I swear to you that we can make this last. <3

Droogjes stapte Lync de douche uit en pakte een wit handdoek. Deze bond hij nogal vluchtig om zijn middel en ging even met een hand door zijn donkere haren, waarna hij zich heel slim realiseerde dat deze ook nog nat waren. Hij pakte nog een handdoek - dit keer een groene - en schudde er wild mee door zijn haren. Zijn haar hing tot onder zijn nek, wat dus ongeveer halflang was. Voor een meisje misschien. Als je een jongen was, was het lang haar. Hij had zijn haarstijl gejat van Andy Sixx, zoals wel meer van "zijn soort" deden. Hij gooide zijn handdoek op de grond en pakte 'n borstel. Hij kamde snel door zijn haren maar liep vervolgens richting zijn kledingkast. Hij deed een wit T-shirt aan met een print erop, een strakke spijkerbroek en twee riemen. Een riem hing op zijn kont en over zijn been, terwijl de ander bedoeld was om zijn broek omhoog te houden. Hij deed zijn poker-ring aan en schudde een keer met zijn hoofd heen en weer, in de hoop dat zijn haren normaal zouden gaan zitten.
"Lync," klonk een stem. Hij draaide zich om en zag zijn kamergenoot, in een grijs vest en een witte broek. Hij had met hem op de basisschool gezeten en ze waren goede vrienden, vanaf het moment dat die gozer hem had lastig gevallen. Uiteindelijk hadden ze samen een appartement gehuurd omdat ze er beide niet zelf een konden betalen. “Waar ga je heen?” vervolgde hij. Ach, dat wist hij zelf ook niet. Hij haalde even zijn schouders op en stapte naar achteren. “Zie ik dan wel,” en met die woorden vertrok hij. Hij wist dat de jongen met hem mee wou, maar hij had geen behoefte aan gezelschap. Nee, dat was niet waar. Hij had geen behoefte aan zíjn gezelschap.

Hij kwam aan op de velden, waar enkele verlaten vliegtuigen stonden. Hij kwam er vaker, aangezien hij nogal van die plek hield. Inmiddels was zijn haar opgedroogd, waardoor het stijl langs zijn hoofd hing. Hij ging zitten en keek naar enkele bloemen die zich op het veld bevonden. Wit van kleur met roze aan het uiteinde van elk blad. Hij wendde zijn blik er maar weer vanaf, aangezien hij niet graag werd afgeleid door bloemen. Hij pakte zijn mobiel uit het zakje van zijn vest en deed zijn headset op. Hij klikte “MP3” aan en zette een lied op. Het was een random lied uit de vierhonderdvijfenzeventig, Escape the Fate met Not Good Enough For Truth And Cliche. Hij vond het op zich wel een goed nummer, maar het ging hem snel vervelen. Ergens had hij spijt dat hij de andere jongen niet mee had laten gaan, want hij voelde zich toch eenzaam. Niks aan te doen meer. Hij vermaakte zich wel in zijn eentje.
Opeens begon het weer te regenen en geïrriteerd opende hij een van zijn ogen. Kon hij nooit eens rusten? Hij stond op en liep maar weer over het veld heen, aangezien hij maar eens terug moest keren. Niet dat hij al zo lang buiten was, maar eerder omdat het regende. Hij hield wel van de regen, dus hij liep redelijk langzaam. Maar hij hield er niet van als het keihard regende en stel je voor dat dat zou gebeuren en hij nog steeds daar zat. Vandaar dat hij in een langzame vaart ging. Nou ja, vaart..

[&Azure]

Azure. Kwam aangelopen met haar handen in zak van haar vest en met haar kapisjon op. Ze liep door een beurtje en voelde iets vallen op haar hoofd. 'Hmm regen.' Zei ze mompelend. Dat vond ze geen probleem, het was niet koud maar ook niet warm. Ze luisterde naar haar muziek via haar mobiel. Fallen angels, stond op. Geweldig nummer vond ze. Ze keek naar een jongen, zwart haar. Ze hij liep best traag, naja niet haar probleem. Ze keek hem even aan, de jongen bleef voor zich staren. 'Púh.' Zei ze geiriteerd. Azure was nooit echt geintereseerd in mensen, ook niet in haarzelf ofzo. Ze keek even naar een bankje dat in de verte stond. Ze liep erheen en ging zitten, ze was erg ver van huis. De bus was ook ver van hier. Ze wachtte even en dacht even na.
Ze kende hem, Lync? 'Lync?' Ze keek even naar hem van zijn achterste, was dan Lync? Ze rende naar hem toe, ze haalde haar handen uit haar zakken en haar kapisjon vloog af. Ze pakte zijn schouder, zodat hij ging stoppen en stond voor hem nu. 'Lync? Ben jij dat?' Ze keek hem even aan, en keek diep in zijn ogen.
Ze liet zijn schouder los, en zag dat hij zijn MP3 in had. Ze haalde zijn oortjes er uit en keek hem weer aan. Was dat Lync wel? Was dat de Lync die ze lang geleden ontmoet had? 'Lync? Ben jij dat? Ik ben het Azure. Van vroeger, herken je me nog?' Ze keek hem even aan. Meestal als ze mensen prate was haar antwoord altijd. Aha, boeit me niet. Of púh. Of waarom praat je tegen me? Maar met hem was het altijd anders, zij sprak tegen hem. Dat was raar bij Azure, ze had hem daarna niet meer gezien en ze wist nooit waar hij woonde. 'Lync... Ik heb je gemist.'

