Het leukste flatje van Fukushima! :'D

Nejooh lag nogal languit op de bank en schopte zijn gympen van zijn voeten. De televisie stond aan maar hij lette niet echt op de zender. Het moest iets zijn van Comedy Central of MTV. TMF kon meestal ook maar het was al na die tijd dus dat kon niet meer. Hij woonde op de vijfde etage van een zes-etage flat. Hij deelde het appartement met Chara. Ze hadden samen op school gezeten maar hij was inmiddels klaar met al die lessen. Hij had een klas overgeslagen op de basisschool en vandaar dat hij op zijn achttiende al geslaagd was en alles. Hij had inmiddels een baantje in de snackbar en het was vreselijk saai, maar je moest toch geld verdienen. Hij had nog altijd niet genoeg om zelf een huis te kopen en op zijn ouders kon hij niet zo goed bouwen. Dus toen hij Chara had ontmoet was van het een het ander gekomen en boem, ze hadden samen een appartement. Dan konden ze de huur splitsen. Hij hield geheim dat hij drie kwart betaalde en zij maar een kwart, want als ze allebei de helft betaalde zou Chara niks meer kunnen kopen voor haar eigen plezier. Hij redde zich nog wel aangezien hij meer werkte omdat hij geen school had. Geld zat dus. Chara was maart een part time kassa-doos, met huiswerk en alles. Binnen een jaar of twee was dat wel klaar.
Hij keek even op de klok, half vier. Hij pakte zijn mobiel uit zijn tas en ontgrendelde het. Snel klikte hij contacten aan en zocht de C op, waar Chara vindbaar was. Hij tikte d'r aan en begon het smsje te tikken. 'Hé, je bent toch klaar met school? Kun je een vanille muffin voor me ophalen? :3 Ik betaal je thuis terug!' en hij klikte op verzenden. Hij likte even langs zijn lippen omdat die nogal droog waren terwijl hij zijn mobiel weer in zijn zak deed. Hij stond op en liep naar de badkamer, waar een potje Vaseline zat. Hij pakte wat van het spul en smeerde het op zijn lippen, waarbij hij zich altijd behoorlijk gay voelde. Hij kreeg best snel schrale lippen en daarom had hij altijd Vaseline in zijn huis, maar het voelde behoorlijk stom. Glanzende lippen stonden namelijk niet heel mannelijk, al zei hij het zelf. Hij legde het potje weer neer en liep de badkamer uit. Hij gooide zichzelf weer op de bank en keek naar de televisie. MTV, dus toch. Hij krabde zijn wang even en keek droogjes naar het programma. Family Guy. Hij keek het normaal niet echt maar hij had geen zin om van zender te wisselen. Want dat was stom.
De deur ging open en hij draaide zich om, zodat zijn arm op de kant van de bank zat. "Chara?" riep hij maar had geen zin om op te staan. "Heb je m'n muffin meegenomen?" vervolgde hij zijn vragen reeks. Hij had zin in een muffin. Hij pakte twee euro dertig uit zijn zak, want hij kende de prijs van een vanille muffin uit zijn hoofd. Het was dan toch een van zijn lievelings.. uuh.. snacks, om 't zo dan te zeggen.

[&Chara. Anderen met toestemming :3]

