Heat stroke strikes again.

Onderwerp: Heat stroke strikes again. zo jul 03, 2011 12:02 am

Zijn blonde haar wiegde heen en weer terwijl hij met zijn blote voeten over het stand liep. In zijn ene hand had hij het handvat van een kar vast, en in zijn andere hand een handje van een klein meisje. Achter hem liep een ander meisje, met een grote zonnebril op en handdoek vast, die steeds even bleef staan als ze een leuke jongen zag. Akira was gedwongen om naar het strand te gaan, aangezien het een zonnige dag is en zijn moeder weg was, en het in het huis nogal snik heet werd. Het meisje die zijn hand vast hield was Yumi, een elf jarig meisje dat nogla vrolijk, hyper, klein en onnozel was. Achter hun liep een meisje dat wel zijn vriendin kon lijken, namelijk Keiko die maar twee jaar jonger dan hem was. Het verschil kon je niet echt zien. Yumi begon mee te trekken toen zijn passen wat verlangzaamden.
“Kom op, Oniisan! Het is nog maar een klein stukje!” Gek kind was het ook. De laatste paar dagen had hij last gekregen van een zonnesteek, waardoor hij wat sacherijniger was geworden. Het liefst had hij gewoon in bed gelegen met de airco aan, maar volgens Keiko was dat stroomverspilling.

Uiteindelijk hadden ze een plekje gevonden en lagen er onder de parasol drie handdoeken. Akira had zich op zijn zij gelegd en speelde met de draadjes van de handdoek, terwijl zijn knieën wat opgetrokken waren en Yumi aan zijn arm zat te trekken.
“Oniisan moet ook mee spelen, anders is het niet eerlijk!” riep ze verontwaardigd uit. Keiko lachte en nam haar zusje mee naar de zee. Zijn hoofd bonkte en hij kwam een beetje overeind, pakte een fles water uit de koelbox die ze hadden meegenomen en dronk er wat van. Hij stopte toen hij gegiechel hoorde. Voor hem zat een groep meisjes naar hem te kijken, te gluren. Hij had ze wel eerder gezien. Stalkers. Hij liet zich weer op zijn zij zakken en sloot zijn ogen, probeerde even een dutje te doen. Straks zou hij wel gaan zwemmen, als het wat minder zonnig was. Al snel dommelde hij in, totdat hij wakker schrok van een natte en koude vinger die over zijn arm gleed.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. zo jul 03, 2011 12:36 am

Het was heet. Met een geïrriteerde blik staarde de jongen voor zich uit. Er waren hier veel mensen op dit tijdstip van de dag en met dit weer. Eigenlijk wist hij niet precies wat hij hier deed. Hij hield niet van grote druktes, voelde zich dan veel te aangestaard. Je had van die meisjes uit zijn jaar die hem kenden. Hij wist niet waarom, maar sinds die nacht in de parkeergarage kon hij zich alleen nog maar irriteren aan die mensen. Ze dachten duidelijk dat ze heel wat waren met hun blonde lange haren (meestal geblondeerd), blauwe ogen (enige echte aan ze, al had je ook van die wanhopige gevallen met kleurcontactlenzen) en een ‘mooi’ figuur. Meestal vond hij het te dun, maar daar waren zijn mede-jongens het niet mee eens. Deze schenen dat mooi te vinden. Hij snapte echt niet hoe ze op zo’n anorexia-geval konden vallen, maar goed.
Voor hem werd het over het algemeen toch al steeds lastiger om te begrijpen hoe iemand op meisjes kon vallen, dus zo heel raar was het niet eens. Hij snoof eventjes zacht. Sindsdien had hij Akira niet meer gezien. Ergens was hij ook bang voor hun ontmoeting. Wat zou hij moeten zeggen? Even kneep hij zijn ogen dicht en ging met zijn hand door zijn haar.

Uiteindelijk opende hij zijn cyaankleurige ogen weer en richtte ze op een groepje giechelende meiden. Ze waren naar iets aan het staren. Hij volgde hun blik en zag daar een blonde jongen liggen. Hij wendde zijn blik af toen hij hem herkende. Akira. Natuurlijk. Hem precies hier tegen komen. Kon het niet op een wat rustigere plek? Hij beet even zacht op zijn lip en keek even om, maar al snel werd zijn blik weer naar Akira toe getrokken. Hij nam een slok van zijn drinken en snoof zachtjes.
Na een tijdje liep hij er met een lichte zucht op af en negeerde hij het gegiechel en gefluister van de oh zo bekende sloeries die er stonden, om naast Akira te gaan zitten. Hij zette zijn flesje neer om vervolgens heel geïnteresseerd met zijn vinger over de arm van de jongen te glijden. Zijn vinger was helemaal koud door het flesje, maar goed. Hij glimlachte lichtjes. “Hey,” begroette hij de jongen droogjes, alsof er nooit iets gebeurd was. Want.. Wat moest hij anders doen? Hij keek even vanuit zijn ooghoeken naar het groepje meisjes en zuchtte, waarna hij zijn cyaankleurige ogen weer richtte op Akira. “Je wordt heel eng aangestaard,” meldde hij droogjes.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. zo jul 03, 2011 2:08 am

Heel langzaam gingen zijn ogen open, aangezien hij al verwachtte wie het was. Ze bleven half open en hij staarde de jongen fronsend aan. Eigenlijk was hij wel blij om hem te zien, aangezien de meisjes anders al snel op hem af gekomen waren terwijl hij zat te slapen. Hij huiverde even door de koude plek die de vinger had achtergelaten. Leuk hoor. Eigenlijk wou hij weer gaan slapen, maar omdat de jongen er was hield hij zijn ogen nog even open. Zitten kon eigenlijk niet, omdat hij zich nu al duizelig voelde en hij dan anders tegen de jongen aan viel. Al was hij wel benieuwd naar de reactie van de meisjes.
“Hey.” Akira mompelde hetzelfde nogal onverstaanbaar terug, aangezien hij nog niet helemaal wakker was. “Je wordt heel eng aangestaard.” Hij zuchtte.
“Weet ik,” mompelde hij. Nu had hij weer zoenneigingen, wat een probleem zou vormen als de jongens zouden komen die hij zo erg haatte en dan konden ze geen krachten gebruiken, aangezien er hier naast ESPers ook normale mensen waren. Al was hij duidelijk in zijn voordeel. Het mouwloze shirt wat hij aan had, was een beetje groot, hing lichtjes om zijn gespierde lichaam heen, gelukkig geen strak shirt want dan kon je zijn spieren juist duidelijker zien. Het was donkergrijs, met een zwarte aftekening er op. Zijn zwembroek was rood, ook met zwart. Zijn ogen bekeken de jongen voor hem, die ook zowat hetzelfde aan had.
“Ga toch zwemmen ofzo, verdoem je tijd niet met mij,” mompelde Akira half wakker en zijn vinger streelde over Destin’s hand, wat eigenlijk alleen maar zichtbaar was voor hun tweeën.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. zo jul 03, 2011 2:23 am