- Insiratieloos --'

Lync voelde een hand op zijn schouder en draaide zich snel om, waarna hij die persoon minachtend aankeek. Wat deed ze nou? "Lync? Ben jij dat?" vroeg het meisje toen, waarna hij haar herkende. "Ja.." was het enige wat hij er een beetje uit wist te krijgen. Enkele jaren terug - toen hij vijftien was of zo - had hij een beste vriend gehad, waar hij bijna elke dag te vinden was. Die had een zusje van een jaar of twaalf, die zich meestal niet zo in andere dingen interesseerde. Daarmee bedoelde hij niet dat dat zusje egoïstisch was, want ze interesseerde zich ook niet in zichzelf. Hij had enkele gesprekken met haar gehad en ze was best aardig. Het was zo iemand waarvoor je niet echt ergens heen ging, maar als diegene er toch was, maakte je er wel een praatje mee. Dus als z'n vriend wat te drinken ging halen of naar de wc was of zo, knoopte hij vaak genoeg een gesprek met haar aan. Dat had wel even geduurd voordat ze dat deden, in het begin was het alleen naar elkaar kijken van '... tsss'. En uiteindelijk bleek het dat ze het met elkaar toch nog best goed konden vinden, en zo. Dat zusje was Azure.
Hij trok zijn oortjes eruit en liet deze uit zijn hand vallen. Zijn mobiel zat in zijn broekzak dus de oortjes bengelde langs zijn benen, maar raakte de grond niet. "Lync? Ben jij dat? Ik ben het Azure. Van vroeger, herken je me nog?" vroeg het meisje en hij knikte even. Dat ze hem herkend had was ook nog een heel wonder. Toen hij vijftien was, had hij er heel anders uit gezien. Aan de kleine kant, zonder piercings, korter haar. En inmiddels was dat allemaal anders. Maar Azure was ook anders. Ze had blauw haar en was nogal alto geworden, wat hij persoonlijk niet erg vond. En ze had borsten; jippie. "Ja, ja, ik herken je." zei hij, nog zwaar geshockeerd. Azure sprak zijn naam opnieuw uit en zette erachteraan dat ze hem had gemist. Een kleine glimlach was op zijn mond te ontdekken. Hoewel hij altijd bij haar thuis was geweest, was dat nooit voor haar geweest. Maar voor die gozer. Maar hij noemde haar toch wel een vriendin, iemand die hij had gemist en die zo af en toe in zijn gedachten verscheen. "Ik jou ook." was het enige wat hij er een beetje normaal wist uit te krijgen, waarna hij de capuchon van haar vest pakte en die over haar hoofd heen trok. "Ophouden hoor, het regent. Straks wordt je nog ziek." voegde hij eraan toe, een beetje bedaard. Hij wist dat ze in de buurt van Fukushima woonde, maar hij had nooit geweten dat ze echt in Fukushima woonde. Nou ja, hij was vaak bij hun thuis geweest, maar dat was voordat ze verhuisde.

"Ja.." Zei hij een beetje mompelend. Azure grinnikte en keek hem even aan. Ze was altijd wel op Azure, hij was zo aardig en emo? Was hij emo? Azure was meer alto geworden, ze wilde ook wel emo zijn maar ja. Ze keek hem even aan en keek naar boven, het begon steeds harder te regenen. Ze kende hem nog toen hij ongeveer 15 was? Hij was toen al knap, hij wal wel erg veel veranders maar dat stond hem wel leuk. Een raar gevoel kreeg Azure in haar buik en haar wangen werden steeds langzamer rood. Ze keek hem even aan, dit was te lang voor haar. Ze liet zich een soort van vallen in zijn armen en gaf hem een knuffel. Geen tranen waren er te vinden, maar emotieneel was ze wel.
Dacht Lync er ook zo over? Ze liet hem los en glimlachte. Ze keek even naar zijn oortjes die bijna op de grond waren maar nog net onder zijn knieën. Ze knikte, Lync zou het niet raar vinden als ze hem een knuffel gaf. Teminste dat dacht ze. "Ja, ja, ik herken je." zei hij, nog zwaar geshockeerd. Ze grinnikte even en keek naar omhoog, daarna weer naar Lync dit was toch raar hem weer te zien zo lang. Nou ze woonde nu echt in Fukushima en niet meer erbij of beter gezegt er rond om. Lync was veranders veel ja hoe zeg je dat? Hij was gespierd geworden; Jippie. Lync zei wat waar Azure wel iets meer van had verwacht dan alleen "Ik heb je gemist" Maar Lync was altijd wel zo al Azure. 'Is dat alles?'
Zei ze grappig maar toch een beetje mompelend. Ze grinnikte en keek naar boven, ze hield haar hand boven haar ogen. Het begon steeds harder te regenen en Lync pakte haar capuchon, Lync had de zijne wel al op. "Ophouden hoor, het regent. Straks wordt je nog ziek." voegde hij eraan toe, een beetje bedaard. Ze keek hem aan, nee aan persoonlijk heid of karakter niet heel veel veranders teminste toen ze elkaar kende was hij altijd wel een beetje bezorgd om haar geweest. 'Ah vast maar een koudje hoor Lync, kan ik wel tegen.' Zei ze met een knipoog zijn kant op. Ze keek naar zijn vest die open stond. 'Ik zou je vest maar dicht doen anders vat jij nog een koudje.' Zei ze terwijl ze zijn rits dicht deed.

