Something new..

Onderwerp: Something new.. do aug 04, 2011 9:41 am

Nerveus stond hij daar in de menigte van kinderen, tieners, volwassenen en wat je maar kon verzinnen. In zijn ene hand had hij zijn telefoon, waar hij om de paar secondes op keek om te zien of hij een sms’je had. De jongen en hij hadden afgesproken om naar Fantasy Fair te gaan. Nog nooit eerder was hij hier geweest, stond hij in een menigte. Straks dan.. Dan had hij zijn krachten per ongeluk aan staan en botste er iemand tegen hem aan. In zijn andere hand had hij zijn laptop tas die hij altijd wel bij zich had. Zijn portemonnee zat er ook nog in. Een poosje geleden was het sms’en gestopt, aangezien er toch geen reden was om nog sms’jes te versturen aangezien alles al geregeld was. Ze zouden elkaar over een half uur zien bij het reuzenrad, aangezien de jongen later kwam. Niet dat hij daar problemen mee had, maar nu moest hij een half uur daar gaan staan. Eenzaam, met een menigte om zich heen. Niet heel logisch, maar wat zou het.
Uiteindelijk kreeg hij de moed om naar binnen te lopen en sleepte hij zijn voeten met zich mee. Zijn gezicht stond neutraal, maar van binnen was hij nogal nerveus en gefocust. Met moeite wist hij zich langs een groepje mensen te wringen en kwam hij uit op een heel groot plein, wat groter was dan het paadje voor de ingang. Oké.. Hij was nog nooit naar zoiets als dit geweest, aangezien zijn ouders gewoon geen tijd voor hem hadden en hijzelf druk met school of whatever was. Maar nu had hij het voorstel gewoon niet af durven te slaan. Straks dan was de jongen teleurgesteld, en hij leek Matthew wel een type wat hier het liefst heen zou gaan. Zijn blik viel op een bankje aan de rand van het pleintje en een beetje nerveus ging hij er op zitten. Niet even verderop was de ingang van het reuzenrad, dat vlakbij de ingang al stond. Hm. Wat als de jongen hem niet zag en ze elkaar dus mistten? Ughe, hopelijk werd het nog rustiger. Anders dan lukte het hem echt niet om de jongen te spotten. Bah. Al vanzelf ging er een klein meisje naast hem zitten, van ongeveer twaalf jaar oud. Nieuwsgierig keek ze hem aan, maar hij negeerde haar. Gelukkig werd ze al snel geroepen en liep ze weg. Omdat hij niks anders wist, opende hij zijn laptop en opende hij random forums. Hopelijk verdreef hij zo de tijd.

& Shou.

Onderwerp: Re: Something new.. do aug 04, 2011 11:35 am

Met een diepe zucht maakte Shou duidelijk dat zijn zus raar bezig was. Ze was haar make-up aan het opdoen. Al een uur lang. Hallo, ze gingen naar de kermis. Niet naar een modeshow. Maar ja, aan de andere kant begreep hij het ook wel. Zelf liep hij in simpele - wel merk - kleren, omdat hij niet hield van opvallen. Zij wel. Echt een spotlighttype. Hij glimlachte lichtjes en liep op haar af. Rustig kamde hij haar haren terwijl zij bezig was met haar make-up, zodat ze sneller klaar zouden zijn. Ze praatten rustig over van alles en nog wat, al was zijn hoofd er niet echt bij.
Hij had afgesproken met Matthew en toen had zijn zus besloten ook te gaan, alleen dan met haar vriendinnen. De kermis was groot, bijna een pretpark te noemen. Zij ging meestal na een half uur al weg om het uitgaanscentrum in te duiken, dus van haar zouden ze geen last hebben. Zelf wilde hij het liefst langer blijven, veel langer.. Al zou hij het niet erg vinden om ergens anders heen te gaan, zolang hij maar gewoon bij Matthew kon blijven. Ughe, te klef.. Maar goed, het was wel de waarheid. Ongeveer. Hij keek er ook naar uit om de jongen weer te zien. Een glimlach kwam op zijn gezicht, terwijl hij - toen hij klaar was met de haren van zijn zus - rustig de gang in liep om zijn spullen - geld, sleutel et cetera - te pakken.
“Schiet je op?” vroeg hij luid richting de badkamer, waarna zijn opgetutte zus eruit kwam lopen. Oké, echt opgetut was ze niet. Gewoon wat ze altijd had. Alleen had ze nieuwe eyeliner en die had in het begin niet meegewerkt, blabla. De meisjes kenden die verhalen wel en hij raar genoeg ook. Niet van zichzelf, natuurlijk. Hij droeg geen eyeliner.