Chara liep uit haar school. Ze liep naar het fietsenhok, en groeten haar vrienden. Ze stapte op haar fiets maar voor dat voelde ze in haar broekzak haar mobiel trillen. 'Hmm vast Neejoh.' mompelde ze. Langzaam pakte ze haar mobiel uit haar broekzak, en keek naar het berichtje. 'Hé, je bent toch klaar met school? Kun je een vanille muffin voor me ophalen? :3 Ik betaal je thuis terug!' Ze zuchtte even. 'Is goed. Maar ik wil wel dat je dan ook wel mijn muffin betaalt >D Grapje hoor!' Ze klikte op haar verzend knopje, en reed met haar fiets richting de shop. Het duurde even, omdat de shop dichter bij was dan haar appartement. Ze stapte van haar fiets af en begroette de man vriendelijk. 'Hallo! Mag ik een muffin vanille en een muffin bosbessen?' De man zweeg en pakte de muffins. Chara keek de man vragend aan en pakte de muffins aan, waarna ze haar geld pakte en betaalde. 'Dag en bedankt!' zei Chara vrolijk, de man zweeg weer en Chara had hem nog nooit zo gezien. Ze stapte weer op haar fiets en reed naar huis.
Ze maakte de voordeur open en keek naar Nejooh. Zijn arm leunde op de bank en hij keek waarschijnlijk ongemakkelijk achterom. "Chara?" riep hij. 'Heey!' Zei ze tegen Neejoh. "Heb je m'n muffin meegenomen?" vervolgde hij. 'Jah tuurlijk, ik heb de zak.. de man deed nogal raar. Hij zweeg de heletijd.' Ze kwam op Neejoh afgelopen en gooide de muffin naar hem toe. 'Alsjeblief.' zei ze grinnikent. Ze keek hem aan en ze plofte op de bank, ze smulde van haar muffin en keek naar Nejooh.
'Ik moet zo werken, en hoe zit dat met jou?' Ze keek even achterom. Weer de deur vergeten! 'Ah sorry Neejoh kan jij even de deur dicht doen? Weer vergeten.' Zei ze schamend. Hmm MTV. Ze pakte de afstandbediening, en zapte naar een ander kanaal. Ze zuchtte, ze was erg moe en keek weer achter haar. 'Dit is goede televisie TMF!' Ze keek aandachtig naar de show en had geen ander oog meer op Nejooh.

Een vrolijke 'hee!' bevestigde zijn gedachten en hij grijnsde even. Ach, er was niemand anders die de sleutel van het appartement had, dus het kon ook niet zo snel iemand anders zijn. "Jah, tuurlijk," begon Chara en een brede glimlach verscheen op zijn gezicht. Muffins.. ~ "Ik heb de zak.. De man deed nogal raar, hij zweeg de hele tijd." Dat was eigenlijk helemaal niks voor hem, want meestal was die gozer super vrolijk en zo. Maar Nejooh kwam er zo vaak dat hij inmiddels wist wat er aan de hand was, omdat hij best veel praatte met de eigenaar van het winkeltje - de man die had gezwegen. "Zijn vrouw wil van hem scheiden, vertelde 'ie." legde hij uit en ratelde even met het geld in zijn hand. Toen ze met een vrolijk gezicht 'alsjeblieft' zei, hem de muffin overhandigde en vervolgens naast hem op de bank plofte, overhandigde hij haar het geld. "Bedankt," mompelde hij erachteraan en pakte de muffin uit de zak. "Muffin.. Jij bent van mij." fluisterde hij, maar zo dat het nog wel hoorbaar zou zijn. Hij hapte in het crème kleurig gebakje, kauwde en slikte. Het bleef toch echt zijn lievelingseten. Tussendoortje, want hij zou het niet als avondeten willen. Te weinig, hehe.
"We zitten echt als twee omaatjes op de bank een muffin te eten, weet je dat?" grijnsde hij uitgebreid. Chara vertelde dat ze zo moest werken, kassadoos dat ze was. Ze vroeg vervolgens hoe dat met hem zat en hij stond op. "Ik ben over een paar uur ook weg." meldde hij en deed de deur dicht, net toen Chara begon over dat ze hem open had laten staan. "Ah, sorry Nejooh, kan jij even de de-" hij brak door haar zin heen met; "Al gedaan!" Hij kon er niet tegen dat ze de hele tijd de deur open liet staan, hij werd er gek van. Het stond ook zo.. zo.. rommelig. Hij liep de badkamer in en begon zijn handen te wassen. Ook waste hij even snel Toen hij klaar was liep hij terug naar de kamer met een dustbuster (zo'n mini stofzuiger) en zoog even de kruimels op, waarna hij terug liep en het ding opborg in het kastje. Hij plofte weer naast Chara neer, die net de zender weer had verwisseld naar TMF. Dat dat nog op was rond dit uur. Hij keek naar de klok, vijf voor drie. TMF zou dadelijk plaatsmaken voor Comedy Central, jeej. Hij pakte de afstandsbediening op en deed het rechtop in het bakje, waar enkele andere stonden.
"Is dat nou zo moeilijk?" zei hij droogjes en keek naar de afstandsbedieningen. Als je ze zo had, kon je tenminste nog alles terug vinden. Hij wist van zichzelf dat het niet echt normaal was dat hij alles zo wou hebben, vooral niet op zijn leeftijd. Maar hij had het gewoon graag zo en dat ging ook niet echt snel veranderen. Vroeger was het erger geweest. Toen ging hij drie keer per dag de douche in en schrobde hij zijn huid zo hard dat hij het kapot maakte. Dan kwam hij met rode - soms bloedende - huid uit de douche, maar ging hij er binnen vier uur alweer in. "Ik heb vandaag geen werk maar ik moet naar de therapeut, maar dat is pas om half zeven." vertelde hij rustig.