De jongen opende zijn ogen en licht glimlachend keek Destin hem aan. De jongen begroette hem met een simpele ‘hey’, zoals hij dat zelf ook had gedaan. De lichte glimlach die op zijn gezicht stond verdween niet. Hij liet zijn blik even snel over de jongen heen glijden, die ook een shirtje en een zwembroek aan had. Hij snoof zacht. Ach, het was wel iets wat de meeste jongens droegen. In tegenstelling tot die smerige strakke broekjes. Hij snapte niet hoe iemand daarmee kon lopen. Het kon nooit lekker zitten en het zag er niet uit. Rare mensen.
Akira zei dat hij moest gaan zwemmen en hij hief zijn wenkbrauwen op. Toen de jongen vervolgde met dat hij zijn tijd niet aan hem moest verdoen, glimlachte hij weer. “Maar Akira toch,” zei hij hoofdschuddend. “Jij bent toch veel interessanter dan dat water?” vroeg hij toen droogjes. Hij keek even droogjes naar de vinger die over zijn hand gleed, maar keek al snel weer naar Akira’s gezicht.
Ergens moest hij veel moeite doen om zich in te houden. Anders zou hij hem waarschijnlijk gezoend hebben, maar hij wist dat Akira bang was voor een groep jongens. Bovendien wist hij zelf niet hoe hij erover dacht dat iedereen het dan zou weten, terwijl hij niet eens zeker was van hoe Akira nou precies over hem dacht. Wat zich tussen hen speelde. Hij beet even droogjes op zijn lip en keek om zich heen.

Hij irriteerde zich heel erg aan de meisjes die daar liepen te smoezelen en te giechelen en ze hadden geluk dat hij nooit de kans had gehad om hen aan te raken, anders had hij er één hoofdpijn laten krijgen zodat ze zouden moeten vertrekken. Maar, misschien zou dat ook wel een beetje gemeen zijn. Hij had het recht niet om hen te laten vertrekken enkel omdat ze een beetje irritant aan het doen waren en interesse hadden in Akira. Even voelde hij een bepaalde jaloezie omhoogkomen. Hmnpf. Hij was benieuwd hoe Akira dacht over.. Meisjes, zeg maar. Want, het was duidelijk dat de jongen niet hetero was, maar dat hield niet gelijk in dat hij homo was.
Hij beet even harder op zijn lip en keek weer naar Akira. “Waarom ga jij niet zwemmen?” vroeg hij liefjes. Ergens was hij best wel nieuwsgierig naar hoe de jongen er onder zijn shirt uit zag en leek het hem best leuk om te gaan zwemmen met hem, maar als de jongen niet ging zwemmen bleef hij liever hier zitten dan dat hij in zijn eentje ging zwemmen. Als de jongen dat goed vond, tenminste.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. zo jul 03, 2011 3:02 am

De jongen glimlachte, leek geen aanstalten te doen om weg te gaan.
“Maar Akira toch,” zei de jongen hoofdschuddend. “Jij bent toch veel interessanter dan dat water?” Zijn gezicht werd rood en hij trok zijn hand weg. Fijn, nu bloosde hij, ook nog op een plek met heel veel mensen. Hij hoorde de meisjes giechelen. Konden ze alles horen? Verdomme.. “Waarom ga jij niet zwemmen?” Hij zuchtte.
“Zonnesteek,” mompelde hij.
“Akira, weet jij waar de zonnebrand is gebl-.. Oh,” klonk de stem van Keiko. Natuurlijk wist ze meteen wie Destin was en begon hij nog roder te worden.
“Linker vak van de tas, en oprotten alsjeblieft,” gromde hij. Ze lachte, aangezien ze wist dat hij het niet gemeen bedoelde en dat hij het alleen zei omdat hij zich ongemakkelijk begon te voelen. Gelukkig ging ze al snel weer weg. “Zusjes.” Hij sloot zijn ogen. “Ik weet niet of ik ga zwemmen. Straks dan val ik flauw in het water en dan moet jij me redden,” zei hij zachtjes, aangezien de meisjes anders mee konden luisteren. Akira zuchtte opnieuw, vlocht zijn vingers door die van Destin en probeerde te gaan slapen, al wist hij dat de jongen dat waarschijnlijk niet leuk zou vinden. Dan had hij maar pech.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. zo jul 03, 2011 3:18 am