- Your turn >3

Het meisje viel hem in de armen en automatisch sloot Lync zijn armen om haar heen. Ze was nog altijd wat kleiner dan hem, maar dat kwam omdat ze een meisje was en drie jaar jonger. Uiteindelijk lieten de twee elkaar los en het was wel te merken dat ze elkaar al veel langer kende dan vandaag. Er stond nog altijd een brede glimlach op zijn gezicht geprent; hij was al lang gelukkig dat hij tenminste iemand echt kende in Fukushima.
"Is dat alles?" mompelde ze, ergens wel als grapje bedoeld. Hij keek haar even nep beledigd aan. "Jij zei ook alleen dat je me gemist had hoor," zei hij, waarna hij een 'tsss!' geluidje maakte. Lync had zijn eigen capuchon al op. Zijn vest was grijs met zwarte strepen en van een redelijk dun materiaal, dat hem niet echt zou beschermen tegen de regen. Maar goed. Het was wel een van zijn lievelingsvesten. Hij had het gekregen toen hij zeventien was, van zijn vriendin. Ex-vriendin, moest hij zeggen.
"Ah, vast maar een koudje hoor, Lync. Kan ik wel tegen." stelde ze hem gerust, gevolgd door een knipoog. Hij grinnikte even kort. Misschien dat zij er wel tegen kon, maar haar ouders niet. Dan kreeg hij weer op zijn kop, omdat hij er niet voor gezorgd had dat ze d'r capuchon op had. "Ja, jij wel, maar ik krijg op m'n kop van je ouders als jij ligt te kuchen. Terwijl ze willen slapen." grinnikte hij even, om zichzelf zo uit te leggen. Hij voelde een paar handen aan de onderkant van zijn buik, wat blijkbaar Azure was die zijn rits vastpakte. Ze ritste zijn vest dicht en hij grinnikte even. "Ik zou je vest maar dicht doen anders vat jij nog een koudje." zei ze droogjes, toen zijn rits dicht zat. Hij haalde zijn schouders nogal droogjes op. "Ach, ik ben bijna altijd verkouden." concludeerde jij toen.
"Zullen we naar mijn huis gaan? Daar regent het minder." zei hij droogjes en toen hij haar antwoord hoorde begon hij te lopen, aangezien ze toch wel meeliep. "Wil je eerst nog langs de supermarkt om wat junkfood in te slaan?" Als er mensen kwamen had hij altijd wel wat chips of zo, maar die had hij onlangs opgemaakt. Dus hij moest nieuwe halen en hij hoopte dat ze maar gewoon meekwam. Wist hij meteen zeker dat ze die smaak lustte.

"Jij zei ook alleen dat je me gemist had hoor," zei hij, waarna hij een 'tsss!' geluidje maakte. Azure grinnikte. 'Naja, oke dan ik hou nog wel van je.' Ze stak haar tong uit en grinnikte. Ze keek hem even aan en ze speelde nog een beetje met zijn rits, ze had geen zin om het los te laten en houd ze hem wel gewoon vast. Ze keek naar zijn strepen en voelde zijn vest soms langs haar handen, het was best dun matriaal en erg zacht. Ze keek hem weer even aan en daarna weer naar zijn rits. 'Ik maak het niet stuk hoor.' Grinnikte ze. "Ja, jij wel, maar ik krijg op m'n kop van je ouders als jij ligt te kuchen. Terwijl ze willen slapen." grinnikte hij even. Ze keek hem aan met een brede glimlach, mijn ouders ook veel te bezorgt. 'Oh ja, mijn ouders.' Zei ze nep vergeetend.
Ze wist niet waarom ze dat deed maar ja. 'Ach ik heb ruzie met ze. Toen zei ik dat ik ergend heen ging, en ik moest mijn mobiel menemen. Ze vinden het niet erg ze weten dat ik een luchtje wilde gaan scheppen en toen kwam ik jou tegen' Zei ze met een glimlach. 'Gelukkig was ik jou tegen gekomen.' Zei ze opgelucht, met een zucht erachteraan. "Ach, ik ben bijna altijd verkouden." concludeerde jij toen. 'Aha, tij voor een verandering.' Zei ze lief en vervolgens er met een knipoog achteraan. "Zullen we naar mijn huis gaan? Daar regent het minder." zei hij droogjes. Azure grinnikte en knikte vervolgens, hij begon te lopen en Azure keek eerst nog een tijdje naar hem en vervolgens liep ze met hem mee. "Wil je eerst nog langs de supermarkt om wat junkfood in te slaan?" Ze knikte en keek even hem aan. Ze fronsde haar wenkbrauwen. 'Hé?! Je hebt toch altijd junkfood in huis?' Zei ze grinnikend. 'Ach ja, vast druk gehad.'
Zei ze terwijl ze voor zich uit liep. Ze voelde haar mobiel trillen en ze pakte die uit haar zak. Ze zuchtte en zag dat het een berichtje was van haar moeder. Schat kom je optijd thuis? Kom maar om 11 uur thuis je mag wel ergens in een tentje gaan eten hoor. Dag sgatje! Azure keek naar het berichtje een tijdje en keek toen naar Lync die nog steeds voruit liep. Azure bleef doorlopen en klikte op "Nieuw bericht" Ze zcuhtte even en ging toen een berichtje typen. 'Ja mam. Ik kom mischien wel voor 11 uur thuis hoor. En ik eet wel gezond =3' Azure grinnikte even en ging toen door met typen, even keek ze nog naar Lync die nog steeds doorliep. Ze ging hem vragen of ze bij hem kon eten maar eerst berichtje. 'Ik zie je om 11 uur dag mam en kus aan papa(L)' Ze klikte op verzenden en keek toen naar Lync. 'Is het goed als ik bij jullie eet?' Ze keek weer even naar haar mobiel en stopte die in haar zak. Vast wel...