Eenmaal aangekomen bij de kermis keek hij glimlachend naar zijn zus. ‘Sweetheart~’ klonk een stem en het meisje draaide zich om, om vervolgens gillend in de armen van een ander te vallen. Shou kon een grinnik niet onderdrukken. ‘Haai Shou,’ zei het meisje. Shou knikte even. “Ik ga. Ik zie je morgen wel,” zei hij toen en hij liep weg, wetend dat zijn zus pas tegen de ochtend thuis zou komen. Of later, haar kennende.

Hij richtte zijn blik op het sms’je. Bij het reuzenrad, eh? Wat nou als hij hem niet zou vinden? Of nee, wacht. Hij glimlachte en sloot zijn ogen. Op dit soort momenten hield hij van zijn krachten. Door zijn level kwam Matthew boven alle anderen hier uit, maar ook door de aanrakingen en het feit dat hij met alle moeite dit AIM wilde onthouden zorgde ervoor dat hij al snel de locatie van de jongen wist.
Hij liep rustig op de jongen af en tikte met zijn vinger glimlachend op de bovenkant van de laptop. “Hé, heb ik je lang laten wachten?” vroeg hij liefjes, terwijl hij voorovergebogen stond om Matthew rustig aan te kunnen kijken. Hij was vrolijk, gewoon omdat hij nu de kans kreeg om een avond met Matthew door te brengen. En deze keer niet dronken, dus zou hij het zichzelf blijven herinneren.
“Heb je nog een voorkeur wat je wilt doen hier?” vroeg hij toen, terwijl hij weer recht ging staan. Het liefste zou hij de jongen om zijn nek vliegen en zeggen dat hij hem zo had gemist en blabla, maar.. Dat was zo raar. Vooral in het openbaar. Dan zou iedereen hen zo raar aanstaren. Niet dat zoiets hem echt veel uitmaakte, maar goed. Misschien toch beter als hij zich inhield. Oef.

Onderwerp: Re: Something new.. za aug 06, 2011 4:44 am

Nerveus. Zo voelde hij zich. Snel vlogen zijn vingers over het toetsenbord van de laptop heen terwijl zijn ogen geconcentreerd naar het scherm staarden. Niks bijzonders, hij hackte alleen maar een netwerk omdat hij daar nog mee bezig moest. Na een tijdje was hij al klaar en ging zijn blik rond zich heen, naar de mensen die er liepen. Hmm.. Er waren niet zoveel mensen online. Stom tijdsverschil. Matthew moest denken aan de vorige keer dat hij en Shou elkaar tegen waren gekomen.. toen ze elkaar hadden gezoend. Ughe. Maar het betekende niks, helemaal niks! Het was alleen omdat de jongen dronken was en later omdat de jongen zich niks herinnerde! Maar waarom had hij het gevoel dat hij het leuk vond? Hij was toch niet..? Nee, helemaal niet! Nooit! En toen besefte hij dat het zijn eerste kus was geweest. Met een jongen. Er verscheen een lichte kleur op zijn wangen en hij dook verder achter zijn laptop, wou niet dat andere mensen hem met dat gezicht zagen. Straks dan kreeg hij een slechte reputatie.. niet dat hij daar om gaf, ofzo. Ughe.
Plotseling tikte een vinger op de bovenkant van de laptop, een kleine minuut later. Meteen keek hij op om degene die dat gedaan had flink te straffen-.. Oh, het was Shou maar. Was hij zo lang bezig geweest met het netwerk? Hij moest zich vermannen, werd anders steeds rood door het denken aan wat er eerder tussen hun was gebeurt.
“Hé, heb ik je lang laten wachten?” Hij haalde zijn schouders op,
“Het viel mee,” mompelde hij zachtjes en zijn adem stokte bij het zien van de kleine afstand tussen hun tweeën in. Niet rood worden.. Verman jezelf..
“Heb je nog een voorkeur wat je wilt doen hier?” De jongen ging gelukkig recht staan. Matthew klapte de laptop dicht en deed hem in zijn tas.
“Ik eh.. Ben nog nooit eerder hier geweest,” mompelde hij zachtjes. “Niet dat het wat uit maakt ofzo,” zei hij wat harder op een onverschillige toon, maar eigenlijk maakte het wel iets uit. Hij had nauwelijks een jeugd gehad, zijn ouders waren altijd bezig en hij moest zoveel mogelijk zich bezig houden met school, extra lessen en nog meer andere dingen. Geen tijd voor pretparken dus. Hij deed de tas over zijn schouder heen, keek een beetje nerveus weg. Ughe, waarom deed hij zo in het bijzijn van de jongen? En waarom voelde hij zich nerveus omdat hij hier nog nooit eerder heen was gegaan? Dat was toch onzin? “Het maakt niet uit waar we heen gaan. Jij mag wel kiezen,” mompelde hij zachtjes en er verscheen een kleine glimlach op zijn gezicht. Gewoon aardig doen.. misschien was dat juist wel het beste.