De jongen trok zijn hand weg en kleurde rood, waarna Destin zijn blik even lachend richtte op de meisjes. Hij wist niet of ze hem serieus hadden genomen; waarschijnlijk verwachtten ze niet dat hij het serieus meende, tot de jongen rood was gekleurd.
De jongen verklaarde dat hij niet het water in ging in verband met het feit dat hij last had van een zonnesteek en Destin keek hem droogjes aan. “Och arme toch,” zei hij hoofdschuddend. Hij voelde zich heel wat zekerder nu hij ook echt wat kon zien, want de vorige keer was het grootste gedeelte van de tijd die ze samen voorbrachten voor hem een wirwar aan tinten en schaduwen die hij niet tot nauwelijks had kunnen onderscheiden.
Iemand kwam aan en Destin keek met een droog gezicht om. Toen hij weer keek naar Akira, was deze nog roder geworden waardoor Destin moest grinniken. Oké, het zag er wel lief uit. Hij had niet verwacht dat Akira zo snel rood zou worden om dingen, wat hem wel interesseerde. Hij reageerde nogal bot op het meisje en zei dat ze moest oprotten, waardoor Destin even fronste. Al snel verklaarde Akira dat het zijn zusje was en hij knikte. Oké, zusje dus. Interessant. Wacht.. Was dat niet degene waar hij toen mee had zitten sms’en? Destin beet even op zijn lip, maar besloot er verder niet over na te denken.
De jongen zei dat hij niet wist of hij wel ging zwemmen, omdat hij bang was zijn bewustzijn in het water te verliezen en dan mocht hij hem dus redden. “Hmmn, dat lijkt me inderdaad geen goed idee. Ik denk niet dat het al te fijn aanvoelt om flauw te vallen,” zei hij. Zelf had hij dat nog niet meegemaakt. Waarschijnlijk omdat hij een redelijk sterk lichaam had en zich goed kon beschermen als dit nodig was.
Hij glimlachte lichtjes. De jongen vlocht zijn vingers door de zijne en sloot zijn ogen. Hij merkte dat de jongen wilde gaan slapen en ging even wat beter zitten, maar hield de hand van de jongen nog altijd vast. Hij begreep wel dat de jongen wilde gaan slapen en al wilde hij zelf natuurlijk veel liever.. Andere.. Dingen doen, hij moest zich inhouden. Misschien dat als de jongen zich wat beter voelde ze wat konden gaan doen en anders nam hij ook wel genoegen met zo te zitten. Vorige keer was hij zelf in slaap gevallen, dus hij kon het de jongen niet kwalijk nemen.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. zo jul 03, 2011 5:03 am

Hij viel maar half in slaap, werd steeds afgeleid door de ademhaling van de jongen en hij moest steeds aan hem denken. Het lag wel lekker zo. Er klonk geroezemoes, gegil en geroep aan de kant van de meisjes vandaan, waarschijnlijk hadden ze een andere leuke jongen gezien, aangezien Akira niet echt meer interessant was.
“Hmmn, dat lijkt me inderdaad geen goed idee. Ik denk niet dat het al te fijn aanvoelt om flauw te vallen,” had de jongen gezegd en hij moest er zelfs in zijn slaap zachtjes om glimlachen. De jongen had een hele aparte, maar droge humor die best wel leuk was.
“Oniisan!” Kleine handjes trokken aan zijn mouwloze shirt. Akira schrok zich dood, zijn losse hand vloog naar zijn mond omdat hij het anders uit gilde van schrik. Stom kind kwam het moment verpesten. En nu was zijn shirt vies. “Oniisan!” Hij dook in elkaar toen er harder getrokken werd. “Ik heb mooie schelpen gevonden!” Nog steeds reageerde hij niet en hield het getrek op. Kleine etterbak. Yumi liet in plaats daarvan haar schelpen zien aan Destin. Keiko lachte, vond haar zusje wel geniaal bezig. Akira gromde, kon niet weg omdat de jongen aan de ene kant zat en zijn zusje aan de andere kant. Hij verborg zijn gezicht in de handdoek, wou hartstikke graag dat het over zou gaan. En toen besefte hij dat hij de jongen zijn hand nog vast hield, werd hij rood en trok hij zijn hand los, waardoor Keiko weer begon te lachen.
De pijniging duurde lang en door de saaiheid was hij in slaap gevallen. Toen zijn ogen open gingen, zag hij dat de meisjes weg waren. Eindelijk. Akira kwam overeind. Hij trok zijn shirt zonder mouwen uit en keek naar de vieze vlekken van modderhanden. Zijn zusje gedroeg zich echt jonger dan ze was. Hij legde het shirt naast zich neer en zuchtte.
“Sorry van mijn zusjes,” mompelde hij en hij wreef een beetje nerveus over zijn arm. Hij haalde een flesje water uit de koelbox, dronk het in een keer leeg. Hij had het warm en was nogal dorstig. Hij ging met zijn hand door zijn haar en wierp een blik op het groepje meisjes, waarvan een paar aandachtig zaten te kijken, waarna zijn bruine ogen weer naar de jongen gingen. Het liefst wou hij hem zoenen, al kwam dat nogal plotseling en vreemd over als hij dat zou doen.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. zo jul 03, 2011 5:20 am

Met een lichte glimlach keek hij toe hoe de jongen half wegzakte en moest glimlachen toen ook dit er lief uit bleek te zien. Hmmn.. Nu snapte hij eindelijk hoe iemand zo kon blijven zitten zonder zich te vervelen, al voelde zich hij wel een beetje een stalker nu hij zo bij hem zat, terwijl hij naar hem keek.
‘Oniisan!’ klonk en Destin keek om. Het meisje begon aan Akira’s shirt te trekken, waardoor deze vies werd. Akira leek erg geschrokken en hij moest zacht grinniken. Het meisje riep hem opnieuw in het Japans. Vervolgens meldde ze mooie schelpen gevonden te hebben. Uiteindelijk besloot het meisje het op te geven en net toen Destin dacht dat ze weg zou gaan, richtte ze zich op hem. Ze liet haar schelpen zien en Destin twijfelde, maar besloot uiteindelijk om maar gewoon vriendelijk te doen. “Erg mooi, hoor,” zei hij droogjes, terwijl hij even naar de schelpen keek, maar zijn blik bleef er niet al te erg op hangen. Akira scheen dit echter heel erg te vinden en Destin schudde glimlachend zijn hoofd. Hij had zelf ook een zus, alleen die was negentien en studeerde in Amerika.
Plots werd zijn hand losgelaten en hij keek Akira aan, die rood was gekleurd. Nou, nou. Hij nam wel vaak een rode kleur aan, zeg. Het oudste zusje moest lachen en Destin hief één wenkbrauw op, maar zweeg. Hij wist niet goed wat hij tegen ze moest zeggen, dus richtte hij zijn blik weer even op Akira. Deze viel echter na een tijdje in slaap en het duurde ook niet lang meer voor de twee meisjes vertrokken.