"Hé?! Je hebt toch altijd junkfood in huis?" vroeg Azure verontwaardigd, maar nog wel grinnikend. Hij keek even nep-beschaamd de andere kant op. "Nouhou, laat me in m'n waarde," zeurde hij, maar grijnsde daarna al weer snel en keek haar aan. Ze zei uiteindelijk dat hij het vast druk had gehad, waarna hij zijn hoofd schudde. Hij en druk ging niet echt bij elkaar. Hij kwam standaard te laat en zo, vandaar. "Nee, ik heb gisteren gewoon alles opgemaakt."
Ze liepen verder en toen hij omkeek stond Azure stil. Hij liep naar haar toe en keek met haar mee op haar mobiel, maar hij stond tegenover haar dus alles stond op zijn kop. Schat kom je optijd thuis? Kom maar om 11 uur thuis je mag- maar Azure klikte al op nieuw bericht, waardoor hij niet verder kon lezen. Op z'n kop lezen was stom, zo las je langzaam. Ze begon haar berichtje te typen en er stond iets in dat ze misschien wel voor elf uur thuis zou zijn en dat ze wel gezond zou eten. "Je zou wel willen," grinnikte hij droogjes, terwijl ze verder tikte. Iets over dat ze hun om elf uur wel weer zag en dat ze een kus aan papa moest geven. Hij draaide zich om en ze volgde, ze liep uiteindelijk naast hem. "Is het goed als ik bij jullie eet?" vroeg ze en deed haar mobiel in zijn zak waarna hij droogjes knikte. Ze konden wel langs de snackbar en wat friet ophalen of zo, want dat was chill. "Ja is goed."


Lync pakte droog een blauw mandje en liep door het hekje, met Azure achter hem. "Waar heb je zin in, wat junkfood betreft?" zei hij droogjes en liep ondertussen naar de fruitsappen, terwijl hij dacht dat Azure hem wel zou volgen. Hij pakte een framboos en appel drankje en deed die in zijn mand, voordat hij verder liep. "Pak maar wat drinken, als je wil." zei hij droogjes terwijl hij de chips en koekjes afdeling in liep. Hij stond even stil en wachtte tot Azure zich naast hem voegde. "Pak maar wat je wil, alles mag. Ik heb geld zat, in verband met dat hele ex-zanger gedoe." zei hij droogjes terwijl hij zelf twee zakken chips in het mandje gooide; patatje joppie en Japanse teriyaki. Hij draaide zich om en keek naar Azure. "En daarna gaan we ongezond drinken halen, zoals cola en die shit." grinnikte hij kort terwijl hij achteruit liep, zijn blik nog op Azure gefocust.

"Nouhou, laat me in m'n waarde," zeurde hij, maar grijnsde daarna al weer snel en keek haar aan. Azure grinnikte en keek hem met een brede glimlach aan. 'Nee' Zei ze weer met knipoog. Ze grinnikte, en keek hem even doordringend aan. "Nee, ik heb gisteren gewoon alles opgemaakt." Ze keek hem even aan met spleet oogjes en grijnsde. Ze keek even naar boven en haar make-up was gelukkig niet uitgelopen omdat ze waterproef op had. Azure was nog bezig met haar mobiel en zag dat Lync mee keek. Hij had het vast half gelezen, ze keek omhoog en stak haar tong uit als grapje.
'Te laaaaat!' Zei ze met de a langer. Ze keek weer naar beneden en ze ging door met het berichtje dat ze naar haar moeder scheef. Ze keek hem even aan, en deed toen haar mobiel in haar zak. Ze pakte zijn hand en rende een stukje naar de supermarkt, ze ging weer lopen en liet zijn hand los. "Ja is goed." Zei Lync tegen haar. Ze knikte even. 'Dankje.' Ze kreeg soms een raar gevoel bij Lync. Die ze niet eerder had gevoeld, naja ze kwam er vast later wel achter wat het was.