Onderwerp: Re: Something new.. za aug 06, 2011 10:35 am

De jongen zei dat het mee viel en Shou glimlachte lichtjes. “Sorry, mijn zus had volgens mij het gevoel dat het normaal is om de hele middag aan je make-up te besteden,” zei hij. Hij hield het maar voor zich dat hij haar haren heel gay had gedaan, want dat kwam raar over. Hij vond het nooit echt erg om haar te helpen als ze bezig was met haar uiterlijk, want dan praatten ze en dat was wel gezellig. Alleen had het hem vandaag wat geïrriteerd omdat hij zo snel mogelijk weg had gewild, maar goed. Hij kon het haar ook niet kwalijk nemen; hij had het aan kunnen zien komen als hij niet te druk bezig was met zich afvragen hoe de avond zou gaan verlopen. Hij was ergens een beetje zenuwachtig geweest, al was dat nergens voor nodig geweest. Hij voelde zich op zijn gemak bij Matthew, terwijl hij hem aan de andere kant zenuwachtig maakte. Raar, maar hij kon er niets aan doen. Het was gewoon zo. Ughe.
De jongen zei hier nog nooit eerder geweest te zijn en Shou fronste. Nog nooit hier geweest? Dat was een schande! Cultuurbarbaar. Even had hij lol om zichzelf. Cultuurbarbaar was een heel leuk woord, namelijk. Hij snoof eventjes. “Echt niet?” vroeg hij droogjes. Hij kon zich niet voorstellen hoe het leven zou zijn zonder zijn zus en alle leuke dingen die ze samen hadden gedaan. Geen foute dingen, trouwens. Gewoon leuke dingen. Zoals pretparken en dierentuinen. Al waren dierentuinen niet echt super boeiend aangezien hij niet echt gefascineerd was door de meeste dieren, al vond hij olifanten echt geweldig. Giraffen ook. Ze hadden zo’n lange nek. Dat was echt hilarisch. Maar vooral olifanten. En wolfjes. Wolfjes waren koel.

De jongen zei dat het hem niet uitmaakte waar ze heen gingen en zei dat hij mocht kiezen. Shou glimlachte. “Ik wilde in het r-” Hij viel stil toen hij naar het spookhuis keek. “Er is geen rij bij het spookhuis, kom mee,” glimlachte hij. Hij pakte zonder er al te veel over na te denken Matthew’s hand en sleurde hem mee richting het spookhuis, waar hij twee van die rare munten kocht en hem meesleurde in zo’n karretje. Ze zaten dicht tegen elkaar aan, als Shou zijn benen niet zo dicht bij elkaar had zouden hun benen elkaar raken. Er werd een soort beugel over hun benen heen gedaan en Shou slikte. Het ding was een tweepersoons beugel, of zo. Daardoor konden ze zich nog wel heen en weer bewegen in het karretje.
Plots schoot er iets omhoog, een soort skelet of zo, en geschrokken pakte hij Matthew’s arm beet en klemde zich hier tegenaan, met dichtgeknepen ogen. Hij zat nu gedeeltelijk tegen Matthew aan, heel anders dan hij eerder gezeten had dus. Hij realiseerde zich dat het geen al te geschikt idee was geweest om Matthew juist hierin mee te nemen, aangezien hij best snel bang te krijgen was.
Net toen hij één oog opende, kwam er iets engs voor hem en hij nestelde zich nog wat dichter tegen Matthew’s arm aan, alsof hij daar veilig was. En hij moest toegeven dat het hem ook een soort gevoel van veiligheid gaf, maar goed. Hij wist niet hoe Matthew hierop zou reageren en was ergens nog banger voor zijn reactie dan voor alles hier, maar goed. Hij wilde - en durfde - niet los te laten.