Na een tijdje rustig gezeten te hebben, werd Akira weer wakker. “Eindelijk uitgeslapen?” vroeg hij glimlachend aan Akira. Toen Akira rechtop ging zitten en zijn shirt uit deed, was het zijn beurt om lichtelijk rood te kleuren en hij wendde zijn blik af. Oké, nu mocht hij niet heel eng gaan staren. De korte tijd dat hij ernaar had gekeken had hij gezien dat de jongen een mooi, gespierd lichaam had, wat hem verlegen maakte.
Akira verontschuldigde zich voor zijn zusjes en Destin hapte even naar adem, waarna hij Akira aankeek, moeite doend om hem echt in zijn ogen aan te blijven kijken, al schenen die zijn aandacht genoeg te trekken, dus na een tijdje lukte het hem wel. “Het geeft niet. Ze zijn niet zo heel erg, hoor,” glimlachte hij. “Mijn zus is misschien nog wel erger,” grinnikte hij toen. Die had Akira waarschijnlijk bestookt met vragen en hem meegesleurd, waardoor Destin erachteraan moest hobbelen.
Akira pakte een flesje en dronk deze leeg, waarna Destin droogjes glimlachte. “Nog steeds last van je zonnesteek?” vroeg hij glimlachend. Hij keek even naar het groepje meisjes, die Akira nu nog enger aanstaarden dan eerst. Hij snoof zacht en keek Akira weer droogjes aan.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. zo jul 03, 2011 5:38 am

“Eindelijk uitgeslapen?” Hij haalde zijn schouders op. De jongen was rood geworden toen Akira zijn eigen shirt had uitgedaan, aangezien die vies was. Een vermakelijke grijns vormde zich even rond zijn lippen. Hij zat een beetje gebogen, aangezien hij zijn hoofd anders tegen de parasol stootte. Hij trok zich er niks van aan dat de jongen naar hem staarde, was het eigenlijk een beetje gewend. Omdat het Destin was die staarde, en niet een of andere vreemdeling, voelde het eigenlijk ook wel prettig. Hadden die uren in de sportschool toch uiteindelijk nut gehad. Hij staarde voor zich uit terwijl de jongen hem bekeek, voelde zich een beetje verlegen worden, al werd de jongen dat ook waarschijnlijk. Zijn blik ging weer naar hem toe, toen hij naar adem hapte. Akira had nog steeds een vermakelijke glimlach op zijn gezicht.
“Het geeft niet. Ze zijn niet zo heel erg, hoor.” Hij rolde met zijn ogen, keek even naar zijn twee zusjes die bij de branding aan het spelen waren. “Mijn zus is misschien nog wel erger.” Hij grinnikte, vroeg zich af hoe erg. Het flesje dat hij in zijn hand had, zette hij in de koelbox. Niet dat het nut had, maar anders moest de tas als prullenbak dienen en dat was niet echt handig. “Nog steeds last van je zonnesteek?” Hij glimlachte een beetje. Het was lief hoe de jongen bezorgdheid tegenover hem toonde.
“Het gaat wel, al heb ik er nog steeds last van,” mompelde hij. Zijn ogen gleden bij de jongen naar beneden en hij wendde ze meteen weg. Misschien zouden ze een rustig plekje kunnen vinden, en daar verder gaan. Hij kreeg nu wel hele rare neigingen, die hij helemaal niet wou hebben. En.. misschien konden ze daarna gaan zwemmen, als het dan wat rustiger was of bij een rustiger gedeelte. Akira pakte zijn shirt op en deed die in de tas, waarna hij onder de parasol heen dook en ging staan. “Zullen we ergens anders heen gaan?” vroeg hij en hij moest moeite doen om niet te gaan grijnzen, want dat was gewoon ongepast. “Mijn zus weet wel waar ik ben, dus daar hoeven we geen zorgen over te maken.” Zijn blik gleed even naar een stelletje verder op die zaten te zoenen, en nog niet zo zachtjes ook nog. Waarom konden heteromensen altijd normaal in het openbaar zoenen en dat er dan bijna geen mensen waren die dan protest voerden, maar konden homoseksuele mensen dat nou niet?

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. zo jul 03, 2011 5:56 am

De jongen zei hem dat het wel ging, al had hij er nog steeds last van. Een lichte glimlach sierde Destin’s gezicht, duidelijk opgelucht dat het niet al te slecht ging met de jongen. Al kwam hij bij vreemden meestal arrogant en onvriendelijk over, als hij eenmaal om iemand gaf was hij juist het tegenovergestelde. Hij begon zich langzamerhand wel steeds meer te irriteren aan de drukte om hen heen, zou veel liever ergens alleen zijn met Akira. Dat zou het veel makkelijker maken om.. Te doen wat hij wilde. Hij kleurde lichtelijk rood om zijn eigen gedachten. Hmmn, foute gedachten. Daar moest hij echt mee stoppen, al kon hij het verlangen niet echt onderdrukken. Het was verkeerd bij een jongen, vertelden ze hem altijd. Maar, dat was niet zo. Het was beter, logischer. In zijn ogen, dan.
Akira ging staan en Destin keek hem vanonder zijn wimpers aan. De jongen vroeg hem of ze ergens anders heen zouden gaan en een glimlach kwam op Destin’s gezicht, waarna hij enthousiast een keer knikte. Veel beter. Hij zei dat zijn zus wel wist waar hij was en Destin knikte droogjes, waarna hij ook langzaam overeind kwam. Toen hij zag dat Akira ergens naar keek, volgde hij zijn blik. De jongen scheen zijn blik op een heterostelletje gericht te hebben en Destin beet op zijn lip. Wat zou er nu door het hoofd van de jongen gaan? Hij begon zich zorgen te maken over dat de jongen het misschien liever met een meisje deed, maar schudde uiteindelijk zijn hoofd. Vast niet.

“Ik weet nog wel een plekje waar weinig mensen zijn,” glimlachte hij, waarna hij Akira’s pols beetpakte en hem droogjes meesleurde. Het was een mooie plek, niet veel verschil met hier. Alleen was het te ver van de kraampjes enzo af, waardoor de mensen te lui waren om er heen te gaan.
Uiteindelijk aangekomen keek hij Akira glimlachend aan. “Dit is beter,” zei hij en hij liet de pols van de jongen rustig los. Er was op dit uur van de dag nauwelijks iemand te bekennen hier, aangezien het voornamelijk gezinnen en stelletjes waren, die gewoon rustig in de drukte gingen zitten. Hij keek even droogjes naar Akira’s blote bovenlichaam en kleurde opnieuw lichtelijk rood, wendde zijn blik weer af. Oké, daar moest hij echt mee stoppen. Maar, het trok zijn aandacht gewoon te erg.. Hij ging even een keer met zijn hand door zijn bruine haar, niet helemaal zeker van wat Akira eigenlijk wilde doen.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. zo jul 03, 2011 6:55 am

