had voor zijn computer. Matthew zuchtte, keek rond naar de vele mensen die de net té kleine elektronicawinkel bezochten. Mensen met kinderen, die steeds tegen hem aan botsten, oudere mensen, mensen van ongeveer zijn leeftijd. Ze waren hier overal te vinden. Oké, het was een grote winkel, maar te klein omdat hij steeds moest wachten. Althans, dat vond hij. Vanochtend was zijn computer voor de zoveelste keer vastgelopen, en omdat hij het probleem niet kon vinden moest hij wat onderdelen hebben. Het ding was oud, toch was hij er wel zuinig op. Met de juiste onderdelen was hij vast zo snel als een nieuwe computer. Zijn ogen gingen opnieuw de ruimte door, met de altijd emotieloze blik er in. Uit de zwart met grijze koptelefoon op zijn hoofd kwam een deuntje, wat alleen voor hem te horen was. Oudere mensen maakte vaak de opmerking dat hij zo zijn gehoor verpestte, maar hij gaf er niet zo veel om. Ondanks de muziek had hij nog een goed gehoor, dus dat maakte niks uit, toch?
Het duurde een kwartier voordat hij aan de beurt was. Het geld wat hij had, had hij gekregen van zijn ouders. Ze waren rijk en betaalden alles voor hem, zelfs zijn Universiteit. Nou ja, ze hadden dat gedaan. Omdat er door vele mensen werden gezegd dat hij straks geen jeugd meer over had, was hij gestopt. Zijn krachten begonnen er ook onder te leiden en zijn geheugen werkte niet goed door de vele dingen die hij moest onthouden. Hij was een groot gedeelte van zijn dagelijkse leven afhankelijk van zijn Perfect Memorization. Zonder die kracht werkte alles gewoon.. veel anders. Het was ook eerder opgemerkt dat zijn hoofd dankzij die kracht als een soort computer werkte. Ach, nu hij zonder de Universiteit zat kon hij zich wat ontspannen. Hij was nog maar vijftien, dus hij kon als hij ouder was wel weer met de Universiteit bezig gaan, zijn studie weer inhalen. Maar nu was het een beetje teveel.
De vrouw keek hem raar aan toen ze hem de spullen overhandigde in een tas. Tsja, niet elke dag kwam je een jongen van vijftien jaar tegen die zulke dingen bestelde. Thank god dat hij het besteld had, anders hadden ze het vast voor zijn neus weggekaapt. Met de zware tas liep hij de winkel uit. Zwaar.. nou het viel wel mee. Zij gedachtes gingen naar die keer toen hij de jongen tegen kwam. Het was nu al een paar weken later. Hoe zou het met de jongen gaan?

Opeens knalde er iets tegen hem aan en verschoof zijn koptelefoon. Zijn greep versterkte om de tas en hij wankelde even, bleef nog wel staan. Het was een klein meisje dat tegen hem aan was geknald. Klein.. Meisje..
"Het spijt me!" Er verscheen een kleine glimlach op zijn gezicht. Kleine kinderen toch. Er kwam een jongen aan rennen. Aan de gelijkenissen te zien waren ze dichte familie van elkaar.
"Gaat het een beetje?" vroeg de jongen aan het meisje, die daarna knikte. Hm. "Het spijt me van mijn zusje." Matthew zette zijn koptelefoon wat beter op zijn hoofd. Meestal dachten ze dat hij niks kon horen doordat dat ding zijn gehoorgang verstoorde, maar horen kon hij prima. Misschien drong het een milliseconde langzamer tot hem door, maar ach. Milliseconden waren milliseconden.
“Het geeft niet,” zei hij en zijn blik ging naar het meisje. “Voortaan wel uitkijken als je van die kunsten doet, hè?” Koprollen? Misschien.. Hij had het niet zo duidelijk kunnen zien, was te afgeleid. Hij stapte even opzij voor iemand die passeerde. Plotseling leek er iets door te dringen bij het meisje, keek ze hem met bewonderende oogjes aan.
“Jij bent die Mental Out, is het niet?” zei ze. Matthew knikte, met een beetje verbaasde blik. Meteen begon het meisje allemaal vragen te stellen. Ze herkenden hem elke dag die voorbij ging steeds sneller. Irritant, maar ook iets wat hem aan de andere kant verbaasden. Hoe konden ze zo snel weten..? Ach, het zal wel. “Darell, Darell! Dat is Mental Out!” riep ze uiteindelijk tegen de jongen nadat hij een paar keer had geknikt. Ach, haast had hij niet. Hm. Verschillende mensen staarden hem aan, maar de meesten vervolgden zijn pad weer.
“Matthew. Matthew Johnson,” mompelde hij tegen de jongen, aangezien hij het zelf nogal raar vond als hij Mental Out werd genoemd. Het was gewoon zo.. vreemd. Onnatuurlijk. Zo heette hij helemaal niet. En waarom bleef hij in godsnaam staan?