Onderwerp: Re: Something new.. zo aug 07, 2011 1:51 am

Het liefst had hij gewoon een normale jeugd gehad, net zoals ieder ander. Een jeugd waarbij zijn ouders tijd voor hem vrij maakten en af en toe wat deden met hem. De jeugd die hij nu had, had hij eenzaam doorgebracht met alleen maar hard werken en nauwelijks lol. De jongen fronste toen hij zei dat hij hier nog nooit was geweest. Waarschijnlijk had iedereen hier in Fukushima deze kermisachtige pretpark wel eens gezien. Nou, dan was hij de uitzondering, nietwaar?
“Echt niet?” Hij schudde zijn hoofd, glimlachte zachtjes. Hm, glimlachen was niet iets wat hij altijd deed. Alleen maar in het bijzijn van de jongen, eigenlijk. Zelfs niet als hij iets grappigs zag of meemaakte. Hij was niet zo het lolbroek type. Een beetje humorloos en niet sociaal, aangezien hij nog nooit een grap had verteld aan iemand anders. Één keer had hij het geprobeerd, maar het enige wat uit zijn mond was gekomen was wat gestamel. “Ik wilde in het r-” Opeens viel de jongen stil. Huh? Hij volgde Shou’s blik, die op het spookhuis gericht was. Hm. Hij vroeg zich af of het zo’n goedkoop ding was waar hij wel een keer van had gehoord. Achja, zo snel schrok hij ook niet. Misschien als er een oude, naakte vrouw voor hem stond. Dan wel, maar dan zou bijna iedereen schrikken. Behalve als je gek was, natuurlijk. “Er is geen rij bij het spookhuis, kom mee.” Zomaar uit het niets pakte de jongen zijn hand vast en werd Matthew gewoon maar meegesleurd. Eenmaal bij het spookhuis aangekomen betaalde de jongen, wat eigenlijk niet gehoeven had. Voorzichtig stapte hij in het karretje nadat de jongen er in was gaan zitten. Niet echt veel ruimte was er. Hij zette even zijn bril goed en leunde met zijn armen op de ijzeren stang toen die dicht was gedaan. Het karretje bewoog zich voor nadat de man weg was gelopen en reed het donker in. Het eerste wat er omhoog sprong was een of ander nep skelet. Wauw. Plotseling klemde er iets tegen zijn arm aan, waarvan hij nog meer schrok dan het skelet. Het was Shou maar. Zijn gezicht werd rood en hij keek voor zich uit. Arme jongen. De hele attractie was niks aan, al was het feit dat het een soort kleine achtbaan was wel grappig. De jongen hield de hele tijd zijn arm vast en toen het karretje stopte en hij uit stapte, moest hij moeite doen om de handen van zijn arm af te halen.
“Rustig maar, het is al voorbij,” mompelde hij zachtjes, er van uit gaand dat de jongen de attractie eng vond. Hij pakte voorzichtig de hand van de jongen vast, sleepte hem mee aangezien de jongen een beetje verstijfd van schrik leek. Toen ze buiten waren, bleef hij even staan om te wennen aan het daglicht. Het was echt donker in dat spookhuis. “Kom, dan gaan we naar het reuzenrad,” zei hij op een niet echt heel erg enthousiaste toon en hij nam de jongen mee. Deze keer betaalde hij de toegangskaartje voor het reuzenrad. Het ding was echt groot, groter dan hij een keer in Amerika had gezien toen hij klein was. Een beetje nerveus ging hij in het ding zitten. Het rondje zou ongeveer een kwartiertje duren. Hij had andere mensen horen zeggen dat het uitzicht mooi was. Het deurtje sloot toen de jongen er ook in was gaan zitten en het ding begon te draaien. Hopelijk was het uitzicht mooi.