In de supermarkt <3

Ze liep de deur in en keek een beetje om haar heen. Het was niet heel groot hier maar ja, ze kon er mee dealen.Lync pakte droog een blauw mandje en liep door het hekje, Azure liep achter hem en keek nog een beetje om zich heen. Ze keek op een gegeven moment naarhet eten en zag dat Lync al weer door liep. "Waar heb je zin in, wat junkfood betreft?" zei hij droogjes en liep ondertussen naar de fruitsappen. 'Hmm ik zie wel, gewoon een beetje chips enzo.' Ze zag dat Lync al weer door liep, ze keek hem even na met een glimlach. Hij pakte een framboos en appel drankje en deed die in zijn mand, ze hield van framboos en pakte er even nog één en rende Lync om het in zijn mandje te stoppen. "Pak maar wat drinken, als je wil." zei hij droogjes terwijl hij de chips en koekjes afdeling in liep. 'Al gedaan!' Zei ze met een glimlach en liep achter hem aan. Ze keek weer een beetje om haar heen, en zag de ships liggen. Lync keek naar haar, ze knikte en volgde hem weer. "Pak maar wat je wil, alles mag.
Ik heb geld zat, in verband met dat hele ex-zanger gedoe." zei hij droogjes terwijl hij zelf twee zakken chips in het mandje gooide; patatje joppie en Japanse teriyaki. Ze keek hem blij aan want ze hield heel erg van patatje joppie. 'Oh jah. Ik hou nog steeds van je muziek!' Ze pakte even haar mobiel en liet het hem zien. Ze grinnikte, en keek voor haar uit. Ze stopte haar mobiel weer in haar zak. "En daarna gaan we ongezond drinken halen, zoals cola en die shit." grinnikte hij kort terwijl hij achteruit liep, zijn blik nog op Azure gefocust. Ze grinnikte en knikte, ongezond. Dat mag ze eigenlijk nooit, dat haten ze aan haar ouders! Maar bij Lync mog het wel, daar was ze blij om. Ze pakte even een zak snoep en legde het in zijn mandje. 'Bedankt dat je dit doet Lync, had ik wel even nodig...' Ze keek hem aan en glimlachte, ze had licht rode wangen, maar dat ze wel vaker als ze dat tegen iemand zei.

"Efficiënt," zei Lync toen Azure zei dat ze het al gedaan had. Terwijl hij naar achteren liep kon hij dus niet letten op wie er allemaal achter hem stond, dus botste hij tegen iemand op. Hij draaide zich om en keek die persoon even aan. "Kijk toch eens uit." gromde de oude man en hij deed een stapje naar achter en keek hem even arrogant aan, voordat hij terug liep naar Azure met een brede grijns rond zijn mond. Hij stond uiteindelijk weer voor haar terwijl ze zei dat ze van zijn muziek hield. "Aweshoem." zei hij met een brede grijns en bekeek haar mobiel even droogjes. "Die man keek me super nijdig aan. Alsof ik hem zojuist aangerand had." zei hij met een shock hoofd, alsof het voor hem zelf ook als een hele verschrikking kwam. Maar ja, hij deed wel vaker domme dingen. Azure propte een zak snoep in zijn mandje en ze liepen weer verder.
Zo kwamen ze dus aan bij het drinken en hij keek even droog naar die rekken vol met allerlei cola's van verschillende merken. Automatisch pakte hij de Coca Cola zero, aangezien zero veel mannelijker was dan light. Hij gooide het in het mandje en pakte er toen nog twee bij, voordat hij naar de Fanta liep. Daar propte hij ook twee verschillende smaken van in zijn mandje en draaide zich om naar Azure. "Jij nog wat?" vroeg hij droogjes, terwijl hij merkte dat het mandje behoorlijk zwaar werd. Gelukkig was hij heel sterk en stoer, dus hij kon het nog makkelijk dragen. Spieren; jippie.
Toen Azure ook wat had uitgekozen voor drinken knikte hij en had hij zelf nog een fles roze Fernandes is het mandje gepropt en liepen ze langs de tijdschriften en ijs plekje. "Ben en Jerry's, dat moet ook hoor," zei hij. Hij was vrij vastberaden over het feit dat geen huis compleet was zonder dat ijs. Hij pakte Caramel Chew Chew, Baked Alaska en iets met New York. Nou ja, er zat in ieder geval chocola in en chocola overheerste de wereld met yummy-ness. "Klaar!" riep hij uitgelaten en liep naar de kassa, waar ze alles op gooide en de vrouw vroeg of hij een bonuskaart had. "Die heb ik zeker," zei hij droogjes en gaf het kleine ding aan de vrouw, die hem biepte en toen weer teruggaf. Ze zei hij bedrag en hij deed zijn creditcard in de machine, trok hem er weer uit, toetste zijn pinnummer in en begon zijn spullen in een tasje te proppen. "Bedankt en tot ziens," zei de vrouw achter de kassa en hij reageerde er niet op, maar liep naar buiten, met Azure naast hem.
"Oke, nu naar huis. Duurt niet lang, beloofd." zei hij en liep drie stappen naar links, waar ze de flat in gingen. "Tada." zei hij droogjes en ze liepen de lift in. Hij tikte etage 6 in, waardoor de lift naar boven ging en ze weer uit mochten stappen. Hij deed zijn sleutels in de deur en draaide deze open, waarna hij naar binnen liep. Toen Azure ook binnen was, deed hij de deur weer dicht. "Hee!" riep hij, maar er was geen antwoord. Hij liep naar de koelkast en begon het ijs in de vriezer te proppen, aangezien dat toch wel behoorlijk belangrijk was, samen met de fruitdrankjes en alle ongezonde frisdranken. Daarna deed hij de chips in een van de kastjes, zijn snack-kastje. Er zaten twee snack-kastjes. Een was van zijn kamergenoot en zat altijd vol en sommige dingen waren over de datum. Die van hem was bijna altijd leeg en als hij weer een hele hoop had ingeslagen - zoals nu - was het binnen twee dagen alweer helemaal verdwenen. Maar dat was cool.

