# Just like the shining moon '' x

Onderwerp: # Just like the shining moon '' x za aug 06, 2011 6:35 am

Yami vloog over Lapis Lake. Langzaam kwam ze op de grond terecht, en haar grote witte vleugels waren verdwenen. Vandaag was Yami niet op oorlogspad, hellemaal niet zelfs. Ze wilde gewoon alles hier verkennen in Fukuschima. De naam was ze ook pas net achter gekomen, ze keek om haar heen. Er waren hier geen mensen, Espers daar twijfelt ze nog over. Ze zag ze niet, maar ze konden overal zitten. Mensen misschien ook, maar die zie je sneller dan Espers. Ze keek even om haar heen, en ging toen lopen. Wat deed ze hier? Het was gewoon een groot stuk land!
Ze zuchtte, ze dacht even na, en wist dat dit de ideale plek was om Hand sonic te trainen. Of hier een gevecht te houden. Ze bleef in één richting lopen, en ze keek een beetje naar beneden. Ze pakte al haar haar bij elkaar, en legde het in een staart. Ze pakte haar staart en legde die op haar schouder, ze was daarvoor gestopt. Ze liep weer door, en zag nog steeds geen teken van een mens of Esper. Ze snoof even, geneens een geur. Ze liep weer door, en wist dat ze hier niet veel te zoeken had. Ze praat niet veel met mensen, en vandaag wilde zo ook geen ruzie maken of vrienden maken. Ze heeft geen vrieden, nog nooit gehad.Een partner zat er niet in, vooral niet mens.
Ze zou toch wel hier een paar mensen doden en dan weer veder gaan naar een anderen stad. Temiste dat doet ze altijd, zo sterk was ze nog wel. Haar haar viel langzaam van haar schouder toen ze achte zich keek. Ze zuchtte even en liep weer door, ze snoof een Esper en een mens. Ze leken samen te zijn. Ze keek achter zich, en ze zag twee schims. Ééntje liep weg en de ander kwam op Yami af. Yami draaide zich weer om en liep toen verder, niet naar de schim toe juist de anderen kant op. 'Hand sonic.' Mompelde ze. Een mes kwam uit haar hand, ze stopte even en ze keek weer achter zich. Ze hield haar hand omhoog en maakte van haar hand een vuiste, haar hand strekte ze naar benenden en ze draaide zich weer om en liep verder. Ze bleef even staan en ze sloot haar ogen. 'Kom maar.' Zei ze zacht.

- Iedereen welkom ^^

Onderwerp: Re: # Just like the shining moon '' x zo aug 07, 2011 4:00 am

"Oké, hier gaan we dan." zei Nala vrolijk, met een glimlach van oor tot oor. Darell keek haar even droogjes aan op zijn bank. Het meisje had een keyboard voor haar staan en had trots gemeld dat ze er al de hele dag op oefende. Ze zette haar vinger op een van de toetsen en trok hem toen weer terug. "Weet je, ik heb nog nooit mijn kunst aan iemand anders laten horen, dus je moet begrijpen dat het een uiting is van diepgaande, privé gevoelens." legde ze uit en Darell stond even versteld dat een meisje van elf zulke zinnen in elkaar kon zetten. Ze klikte not een toets aan en stopte toen weer. "Weet je, je moet het zien als woordloze, geluids gedichten." zei ze nog en hij knikte, hopend dat ze nou snel begon. Ze tikte een toets aan en stopte weer. "Dat is wanneer ik-" verder kwam ze niet want hij haakte haar af. "Oh, would you pléase." zei hij en ze keek hem even aan maar knikte vervolgens. Ze drukte een knopje waardoor het voorbeeld piano muziekje ging spelen en zij daar stond met een :'D-hoofd. Hij keek haar even met grote ogen aan en vervolgens klikte ze nog een knopje aan. Opeens begon een hond te blaffen, drie keer, voordat er opeens een koe doorheen ging. Pas toen realiseerde hij zich dat het de piano was. Er klonk het geluid van afvurende lazers gevolgd door een deurbel. Uiteindelijk mengde het laser geluidje zich met een politie-sirene. Na nog dertig seconden van dat soort dingen, klonk er een explosie en eindigde alles. Ze keek hem vol trots aan en hij kon het niet over zijn hart krijgen om haar te vertellen dat ze zoog. "Bitchin'! Je hebt talent." spoorde hij haar aan, en keek op zijn horloge. "Oh, ik kom te laat.. Ik ben met een uur terug."