Onderwerp: Re: Something new.. zo aug 07, 2011 2:27 am

Hij wist niet eens waarom hij zo bang was. Het was zo’n angst die hij bleef hebben. Zijn moeder had hem nooit gezegd dat monsters niet bestonden - al geloofde hij er natuurlijk niet in, maar het ging om het idee - en het was allemaal heel anders gegaan. Zo kon hij wel vaker kinderlijk reageren, gewoon omdat zijn zus ook die trekjes had en er weinig mensen waren om hem te vertellen dat hij dat niet moest doen. Niet dat hij echt extreem kinderachtig was of zo. Meer van die trekjes die eh.. Soms een beetje vaag en vreemd over zouden kunnen komen. Zoals dit, bijvoorbeeld. Een angst in het donker en dan vooral als hij alleen in het karretje zat met Matthew, wat hem echt zenuwachtig kon maken om eerlijk te zijn.
Zijn handen werden weggehaald en hij werd gerustgesteld met de melding dat het allemaal al voorbij was. “S-Sorry,” verontschuldigde hij zich. Hij opende zijn ogen en keek Matthew voorzichtig aan. Ze gingen het karretje uit en Matthew had zijn hand beet gepakt, waardoor hij ietwat rood een andere kant opkeek.
Hij werd meegetrokken naar buiten en toen ze daar waren bleven ze even stilstaan, waar hij Matthew verbaasd aan keek. Hij meldde dat ze naar het reuzenrad zouden gaan, maar hij klonk niet enthousiast. Ergens was Shou bang dat Matthew dit echt heel vreselijk vond en hier liever niet zou zijn, waardoor hij een beetje ineenkromp en wegkeek.

Hij werd al snel meegenomen en de jongen betaalde de toegangskaartjes, waarna ze naar een ding liepen om in te gaan zitten. Hoe heette het eigenlijk? Karretjes waren het niet.. Oef, hij had echt geen idee. Maar ja, het maakte ook weinig uit om eerlijk te zijn.
Hij ging naast Matthew in het ding zitten en hij hoorde hoe het deurtje sloot. Even keek hij er verbaasd naar, alsof hij had verwacht dat de deur open zou blijven. Hierna keek hij Matthew met een glimlachje aan. Het ding begon te draaien en stopte nog een paar keer om andere mensen binnen te laten, maar toen ze uiteindelijk boven kwamen stond er een grote glimlach op Shou’s gezicht, alsof dit allemaal echt heel fascinerend was. Maar ja, voor hem was dat ook zo.
Totdat er een blauwe flits kwam en het karretje - of hoe dat geval ook heten mocht - met een klap tot stilstand kwam en hij tegen Matthew aanknalde, waardoor hun gezichten elkaar bijna raakten. “O-Oeps!” riep hij uit en hij leunde weer naar achteren, waarna hij met grote ogen om zich heen keek. Het duurde even voor hij de link legde en hij zuchtte. Blauwe flits, stroomstoring. Het was zeer voorspelbaar.
“D-De stroom is weg..” zei hij zacht. “I-Ik ben bang d-dat we hier nog wel even v-vast zitten..” stotterde hij. Hij keek vanuit zijn ooghoeken naar de jongen en werd een beetje zenuwachtig nu hij zich realiseerde dat ze hier nog wel even vast zouden zitten. Wat zouden ze moeten doen? Hij kleurde lichtelijk rood en beet op zijn lip. Oké..