Jaloezie vulde even zijn gedachtes, waarna hij zijn blik weg trok. Hij moest niet kijken. Hij viel niet eens op meisjes. De jongen begon weer te praten.
“Ik weet nog wel een plekje waar weinig mensen zijn.” Hij glimlachte een beetje nerveus en werd meegetrokken, liep gehoorzaam achter hem aan. Het zag er nogal raar uit en mensen staarden hun na, waardoor hij nerveus werd en gewoon weg keek. Waarom vonden ze het zo raar? Dertig jaar geleden was het vast hetzelfde, alleen dan wat erger. Uiteindelijk kwamen ze bij een mooie en rustige plek aan. Ze waren de enigen hier, gelukkig maar. Het zand was heel zacht en er waren nauwelijks voetstappen te zien van andere mensen. Er waren van die rotsen, waar planten aan hingen en die hun afschermden van de rest van de wereld. “Dit is beter.” Akira knikte en keek weg toen hij zag dat de jongen weer naar zijn bovenlichaam keek. Opeens besprong hij Destin als verrassingsaanval, waardoor ze allebei in het zand vielen, waardoor hij begon te lachen. Hij hing boven de jongen en pakte zijn hand, hield die tegen zijn eigen buik aan.
“Je mag het heus wel aanraken hoor, mijn sixpack bijt niet,” grapte hij en hij streelde het haar voor de ogen van de jongen weg, begon een tongzoen. Een paar minuten later ging hij naast de jongen liggen en rekte hij zich uit. “Het is echt mooi en rustig hier.” Plotseling schoten er vreemde gedachten door zijn hoofd, maakte hij een protesterend geluidje en keek hij weg. Hij wou niet zulke gedachtes hebben! Hij wou de jongen juist nog leren kennen en niet het moment verpesten door-.. En het was er nog veel te vroeg voor.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. zo jul 03, 2011 7:08 am

Plots werd hij besprongen en voor hij het wist lag hij in het zand, met de jongen boven hem. De jongen hing boven hem en zijn ogen waren groot geworden, terwijl zijn gezicht volledig rood gekleurd was. Hij had het gevoel dat hij elk moment een hartaanval kon krijgen in deze houding, maar durfde zijn ogen niet te sluiten. Hij voelde hoe zijn hand tegen de buik van de jongen werd gelegd en deze een opmerking erover maakte, waarna hij even ongemakkelijk grinnikte. “Dat..” begon hij zacht, het lastig vindend om te kunnen spreken in deze houding, omdat hij gewoon veel te geschrokken was. Hij wilde antwoorden, maar voor hij het wist begon de jongen een tongzoen. Opnieuw sloeg zijn hart een slag - of meer - over en hij moest moeite doen om niet naar adem te happen. Gelukkig wist hij zich op tijd te herstellen en deed hij mee, genietend van dit perfecte moment.
Na een paar minuten liet de jongen zich naast hem vallen en half hijgend van de schrik en een beetje van het tekort aan adem bleef Destin liggen waar hij lag, vanuit zijn ooghoeken Akira aankijkend. De jongen zei dat het hier echt mooi en rustig was en hij knikte. “Veel beter,” zei hij, onbewust doelend op het feit dat ze nu ook dingen konden doen die even geleden niet hadden gekund. Zijn gezicht was nog steeds wat rood gekleurd door de schrik.
Plots kwam er een protesterend geluid uit de mond van Akira en keek de jongen weg. Destin draaide zich zo om, dat hij nu degene was die over hem heen geleund was, en keek hem onschuldig aan. “Hmmn? Is er iets mis?” vroeg hij liefjes. Hij boog zich voorover om zacht zijn lippen op die van hem te drukken, maar was nog wat te.. Geschrokken om gelijk weer een tongzoen te beginnen, dus liet zich al snel weer naast hem vallen, lichtjes glimlachend. Het voelde fijn. Zo, naast hem. Zonder dat iemand hen kwam storen.
Hij keek even naar de lucht, maar die scheen veel te oninteressant te zijn als Akira naast hem lag. Vandaar dat hij hem al snel weer aankeek, proberend geen foute gedachten te krijgen. Hij moest zich inhouden. Het feit dat Akira enkel een zwembroek aanhad hielp hierbij nou niet echt. Daarom beet hij op zijn lip en hield zijn blik gericht op Akira’s gezicht, om niet verder naar beneden af te dwalen.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. zo jul 03, 2011 7:25 am

Opeens was de jongen degene die nu boven hem hing. Was het omdat hij een protesterend geluid had gemaakt? Zijn gezicht werd rood.
“Hmmn? Is er iets mis?” Akira keek weg.
“Ik-… Eh…” Zijn stem haperde en hij wist niet wat hij moest zeggen. Hij kon niet de waarheid vertellen, dat was gewoon… gênant. De jongen boog zich voorover en hun lippen raakten elkaar weer aan, terwijl het deze keer bij een simpele kus bleef. Hij kon voelen hoe de ademhaling van Destin nog een beetje snel was, waarschijnlijk was hij geschrokken. Al snel plofte de jongen weer naast hem neer. Hij rolde op zijn zij, ging met zijn ene hand onder het T-shirt van de jongen door. Hij lachte zachtjes toen hij niet veel bijzonders voelde. Alleen maar een klein sixpackje, al was de huid wel zachter dan bij hem was. Daarom bleef zijn hand nog steeds over de buik van de jongen strelen, omdat het zo lekker aan voelde.
“Zacht..” fluisterde hij en hij boog voorover, drukte een kus in de nek van de jongen, waarna hij zijn hand weg haalde en de hand van de jongen vast hield. “Vertel eens wat meer over jezelf. Waarom ben je hier naar Japan verhuisd?” Hij was nieuwsgierig naar de jongen, aangezien hij veel van hem wist, maar niet alles.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. zo jul 03, 2011 7:39 am