Darell liep droogjes langs Lapis Lake, waar het verdomd mistig was. Maar ja, juist mooi. Dan vond niemand hem en kon hij even alleen zijn. Jippie. Het was nogal vochtig in verbad met de mist, maar het deerde niet. Met andere woorden, het kon hem niet schelen.
Er klonk gemompel en hij hoorde niet precies wat er gezegd werd, maar een angstig gevoel bekroop hem. Zijn blik viel na enkele seconden op een witharig meisje. Hij knipperde even droogjes met een o-o-hoofd. Toen hij haar handen zag, met die creepy messen.. Hij begon te Screechen en liep naar achteren, uit angst dat zijn keel door zou worden gehakt. Was hij maar thuis gebleven. Oh. Nee. Toch niet. Dan was hij nog bij Nala die dacht dat ze heel mooi keyboard kon spelen. Wat niet zo was.

Onderwerp: Re: # Just like the shining moon '' x zo aug 07, 2011 5:38 am

Yami keek achter haar en hoorde een vreselijk piepend geluid. Ze viel op haar knieën en drukte haar handen op haar oren. Yami keek hem aan en renden op hem af, ze duwde hem omver en keek hem boos aan. 'Jezus mens! Kap er mee!' Ze keek hem boos aan en plofte bij hem op de grond neer. Ze keek hem aan en het was even stil, ze keek hem aan en zuchtte even. Yami zag nog steeds de angst in zijn ogen en ze wilde hem vertellen dat ze hem niet wilde vermoorden of iets dergelijks. Maar al weer snel duwde ze haar handen op haar oren, ze had nu wel de neiging hem te vermoorden. Ze stond op en haar handen zaten niet meer haar oren te beschermen. 'Sorry als ik je bang maakte.' Ze stak haar hand uit om hem overeind te helpen, en langzaam verscheen er een lachje op haar mond, dit deed ze nooit. Ze keek hem aan, liefjes. Snel verscheen haar lachje weer in een droge blik.
'Ik ben Yami. Nogmaals sorry dat ik je bang maakte.' Zei ze droog maar ze meende het eigenlijk half. Ze bleef hem een tijdje aan kijken, en ze had vreselijke hoofdpijn! Allemaal zijn schuld. Meestal als iemand haar irriteerde of zoiets deed had ze hem gelijk al vermoord met Hand sonic. Hand sonic was al verdwenen en ze keek de jongen aan, wanneer greep hij haar hand nou? Ach, ja.

Onderwerp: Re: # Just like the shining moon '' x zo aug 07, 2011 5:46 am

"Eh... Wil je me misschien rondleiding geven? Aangezien jij hier vast woont. Ik ben hier gisteren pas aangekomen en ik leef op straat." vertelde ze. Praatte Darell nou dus tegen een zwerver? Maar zwervers zagen er vies uit. Ach, dat kwam vast nog wel. Vieze zwervers. Hoe dan ook, die rondleiding he.. Hij had er eigenlijk helemaal geen zin in. Al dat gepraat en al dat geloop en dan had je nog het gepraat.. Wacht, dat had hij al eens gezegd. Nou ja, het.. het praten was het ergste. Niet dat hij niet graag praatte, maar hij had eigenlijk helemaal geen zin. Zou hij ook maar liegen dat hij er pas woonde? Hij hield niet van liegen. Hmmpf.
"Nou ja, ik moet zo naar huis omdat ik mijn jongere zusje alleen thuis heb gelaten. Maar ik kan je wel iets vertellen over Fukushima, of zo." legde hij uit en glimlachte nogal twijfelend. Wat kon hij haar vertellen? Het was Fukushima. Het was Japan. Hoewel het iets interessanter lag dan dat, aangezien het een erg.. Westerse Japan was geworden. Aangezien de meeste dood waren gegaan door de kernramp dinges, was het een beetje anders geworden dan tatami matjes en sushi. Het leek namelijk op Europa of zo. Misschien iets over de Level Vier mensen?
"Misschien heb je het al gehoord, maar er zijn drie Level Vier Espers in dit gebied. De eerste heet Soul Eater. Ik weet niet veel over hem, alleen dat hij zielen op kan eten - vandaar die naam - en dat ie zijn lichaam in een wapen kan veranderen. De tweede heet Mental Out. Een jongen, maar over hem weet ik echt helemaal niks. Niet eens wat zijn kracht is. En de laatste is Railgun, die iets met explosies en muntjes doet of zo. Er is niet heel veel over haar bekend, al is ze wel best.. bekend. Zij zelf dan. Omdat ze een vrouwelijke Esper is die Level Vier heeft bereikt, of zo. Ik weet het ook niet." legde hij uit. Nou, daar had ze veel aan. Hij wist over geen een van hun eigenlijk echt iets. Alleen die namen. En daar had een zwerver niet veel aan. Vieze zwerver.