Chara keek hem aan terwijl ze bij hem zat. "Zijn vrouw wil van hem scheiden, vertelde 'ie." Chara shok even. 'Echt? Wow! Ze waren zo'n lief stel... Vandaar dat ze er niet was.' Ze keek even naar Nejooh. Ze glimlachte. Ze kreeg het geld in haar handen. 'Nah hoeft niet hoor. Het was een kleinigheidje.' Ze knipoogde naar Nejooh en legde het op het tafeltje. "Muffin.. Jij bent van mij." fluisterde hij. Chara begon te grinniken en stoote hem aan. Ze keek naar haar schoenen en schopte ze uit. Chara was nooit echt netjes geweest Nejooh wel. Daar iriteerde ze zich niet aan, behalve als hij het zei dat Chara slordig was.
"We zitten echt als twee omaatjes op de bank een muffin te eten, weet je dat?" grijnsde hij uitgebreid. 'Dan zijn we mooie oma's met lekkeren muffins.' Ze grinnikte weer. "Ik ben over een paar uur ook weg." Chara shrok even. 'Nee! Ik wil niet alleen thuis komen... Ik ben om 8 uur thuis jij zeker 9 uur. Ik wil niet alleen thuis komen... Wil je me op komen halen? Ik wacht wel een uur, en jij niet' Ze keek hem met puppy eyes aan. Ze wilde nooit alleen thuis komen, dat vond ze eng. Nejooh wist dat inmiddels wel maar toch... Chara moest er wel een keertje overheen. Nejooh liep naar de deur. "Al gedaan!" Zei hij. Chara keek hem glimlachend aan. 'Thnx!' Zei ze poeslief, een soort van excuus.
Hij liep naar de badkamer en Chara hoorde de kraan opengaan, vast zijn handen wassen. Ik hij waste zich zelf ook nog even, na een tijdje kwam hij terug. 'Lekker gedoucht?' Zei met een gemeen lachje. Dat vond ze altijd leuk dan ging Nejooh altijd dit doen. 'Bla, bla, bla.' Nejooh pakte de afstandsbediening op en deed het rechtop in het bakje, waar enkele andere stonden. 'Is dat nou zo moeilijk?' Zei hij droog. 'Als je mij bent wel.' Zei ze poeslief en met een glimlachje. Nejooh plofte weer naast Chara neer. Ze legde haar voeten op zijn schoot. 'Sorry ik ben zo moe.' Zei ze nep hijgend. "Ik heb vandaag geen werk maar ik moet naar de therapeut, maar dat is pas om half zeven." vertelde hij rustig. 'Toch geen werk? Ok is eten klaar als je thuis bent? En wat eten we?' Zei ze lief. 'Wil je me voeten masseren.' Zei ze als grapje. Haar voeten stonken vast, omdat ze een beetje zweete. Zou hij haar voeten van zijn schoot afgooien? Vast niet zo is Nejooh meestal niet.