Onderwerp: Re: # Awake in a dream. do aug 04, 2011 8:20 am

"Het geeft niet," zei de jongen terwijl hij naar Nala keek, tot Darell's geruststelling. Hij was gelukkig niet boos, dus dat scheelde weer. Het was een bruinharige jongen - met een rode gloed, als hij het goed zag.. het haar, bedoelde ie - iets jonger dan hijzelf, als hij het goed inschatte. Hij was zelf eigenlijk zo iemand de nergens boos om werd, maar als hij dan een keer boos werd, was het ook echt raak. Hij kwam altijd in de problemen door tegen iedereen ja te zeggen en probeerde zo niemand boos te maken, alleen kreeg hij uiteindelijk problemen met dat hij het niet allemaal af kreeg en zo. "Jij bent die Mental Out, is het niet?" piepte Nala vrolijk verder en hij gaf haar en zachte pets tegen haar hoofd, waardoor ze geïrriteerd omkeek en droog 'auw' zei. "Onbeleefd beestje." mompelde hij glimlachend en keek de jongen even aan met zo'n blik van 'nogmaals, sorry'.
Het meisje stelde nog honderd vragen aan Mental Out. De jongen had geknikt, dus het was waar. Mental Out was een van de drie Level Vier Espers. De andere twee waren Railgun - het enige meisje in de groep - en Soul Eater. Hij had ze alle drie een keer gegoogled en er waren talloze sites die hun vereerde als Goden. Ook waren er sommige mensen die zichzelf als hun voordeden, dus wie de echte was, wist hij niet. Al leek hij er nu spontaan een tegen te komen. Hij hoorde het meisje honderden vragen stellen. Ze gingen allemaal over zijn krachten en over dat hele Mental Out gedoe. Darell staarde even naar het meisje dat waarschijnlijk nog uren kon vullen met vragen over de jongen. Hij knipperde even en keek naar Mental Out, die braaf de vragen beantwoordde. "Darell! Darell! Dat is Mental Out!" riep ze helemaal vrolijk, alsof hij dat nog niet wist. Wat onzeker glimlachte hij en knikte hij, waarna het meisje met een prethoofd terug keek naar de jongen.
"Matthew. Matthew Johnson." stelde de jongen zich mompelend voor en Darell keek hem even aan. Nala had grote O-vormige ogen toen ze zijn naam hoorde. "Matthew.." piepte ze, alsof ze helemaal vereerd was. "Ik ben Nala! Net als de leeuwenkoning!" riep ze, helemaal vrolijk. Hij stak zijn hand uit naar Matthew om hem zo de hand te schudden, kort maar krachtig. Moehaha, wat mannelijk van hem. "Darell Gregory Christophe Clark-Finkelstein." stelde hij zich voor. Meestal had je dat probleem met rijke ouders. Ze wouden pronken. Maar helaas voor hun kostte namen geen geld. Dus het was niet zo dat ze voor hem vijf namen hadden kunnen kopen - nou ja, drie, die achternamen kreeg hij er gratis bij - en dus liet het niet bepaald zien hoe rijk ze waren. Maar vreemd genoeg gaf een lange naam ook het idee van 'ik ben rijk en bekakt'. Hij was jaloers op Nala. Nala Clark-Finkelstein. Scheelde weer twee namen, jeez.

» It was only just a dream.. ~
» Dream Horses