Onderwerp: Re: # Just like the shining moon '' x zo aug 07, 2011 6:17 am

"Nou ja, ik moet zo naar huis omdat ik mijn jongere zusje alleen thuis heb gelaten. Maar ik kan je wel iets vertellen over Fukushima, of zo." legde de jongen uit. Ze zuchtte even, en keek hem aan hij was duidelijk niet geïnteresseerde, of behulpzaam. Yami ging sowieso snel genoeg naar een hotel. Ze keek hem even aan, ze zuchtte even en had er nu ook gen zin meer om bij hem in de buurt te blijven. 'Weet je laat maar anders, Het lijkt wel of je niet echt zin hebt om wat over deze stad te zeggen.' Zei ze lichtjes geiriteerd. Ze hoorde hem al wat zeggen en dat was over de level 4's.
Ze keek hem even aan. Hm. "Misschien heb je het al gehoord, maar er zijn drie Level Vier Espers in dit gebied. De eerste heet Soul Eater. Ik weet niet veel over hem, alleen dat hij zielen op kan eten - vandaar die naam - en dat ie zijn lichaam in een wapen kan veranderen. De tweede heet Mental Out. Een jongen, maar over hem weet ik echt helemaal niks. Niet eens wat zijn kracht is. En de laatste is Railgun, die iets met explosies en muntjes doet of zo. Er is niet heel veel over haar bekend, al is ze wel best.. bekend. Zij zelf dan.
Omdat ze een vrouwelijke Esper is die Level Vier heeft bereikt, of zo. Ik weet het ook niet." Ze keek hem even aan en ze zag dat er dus 3 mensen waren die level 4 hadden bereikt. 'Ik was in gevecht met Mizore. Dat meisje van level 4 dus, ze was een erg sterke tegenstander.' Zei ze. Ze keek even om haar heen, en zag niemand alleen die jongen en Yami. 'Bedankt hé.' Zei ze en ze draaide zich om, en sloeg haar vleugels uit. Ze vloog weg. Ze waaide even droogjes, en vloog verder. Ze zuchtte even. 'Wacht es... Ik weet ze naam niet eens!' Mompelde ze tegen haar zelf.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Een paar weken later zodat we verder kunnen posten 8D
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Yami stond bij het water, haar sokken en schoenen waren uit. Ze had geen staart in, en er was een stevig windje. Yami stond bij het water, ze keek naar beneden en haar voeten zaten in het sand. Als er een golf was kwam er een beetje water over haar voeten heen. Ze keek even naar de horizon, weer geen mensen hier. Ze nam een diepe zucht en ze sloot haar ogen. Stilte. Ze zuchtte weer en ze deed haar ogen weer langzaam open. 'Hand sonic.' Mompelde ze. Wat hield ze van die kracht, wat was ze er blij mee die te hebben. Een mes die uit je hand komt, en dat vond ze cool.
Ze keek even om haar heen, en er was nog steeds geen teken van een mens om haar heen. Een lok van haar haar irriterende haar omdat het bij haar gezicht zat door de wind. Ze keek weer naar de zon die langzaam onder ging. Ze liep uit het water, en liep naar een stukje sand. Het zand bleef plakken aan haar voeten, ze liep even terug omdat ze haar sokken en schoenen was vergeten.
Ze liep weer terug naar het plekje en ze keek even hoe de zon langzaam in het water ging en dan uiteindelijk verdween. Ze ging zitten op het zand, en ze bleef gewoon kijken. Yami moest weer aan die jongen die ze een paar weken terug had ontmoet. Ze zuchtte even, ze wist nog steeds zijn naam niet. Wat eigenlijk raar was want Yami had zich zelf wel voorgesteld. Acht, wat maakte het uit?

Onderwerp: Re: # Just like the shining moon '' x zo aug 07, 2011 6:49 am

Ik klikte op 'edit', in plaats van quote. Dus vandaar dat dit bericht er twee keer staat.. Stond eerst wat anders.. -n- *haat haar leven*

"Eh... Wil je me misschien rondleiding geven? Aangezien jij hier vast woont. Ik ben hier gisteren pas aangekomen en ik leef op straat." vertelde ze. Praatte Darell nou dus tegen een zwerver? Maar zwervers zagen er vies uit. Ach, dat kwam vast nog wel. Vieze zwervers. Hoe dan ook, die rondleiding he.. Hij had er eigenlijk helemaal geen zin in. Al dat gepraat en al dat geloop en dan had je nog het gepraat.. Wacht, dat had hij al eens gezegd. Nou ja, het.. het praten was het ergste. Niet dat hij niet graag praatte, maar hij had eigenlijk helemaal geen zin. Zou hij ook maar liegen dat hij er pas woonde? Hij hield niet van liegen. Hmmpf.
"Nou ja, ik moet zo naar huis omdat ik mijn jongere zusje alleen thuis heb gelaten. Maar ik kan je wel iets vertellen over Fukushima, of zo." legde hij uit en glimlachte nogal twijfelend. Wat kon hij haar vertellen? Het was Fukushima. Het was Japan. Hoewel het iets interessanter lag dan dat, aangezien het een erg.. Westerse Japan was geworden. Aangezien de meeste dood waren gegaan door de kernramp dinges, was het een beetje anders geworden dan tatami matjes en sushi. Het leek namelijk op Europa of zo. Misschien iets over de Level Vier mensen?
"Misschien heb je het al gehoord, maar er zijn drie Level Vier Espers in dit gebied. De eerste heet Soul Eater. Ik weet niet veel over hem, alleen dat hij zielen op kan eten - vandaar die naam - en dat ie zijn lichaam in een wapen kan veranderen. De tweede heet Mental Out. Een jongen, maar over hem weet ik echt helemaal niks. Niet eens wat zijn kracht is. En de laatste is Railgun, die iets met explosies en muntjes doet of zo. Er is niet heel veel over haar bekend, al is ze wel best.. bekend. Zij zelf dan. Omdat ze een vrouwelijke Esper is die Level Vier heeft bereikt, of zo. Ik weet het ook niet." legde hij uit. Nou, daar had ze veel aan. Hij wist over geen een van hun eigenlijk echt iets. Alleen die namen. En daar had een zwerver niet veel aan. Vieze zwerver.