Toen de hand van de jongen onder zijn shirt ging, verstijfde hij compleet, kleurde hij weer rood en staarde hij de jongen geschrokken aan. De jongen grinnikte en verlegen keek Destin weg. Toen Akira zijn buik bleef strelen fronste hij en al snel meldde de jongen dat het zacht was en werd er een kus in zijn nek geduwd. Gelukkig haalde de jongen zijn hand al snel weg, waardoor hij zich weer wat gemakkelijker kon voelen. De jongen pakte zijn hand beet en langzaam keek hij hem weer aan.
De jongen zei hem wat meer over zichzelf te vertellen en vroeg toen waarom hij hierheen verhuisd was. Destin beet op zijn lip en keek naar de lucht. “Niet echt iets speciaals. Ik denk dat het meer was omdat mijn vader heimwee had en mijn moeder een fascinatie had voor de Japanse cultuur,” zei hij kalm. “Toen mijn moeder stierf, ging hij echter weer weg, waardoor ik en mijn zus achterbleven. Mijn zus studeert nu in Amerika. Een goede opleiding, al kan ik niet uit mijn hoofd vertellen wat ze nou precies doet,” zei hij kalm. “Dus nu ben ik hier weer alleen, zonder familie,” zei hij toen en hij keek Akira weer aan. “Niet echt boeiend, dus,” zei hij toen met een lichte glimlach.
“En.. Vertel jij eens wat over jezelf,” zei hij toen. Veel wist hij niet over Akira, behalve dat zijn oom een garage had, hij twee zussen had en nog wat dingen die hij weleens had opgevangen in de klas. En natuurlijk die dingen die Akira hem had verteld.. Hij hoopte maar dat de jongen niets ergs had meegemaakt, anders had hij direct spijt van zijn vraag. Hij wilde hem namelijk niet herinneren aan dingen die hij liever achter zich liet.
Hij keek even naar de hand van de jongen en glimlachte lichtjes. Het was fijn zo. Een tijdje terug zou hij gewalgd hebben als hij aan zoiets dacht, maar nu werd het zo langzamerhand normaal. Hij begon te veel om deze jongen te geven, wat dan ook de reden was waarom hij nieuwsgierig werd naar hem. Zelf was hij nou niet echt een boeiend persoon met een gestorven moeder en een weggelopen vader. Zijn zus maakte hem weinig uit, aangezien ze altijd al twee verschillende types waren geweest en dus niet al te goed waren geweest samen, al kwam ze hem weleens opzoeken als ze in Japan was, maar daar hield het mee op.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. zo jul 03, 2011 8:00 am

“Niet echt iets speciaals. Ik denk dat het meer was omdat mijn vader heimwee had en mijn moeder een fascinatie had voor de Japanse cultuur. Toen mijn moeder stierf, ging hij echter weer weg, waardoor ik en mijn zus achterbleven. Mijn zus studeert nu in Amerika. Een goede opleiding, al kan ik niet uit mijn hoofd vertellen wat ze nou precies doet. Dus nu ben ik hier weer alleen, zonder familie.” Akira luisterde met gesloten ogen naar het verhaal, aangezien hij zo makkelijker alles in zijn geheugen kon opslaan. “Niet echt boeiend, dus.”
“Juist wel,” mompelde hij en hij sloot zijn handen om de arm van de jongen, nestelde zich er tegen aan.
“En.. Vertel jij eens wat over jezelf.” Oh god. Maar dan ging hij huilen. Het was een vreselijke geschiedenis, vooral omdat hij zijn moeder haatte dat hij zijn vader had laten gaan.
“Eh..” Zijn ademhaling stokte. Hij moest wel, anders ging hij zich rot vinden dat hij het niet verteld had. “Ik ben opgegroeid hier in Fukushima. Mijn vader was al vanaf kinds aan geïnteresseerd in reizen, dus besloot hij op mijn derde om meer van Japan te zien en naar Tokyo te verhuizen. Vlak daarvoor is Keiko geboren, mijn oudste zusje. Mijn moeder is ESPer en had daar moeite om haar krachten te verbergen, wat ze ook normaal voor hem moest doen. Mijn vader wou naar Amerika, maar mijn moeder wou het niet.” Zijn ademhaling stokte en de beelden van de ruzies kwamen weer voor zijn netvlies. Hij was toen nog maar klein, maar hij kon het zich gewoon nog herinneren. Het gevecht, de dronken vader, de vader die hem steeds sloeg omdat hij zich niet wou afreageren op zijn vrouw. Akira verborg zijn gezicht in de schouder van de jongen, ging weer verder met zijn verhaal. “Uiteindelijk.. zijn ze gescheiden, toen was ik.. zes. Mijn vader is naar Amerika gegaan en vlak nadat hij weg was gegaan, werd Yumi geboren, dat kleine meisje wat je zag.. En toen.. vijf jaar later.. toen was ik elf.. hoorden we dat mijn vader dood was. Mijn moeder was kapot – had ze hem maar niet moeten laten gaan - en we verhuisden naar Fukushima toen ik dertien werd. Ik moest steeds voor haar zorgen, alsof ik het hoofd van de familie was. Nu nog steeds, maar ik ben vaak bij mijn oom die een eigen autogarage heeft. Hij zeurt niet aan mijn hoofd en zit niet de hele dag depressief te doen. Keiko zorgt gelukkig voor haar en ik spreek haar nauwelijks meer, de laatste keer dat ik thuis was, vanochtend, heb ik haar niet eens gezien. Van daar dat ik vaak bij mijn oom woon. Zij-.. Zij geeft niks meer om me, wilt niet eens.. met me praten en doet alsof alles.. mijn schuld is.. Maar het is gewoon.. het hare..” Er borrelde snikken omhoog, waardoor zijn zinnen op het eind begonnen te haperen. “Leid me af, alsjeblieft,” snikte hij. Akira wou er niet meer aan denken, werd er alleen maar verdrietiger en bozer van en dat wou hij niet.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. zo jul 03, 2011 8:19 am

De jongen zei dat het wel interessant was en nestelde zich tegen zijn arm aan, waardoor er een glimlach op Destin’s gezicht kwam. Toen de jongen begon merkte hij dat de jongen het eigenlijk niet leek te willen vertellen, dus hij wilde hem zeggen het niet te doen, maar toen begon hij al en nam zijn nieuwsgierigheid het over. Hij kreeg medelijden met de jongen en mocht de moeder van de jongen nu al niet, al had hij haar nog nooit ontmoet. De jongen zei dat zijn moeder niets meer om hem gaf en hem de schuld gaf, terwijl het overduidelijk haar eigen fout was. Zijn zinnen haperden en hij hoorde hoe de jongen begon te snikken. Oh god.
‘Leid me af, alsjeblieft,’ snikte de jongen en Destin keek hem even verbaasd aan. Hij haalde voorzichtig zijn arm los en draaide zich om, zodat hij de jongen aan kon kijken. Even moest hij nadenken, maar al gauw wist hij wel wat hij moest doen. “Sssh..” suste hij de jongen zacht, waarna hij zich naar hem toe boog en zijn lippen op die van hem drukte. Hij had zijn ogen gesloten en ging met één van zijn handen voorzichtig door het haar van de jongen, hopend dat dit zou helpen. Al snel opende hij voorzichtig de mond van Akira en ging door met een tongzoen. Deels omdat hij zich gewoon niet in kon houden, deels omdat dit hopelijk Akira ervan zou belemmeren om zijn aandacht te wijden aan zijn verleden.

