Time for something refreshing....

Met een verveeld hoofd bleef Inu naar het beeldscherm wat voor haar gezicht stond staren. Ze klikte maar wat random met haar muis op elk knopje wat ze tegen kwam. Uiteindelijk vond haar muis de x oftewel het knopje om alles af te sluiten. Met een klik waren alle tabbladen verdwenen. Met een ruk ging ze overeind zitten toen ze eindelijk een idee had om wat ze vandaag zou gaan doen. Al snel was de uit knop van haar laptop gevonden en met een klap klapte ze de laptop dicht. Ze vloog zowat naar haar kast en een mand kwam tevoorschijn uit de gigantische kast vol met bikini's. Met een denkende blik keek ze naar alle bikini's. Ze had nu geen zin om té lang te wachten dus greep ze maar een random bikini. Ook haalde ze een handdoek tevoorschijn. Met grote passen liep ze naar de badkamer om te zorgen dat ze de bikini onder haar spijker broekje en haar topje droog. Met haar blonde haren in twee staarten en haar oortjes opgelaten naar voren gericht keek ze naar d'r zelf in de spiegel. Ze sprintte naar beneden met haar tas waar nu alleen nog een handdoek in zat. Haar staart ging ontspannen heen en weer terwijl ze fles water mee wist te nemen in haar tas en enkele lolly's. Een rood gekleurde lolly had ze al in haar mond geduwd. Bij de voordeur pakte ze de sleutels en deed ze haar teen slippers aan. Na de deur op slot hebben gedaan ging ze dan eindelijk naar het strand. Het huis was gigantisch, de huizen hier waren ook erg duur, maar dit huis was dan eigenlijk van haar ouders die al lang niet meer leefden, maar Inu dacht altijd nog dat ze terug zouden komen. Eindelijk aangekomen bij het strand liep ze het trapje af waarna ze op het zand terecht kwam. Ze keek van links naar rechts met haar groene ogen, op zoek naar een plekje in de schaduw, want het was vreselijk warm vandaag. Haar staart ging nog steeds langzaam heen en weer van de ene kant naar de andere kant. Haar oortjes stonden gespitst om elk geluid op te vangen wat er te horen viel. Uiteindelijk had ze een plekje in beeld en liep ze er snel op af om haar handdoek neer te leggen en er vervolgens op te gaan zitten. Ze zuchtte even. Ze zou even wachten met het water in gaan. Ze kende nog niet veel mensen hier, ook al woont ze hier al best lang. Gelukkig leefde er hier heel veel ESPers in plaats van mensen, maar ze had bijna altijd wel zo dat haar AIM-veld er voor zorgde dat haar staart en oortjes onzichtbaar werden gemaakt voor de mens. Haar ene oortje schoot naar rechts aangezien ze iets hoorde in de struiken achter haar. Langzaam keek ze op zij. Ze zat onder de bomen die langs de andere kant van de rand van het strand stonden. Er stonden ook enkele struiken. Hier was het iniedergeval koeler dan als je aan het water zou zitten. Ze trok haar schouders op en keek weer voor d'r. Langzaam trok ze haar benen op en legde ze haar armen er om heen. Ze legde haar hoofd op haar knieën en keek zo naar het golvende water. Met haar groene ogen keek ze naar de mensen/ESPers die aan het spelen waren in het water. Met een diepe zucht stond ze op. Ze ging maar is het water in, want ze had toch niks te doen. Ze pakte haar shirt beet en trok hem in een ruk over haar hoofd heen. Ze gooide het shirt op haar handdoek. Haar oren hingen wat ontspannen naar beneden en haar staart hing ook aardig stil. Ze trok haar spijker broekje uit en gooide die ook op haar handdoek. Ze had toch geen waardevolle spullen bij dus ze liet alles gewoon zo liggen. Ze begon te lopen richting het water. De zon was erg fel dus hield ze een van haar handen wat voor haar ogen tegen de felle zon. Ze zag echter niet dat ze op deze manier tegen iemand aan liep. Ze schrok en deinsde meteen achteruit. Ze keek op naar de gene en haar oren stonden meteen gespitst. "sorry ik zag je niet" begon ze zichzelf te verontschuldigen met nog steeds de lolly in haar mond die ze thuis gepakt had.