"Echt? Wow! Ze waren zo'n lief stel... Vandaar dat ze er niet was." Nejooh knikte even op haar woorden. Het was inderdaad een lief koppel en hij zou niet weten waarom die twee gingen scheiden, al sloeg je 'm dood. Chara verzekerde hem dat het allemaal niet hoefde, aangezien het maar een kleinigheidje was en ze legde het geld op tafel. Hij knikte even en pakte het geld meteen op om het weer in zijn broekzak te doen. Randomly geld op tafel leggen, tskk. "Dan zijn we mooie oma's met lekkeren muffins." reageerde ze op hem en hij lachte even. Humor.
Al gauw werd Chara weer even gek, om het zo maar te zeggen. Het ging over het feit dat ze dan alleen thuis moest komen en zo en dat ze een uur alleen thuis moest zitten. Dat had ze altijd al eng gevonden, al begreep hij niet waarom. Ze was zeventien, ze moest inmiddels wel even alleen thuis kunnen komen. "Lieve schat," begon hij mierzoet, "ik ben alleen naar de psychiater. Dat duurt echt geen twee uur. Hoogstens een uur." Toch geen werk? Ok is eten klaar als je thuis bent? En wat eten we? Hij moest altijd koken. Dat vond hij eigenlijk niet zo erg want Chara zou toch alleen een rommeltje maken van de keuken en daar kon hij niet zo goed tegen. Neat-freak dat het was.
"Ik weet het niet. Ik zit te denken aan spaghetti, als je dat niet erg vind?" vroeg hij droogjes. Eigenlijk ging hij spaghetti maken, of zij er zin in had of niet. Ze moest er maar mee leven, anders kon ze d'r eigen eten koken. "Nee grapje, het boeit me niet wat jij erg vind, als je het niet wil heb je pech." zei hij met een brede glimlach rond zijn mond gesierd. Hij keek naar de voeten op zijn schoot. Ze zagen er schoon uit, maar stonken wel lichtelijk. Dat kon hij haar niet echt kwalijk nemen. "Gebruik jij geen deo op je voeten of zo?" zei hij lachend, haar vraag of hij ze wou masseren negerend. Dat was ook maar een grapje, vandaar. Dacht hij tenminste. "We eten wel een beetje laat, als je nog wilt dat ik je ophaal. Want dat kan ik nog wel doen, maar dan begin ik met koken als we terug zijn." legde hij uit met een kleine glimlach rond zijn mond. Er klonk muziek in de achtergrond, van TMF. The Pretty Reckless met Make Me Wanna Die. Hij kende het nummer niet zo goed, maar hij had het wel vaker gehoord. Ach ja.