Toen hij uiteindelijk weer een tekort aan adem kreeg duwde hij zich voorzichtig van Akira af en keek hem bezorgd aan. “Gaat het?” vroeg hij zacht. Hij wist niet goed wat te doen op een moment zoals deze, aangezien hij niet vaak degene was die iemand moest troosten en zelf ook niet vaak bij iemand huilde. Hij drukte zacht een kus op de lippen van de jongen en glimlachte lichtjes, vriendelijk. Zijn ademhaling was wat onregelmatig, maar hij probeerde dit zo min mogelijk te laten merken.
Zijn blik gleed naar de tattoo’s van Akira. Hij had er al eerder naar gekeken, maar nooit echt iets over gezegd. Toch werd hij nieuwsgierig. “Waarom eigenlijk al die tattoo’s?” vroeg hij. Hij merkte dat dat er misschien uitkwam alsof hij ze lelijk vond. “Niet dat ik ze lelijk vind of zo, hoor! Maar, misschien.. Eh..” hij fronste en sloot zijn ogen even, kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. “Ik ben gewoon net wat te nieuwsgierig, denk ik..” zuchtte hij dommig.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. ma jul 04, 2011 8:02 am

Hij wou het niet, hij wou niet huilen, maar hij kon het gewoon niet tegenhouden. Het leek alsof zijn ziel aan het uithuilen was, steeds nu hij bij de jongen was. En dat gaf hem het gevoel dat hij zwak was. Alsof hij niet eens voor zichzelf kon zorgen, en hij vroeg zich af of het wel zo was. Er was een brok in zijn keel ontstaan, ademen ging moeilijk en slikken deed zeer. Plotseling glipte de arm tussen zijn handen door. Had hij iets verkeerds gedaan? Zijn ogen waren halfopen en hij kon zien hoe de jongen zich op zijn zij draaide, zodat ze beiden hun gezicht naar elkaar toe hadden.
“Sssh..” Het gesus kalmeerde hem een beetje, waardoor zijn ogen dicht gingen. Er borrelde een snik op, waarna hun lippen elkaar aanraakten. Een natte kus, was best wel raar was en ook raar aanvoelde. Een hand ging zachtjes door zijn blonde haar heen en Akira sloeg een hand om de jongen zijn middel heen, trok de jongen dichter naar hem toe. Destin.. Op het moment leek het alsof de jongen de enige was die er voor hem bestond. Hij kon gewoon aan niks anders denken.
Hun lippen gingen open, vooral omdat de jongen het deed, en hun tongen speelden zachtjes met elkaar. Hij begon zich licht in zijn hoofd te voelen en zijn ademhaling ging sneller. Uiteindelijk stopte de kus, kwam er weer ruimte tussen de twee en moest hij diep ademhalen, anders kreeg hij het hartstikke benauwd.
“Gaat het?” hoorde hij de jongen zachtjes vragen. Het bloed was naar zijn hoofd gestegen door de kus en hij knikte, opende hij zijn ogen.
“Het gaat. Bedankt,” mompelde hij en hij sloot zijn ogen weer toen de jongen een korte kus op zijn lippen drukte. Opnieuw zuchtte hij toen hun lippen elkaar weer los laten.
“Waarom eigenlijk al die tattoo’s?” Huh? Zijn ogen gingen open en hij fronste even. Vond hij ze niet mooi dan? “Niet dat ik ze lelijk vind of zo, hoor! Maar, misschien.. Eh..” Akira grinnikte zachtjes door het gestotter. “Ik ben gewoon net wat te nieuwsgierig, denk ik..” Hij stak zijn hand uit, streelde de wang van de jongen even.
“Geeft niet. Ik heb ze omdat ze gewoon veel voor mij betekenen en mooi zijn,” zei hij met een kleine glimlach. Opeens trok zijn maag samen en kreunde hij geïrriteerd. Jammer genoeg was het een paar minuten lopen naar Keiko en haar voedselvoorraad toe, want hij wou het liefst hier blijven. Geïrriteerd gromde hij, kneep zijn ogen dicht en wiebelde met zijn tenen. Op deze manier onderdrukte hij al sinds kleins af aan de honger. En het hielp ook een beetje, aangezien hij er zo minder aan kon denken. Al gingen zijn gedachtes al bijna automatisch naar Destin.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. ma jul 04, 2011 11:01 am

Tijdens hun kus werd er een arm om zijn middel geslagen en trok Akira hem dichter tegen zich aan. Hij was blij niet afgewezen te worden, of zo. Het voelde fijn om zo te liggen met de jongen en hij hoopte dat het vaker zo kon, al had hij altijd zo zijn twijfels. Hij was niet zo optimistisch ingesteld, namelijk. Toch kon hij op dit moment geen negatieve gedachten door zijn hoofd laten gaan. Het feit dat hij en Akira zo konden liggen samen.. Het feit dat Akira hem vertelde wat er mis was.. Hij wist niet waarom, maar ook al was Akira heel open, hij was er gelukkig mee. Was blij dat de jongen hem vertrouwde. Hij wilde eigenlijk dat het moment niet zou eindigen, maar dat was lastig aangezien hij nog altijd zuurstof nodig had.
Toen de jongen zei dat het ging zuchtte Destin een keer opgelucht. Gelukkig. Hij wilde niet dat er iets mis was. Natuurlijk was hij heel blij met het feit dat Akira hem dit vertelde en hij beetje bij beetje meer leerde over deze jongen, die hem dingen deed voelen waarvan hij niet wist dat het nog kon. Maar.. Als het hem pijn deed, wilde hij het liever niet. Niets was het waard om die tranen over de wangen van de jongen te zien lopen en hem pijn te zien lijden. Dan moest hij hem gewoon troosten, zijn fouten herstellen. Want, het was altijd zijn fout, hoe hij het ook wendde of keerde. En hij bedoelde het echt niet zo.. Het ging gewoon niet goed.