Raven~

Raven zat rustig op het strand, een zeldzaam moment waarbij hij niet helemaal verpakt zat in zijn kleren, nu zat hij enkel in een zwembroek en een shirt om de litekens te verbergen op zijn rug en zij. Hij stond even voor het water en keek naar de zee, rustig wachtte hij af op niets. Hij wachtte gewoon, waarop wwas onduidelijk maar hij wachtte gewoon. Toen Kraehe in de verte zichtbaar werd deed Raven zijn shirt uit maar ineens werd hij omgeduwd. Raven wou boos worden maar wist dat dit hem ook vaak was overkomen dus liet eht maar. "sorry ik zag je niet" zei een meisjes stem. Raven draaide zich om en keek haar aan, hij wou iets vriendelijks zeggen maar zag toen haar gezicht, "Maakt niet uit, ... ben je een ESPer... want je oren zien er niet volledig menselijk uit, geen belediging ofzo alleen ze zijn niet menselijk." zei Raven twijfelend. "Ze zijn wel leuk... alleen niet iets voor normale mensen. Niet dat jij niet normaal bent...... Ik wil gewoon vragen of je ESPer bent." zei Raven uiteindelijk zuchtend.
Hij keek het meisje aan en twijfelde even, hij wist niet hoe ze zou reageren en besloot dus maar op te staan. Hij keek het meisje aan al wist hij bijna zeker dat ze een ESPer was en hij bleef rustig. "Ik ben trouwens ook een ESPer, Mijn naam is Raven," zei Raven vriendelijk en stak zoals gewoonlijk rustig en kalm zijn hand uit. Hij dacht even na, dit deed hem denken aan zijn ontmoeting met Kaede, alleen dit keer omgedraaide rollen en bleef Raven gewoon zichzelf en heel vriendelijk.
Raven keek het meisje nog steeds aan en twijfelde weer, straks was het een kostuum ofzo en had hij zichzelf veraden, ach dan kon hij nog altijd zeggen dat ESPers van een club ofzo iets waren. Hij kon altijd wel een smoesje verzinnen of gebruiken dus zo erg zou 1 klein foutje niet zijn. Raven moest nogmaals terugdenken maar dit keer aan zijn aanvaring met Elena dat was ook bijna fout gegaan als ze gelijk aggressief had gereageerd en niet verdedigend... misschien moest Raven op een andere manier proberen kennis te maken met personen.

Toen Inu tegen degene aan was gelopen, omdat ze zowat verblind werd door de zon, draaide de jongen zich om. Ze keek op en kon hem nu beter zien. Het was dus een jongen. De jongen zei dat het niet uit maakte en de jongen vroeg vervolgens of ze een ESPer was. Haar ogen werden even groot. Hij zei dat haar oren er niet menselijk uit zagen en dat het geen belediging was. Langzaam gingen haar handen naar haar oren. Ze hield ze even voor enkele seconden vast waarna ze ze weer gewoon los liet. Hij zag haar oren dus? Had ze haar bescherming wel aan of was het een ESPer, moest eigenlijk wel, want tot nu toe hadden er hier bijna geen mensen gewoond. Haar groene ogen keken hem vervolgens weer normaal en kalm aan. Een licht glimlachje verscheen op haar gezicht. De jongen ging door met zijn verhaal. Hij wou zijn woorden zeggen, maar volgens mij dacht hij dat hij haar elke keer beledigde. Ze moest even grinniken. De jongen zei dat ze wel leuk waren, alleen niet voor normale mensen. Hij wou blijkbaar dus gewoon weten of ze een ESPer was. Ze grinnikte weer even, want de actie van de jongen was best grappig. Haar staart ging langzaam en tevreden heen en weer. Een staart kon niet zo bewegen, maar geen enkel mens zou het kunnen zien alleen ESPers. De jongen stelde zichzelf vervolgens voor door te zeggen dat hij een ESPer was en hij Raven heette. Hij had zich kunnen verraden, als Inu een mens was geweest. Niet echt een slimme actie, al was de kans natuurlijk groot dat degene een ESPer was als die echte wolven oren en staart had. Ze glimlachte even kalm "aangenaam, ja ik ben een ESPer, maar normale mensen kunnen mijn staart en oren niet zien, zolang ik mijn kracht gebruik of course" haar oortjes spitste even waarna ze weer ontspande. Dit deed ze eigenlijk om te laten zien dat ze echt waren. "ze zijn echt, geen cosplay ofzo, ik ben trouwens Inu" en ze pakte vervolgens zijn hand vast. Ze schudde zijn hand met nog steeds dezelfde glimlach op haar gezicht en liet zijn hand vervolgens weer los. Ze geeuwde een keer en twee scherpe hoektandjes kwamen tevoorschijn. Dit had ze dan ook, maar gelukkig waren ze maar klein en bleven ze ook zo. Ze schudde haar hoofd en keek langs Raven de zee in. "zullen we zwemmen??" vroeg ze vervolgens opgetogen aan hem terwijl ze hem weer aan keek.

"aangenaam, ja ik ben een ESPer, maar normale mensen kunnen mijn staart en oren niet zien, zolang ik mijn kracht gebruik of course" haar oortjes spitste even waarna ze weer ontspande. Dit zag er eigenlijk wel schattig uit. "ze zijn echt, geen cosplay ofzo, ik ben trouwens Inu" en ze pakte vervolgens zijn hand vast. Ze schudde zijn hand met nog steeds dezelfde glimlach op haar gezicht en liet zijn hand vervolgens weer los. Ze geeuwde een keer en twee scherpe hoektandjes kwamen tevoorschijn. "zullen we zwemmen??" vroeg Inu opgetogen. Raven glimlachte "Ja hoor, is goed. Alleen... ik moet er niet te lang in blijven. Vanwege een uitgevogelde kwestie," zei Raven een beetje raar. Net op dat moment landde Kraehe op zijn schouder en kirde. "Dit is Kraehe, mijn raaf. slash. bondgenoot" zei Raven en draaide zijn hoofd naar de raaf, "Weg.. vlieg.. ik ga zwemmen," zei Raven tegen Kraehe en liep naar de zee. Hij pakte Inu vast bij haar arm en duwde haar zacht het water in, "nu staan we quite," zei Raven lachend. "Trouwens, ik heb ook wat dierlijke trekjes, zoals..." zei Raven en twee inktzwarte vleugels verschenen achter op zijn rug, ze ontstonden uit schaduwen maar waren echt materiaal geworden met echte veren. "Van schaduwen gemaakt, ik kan heel veel met schaduwen" vertelde Raven.