Onderwerp: Re: # Just like the shining moon '' x zo aug 07, 2011 9:11 am

"Nou ja, ik moet zo naar huis omdat ik mijn jongere zusje alleen thuis heb gelaten. Maar ik kan je wel iets vertellen over Fukushima, of zo." legde de jongen uit. Ze zuchtte even, en keek hem aan hij was duidelijk niet geïnteresseerde, of behulpzaam. Yami ging sowieso snel genoeg naar een hotel. Ze keek hem even aan, ze zuchtte even en had er nu ook gen zin meer om bij hem in de buurt te blijven. 'Weet je laat maar anders, Het lijkt wel of je niet echt zin hebt om wat over deze stad te zeggen.' Zei ze lichtjes geiriteerd. Ze hoorde hem al wat zeggen en dat was over de level 4's.
Ze keek hem even aan. Hm. "Misschien heb je het al gehoord, maar er zijn drie Level Vier Espers in dit gebied. De eerste heet Soul Eater. Ik weet niet veel over hem, alleen dat hij zielen op kan eten - vandaar die naam - en dat ie zijn lichaam in een wapen kan veranderen. De tweede heet Mental Out. Een jongen, maar over hem weet ik echt helemaal niks. Niet eens wat zijn kracht is. En de laatste is Railgun, die iets met explosies en muntjes doet of zo. Er is niet heel veel over haar bekend, al is ze wel best.. bekend. Zij zelf dan.
Omdat ze een vrouwelijke Esper is die Level Vier heeft bereikt, of zo. Ik weet het ook niet." Ze keek hem even aan en ze zag dat er dus 3 mensen waren die level 4 hadden bereikt. 'Ik was in gevecht met Mizore. Dat meisje van level 4 dus, ze was een erg sterke tegenstander.' Zei ze. Ze keek even om haar heen, en zag niemand alleen die jongen en Yami. 'Bedankt hé.' Zei ze en ze draaide zich om, en sloeg haar vleugels uit. Ze vloog weg. Ze waaide even droogjes, en vloog verder. Ze zuchtte even. 'Wacht es... Ik weet ze naam niet eens!' Mompelde ze tegen haar zelf.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Een paar weken later zodat we verder kunnen posten 8D
----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Yami stond bij het water, haar sokken en schoenen waren uit. Ze had geen staart in, en er was een stevig windje. Yami stond bij het water, ze keek naar beneden en haar voeten zaten in het sand. Als er een golf was kwam er een beetje water over haar voeten heen. Ze keek even naar de horizon, weer geen mensen hier. Ze nam een diepe zucht en ze sloot haar ogen. Stilte. Ze zuchtte weer en ze deed haar ogen weer langzaam open. 'Hand sonic.' Mompelde ze. Wat hield ze van die kracht, wat was ze er blij mee die te hebben. Een mes die uit je hand komt, en dat vond ze cool.
Ze keek even om haar heen, en er was nog steeds geen teken van een mens om haar heen. Een lok van haar haar irriterende haar omdat het bij haar gezicht zat door de wind. Ze keek weer naar de zon die langzaam onder ging. Ze liep uit het water, en liep naar een stukje sand. Het zand bleef plakken aan haar voeten, ze liep even terug omdat ze haar sokken en schoenen was vergeten.
Ze liep weer terug naar het plekje en ze keek even hoe de zon langzaam in het water ging en dan uiteindelijk verdween. Ze ging zitten op het zand, en ze bleef gewoon kijken. Yami moest weer aan die jongen die ze een paar weken terug had ontmoet. Ze zuchtte even, ze wist nog steeds zijn naam niet. Wat eigenlijk raar was want Yami had zich zelf wel voorgesteld. Acht, wat maakte het uit?