"Efficiënt," Ze pokete hem in zijn buik en grinnikte. Ze keek even naar de frisdranken en keek weer naar Lync, hij botste tegen een oude man op. Ze keek hem even aan, en de oude man keek hem boos aan. Ze hoorde de oude man iets mompelen. "Kijk toch eens uit." gromde de oude man. Ze keek de oude man boos aan, en toen naar Lync. "Aweshoem." zei hij met een brede grijns en bekeek haar mobiel even droogjes. "Die man keek me super nijdig aan. Alsof ik hem zojuist aangerand had." zei hij met een shock hoofd. 'Ik zag het, hij kijkt je nog steeds boos aan trouwens. Naja negeer hem maar.' Ze keek naar de frisdranken en raakte ze allemaal maar een beetje random aan, ze had geen zin om er ééntje te pakken. Lync pakt er vast wel een paar, ze keek hem even aan.
Hij gooide coco-cola in het mandje en pakte er toen nog twee bij, voordat hij naar de Fanta liep. Ze keek hem even aan en hij bleef nog even staan om te vragen of ze ook nog wou. Ze schudde nee, 'neh je hebt wel genoeg geld uitgegeven, en dan word je mandje zwaar.' Zei ze als grapje. "Ben en Jerry's, dat moet ook hoor," zei hij. Ze keek hem even aan. 'Inderdaad, zonder dat is je junkfood niet completen.' Zei ze terwijl ze met haar hand langs de muur ging. Ze liep nog steeds achter hem aan, haar broek plakte aan haar benen en dat irriteerde haar. "Klaar!" riep hij uitgelaten en liep naar de kassa. Ze zuchtte even en liep met hem mee naar de kassa, de mevrouw zag er best hot uit. Ze keek haar boos aan voor het geval dat ze met Lync ging flirten, ze leunde even tegen de kassa. De mevrouw vroeg om Lync zijn bonuskaart, voordat ze want erachter aan ging zeggen zei Lync al weer wat. 'Dat heb ik zeker.' Ze keek haar aan met een vals glimlachje, en ze keek Azure aan met een geiriteerde blik. En Azure bleef haar valse glimlach houden en keek bleef haar aankijken.
Ze zei hij bedrag en hij deed zijn creditcard in de machine, trok hem er weer uit, toetste zijn pinnummer in en begon zijn spullen in een tasje te proppen. "Bedankt en tot ziens," zei de vrouw achter de kassa en hij reageerde er niet op, maar liep naar buiten, Azure liep hem achterna en keek die vrouw nog even aan. De mevrouw knikte om een waardig besluit te nemen, Azure gaf haar een valse blik en keek toen weer naar Lync. "Oke, nu naar huis. Duurt niet lang, beloofd." zei hij en liep drie stappen naar links, waar ze de flat in gingen. "Tada." zei hij droogjes en ze liepen de lift in. Hij tikte etage 6 in, waardoor de lift naar boven ging en ze weer uit mochten stappen. Hij deed zijn sleutels in de deur en draaide deze open, waarna hij naar binnen liep. Toen Azure ook binnen was, deed hij de deur weer dicht. "Hee!" riep hij, maar er was geen antwoord. Ze zag hem naar de keuken lopen, en Azure keek een beetje om haar heen. Een apertement, ze had zelf gewoon echt een huis. Ze keek naar Lync die het junkfood in een kastje neer legde. Ze keek hem met een glimlach aan. Ze keek naar Lync en keek nog steeds een beetje om haar heen. Cool.