"Eerlijk gezegd vind ik die oren van je wel schattig, ze zijn wel leuk." zei Raven vriendleijk glimlachend, hij was serieus ze zagen er heel erg lief uit en dat gaf hij ook eerlijk toe. "Ik lijk nu net een vogel, zo'n sappige malse vogel die rondvliegt,..... wat heb ik een honger," lachte Raven.

Inu had hem gevraagd of ze zouden kunnen gaan zwemmen. Het was namelijk hardstikke warm en haar blote voeten op het zand begonnen wel pijn te doen. Ze had haar teen slippers namelijk bij haar handdoek laten liggen. Hij zei dat het goed was, maar dat hij er niet té lang in moest blijven vanwege een uitgevogelde kwestie. Inu trok langzaam haar wenkbrauw omhoog. Haar oortjes stonden nieuwsgierig naar voren en haar staart ging nog steeds langzaam heen en weer. Uitgevogelde kwestie? dacht ze. Wat bedoeld hij daar nou mee? dacht ze weer. Opeens landde er een zwarte raaf op zijn schouder. Haar groene ogen schoten naar de raaf. Inu's zintuigen qua horen en zien waren toch zoiezo beter dan de meeste mens en ESPer, kwam natuurlijk door de krachten van een wolf en hond. Haar groene ogen waren op de raaf gefocused en haar oren stonden vooruit en gespitst. De jongen vertelde dat dit Kraehe was. Het was blijkbaar zijn raaf/bondgenoot. Inu knikte langzaam terwijl ze naar de raaf bleef staren. Ze schoot uit haar gedachten toen Raven zei dat hij weg moest gaan, omdat hij ging zwemmen. Opeens werd haar arm vast gepakt en werd ze naar het water toe getrokken. Niet veel later lag ze in het water, omdat Raven haar geduwd had. Ze was meteen kletsnat en een rilling van de kou schoot over haar rug. Haar staart en oren waren nu ook door weekt. Met een nieuwsgierige blik keek Inu omhoog naar de jongen. Inu werd bijna nooit boos, dus ook niet om dit. Hij zei dat we nu quitte stonden en ze hield haar hoofd wat scheef zoals een hond ook altijd deed. De jongen ging verder met zijn woorden. Hij zei dat hij ook dierlijke trekjes had. Opeens verschenen er twee inktzwarte vleugels op zijn rug. Ze verschenen uit de schaduwen. Ze bleef aandachtig naar hem luisteren, maar haar ogen waren op zijn vleugels gefocused.

De jongen vertelde hem dat hij haar oren wel leuk vond en schattig. Ze grinnikte even en haar oren gingen wat naar beneden. "dankje" zei ze met een lieve glimlach. Ze zat nog steeds in het water en bleef omhoog kijken naar de Raven, want die vleugels vond ze wel interessant. Raven zei ineens dat hij net op een vogel leek, zo'n sappige malse die rondvliegt. Hij zei dat hij honger had en iets knapte er in Inu's hoofd. Haar jachtinstinct werd geactiveerd op deze manier. Ze schoot omhoog uit het water en sprong net zoals een hond tegen je op zou springen tegen Raven aan. Ze sprong altijd zo dat iedereen meteen om viel. Ze zat nu op Raven en haar staart ging deze keer sneller heen en weer. Opeens likte ze net zoals een hond over zijn wang heen. Aangezien mensen geen staart en oren zagen, zag het er waarschijnlijk heel raar uit. Ze schoot uit haar soort van trans en keek recht naar Raven. Haar ogen werden groot terwijl ze om haar heen keek. Sommige mensen keken haar starend aan. Ze schoot in een keer op en achteruit. "sorry, sorry, sorry, sorry...." herhaalde ze een paar keer tegen Raven. Ze deinsde nog verder achteruit en liet zich zakken in het water. Met een schamende blik keek ze naar beneden om de blikken te ontwijken.

Inu had lief geglimlacht na zijn opmerking over haar oren. Ineens uit het niets sprong Inu boven op hem en Raven viel achterover. Haar staart bewoog heel snel dat zag Raven en ze likte aan zijn wang. Raven keek verward en blozend naar Inu die na enkelle seconde opstond en om zich heen keken. "sorry, sorry, sorry, sorry...." herhaalde Inu enkele keren tegenover hem. Ze ging naar achter en ging het water in waar ze zich probeerde te verstoppen. Raven bloosde en stond op, voorzichtig liep hij het water in en ging voor Inu staan.... "oke... dat was ... vreemd. Alleen ik neem aan dat het komt door instinct ofzo?" vroeg Raven terwijl hij het speeksel weg veegde en een beetje nerveus glimlachte. Hij snapte dat ze zich schaamde en dat het misschien niet volledig haar schuld was. Hij had niet zo raar moeten doen over sappig, mals en gevogelte. Kraehe vloog langs een stukje verderop en had blijk baar iets van het strand geraapt. Raven klapte zijn vogels volledig in en twijfelde eerst even.
Uiteindelijk ging Raven het water dieper in en keek Inu aan, "Laten we het maar vergeten, goed? Inu... ik ben niet de kwaadste... dus ik zal me voornemen. Dat wat je net deed een dierlijke versie is van 'Aangenaam kennis te maken' zeggen is," zei Raven met een vriendelijke glimlach en keek Inu rustig aan. Hij stak zijn hand uit en wreef door Inu haar haren tussen haar oren. "Ik zeg het nogmaals.... dit hoor je niet vaak van jongens maar ze zien er echt schattig uit, het geeft je een vriendelijk uiterlijk. Wat dus goed bij je past," zei Raven glimlachend.
Haar vrolijkheid deed Raven denken aan Asuka en Raven trok zijn arm dus even terug en glimlachte enkel. Asuka was altijd zo vrolijk en opgetogen, altijd zo lief en vriendelijk. Raven mistte Asuka en even zag hij het gezicht voor zich en zijn glimlach verdween even terwijl hij Inu aan keek, het werd eventjes wazig voor zijn ogen maar hij hoorde op de achtergrond een stem. Raven schudde zijn hoofd "sorry, wat zei je?" vroeg hij kalmpjes aan Inu.