De jongen zei dat de tattoo’s veel voor hem betekenden en dat ze mooi waren. Hij knikte. “’t past bij je uiterlijk,” zei hij, zijn blik even fronsend richtend op de six pack van de jongen. Plots kreunde de jongen en Destin’s blik vertrok. “Wat is er?” vroeg hij bezorgd. De jongen gromde en kneep zijn ogen dicht en in gedachte struinde Destin de mogelijkheden af waarom de jongen zo zou doen. Uiteindelijk gaf hij de schuld aan de zon. Rotzon. Daarom leunde hij over Akira heen, zodat zijn schaduw op Akira viel. Helaas was hij wat klein, waardoor het hele lichaam van de jongen bedekken onmogelijk was, maar zo was zijn gezicht in ieder geval veilig. “Heb je last van de zon?” vroeg hij toen. Het was duidelijk dat hij in de war raakte zodra er iets mis was en alles deed om de jongen te helpen. Hij was benieuwd hoe de jongen zou reageren en moest zich inhouden om hem niet weer te zoenen, maar als de jongen last had van de hitte was dat misschien geen al te goed idee. Bovendien kreeg hij zelf nog eens een hartaanval als hij zo doorging.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. di jul 05, 2011 12:14 am

Zijn hoofd bonkte, zijn mag knorde en het leek alsof alles hem tegen zat.
“Wat is er?” Hij antwoordde niet, was bezig om alles te onderdrukken. Het was warm.. en door het lichte ademtekort voelde het al helemaal niet lekker. Zijn ogen gingen open toen er een schaduw over hem heen viel. De jongen hing boven hem. Aww, wat lief. “Heb je last van de zon?” Akira knikte zwakjes, kon het niet laten om een korte kus op de jongen zijn lippen te drukken.
“Laten we terug gaan.” Hij duwde de jongen heel voorzichtig van hem af, ging staan en hielp Destin weer overeind. “Ik heb ook nog vreselijk honger, ik mag hopen dat Keiko iets te eten mee heeft genomen,” zei hij licht grinnikend. Hij wou niet sacherijnig zijn, wou gewoon lol hebben.

De terugweg verliep sneller dan de heenweg en al snel zaten ze samen naast elkaar op een handdoek, hand in hand een broodje te eten. Akira had al weer een heel flesje water opgedronken en leunde tegen de jongen naast hem aan. Yumi zat steeds te vragen waarom ze zo hand in hand zaten, vlak naast elkaar, waardoor hij elke keer weer wat roder werd. Uiteindelijk ging Yumi weg om een zandkasteel te bouwen en volgde Keiko haar zwijgend. Akira leunde tegen de jongen naast hem aan.
“Het is warm, zeg,” mompelde hij. Nog steeds had hij geen zin in zwemmen. “Als je wilt gaan zwemmen, moet je dat gewoon doen, hoor.” Op een of andere manier irriteerde het hem – vast dankzij de zonnesteek – niet dat die meiden en andere mensen hun aan keken terwijl ze hand in hand zaten.

Onderwerp: Re: Heat stroke strikes again. di jul 05, 2011 12:40 am

De jongen onder hem knikte en drukte een zachte kus op zijn lippen, waardoor een tevreden glimlach op Destin’s gezicht kwam. Hmmn. Dat begon nooit te vervelen. Hij wist niet hoe het kwam, maar zijn lichaam reageerde nog altijd hetzelfde op elke aanraking van de jongen, alsof het nooit op zou houden. Het maakte hem zenuwachtig.
‘Laten we gaan,’ klonk de stem van de jongen, waarna deze hem heel voorzichtig van zich af duwde en hem overeind hielp. Destin keek hem droogjes aan. Vond hij het erg om met hem alleen te zijn? Al snel kwam de verklaring dat hij gewoon heel erge honger had en Destin grinnikte. Oké, hij moest stoppen met zich zorgen maken om niets. Het sloeg nergens op.

Eenmaal terug waren ze op een handdoek gaan zitten met een broodje. Destin nam kleine hapjes, al had hij daar niet echt een reden voor. Zijn gedachten waren gewoon te veel bij de jongen die zijn hand vast had en tegen hem aan leunde. Zijn jongste zusje was duidelijk de nieuwsgierige en vroeg steeds waarom ze hand in hand zaten, waardoor Akira rood kleurde en Destin moest grinniken, maar hij hield wijselijk zijn mond. Het praten tegen de zusjes liet hij wel aan Akira over.
Toen de zusjes weg gingen, viel het Destin op dat ze aangestaard werden en hij keek even droogjes naar Akira, maar besloot zich er toen weinig van aan te trekken. Gewoonlijks was hij het arrogante, ongeïnteresseerde type. Al bracht Akira’s bijzijn daar veel verandering in, buiten Akira boeide alsnog weinig hem. Die mensen waren slechts pionnen in een spel dat nog niet begonnen was. Misschien dat hij ze ooit voor iets nodig zou hebben, maar voor nu waren ze nutteloos. Hij wist dat de jongen bang was voor opmerkingen van een bepaalde groep jongens, maar besloot dit er maar niet bij te halen. Misschien zou dat de jongen stressen.
De jongen mompelde dat het warm was en Destin knikte. “Uhu,” bracht hij droogjes uit. Toen de jongen zei dat als hij wilde zwemmen, hij dat gewoon zou moeten doen, keek Destin hem even vanuit zijn ooghoeken aan. “Maar zonder jou is dat toch helemaal niet leuk?” vroeg hij zacht. Hij merkte dat het wel heel serieus klonk en keek Akira nog even zo aan, waarna hij toch even moest grinniken. “Ik kan wel tegen een beetje hitte,” zei hij toen rustig. “En zo interessant is zwemmen nou ook weer niet. Dit is veel interessanter,” zei hij toen, op dezelfde toon als even geleden en hij moest zich inhouden om niet te glimlachen. Dat zou de serieusheid van zijn woorden namelijk compleet tenietdoen.