Aangezien er nog steeds geen antwoord was gekomen, ging Lync er maar vanuit dat zijn kamergenoot niet aanwezig was. Hij had geen idee waar de jongen kon uithangen maar eigenlijk hoefde Azure hem niet te ontmoeten, vond hij zelf. Ze was nog redelijk jong en die gozer was zo.. zo.. oud. Achttien. Nou ja, niet ouder dan hijzelf, maar het was allemaal anders. Hij liep droogjes naar de televisie en zette deze aan. Het rode lichtje flitste aan de onderkant en al gauw verscheen er een beeld. Hij keek even naar de klok; pas half vier 's middags. Dat viel dan nog allemaal mee zeg. Dan hoefde ze ook nog geen eten te halen.
Zijn mobiel ging af in zijn zak en hij pakte het ding uit zijn zak. Hij ontgrendelde deze en las het berichtje spoedig door voordat hij begon terug te tikken; jaa is goed. tot dan. Want hij was heel goed in algemeen beschaaf Nederlands; niet dus. Hij was ook een dyslect, maar ja. Dat boeide niet echt. Hij veranderde van zender op televisie en zette Comedy Central op, waar Takeshi's Castle of was, met daarna Family Guy. Het boeide hem niet echt, als er maar wat op stond in de achtergrond. Hij liep weer terug naar Azure en liep langs haar, om vervolgens even in de koelkast te kijken wat er nog over was. Weinig. Maar gelukkig hadden ze genoeg junkfood ingeslagen om twee dagen op te leven, dan zou hij morgen wel weer naar de supermarkt gaan. Ze leefde nogal op een pleintje, dus alles was lekker in de buurt. Alleen was hij soms te lui om vijftien stappen uit zijn huisje te zetten, om zo bij de supermarkt te komen. Patat halen was ook lekker makkelijk, vandaar.
"Je mag van zender wisselen, als je dat wil." zei hij droogjes. Hij gaf mensen snel toegang tot de afstandsbediening, maar als er iets op televisie was dat hij moest en zou kijken, at hij zo je hand af. Er klonk vaag het geluid van een vallende Japanner - haha, een van zijn soort, dat realiseer ik me nu ook echt pas - in de achtergrond en hij grinnikte kort. "Drinken?" vroeg hij droogjes en pakte twee glazen uit het kastje, waarna hij die op het aanrecht zette en een van de grote fruitdrankjes uit het ding haalde. Hij goot zijn glas in en liep naar Azure toe, waarna hij het ding voor haar hield, ermee draaide en een vaag 'oehoehoe' geluidje maakte. Toen ze geantwoord had liep hij terug en goot hij een tweede glas in, waarna hij die aan Azure overhandigde. "Ben je eigenlijk met je hele familie naar Fukushima verhuist, met je broer en zo? Of is die ook al het huis uit?" vroeg hij. Hij was inmiddels wel nieuwsgierig geworden naar wat er van zijn oude vriend geworden was.

Lync deed de televisie aan en Azure keek hem even na. De zender stond op comedy central, kijkt ze altijd. Nu stond Takeshi's Castle op, ze grinnikte droog toen een jappaner hulpeloos op de grond viel. Ze keek even naar Lync die bezig was in de keuken, ze vroeg zich wel af waar die jongen was want hij woonde toch samen met hem? Ze keek even weer naar het programma en ze vod er nu even geen barst aan. 'En nu teentje springen!' Azure keek blij naar het programma want ze hield ervan als japanners steentje gingen springen ookal zou ze dat zelf nooit doen. "Je mag van zender wisselen, als je dat wil." zei hij droogjes. Hij gaf mensen snel toegang tot de afstandsbediening, ze pakte hem aan en legde die op de tafel ze keek hem even met een glimlach aan en ze deed haar mond open 'Hoeft niet hoor, ik hou wel van deze serie Takeshi's Castle'
Ze grinnikte en hoorde op de televisie iemand heel hard au zeggen en ze zag een man over de stenen heen rollen en vervolgens in het water vallen. Ze grinnikte, ze duwde haar haar naar achteren en het ging van zelf weer naar voren, rot haar. Ze pakte even een elastiekje en knoop die in haar haar. Ze had een hooge staart in en keek even weer naar Lync. Zijn telefoon ging af en ze bleef hem weer even aankijken. Hij las het berichtje en typte toen een ander bercihtje in. Ze was te lui om te vragen wie het was en het was trouwens toch haara zaken niet dus ja. "Drinken?" vroeg hij droogjes en pakte twee glazen uit het kastje. Azure keek hem aan maar voordat ze antwoord gaf deed Lync iets raars waar ze hard om moest lachen. Hij goot zijn glas in en liep naar Azure toe, waarna hij het ding voor haar hield, ermee draaide en een vaag 'oehoehoe' geluidje maakte. Ze sloeg hem even op zijn hand, zacht sloeg ze hem.
'Haal nou maar mijn drinken macho!' Zei ze ginnikend en keeek hem even na en hij liep naar de kuiken. Lync gag haar drinken aan haar en nam het vriendelijk aan. 'Thanks.' Zei ze en ze nam een slok, ze legde het glas even op zijn tafeltje naast de afstandsbediening. "Ben je eigenlijk met je hele familie naar Fukushima verhuist, met je broer en zo? Of is die ook al het huis uit?" vroeg hij. Ze keek hem even aan. 'Nee mijn broer is het huis uit, ik woon nu alleen met mijn moeder en vader. Ookal wil ik eigelijk ook zo snel mogelijk het huis uit.' Ze leunde tegen de leuning van de abnk en ze zuchtte. Ze keek ehm even aan. Ze glimlachte en keek toen weer naar het programma.