Inu had zich in het water verstopt met nog steeds een schamend gezicht. Ze was zelf ook rood geworden, omdat ze zich echt kapot schaamde. Dit deed ze nou altijd als ze een onderwerp hadden over iets smakelijks. Soms voelde ze zichzelf walgelijke, omdat ze deze krachten had. Gelukkig keken de andere mensen alweer weg en waren ze weer gewoon het gene aan het doen waar ze mee bezig waren. Ze merkte op dat Raven op stond en voor haar kwam staan in het water. Met haar groene ogen keek ze onschuldig naar boven. Ze merkte dat hij bloosde, maar ja je werd niet elke dag gelikt... door een meisje. Gelukkig nam hij aan dat het door instinct kwam en Inu knikte zachtjes ja als antwoord. Ze bleef hem aan kijken terwijl hij nerveus glimlachte. Haar ogen schoten naar de twee inktzwarte vleugels die nu dus verdwenen waren. Haar blik ging langzaam weer naar Raven en haar oren hing plat naar beneden. Hij vertelde haar dat ze het maar zouden moeten vergeten en dat hij aan naam dat het een dierlijke versie was van "aangenaam kennis te maken". Langzaam knikte Inu weer met haar hoofd als antwoord. Als dit soort dingen gebeurde, durfde ze bijna nooit nog tegen die gene "normaal" te praten, maar meestal moest ze wel en kon ze dus niet anders. Haar oortjes spitsten zich toen de jongen met zijn hand tussen haar oren haar een soort van "aaide" en ze grinnikte even en sloot voor even haar ogen. Ze opende haar ogen weer en hij vertelde dat ze dit waarschijnlijk niet vaak hoorde van jongens, maar hij zei dat haar oortjes er heel schattig uit zagen. Ook gaf het haar een vriendelijk uiterlijk en paste het goed bij haar. Langzaam verscheen er weer een glimlach op het gezicht van Inu. De blos op haar gezicht van schaamte was helemaal verdwenen en ze kwam weer wat omhoog uit het water. "oke ik ben het vergeten" zei ze weer opgetogen, maar Raven leek niet echt op de wereld te zijn. Ze keek hem dan ook verbaasd aan toen hij niet reageerde en niks zei en alleen maar haar haar aan staarde. Ze schudde haar hoofd waardoor al het water alle kanten op schoot. Raven kwam al weer bij het bewust zijn en vroeg wat ze had gezegd. Dezelfde glimlach keek hem aan. "ik zei, dat ik het vergeten ben" en ze grinnikte even. Ze draaide zich vervolgens om en dook onder water en kwam ietsje verder op weer boven water. Haar oren hingen nu wat naar beneden aangezien ze kleddernat waren. Met een grijns op haar gezicht keek ze Raven aan. "het water is heerlijk" zei ze weer opgetogen.

"ik zei, dat ik het vergeten ben" en Inu grinnikte. Toen draaide ze zich om en dook even onder. Haar oren hingen plat maar gelukkig grijnsde ze, "het water is heerlijk" zei ze weer opgetogen. Raven lachte en dook het water in richting Inu. "Inderdaad, lekker water." zei Raven en glimlachte. Hij keek haar recht aan en alles was wazig.

'Rav, Kom je?' riep een zachte lieve stem. Raven liep verder 'er is niks gevaarlijks in het water, maar... ik kom wel' had hij gezegd en hij was naar Asuka gelopen en haar het water in gegooid, ze had gegiecheld en hem kopje onder getrokken. 'Het water is heerlijk,' had ze blij geroepen. Ze was toen nog maar zeven jaar en hij was negen.

'Raven.. niet doen! Het was mijn fout, ik had dat niet moeten zeggen.' klonk Asuka's stem maar dit maal zoals ze vorig jaar had geklonken, hij zag zijn zusje van zestien daar staan voor hem. Haar oudere vriendje achter haar met een grijns 'zie je dude, zij zegd het ook. Ze verdiende die klappen,' Had hij gezegd. Raven had Asuka aan de kant geduwd en zijn arm was zwart gehuld in schaduwen, hij had uitgehaald naar de jongen die wreed had gegrijnsd maar Asuka was ervoor gesprongen, zij werd geraakt. Haar hoofd.... zat niet meer aan de romp. Hij had er doorheen geslagen, het hoofd was weg. Raven was ingestord en had het lichaam opgetild en ongelovig aangekeken.... Hij had haar vermoord.