Onderwerp: Re: Something new.. zo aug 07, 2011 4:25 am

Het reuzenrad bewoog maar langzaam en hij was nogal erg groot, waardoor het nog een poosje zou duren voordat ze weer naar beneden ging. Ach, het was wel gezellig met de jongen. Matthew was alleen nog een beetje van slag van het feit dat de jongen bij het spookhuis nogal heel dicht bij hem had gezeten. Nu zaten ze samen op een bankje, in een karretjegeval van het reuzenrad en zweeg hij. Af en toe wierp hij een blik op de jongen, die het heel leuk leek te vinden. Er was gelukkig meer plek dan bij het spookhuis, dat was een voordeel. Ze gingen alsmaar hoger en toen hij even over de rand heen keek, kon hij de lichtjes beneden zien en de mensen zien lopen als mieren. Hij was nog nooit zo hoog geweest en gelukkig had hij geen hoogtevrees. Toen ze al bijna boven aan waren, leek de jongen nog blijer te worden. Zachtjes grinnikte hij. Het gezicht van de jongen zag er schattig uit. Ughe, hij wist niet eens waarom hij dat vond. Het was gewoon eenmaal zo, hoe hard hij ook wou ontkennen. Plotseling, net toen ze bovenaan waren, was er een lichtflits, gevolgd door dat het karretje met een schok stil kwam te staan. De jongen viel tegen hem aan, waardoor hun gezichten nogal heel dicht bij elkaar waren en zijn wangen rood werden.
“O-Oeps!” De jongen leunde weer achter uit en een beetje nerveus grinnikte hij zachtjes. Zijn hand raakte even zijn eigen wangen aan. Waarom moest hij nu weer rood worden? De zon was nog niet echt onder en duidelijk te zien. Gelukkig, anders was het heel erg donker.
“Geeft niet,” mompelde hij zachtjes en hij slikte moeizaam. Zijn ademhaling was een beetje onregelmatiger geworden. Wow, wat waren ze dicht bij elkaar geweest.
“D-De stroom is weg..” Thank you, Captain Obvious. “I-Ik ben bang d-dat we hier nog wel even v-vast zitten..” Hij keek even naar beneden. De lichtjes waren uit gegaan en nergens zag je licht branden, op de lichtflitsen in de verte na. Hm. Was dat niet die Railgun? Hij had gehoord dat ze wel vaker stroomstoringen liet veroorzaken. Ook leuk, die stroomstoringen kostten veel mensen veel geld. Zijn blik ging naar de jongen en zijn ademhaling ging iets sneller toen hij merkte hoe dicht bij elkaar ze nu wel zaten. Waarom had hij het gevoel dat hij het moest proberen..? Straks dan werd de jongen bang of boos. Hij wist zelf niet eens meer wat hij voor de jongen voelde, het was allemaal zo ingewikkeld.. Er verscheen een kleine glimlach op zijn gezicht en hij schoof een beetje meer naar de jongen toe, zodat hun benen elkaar aanraakten. Maar de jongen had eerder ook niet geprotesteerd, dus waarom nu opeens wel? Voorzichtig hief hij zijn hand op, waarna zijn handpalm zachtjes de wang van de jongen aanraakte. Het bloed steeg naar zijn hoofd en hij moest moeite doen om kalm te blijven. Zo erg was het toch ook niet? Hij draaide het gezicht van de jongen naar zich toe, sloot zijn ogen en boog zich voorover. Een overweldigend gevoel vulde zijn lichaam toen hun lippen elkaar aanraakten. Zijn ademhaling werd onregelmatiger en voorzichtig sloeg hij zijn vrije hand om de middel van de jongen, ging wat meer naar de jongen toe gedraaid zitten. Even lieten hun lippen elkaar los, om vervolgend weer een nieuwe kus te starten. Hm.. Uiteindelijk lieten hun lippen elkaar aan en was zijn ademhaling een beetje snel. Matthew bewoog zich een beetje van de jongen af en hij liet de jongen los, had een nogal rood hoofd en hij wendde zijn blik af.
“Sorry,” mompelde hij zachtjes, hopend dat de jongen nu niet boos ging worden. Vond hij de jongen.. leuk? Hij wist het zelf niet eens, aangezien hij het nog nooit eerder had gevoeld. Dat klonk nogal zielig, maar het kwam gewoon doordat hij te druk bezig was voordat hij de jongen leerde kennen en hij niet echt populair was bij de meisjes. En nu zoende hij in plaats van een meisje een jongen. Als je het hem paar jaar geleden had gezegd, had hij je voor gek verklaard.