Lync nam droogjes een slok van zijn drinken terwijl Azure zei dat ze de zender niet hoefde te veranderen met de verklaring dat ze wel van Takeshi's Castle keek en het wel vaker keek. 'T was op zich best een leuke serie. Terwijl hij met twee glazen richting de bank liep en zich neerplopte, keek hij naar de televisie. Er viel zo'n gozer over een steen tijdens het steentje springen, waar Lync spontaan om moest lachen. "De sukkel."
Hij overhandigde Azure het glas en glimlachte droogjes. "Voor de dame," zei hij toen waterig en nam zelf een slok van zijn drinken. Azure vertelde dat zijn broer het huis uit was en dus voorgoed verhuist was, net als hijzelf. Ergens vond hij het wel jammer want hij had hem graag nog eens een keer gezien, want dat was gezellig. Ze zei ook dat ze dus alleen woonde met haar vader en moeder maar ze vertelde ook dat ze zo snel mogelijk het huis uit wou, waar Lync even om moest lachen. "Ik weet precies hoe je je voelt, had ik ook met mijn ouders." vertelde hij droogjes maar met een brede grijns rond zijn mond. "Maar ze vallen uiteindelijk best mee hoor, 't zijn toch je ouders." Afgezaagd, maar goed. Het was wel zo. Hoewel hij blij was een beetje zijn ouders kwijt te zijn, hield hij nog wel van ze. Soort van. Oke dat klonk echt heel gay..
Hij begon zich steeds meer af te vragen waar zijn kamergenoot zich vond. Als hij naar de klok keek, was het niet zo heel raar dat de jongen er niet was. Opeens klonk er geblaf en kwam er een fluffy-balletje op hen afrennen. Het was een Dwergkees, een blonde. "Ooh, Berneni, wie's mijn brave meid?" zei hij op zo'n baby acoetie-coe manier. Het hondje begon wild met zijn fluffy-staartje te kwispelen en sprong omhoog. Het klom op zijn knieën, in zijn schoot, en leunde tegen hem aan en likte zijn wang. "Jaja, ja, zo is het wel goed." zei hij terwijl hij het diertje aaide. "Ooh Azure, dit is'm'n hond; Berneni. Ze is een Dwergkeesje."

;;Fluttt

"De sukkel." Azure keek hem aan en stomte hem even aan. Ze lachte even om zijn opmerking en ging toen kijken naar de bekers die hij in zijn hand had. Dit was altijd wel een grappige serie, altijd wel lachen. Voor de hele familie, met al je vrienden, met zijn tweeën en met je broer of zus.
Ze glimlachte even naar hem, en keek toen weer naar de tv. "Voor de dame," zei hij toen, Azure glimlachte en keek hem even aan. 'Dank u wel mijn heer.' Zei ze op een deftige toon en grinnikte daarna. Ze keek even naar de Japanner die allemaal domme acties deed, ze nam een slok van haar drinken en legde hem daarna voor haar op het glazen tafeltje. "Ik weet precies hoe je je voelt, had ik ook met mijn ouders." vertelde Lync op een droge toon, ze keek hem even aan en ze glimlachte aarzelend. Ze wilde tegen hem aan liggen maar ze was niet zijn vriendje ofzo dus ja, dat kon ze namelijk moeilijk doen. Ze keek hem even aan. 'Irritant is dat hé?! Ik wil echt een keer van ze af op een dag ga ik ook in me ééntje leven en dan heb ik al dat gezeik niet meer aan mijn kop!.' Zei ze boos. "Maar ze vallen uiteindelijk best mee hoor, 't zijn toch je ouders." Ze glimlachte even naar hem en ze bleef hem een tijdje aan kijken. 'Mooi zo...'
Zei ze kalm maar nog steeds hoorde je aan haar stem dat ze het niet helemaal geloofde, maar op een dag gaat dat dus uiteindelijk toch wel gebeuren. Azure hoorde geblaf en de deur werd opengedaan. Ze keek even verbaasd naar de deur en zag een keeshondje met een man naar binnen lopen. "Ooh, Berneni, wie's mijn brave meid?" Azure grinnikte even en keek naar de man die met de hond dus was meegelopen nou met Berneni. Ze keek even naar het hondje en glimlachte. Het hondje likte Lync zijn wang en ze keek even naar Lync, ze grinnikte. "Jaja, ja, zo is het wel goed." Zei Lync en hij aaide het teren hoofdje van het diertje. "Ooh Azure, dit is'm'n hond; Berneni. Ze is een Dwergkeesje."
Zei aaide het dwerg keesje. 'Aaah! Wat ben jij een schattig hondje' Zei ze en ze aaide hem een tijdje. Azure stond even op om de man een hand te geven. 'Hey ik ben Azure.' Ze schudde zijn hand en ze glimlachte even.