Raven ging weer naar de kant "sorry Inu, ik moet even aan de kant gaan zitten." zei Raven met een brok in zijn keel en zwom naar de kant toe waar hij in het ondiepe water ging zitten, zijn gezicht was opeens niet meer helder en vrolijk maar ineens..... angstig.

Het meisje met de lange blonde haren in twee staarten, die nu dus door drenkt waren met water keek naar de jongen, oftewel Raven. Ze had gezegd dat het water heerlijk was en dat was ook zo. Na ja het houden van zwemmen had ze dus ook van haar honden karakter. Het zwemmen was sowieso al leuk, maar als hond vond je het zelf natuurlijk nog leuker, tenminste zo dacht Inu. Ze keek met een glimlach naar Raven die zei dat het inderdaad zo was en dat het water lekker was. Lekker qua gevoel, natuurlijk niet als je het op ging drinken. Dat was gewoon vies. Ze zuchtte bij de gedachte en schudde haar hoofd. De vacht op haar oren plofte wat op aangezien het was geworden. Waarschijnlijk zou hetzelfde gebeuren met haar staart, maar gelukkig had ze niet over heel haar lijf vacht zitten, anders was ze als ze het water uit kwam een grote pluizebol. Bij die gedachte moest ze even van binnen lachen. Haar groene ogen keek Raven vervolgens weer aan. Zich afvragend wat hij aan het doen was, maar in plaats van dat hij ook maar iets zei of iets aan het doen was stond hij haar aan te staren. Haar oren gingen wat naar beneden en ze trok een wenkbrauw op. Het leek net alsof hij in trans was en er iets voor zijn ogen verscheen waardoor hij nog weinig kon zien. Ze hield haar hoofd ietsje scheef net zoals een hond zou doen, als je iets raars zou doen, of een raar geluidje maakte wat hun aandacht trok. Opeens ging Raven naar de kant toe en haar ogen werden even groot. Was ze niet gezellig genoeg? dacht ze. Maar het antwoord op haar vraag kwam al snel genoeg. Hij verontschuldigde zich en zei dat hij even aan de kant moest gaan zitten. Ze kwam dichter naar de kant toe gezwommen en zag hoe hij angstig keek. De blije gezichtsuitdrukking was ingeruild voor een angstige blik. Ze fronste haar wenkbrauwen even en ging vervolgens naast hem zitten in het ondiepe water. Met haar oortjes wat naar beneden en een iet wat bezorgde blik keek ze naar Raven. "gaat het wel??" vroeg ze vervolgens met een zachte stem.

Naast hem kwam Inu zitten en ze keek hem bezorgd aan, "gaat het wel??" vroeg Inu zachtjes aan hem. Raven keek haar even licht twijfelend aan, "het gaat... een beetje. Het ligt niet aan jou... eigenlijk wel.... maar toch niet..." zei Raven twijfelend en keek haar aan. "Je doet me denken aan mijn zusje." zei Raven en keek Inu rustig aan, een klein glimlachje verscheen even, hij keek naar haar oren die nog redelijk naar beneden stonden of het kwam door het water of uit bezorgdheid dat wist Raven niet. "Ze is vorig jaar gestorven.. omdat ik een te goede broer voor haar wou zijn, anders had ze nog rondgelopen hier. Het ligt niet aan jou Inu," zei Raven en alles kwam weer terug in zijn gedachten maar hij bleef kalm.
Asuka was ervoor gesprongen toen Raven, Demian een lesje wou leren, die gore ***ot**k had zijn zusje bedrogen en haar geslagen, ze was 16 en die harteloze idioot had misbruik van haar vriendelijkheid en vertrouwen gemaakt. Ze had haar bedrogen en veraden waarna ze werd geslagen. Raven had Demian willen slaan maar zijn zusje was ervoor gesprongen, in plaats van dat hij zijn krachten had beheerst was het los gebroken en had hij met die slag een hoofd losgeslagen en alle nekwervels verbrijseld. Asuka was op slag dood en haar vertrouwen in haar broers beheersing had gefaald. Raven was gek geworden van woede en had Demian gekruisigd met schaduwen en toen uit elkaar gescheurd. Raven kreeg toen last van Shadowrage, zijn ouders hadden gescholden en geschreeuwd toen ze hem vonden maar werden ook slachtoffer van Raven's Shadowrage. Sindsdien was Raven streng voor zichzelf en vocht hij niet en probeerde zijn leven vreedzaam door te komen.
Raven keek Inu aan en legde zijn arm naast zich neer, "Je vrolijke gedrag en geglimlach doet me denken aan Asuka, mijn kleine zusje." Raven streek met zijn andere hand over het litteken op zijn schouder. Hij keek Inu alweer aan, waarom deed ze hem denken aan zijn zusje, aan Asuka. "... Ik heb haar vermoord, ze sprong voor haar vriendje. Die jongen had haar geslagen en bedrogen. Ik wou haar eer herstellen door wraak te nemen. Alleen ze belandde ervoor. Zij ving de klap op," zei Raven met een grote brok in zijn keel. Zijn tranen waren al lang geleden verdampt alleen het deed hem nog steeds pijn om erover te praten. Raven keek Inu aan en herhaalde de zin alweer "Je vrolijke gedrag, en gelimlach doet me denken aan Asuka, mijn kleine zusje. Zelfs toen ik vol met woede en niet meer mezelf was, probeerde ze me tegen te houden door haar vertrouwen in mij," zei Raven.