Onderwerp: Re: Something new.. zo aug 07, 2011 7:08 am

Plots voelde hij hoe de jongen dichterbij kwam zitten en zijn ogen werden groot, terwijl hij voelde hoe het bloed hem naar zijn wangen stroomde, waardoor zijn hoofd rood kleurde. Hij begreep niet waarom de jongen dat ineens deed, maar al snel werd duidelijk dat het niet bleef bij zo zitten.
Een hand raakte zijn wang, maar hij kon zijn blik niet losscheuren van het gezicht van de jongen. Hij slikte een keer, terwijl hij deze keer niet verstijfde, maar het juist leek alsof hij in elkaar zou zakken. De jongen boog zich voorover met gesloten ogen en hun lippen raakten elkaar, waardoor Shou nog meer het gevoel kreeg dat hij in elkaar zou zakken. Een raar gevoel verplaatste zich door zijn lichaam en hij voelde hoe er een arm om zijn middel heen werd geslagen, waarna hij zijn ene hand in het haar van de jongen vlocht en de andere ergens rond zijn middel legde. Het was alsof hij zich nu pas realiseerde hoe erg hij naar dit had verlangd, hoe hij zich voelde tegenover deze jongen. Hij wilde niet dat het moment stopte, wat hem alleen maar meer verwarde. Hij had nooit gedacht dat hij een stroomstoring zo dankbaar kon zijn.
Hun lippen lieten elkaar voor een moment los, waarbij hij een protesterend geluid maakte. Ze gingen echter al snel weer verder in een tweede kus, waar hij maar al te tevreden mee was.
Toen ze elkaar weer loslieten, keek hij Matthew met een lichte glimlach aan. Zijn eigen ademhaling was ook onregelmatig en hij had het gevoel dat al zijn bloed naar zijn hoofd was gestegen en voelde zich een beetje licht in zijn hoofd, maar toch kon hij zich niet beter voelen. Heel gay.
Matthew was niet zo iemand die dit zomaar zou doen.. Toch? Dus.. Dan zou hij.. Shou beet op zijn lip, maar moest toegeven dat dit hem behoorlijk gelukkig maakte, hoe gay dat ook klinken mocht. Hij zag hoe Matthew zijn blik afwendde en zich verontschuldigde, waardoor hij zijn wenkbrauwen ophief.
Hij legde voorzichtig zijn hand onder de kin van de jongen en probeerde zijn gezicht naar hem toe te draaien, waarna hij opnieuw lichtjes glimlachte. “Er is niets om je voor te verontschuldigen..” mompelde hij zacht en hij drukte zijn lippen heel even zacht op die van Matthew, alsof hij hiermee duidelijk wilde maken dat het iets was wat hij zelf ook maar al te graag gewild had. Verder wist hij weinig te zeggen, dus wendde hij zijn blik maar af.

Met een schok zette het reuzenrad zich weer in beweging en Shou viel half om, maar wist zich nog net overeind te krijgen. “Hmn,” reageerde hij droogjes op het feit dat het ding weer bewoog. Hij wist niet of hij hier dolgelukkig om moest zijn, of juist niet. Stiekem, heel stiekem, was het wel leuk geweest daarboven, namelijk.
Toen het ding op de grond aan kwam, stapte hij als eerste uit, aangezien hij het dichtst bij de deur zat. Even had hij het gevoel door zijn benen te zakken, maar hij kreeg zijn evenwicht al snel weer terug en draaide zich om, om te wachten tot Matthew eruit kwam en vervolgens rustig door te lopen. Hij wilde hier weg. Was dat raar? Maar dan niet alleen. Hij wilde gewoon.. Ergens alleen zijn met de jongen, of zo. Oef, dat soort gedachten moest hij onderdrukken, maar dat lukte nu niet echt meer. Hij dacht even snel na, maar besloot toen Matthew’s hand beet te pakken en zonder wat te zeggen hem mee te sleuren.
Eenmaal ergens achter de kermis aangekomen te zijn, haalde hij even diep adem en hijgde wat, Matthew’s hand loslatend. Ze bevonden zich nu op een plek wat verder van de kermis, maar nog wel zo dat het duidelijk was waar het was. Het meest dichtstbijzijnde stuk van de kermis was het gedeelte met het ballen gooien, touwtje trekken et cetera, waar zij dus achter stonden. Het zorgde er dus ongeveer voor dat ze niet te zien waren voor de mensen daar.
Hij draaide zich weer om naar Matthew en pakte zijn hand opnieuw beet, waarna hij voor hem op zijn tenen ging staan en zijn lippen even kort op de zijne drukte, waarna hij weer normaal ging staan en zijn blik afwendde. “Het spijt me,” mompelde hij droogjes. Hij begon zich steeds meer te realiseren wat hij nu eigenlijk had gedaan. Oké, hij was gewoon dom. Heel dom. Maar toch.. Hij zat veel en veel liever hier met de jongen dan daar in de drukte. Hij keek even omhoog, wachtend op een reactie.