Nejooh knikte even nadat Chara het over die man had... Die zwijgende man met zijn lieve vrouw. Hij knikte even en pakte het geld meteen op om het weer in zijn broekzak te doen. Ze keek hem even aan en knikte. Hij lachte even. "Lieve schat," begon hij mierzoet Chara keek met een boos gezicht zijn kant uit, zie hield niet van 'Live schat' naja even volhouden, "ik ben alleen naar de psychiater. Dat duurt echt geen twee uur. Hoogstens een uur." Chara keek hem even aan en begon maar over eten. "Ik weet het niet. Ik zit te denken aan spaghetti, als je dat niet erg vind?" vroeg hij droogjes. Even keek ze hem aan 'Spagetti'? Niet weer vorigen week al gegeten. 'Ok maar wel met dat lekker sausje ok? Dar hou ik van alleen daarom vind ik spaggti lekker weet je.'
Ze keek hem poeslief aan. "Nee grapje, het boeit me niet wat jij erg vind, als je het niet wil heb je pech." zei hij met een brede glimlach rond zijn mond gesierd. Ze keek boos naar hem. 'Naja zeg' Zei ze grappig. "Gebruik jij geen deo op je voeten of zo?" zei hij lachend. Ze keek hem met een lachend gezicht aan, en daarna een beetje verward. 'Moet dat dan?' Zei ze met een lachend. Ze vond Nejooh altijd wel fijn als kamergenoot, alleen moest ze iet tegen hem zeggen. 'Nejooh... Mijn bed is stuk...
Moet ik vannacht op die rot bank slapen?' Daar had ze nu echt geen zin. Maar bij Nejooh slapen? Ze zag hem wel als een broer of vader. Maar meestal werd ze wel eens verliefd op hem, ze hield echt van hem, dus liever sliep ze bij hem vannacht dan betaalde ze haar bed morgen. 'Dan laat ik mijn bed morgen reapareren!' Zei ze er snel achter aan. 'Sorry...' Zei ze droefig. Daar kon Nejooh meestal niet tegen maar de laatste tijd steeds minder. Ze keek hem even aan met een snikkend gezicht... 'Sorry... Kan ik anders bij jou vannacht slapen?' Zei ze weer poeslief en met puppy eyes.

- Beetje inspiloos

"Spaghetti?" vroeg ze droogjes. Een brede grijns verscheen rond Nejooh zijn mond. Ze hadden vorige week ook al spaghetti gegeten. Maar hij vond dat er best een week tussen kon zitten. Hij was zelf niet echt een vlees persoon, hij hield niet zo van kip of dat soort dingen. Niet omdat het levende beesten waren geweest, maar meer omdat hij het gewoon niet zo lekker vond. Niks mis mee, toch. "Oké, maar wel met dat lekker sausje oké? Daar houd ik van, alleen daarom vind ik spaghetti lekker, weet je." zei ze en keek hem even liefjes aan. Een brede grijns verscheen rond zijn mond terwijl hij haar voet even aantikte. "Oké, vooruit, met zelfgemaakte honing mosterd saus." reageerde hij toen en rolde zijn hoofd naar achteren, zodat zijn nek op de bankleuning rustte. Toen ze zijn opmerking hoorde keek ze hem even quasi-boos aan en zei als een grapje 'nou ja zeg!'. Hij begon even te lachen maar dat vervaagde al snel, waarna Chara lachte over zijn deo-op-je-voeten opmerking. "Moet dat dan?" vroeg ze lachend en hij knikte. Natuurlijk moest dat! Dat was verantwoord voor je voeten. Stiekem was daar helemaal niks van waar. "Als je voeten zo stinken als die van jou, dan wel." zei hij lachend, maar deed niks om haar voeten weg te halen of zo. Hij vond het niet zo erg allemaal. Het liedje op televisie vervaagde naar Teenage Dream van Katy Perry. Hij wist dat ze live vreselijk zong, maar in haar video clipjes viel het wel mee. Lang leven autotune.
"Nejooh... Mijn bed is stuk... Moet ik vannacht op die rot bank slapen?" Haar bed kapot? Hoe had ze dat nou weer gedaan? Hij zat er niet echt lekker bij bij het idee dat er iets was aan zijn huis dat niet klopte, al was dat gelukkig in Chara's kamer. Daar was het altijd een rommel. De rest van het huis was piekfijn in orde, aangezien hij een controle-freak was. "Dan laat ik hem morgen repareren! Sorry, kan ik anders bij jou slapen, vannacht?" vroeg ze half snikkend. Hij begreep niet waar ze zo verdrietig om was, want hij vond het niet eens zo erg allemaal. Hij maakte een 'sssh' geluidje in de hoop haar een beetje te sussen. "Tuurlijk mag dat." zei hij. Het was eigenlijk net of je het tegen een klein kind had. Ze sliep niet graag op de bank en ze was ook niet graag alleen thuis. En kieskeurig over het eten. Maar het maakte hem niet zo heel veel uit.