Toen Inu naast Raven was gaan zitten vervolgens had gevraagd of het wel ging had hij haar twijfelend aan gekeken. Hij zei dat het een beetje ging en dat het niet aan haar lag, maar ook weer wel en ook weer niet. Dit haalde Inu een beetje door de war en ze trok langzaam een wenkbrauw op. Toen hij zei dat ze hem deed denken aan zijn zusje begreep ze het wel. De blik op haar gezicht was niet blij, maar ook niet verdrietig, het was een mix tussen bezorgd en.... gewoon. Inu liet Raven, maar gewoon ze verhaal vertellen en alles zeggen wat hij wou vertellen, dat kon je altijd het beste doen in zulke situaties. Tenminste dat vond Inu. Hij zei dat zijn zusje vorig jaar was gestorven, omdat hij een te goede broer voor haar wou zijn. Anders had zijn zusje nog gewoon rond gelopen. Hij herhaalde ook weer zijn woorden dat het niet aan Inu lag. Toch voelde ze zich raar aangezien zij er voor gezorgd had dat hij nou verdrietig was. Haar oren hingen nog steeds wat naar beneden, maar dit kwam niet door het water. Ook haar staart lag doodstil. Een lichte glimlach verscheen op haar gezicht. "ik weet dat het vreselijk voor je zou geweest zijn, maar je moet weten dat je zusje altijd aan je denkt en ze altijd bij je is" zei ze met een zachte, soort troostende stem. Raven keek Inu aan en legde zijn arm naast zich neer. Inu's groene ogen volgde de hand die over Raven's schouder heen ging. Ze snapte niet waarom hij dat deed, maar dat maakte nu even niet uit. Hij vertelde Inu weer dat ze hem deed denken aan zijn zusje, vanwege haar geglimlach en vrolijkheid. Inu keek even voor d'r uit, recht over het water heen. Inu bleef kalm naar zijn woorden luisteren. Naar de woorden hoe zijn zusje was gestorven en weer dat Inu op haar leek. "het klinkt vreselijk, het was waarschijnlijk ook vreselijk, zoals ik al zei" en ze zuchtte even. Langzaam kwam haar glimlach weer terug op haar gezicht en stonden haar oortjes weer recht overeind. Ze wreef met een hand door zijn haar heen en ze grijnsde even naar hem. "weet je wat een goed medicijn voor verdriet is?? lachen en lol maken" zei ze waarna ze op sprong. Haar staart zwiepte weer heen en weer en haar oortjes stonden gesplitst. Ze draaide zich in een ruk om en rende een stukje het water in. Ze duwde haar handen onder water en zorgde ervoor dat er een plens water over Raven heen kwam. Nadat ze dat dus gedaan had moest ze even lachen en keek ze naar zijn reactie. Hopelijk vrolijkte hij op en werd hij niet bozer of verdrietiger door haar actie.

"ik weet dat het vreselijk voor je zou geweest zijn, maar je moet weten dat je zusje altijd aan je denkt en ze altijd bij je is" zei ze met een zachte, soort troostende stem. "het klinkt vreselijk, het was waarschijnlijk ook vreselijk, zoals ik al zei" en ze zuchtte even. Langzaam kwam haar glimlach weer terug op haar gezicht en stonden haar oortjes weer recht overeind. Ze wreef met een hand door zijn haar heen en ze grijnsde even naar hem. "weet je wat een goed medicijn voor verdriet is?? lachen en lol maken" zei ze waarna ze op sprong. Raven keek Inu even aan. Ze draaide zich om en gooide heel veel water over hem heen. Raven keek haar aan, hij stond op en draaide zich om. Hij liep weg maar zette zich toen snel af en maakte een salto achterwaarts waarna hij gelijk in het water trapte en een golfje over Inu gooide. Raven dook direct vooruit en tacklede Inu waardoor ze beide het diepen in belande en Raven grijnsde en trok Inu omhoog. "Sorry, ik kon het niet laten" zei Raven en hij omhelse Inu vriendschappelijk. "Je hebt gelijk, ik moet er niet aan denken maar plezier maken," zei Raven en stond recht op en keek inu vriendelijk aan, hij dook achterover en dreef rond op zijn rug met een glimlachje. Raven zwom verder en dook toen onder om even rustig een tijdje onderwater te blijven. Toen hij boven kwam keek hij Inu met een grijns aan. "Het water is lekker maar als ik er zo uitgaat voelt het alsof ik bevries... wedden?" zei Raven glimlachend.

(UBERFLUTPOST O.o)

Inu keek afwachtend naar Raven na haar woorden. Zij was al een stuk verder het water in en hoopte dat ze hem een beetje had opgevrolijkt. De glimlach stond nog steeds op haar gezicht en haar gezicht stond afwachtend. Toen hij op stond bleven haar oortjes naar voren gespitst en ging haar staart sneller heen en weer. Haar oren daalde echter meteen toen hij zich om draaide en de andere kant op liep. Haar staart stopte meteen met heen en weer zwiepen en ze wou op hem af lopen. Maar ze stopte abrupt toen Raven een salto achterover maakte waarna in het water terecht kwam. Hierdoor kwam er een hele golf water over Inu heen en moest ze even kuchen en haar ogen sloten meteen. Haar oren lagen meteen plat zodat er geen water in zou komen. Opeens dook Raven naar voren en Inu had geen kans meer om te "vluchten" of op zij te springen of wat je ook maar kon bedenken. Ze werd opeens door Raven getackeld. Was dit haar dank voor hem weer vrolijk maken of was hij juist boos op haar. Ze wist het niet, maar ondertussen zakte ze verder naar beneden het diepe in. Ze had gelukkig net op tijd haar adem in gehouden. Opeens voelde ze iets aan haar pols trekken. Raven trok haar omhoog weer boven water. Snel nam ze een hap lucht en moest ze even kuchen aangezien ze weer wat water binnen had gekregen. Ze schudde haar hoofd en hoorde Raven's woorden. Hij verontschuldigde zich en zei dat hij het niet kon laten. Ze grinnikte even en wou wat terug zeggen, maar in plaats van dat ze daar de kans voor kreeg werden haar ogen groot van verbazing. Ze werd omhelsd door Raven en ze glimlachte lichtjes en omhelsde hem vriendschappelijk terug. Hij liet weer los en zij volgde zijn voorbeeld. Haar groene ogen volgde Raven die vervolgens rond ging drijven op zijn rug. Ze grijnsde even en hoorde zijn woorden. Hij zei dat het water lekker was, maar als hij er zo uit zou gaan zou hij bevriezen. Ze schudde haar hoofd even lachend. "hmmm... ik wed niet met raven" en ze grinnikte even. Ze zwom snel naar hem toe en duwde hem onder water waarna ze zichzelf snel uit de voeten maakte door het water uit te rennen. Ze bleef bij de kant staan en stak haar tong naar hem uit. Haar staart ging heen en weer en haar oortjes stonden nog steeds naar voren.

"hmmm... ik wed niet met raven" en Inu grinnikte even. Ineens werd hij kopje onder geduwd. Hij nam een hap lucht en bleef onderwater, minuten en seconden verstreken maar Raven kwam niet boven, want hij was het al, stiekem was hij achter Inu gaan zwemmen en hij dook tussen haar benen door, kwam boven en tilde haar op en toen achterover het water in. Hij lachte "Inderdaad net mijn zusje, die viel ook altijd zo grappig het water in," proestte Raven lachend. Hij trok Inu omhoog en zag toen enkele mensen wegrennen "wat is er denk je?" vroeg Raven en hij keek Inu aan. Ineens klonk er een pistool schot. "Er is een bekentenis! Daar zo! die jongen heeft bekend zijn zusje te hebben vermoord! Hij heette iets van Raven!" riep een vrouw naar een agent. Iemand had hem gehoord en de politie gebeld. "Verdomme. inu... kan je rennen?" vroeg Raven en keek naar de politie, nog een waarschuwings schot klonk. "Kom het water uit met je handen omhoog!" riep de agent. "Vertrouwt u die dikke koe daar op haar woord!" riep Raven geirriteerd. De agent keek hem vuil aan "die koe daar is mijn vrouw!" en hij loste nog een waarschuwings schot. Raven fluisterde naar Inu "hoor je dat, hij verbeterde me enkel over het woordje koe," hij lachte bijna maar werd toen serieus.
Raven pakte Inu vast "houd me vast en laat niet los." snoof Raven boos. Hij rende naar een parasol vast en trok Inu achter hem aan. Een schot werd gelost en vloog direct door de parasol... het zand in. Achter de parasol zat niemand en was niets. Raven wwas in de schaduwen verdwenen en klemde Inu tegen hem aan en kwam weer naar boven tientallen meters van het strand vandaan, zo snel als het licht kon was hij door de schaduwen gereisd. "Gaat het Inu? een lifter word meestal misselijk als ik ze meetrek in mijn schaduw?" vroeg Raven bezorgd en keek om zich heen, niemand had hem gezien maar de agenten zouden hem nu zeker gaan zoeken. Raven stond beschermend naast Inu, "Ik weet het niet zeker maar volgens mij zitten we nu in hetzelfde bootje?" zei Raven half vragend en keek Inu aan.

Inu had totaal niet opgemerkt dat toen ze Raven onder water had geduwd hij geruisloos achter haar aan was gezwommen. Normaal zou ze het wel horen, maar deze keer had ze er totaal niet op gelet. Opeens voelde ze iets tussen haar twee benen en werd ze opgetild. Ze verloor haar evenwicht en werd ook nog is door Raven achterover het water in gekukeld. Ze kon gelukkig net haar adem op tijd in houden. Met haar goede gehoor hoorde ze het gelach van Raven, ook al was ze nu onder water. Blijkbaar was ze net zijn zusje, want ze viel er net zo grappig in als zijn zusje. Inu werd vervolgens weer omhoog getrokken en ze keek Raven even droog aan vanwege zijn actie. Ze wou haar mond open trekken tegen hem, maar zag vanuit haar ooghoek ook opeens mensen weg rennen. Haar oren stonden gespitst en haar staart zowat rechtop. Inu keek naar Raven toen hij vroeg wat er zou zijn. Zonder enig idee trok Inu haar schouders op. Haar oren schoten naar achter toen ze het pistoolschot hoorde en haar staart hing nu zowat tussen haar benen. Ze hoorde de vrouw schreeuwen over iemand die zijn zusje had vermoord met de naam Raven. Haar ogen werden even groot. Ze keek met wat angst in haar ogen naar Raven die vroeg of ze kon rennen, was best een domme vraag. Ze knikte langzaam ja. In dit soort situaties durfde ze nooit wat te zeggen. Ze volgde het gesprek tussen Raven en de agent, alleen ze kon niet echt lachen om z'n opmerking over de vrouw, oftewel de dikke koe. Opeens werd ze vastgepakt en keek ze geschrokken naar Raven. Hij vertelde haar dat ze vast moest houden en niet moest los laten. Gehoorzaam hield ze hem vast en sloot ze haar ogen. Ze had dus niks gezien van heel het tafereel. Toen ze haar ogen opende stonden ze tientallen meters van het strand af. Nieuwsgierig keek ze naar Raven, haar afvragend hoe dit kwam. Raven vroeg of het ging en vroeg of ze misselijk was. "het gaat hoor" zei ze met een glimlach. "en ik ben niet misselijk" zei ze met een nog grotere glimlach. Inu had nergens last van aangezien honden/wolven wel tegen een stootje als dit kunnen en ook had ze een erg sterke maag. Inu knikte terwijl ze naar het strand keek "maar je hebt helemaal niks gedaan" zei ze mompelend terwijl ze terug keek naar Raven. Het schoot haar nu ineens te binnen dat haar spullen daar nog lagen. Haar ogen werden groot en keken Raven aan "mijn spullen liggen daar nog" zei ze geschrokken. "wacht, ik ben zo terug" zei ze met een glimlach. Inu veranderde opeens in een blond gekleurde hond. Ze kwam nou bijna tot de heup van Raven. Ze keek hem aan in haar honden vorm en kwispelde even. Vervolgens schoot ze er vandoor richting de plek waar ze haar spullen had gelaten. Een hond zou niet zomaar aangehouden worden dat zou raar zijn. Eenmaal aangekomen bij het strand liep ze gewoon naar haar spullen toe. Niemand haar haar nog in de gaten. Ze keek even om haar heen en niemand keek. Langzaam veranderde ze terug naar haar mensen vorm en smeet ze snel alles in haar tas. Binnen no-time was ze alweer veranderd in een hond en nam ze hendels van de tas in haar bek. Met een draf pasje liep ze weer terug naar Raven en legde ze de tas neer. Ze veranderde weer terug in haar mensen en vorm en pakte de tas op. "ben er weer" zei ze met een brede glimlach. Haar staart zwiepte rustig heen en weer en haar oortjes stonden nog steeds gespitst. Ze was nu erg alert voor het geval er agenten deze kant op zouden komen.

"het gaat hoor" zei Inu met een glimlach. "en ik ben niet misselijk" zei ze met een nog grotere glimlach. Inu's ogen werden groot en keken Raven aan "mijn spullen liggen daar nog" zei ze geschrokken. "wacht, ik ben zo terug" zei ze met een glimlach. Inu veranderde opeens in een blond gekleurde hond. Ze kwam nou bijna tot de heup van Raven. Ze keek hem aan in haar honden vorm en kwispelde even. Raven grijnsde even, dit zag er pas leuk uit. Inu verdween en Raven wachtte nog even af, binnen een paar minuutjes was ze terug en werd ze weer menselijk. Ze had haar tas gehaald. "ben er weer" zei Inu met een brede glimlach. Haar staart zwiepte rustig heen en weer en haar oortjes stonden nog steeds gespitst.
Raven keek haar twijfelend aan en pakte haar bij haar schouder vast, "Ze hadden gehoord over me zusje, er was algemeen bekend dat ik de enige in huis was die het overleefd had. Alleen... ze hadden geen bewijs, mijn stem was ditmaal bewijs. Ze hebben me, ik heb dus achteraf iets perongeluk gedaan. Nu heb jij een keus, ga mee of je kan weggaan. Ik vraag het je omdat je zelf moet kiezen, ze zullen jou natuurlijk ook trachten te zoeken. Ik geef je een keuze Inu. We kunnen nu samen proberen te ontsnappen en dan verschillende wegen gaan, we kunnen ook allebei appart gaan vluchten, of we kunnen beide vluchten en zorgen dat ze ons niet meer zoeken alleen daarbij moet ik dan een hoge tol van je vragen." zei Raven serieus. Hij keek Recht naar Inu en snoof, hij hoorde sirene's loeien en wist dat hij niet veel tijd had om te treuzelen bij dit meisje. Hij keek inu nogsteeds recht aan en gleed als een schaduw over haar heen. letterlijk. Aangezien hij het volgdende moment op een muur stond achter Inu en hij keek voorzichtig rond, hij zag twee wagens, 1tje van zo'n vaag riot team gedoetje. Raven knikte en sprong normaal op de grond. "We hebben niet veel tijd dan gaan ze ons vinden," vertelde Raven. Kraehe scheerde weg van de plek waar hij zat en snapte het, "Kraehe rekt tijd," zei Raven snel. kraehe was altijd bij Raven en ditmaal niet. Hij vloog een andere kant op, en enkele agenten gingen die richting uit.